دادستان تهران: زنان تن‌فروش جمع‌آوری شوند
عباس جعفری دولت‌آبادی، دادستان عمومی و انقلاب تهران از سازمان بهزیستی خواست زنان تن‌فروش را از سطح شهر تهران جمع‌آوری کند.
عباس جعفری دولت‌آبادی، دادستان عمومی و انقلاب تهران از سازمان بهزیستی خواست زنان تن‌فروش را از سطح شهر تهران جمع‌آوری کند.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دادسرای عمومی و انقلاب تهران، عباس جعفری دولت‌آبادی سه‌شنبه ۲۴ شهریور در نخستین جلسه خود با رئیس و مدیران سازمان بهزیستی کشور و گروهی از مسئولان قضائی چهره تهران را نامناسب دانست و گفت: «متأسفانه چهره پایتخت در چهارراه‌ها و برخی اتوبان‌های پُرتردد مناسب نیست و کودکان دست‌فروش، سی‌دی فروش‌ها، گل‌فروش‌ها، متکدیان و ... چهره تهران را نامناسب کرده‌اند.»
جعفری دولت‌آبادی هر دستگاه دولتی را در تغییر چهره تهران مسئول دانست و گفت: «هر دستگاهی باید مسئولیت‌های خود را در این مسأله بپذیرد و با یک اقدام مشترک به پاکسازی نامناسب چهره پایتخت اقدام شود.»
دادستان تهران سازمان بهزیستی را خطاب قرار داد و گفت: «برای جمع‌آوری زنان تن‌فروش با یک طرح برنامه‌ریزی شده اقدام نموده و آنان را تحت پوشش قرار دهد.»
فروردین سال جاری، حبیب‌الله مسعودی فرید، معاون سازمان بهزیستی اعلام کرد که تاکنون آماری در مورد تعداد زنان خیابانی ندیده است. او گفت: «معمولاً این آمار جزو آمارهای محرمانه است و در اختیار ما قرار نمی‌گیرد. این جزو آسیب‌های پنهان است. شیوع آن را نمی‌توان درست اندازه‌گیری کرد و کسی هم خیلی دوست ندارد درباره آن صحبت کند.»
او فقط خیابان‌ها را محل تن‌فروشی ندانست و گفت ممکن است زنان تن‌فروش از طریق تلفن و سایت‌ها و صفحه‌هایی که به‌ویژه در سال‌های اخیر در شبکه‌های اجتماعی دراین زمینه فعالیت می‌کنند به این چرخه پیوسته‌اند.
به‌گفته حبیب‌الله مسعودی فرید، اغلب زنان تن‌فروش در ایران دچار فقر مادی و فرهنگی هستند و از خانواده‌هایی می‌آیند که پدر و مادرانشان معتادند.
نظرها
mansour
کجاست عشق که تا قید آبرو بزنیم به کوی میکده ها باز ، های و هو بزنیم کجاست پیرهن ِ چاک ِ عاشقی که چو گل ز خون دل ، می ِ گلگون سبو سبو بزنیم بریده نای ِ صراحی و در برابر خلق شراب ِ تلخ ِ جگر سوز تا گلو بزنیم به جستجوی سپیدی ِ صبحدم ، همه شب چراغ ِ اشک فروزیم و کو به کو بزنیم ز عشق دوست ، چنان سینه پر کنیم از مهر که حلقه بر در کاشانه ی ِ عدو بزنیم غبار عقل بپوشیده دید ِ چشم مرا مگر به گریه بر او رنگ ِ شستشو بزنیم کجاست آینه رویی ، که چون بتابد روی به سینه سنگ تمنای ِ عشق او بزنیم به گریه شاخه ی ِ گلهای عاشقی شکنیم به خنده بر لب ِ آن یار ِ تندخو بزنیم امید ما همه این است تا مگر روزی دوباره خیمه سر ِ کوی آرزو بزنیم
Roozbeh
شکم گرسنه دین وایمان نمی شناسه.