بدنت را دوست داشته باش

چندی پیش در بخش زندگی زمانه، مطلبی با عنوان «چطور با دختربچه‌ها حرف بزنیم» منتشر کردیم. در آن مقاله کوتاه، لیزا بلوم به این مساله اشاره کرده بود که موقع حرف زدن با دختر بچه‌ها نباید همه تمرکز بر ظاهر آنها باشد و خوب است که به هوش و توانایی‌های کودک توجه کنیم؛ چون هدف ما این است که به بچه‌ها اعتماد به نفس بدهیم.

شاید این شائبه برایتان ایجاد شده باشد که آیا توجه به زیبایی ظاهر و بدن از اساس بد است؟ آیا بچه‌ها نیاز به تعریف و تمجید از بدن‌شان ندارند؟ آیا باید بدن را انکار کنیم؟ پاسخ صریح و روشن است؛ نه! کارلا مولینا در مقاله تازه پاسخ این ابهام را می‌دهد و آن را بررسی می‌کند:

همه ما انسانی در یک کالبد هستیم و زیبایی را دوست داریم. ما باید آن را دوست داشته باشیم و به فرزندمان یاد بدهیم که وجود خودش را تحسین کند؛ هوش، ظاهر و شخصیتش.

شاید برایتان این سوال پیش بیاید که آیا من فکر می‌کنم مساله بدن برای دختر بچه‌های امروزی، به این دلیل ایجاد شده است که بزرگ‌سالان تعریف و تمجیدشان را  محدود به تعریف ظاهر لباس و قیافه‌شان کرده‌اند؟ جواب من بدون شک منفی است. من فکر می‌کنم دختران کوچک ما گرفتار موضوعات زنانه شده‌اند چون زنان زندگی آنها یا بهتر است بگوییم بیشتر زنانی که می‌بینند،  غرق در برداشت‌های نادرست و ناسالمی درباره تصویر بدن خودشان هستند. اگر مادری دائم از اضافه وزن خودش شکایت کند یا همیشه در حال جست‌وجوی راه‌هایی باشد که بتواند با استفاده از آنها در خودش احساس خوبی ایجاد کند، از دختر کوچکش چه انتظاری می‌توان داشت؟ بچه‌ها به همان راهی می‌روند که ما در آن قدم بر می‌داریم.

من همه تلاشم را می‌کنم تا دخترم به‌خاطر زیبایی‌ها، ظرافت‌ها و پیچیدگی‌های زنانه‌اش خوشحال باشد. بخشی از تلاش من این است که به او نشان بدهم  چقدر بدنم را دوست‌ دارم، چقدر از پوست و شکل ‌اندام و چیزی که «من» هستم خوشحال و راضی‌ام. خیلی دلم می‌خواهد که او خودش را دوست داشته باشد و به بدنش احترام بگذارد و آن را بپذیرد. من خودم را تحسین می‌کنم و به این ترتیب به کودکم یاد می‌دهم همه چیز خودش را دوست داشته باشد. معلوم است که نمی‌شود از خودت، اندامت و ظاهرت ناراضی باشی و در درونت احساس رضایت و اعتماد به نفس داشته باشی.

برای اینکه دختری باهوش و توانمند تربیت کنیم، لازم نیست ظاهر او را نادیده بگیریم. من قبول ندارم که فکر و زیبایی با هم متناقض هستند. بچه‌ها می‌توانند جذاب باشند و  باهوش؛ زنانگی داشته باشند و ورزیده. ما کلیشه‌های رایج جنسیتی درباره تناقض میان زنانگی و  قوی بودن را به خوبی می‌شناسیم.

به طور کلی، دیدگاه اصلی من این است که ما می‌توانیم ظاهر دختران را زیبا و جذاب بدانیم و  بی‌قید و شرط تحسین کنیم (همین کار را می‌توانیم در مورد پسران هم انجام بدهیم). وقتی هنوز کودک هستند، می‌توانیم با توجه به ظاهر خوشایند آنها این امکان را به آنها بدهیم که برای روزهای بلوغ، جوش صورت و بدقوارگی ناشی از هورمون‌ها و موهای زائد بدن (که قطعا دوست‌شان ندارند) چیزی در چنته داشته باشند. البته اینجا نباید فقط از ظاهر زیبا حرف زد. آنها به مجموعه‌ای از زیبایی، هوش، شوخ طبعی و اخلاقیات نیاز دارند تا سرشار از اعتماد به نفس باشند.

خب، حالا چطور می‌شود یک دختر/ پسر کوچک را تحسین کنیم، بدون اینکه خیلی سطحی باشیم؟ جواب این است که باید خلاق باشیم و این موضوعات را به چیزهای مهم‌تری گره بزنیم؟ می‌پرسید درباره چه حرف می‌زنم؟ برایتان چند مثال می‌آورم:

ـ دخترم چشم‌های قهوه‌ای رنگی دارد. من به او می‌گویم رنگ چشم‌هایش شبیه زمین است، پر از زندگی و امکانات.

ـ یک روز به جای اینکه از خوشگلی و سایز لب و دهانش حرف بزنم می‌گویم؛ تو شبیه شکلات شیرین و خوشمزه‌ای و شکلات برای دخترم منبع همه خوشی‌های دنیاست.

ـ دختر کوچکم چشم‌های آبی دارد. من می‌گویم چشم‌هایت رنگ جایی است که آسمان و دریا به‌هم می‌رسند؛ درست شبیه پدر بزرگ و عمویت.

ـ وقتی موهای بلند دخترم را شانه می‌کنم، به یادش می‌اورم که موهایش چقدر محکم و قوی هستند درست مثل راپونزل و این به‌خاطر خوردن غذاهای مقوی و سالم است.

یادتان باشد موقع تحسین زیبایی‌های ظاهر کودک‌تان به چیزهایی اشاره کنید که سطحی و بی‌مایه نیستند.

زیبایی و سلامت او را با طبیعت تعریف کنید.

کودک را با صفت‌های منحصر به فرد و معنا دار تحسین کنید.

گاهی لازم است موقع تمجید از کودک‌تان شوخ طبع باشید.

زیبایی را با تاکید بر ارزش و اهمیت سلامت و قدرت بدنی همراه کنید. «پوست بدنت سالم است و زخم‌هایش ترمیم می‌شود؛ هورا به میوه و سبزی!»

این توصیف‌ها نقطه آغاز هستند. آسمان هم محدود است! آیا خودتان بهترین توصیفی که شنیده‌اید را به یاد می‌آورید؟ حتما به یاد می‌آورید. چون آن توصیف نقش مهمی در زندگی‌تان داشته است و قدرت جاودویی خاصی داشته که باعث شده شما اوج بگیرید. پس از این به بعد به واژه‌هایی که برای توصیف انتخاب می‌کنید بیشتر دقت کنید و همان احساس خودتان را به یاد بیاورید و همه هدف‌تان این باشد که در کودک‌تان حس غرور ایجاد کنید چه در ظاهرش و چه در باطنش.

درباره نویسنده:

کارل مولینا، نویسنده و هنرمندی است که خلاقانه  کلمه‌ها را می‌بافد. او مادر دو دختر است و آنطور که خودش می‌گوید دخترانش الهام بخش بسیاری از کارهایش بوده‌اند. کارل وبلاگی درباره زن بودن و خلاقیت دارد.

برای دیدن منبع اینجا را کلیک کنید.

در همین زمینه: 

چطور با دختربچه‌ها حرف بزنیم؟