در صورت شرکت نسبت ‌آمار اقتدارگرایان سقوط می‌کند

ملیحه محمدی - فعال و تحلیلگر سیاسی

• من بر اساس بینش سیاسی و اهدافی که به عنوان یک شهروند سیاسی در مقابل خودم دارم، نظام جمهوری اسلامی را که مبتنی بر ولایت فقیه است، ساختار مناسبی برای اداره کشورم نمی‌دانم. اما حاضرم برای آن که در کشورم امکان فعالیت سیاسی به قصد تغییر بسیاری موازین از جمله این بند از قانون اساسی را داشته باشم، به قانون اساسی نظام التزام عملی بدهم.

البته خوب می‌دانم که در دعوت آقای خامنه‌ای قید کسانی که نظام را قبول ندارند نمایش دهنده حق مشارکت نیست، زیرا که حق مشارکت دو سویه است و این دعوت فقط شامل رأی دهندگان می‌شود و نه داوطلبان ورود به قدرت سیاسی. با این همه معتقدم امروز رأی دهندگان توانسته‌اند به عنوان یک نیروی اثرگذار که نمی‌توان آنها را نادیده گرفت، در سپهر سیاسی ایران به تاریخ سازی مشغول باشند و برای همین است که هر چه زمان می‌گذرد به شیوه‌های مداراگرایانه‌تری با آنان برخورد می‌شود.

من معتقدم که امکان تغییر بندهایی از قانون اساسی وجود دارد. می‌توان از طریق همین مجموعه قوانین  و تفاسیر جدید آن قوانین در شرایط تغییر موازنه تا کنونی قوا که آنهم در نتیجه اصرار دائمی بر مشارکت سیاسی میسرخواهد شد، تغییرات در قانون اساسی را رقم زد.

• بله! علیرغم همه اینها معتقدم از آنجایی که دمکراسی بدون مشارکت سیاسی قابل تصور نیست و یکی از آسان‌ترین و همگانی‌ترین اهرم‌های این مشارکت انتخابات است، این صحنه را علیرغم سازمان هنوز رشد نایافته و ابتدایی آن در ایران می‌توان همواره پر کرد. همه آنهایی که از انتخابات قهر می‌کنند کسانی هستند که در صورت شرکت‌شان، نسبت آمار اقتدارگرایان سقوط می‌کند و شانس تصرف دستگاه‌های حکومتی را از دست خواهند داد. این چیزی است که در انتخابات فرانسه نیز رخ داد.

مشارکت سیاسی البته تنها شیوه انتخابات را نمی‌شناسد، تحزب و آزادی بیان و حقوق اعتراض که در قانون اساسی ایران هم به آنها تصریح شده، از جمله عوامل و امکاناتی هستند که آنها هم تحت تأثیر توازن نامتوازن قوای سیاسی به نوعی ابترند و البته به علت غامض و غیر همگانی بودنشان نیز کمتر استقبال می‌شوند. اما باید در نظر داشته باشیم که مشارکت سیاسی معانی والای خود را در تمام کشورها در ظرف زمان‌های نابرابری و پس از فراز و فرودها یافته است. راه آنان اسان نبوده و مال ما نیز دشوار است.

• اعتبار کشور واژه‌ای به نظر من مفهومی داخلی و از دید شهروندان نیست. مفهومی است که در صحنه بین‌المللی بیشتر کاربرد دارد. در مجامع جهانی کشوری صاحب اعتبار است که قادر به اثرگذاری سیاسی، فرهنگی یا اقتصادی در خارج از مرزهای خود باشد و ایضاً صاحب اقتداری باشد که به آسانی نتوان او را در معادلات پیرامونش نادیده گرفت.

چرا خامنه‌ای موقع انتخابات به یاد مخالفان می‌افتد؟

نظر شیرین عبادی، بوالحسن بنی‌صدر، ژاله وفا، فرخ نگهدار، شهرنوش پارسی‌پور، حسن شریعتمداری، مهران مصطفوی، الاهه بقراط، محمدرضا شالگونی، سهراب مبشری و ... درباره انتخابات