هشدار عفو بین‌الملل درباره وضعیت یک زندانی سیاسی سوری در ایران

سازمان عفو بین‌الملل با صدور بیانیه‌ای خواستار «اقدام فوری» درباره وضعیت رمضان احمد کمال، زندانی ۳۳ ساله کرد سوری شد که دوران محکومیت ۱۰ ساله حبس خود را در زندان‌ رجایی‌شهر کرج می‌گذراند. او نیاز فوری به مراقبت‌های پزشکی از جمله جراحی دارد.

این زندانی به دلیل شکنجه و بد‌‌رفتاری ماموران زندان هنگام انتقالش به بیمارستان، روز نهم دی ماه/ ٣٠ دسامبر سال ٢٠١۵، به کما رفته بود. او در بیمارستان امام خمینی بستری شده بود.

در روایتی که عفو بین‌الملل از این واقعه منتشر کرده، آمده است: «در حالی که رمضان احمد کمال را برای درمان عفونت‌های پس از جراحی به بیمارستان می‌بردند، مقام‌های زندان او را کتک زدند و پس از دو هفته بدون آن‌که مراقبت‌های پزشکی لازم برای او انجام شده باشد، او را به زندان بازگردانده‌اند.»

به گفته کیوان صمیمی، روزنامه‌نگار و عضو انجمن دفاع از آزادی مطبوعات که خود مدت‌ها در زندان رجایی‌شهر با این زندانی سوری هم‌بند بوده و حالا پیگیر پرونده و وضعیت اوست، «یک بار چند وقت پیش او (رمضان احمد کمال) را برای مداوا به بیمارستانی در کرج منتقل کرده بودند و یک جراحی‌ بر روی دستش انجام شده بود، اما جراحی ناموفق بوده و باعث شده دست به حالت نیمه فلج در‌بیاید.»

کیوان صمیمی در گفت‌و‌گو با رادیو زمانه تایید کرده که مأموران زندان، این زندانی را مورد ضرب و شتم قرار داده‌اند.

صمیمی گفته است: «رمضان از کما خارج شده، به هوش آمده و شکایت‌نامه‌ای علیه مأمورانی که او را ضرب و شتم کرده‌اند نوشته که من بردم و تحویل دادستانی دادم. او را هنگامی‌ که می‌خواستند به بیمارستان اعزام کنند، زده‌اند و همین باعث شده بود بی‌هوش شود و به کما برود.»

بیشتر بخوانید: زندان و بیرون از زندان، ناامن برای زندانیان سیاسی و عقیدتی

رمضان احمد کمال در نامه‌ای که در روزهای گذشته برای احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران که به امضای ۲۱ زندانی سیاسی دیگر هم رسیده، نوشته است: «{...} هنگام رفتن در داخل خود زندان، با ضرب و شتم وحشیانه و غیرانسانی مأمورین و مسئولین زندان رجایی‌شهر مواجه شدم؛ از طریق ضرباتی که به وسیله‌ باتوم و لگد زدن به ناحیه‌ سرم که متعاقب آن دچار خونریزی شدید از گوش و بینی شدم که هنوز آثار آن باقی مانده و به فاصله‌ آن شش روز در حالت کمای مطلق بودم و در مقابل پیگیری هم‌بندیانم از زندان، مقامات زندان نه تنها منکر این اتفاق شده‌اند، بلکه ادعا کرده‌اند که کما رفتن اینجانب به دلیل مسمومیت دارویی بوده است و هر گونه ضرب و شتمی را انکار کرده‌اند. در حالی که آثار آن ضرب و شتم در حال حاضر نیز باقی مانده است.»

این شهروند کرد شهر کوبانی سوریه که یکی از زندانیان سیاسی محبوس در ایران است،‌ همچنان از دریافت امکانات مناسب پزشکی در شرایط اضطراری بی‌بهره است و گفته می‌شود بدنش به دلیل اصابت چندین گلوله در هنگام بازداشت (ماجرایی که به هفت سال پیش برمی‌گردد)، به حالت نیمه فلج درآمده است.

رمضان احمد کمال، در سال ١٣۸۷، همراه سه تن از اعضای پ‌ک‌ک (حزب کارگران کردستان ترکیه) که به اشتباه وارد مرزهای ایران شده بودند، دستگیر شد. او در حالی بازداشت شد که در حال فرار به سمت مرزهای عراق بود و مأموران مرزبانی ایران با شلیک چند گلوله به شکم، کتف چپ و ران پا، مانع از فرار او شدند. او در دادگاه انقلاب شهر خوی به اعدام محکوم شد، اما این حکم در دیوان‌عالی‌کشور مورد تجدید نظر قرار گرفت و حکم او به ١٠ سال حبس تعزیری تغییر یافت.

گلوله‌ها به جای مانده در بدن او از آن زمان تا به حال، خارج نشده‌اند.

سازمان عدالت برای ایران، در گزارشی درباره احمد کمال، به هفت سال انتظار یک زندانی سیاسی، برای خروج گلوله‌های به جای مانده در بدنش پرداخته است. بر اساس این گزارش، در تمام هفت سال گذشته با درخواست‌های او برای انتقال به بیمارستان و مدوا مخالفت شده است.

به گفته عدالت برای ایران، این زندانی سیاسی هیچ خویشاوندی در ایران ندارد و زندانیان سابق سیاسی که با او هم بند بوده‌اند، پیگیر مداوا و رسیدگی به وضعیتش هستند.