از ۸۸ تا ۹۴؛ چه جریانی پیروز شده است؟
خبرگزاری فارس ذوق زدگی از نتیجه انتخابات در تهران را بی‌ارزش و "توهم پیروزی" خواند و یادآوری کرد که نتایج پایتخت تاثیری در گفتمان اصولگرایی مجلس و دستگاه قدرت نخواهد داشت.
خبرگزاری فارس در یادداشتی سیاسی، ذوق زدگی از نتیجه انتخابات در تهران را بی ارزش و توهم پیروزی می‌خواند و یادآوری می‌کند که نتایج پایتخت تاثیری در گفتمان اصولگرایی مجلس نخواهد داشت.
رسانه‌های داخلی ایران بر حسب نزدیکی و گرایش به محافل اصولگرا یا اصلاح‌طلب، گزارش‌ها و تیترهای خود را با برجسته‌کردن پیروزی یا ناکامی این یا آن جناح منتشر می‌کنند. در حالی که خبرگزاری‌های تسنیم یا فارس (نزدیک به محافل امنیتی و نظامی) پیوسته روی تفوق اصولگرایان به ویژه درشهرستان‌ها مانور می‌دهند، وبسایت‌های نزدیک به دولت، دستاوردهایی چون بازماندن مصباح و یزدی از راهیابی به خبرگان تهران و یا حذف حداد عادل و آقا تهرانی از دستیابی به کرسی مجلس را برجسته می‌کنند.
ترکیب مجلس دهم، هشتاد درصد با مجلس نهم تفاوت خواهد داشت. آخرین نتایج انتخابات مجلس در سراسر کشور، نشان می‌دهند که اصلاح‌طلبان (لیست امید) ۹۲ کرسی، اصولگرایان ۹۱ کرسی و مستقل‌ها ۲۵ کرسی به دست آورده‌اند. سرنوشت ۵۲ کرسی به دور دوم کشیده شده است.
در بیشتر تحلیل‌ها، مجلس دهم مجلسی توصیف شده که شبیه هیچیک از ادوار سابق نیست و گروه خاصی در آن بالادستی تام و تمام را نخواهد داشت. اعتماد شامگاه شنبه نوشت سه اقلیت مقتدر مجلس دهم را فراکسیون‌های امید، اصولگرایان و مستقلین تشکیل خواهند داد. در این تحلیل گمانه‌زنی شده بود که عارف، حداد و لاریجانی لیدر این فراکسیون‌ها خواهند بود. اما شمارش آرای هزار صندوق دیگر در شمال تهران، معادلات را تغییر داد. سی نماینده تهران، همگی از لیست امید هستند و حداد از فهرست خارج شد.
سایت "عصر ایران"، وابسته به اصولگرایان میانه‌رو، اصولگراها را بازنده انتخابات مجلس دهم خواند و دلایلی چون ریزش اردوی اصولگرایان، میدان‌داری افراط‌گرایان و ورود سیاهی لشکرها و خطای تبلیغاتی در متهم کردن کاندیداهای رقیب به انگلیسی بودن را در این باخت موثر دانست.
اما خبرگزاری فارس، یادداشت تند و تیزی در جهت مخالف نوشت.
«پیروزی‌نمایی با عینک اصلاحات»
صبح یکشنبه نهم اسفند، نوشته‌ای تحت عنوان "تبدیل توهم ۸۸ به توهم ۹۴" در فارس منتشر شد که در آن نتایج انتخابات در تهران "پیروزی‌نمایی یک شکست سنگین با عینک اصلاحات" توصیف می‌شود.
این یادداشت که به نظر می‌رسد بازتاب دیدگاه‌های فرماندهان سپاه باشد، ذوق زدگی از آرای اصلاح‌طلبان در تهران را امری هیجانی و ناپایدار می‌داند که واجد هیچ ارزش سیاسی یا راهبردی نیست.
نویسنده تفاوت آرایش سیاسی اجتماعی تهران با سایر نقاط کشور و فرستادن نمایندگان اصلاح‌طلب و حامی دولت به مجلس را حقیقتی می‌داند که الزاما تاثیری در گفتمان اصولگرایی غالب در مجلس نخواهد گذاشت: «آن‌ها که شش سال و اندی پیش گشتی در خیابان‌های تهران می‌زدند می‌توانستند دریابند که میزان حامیان موسوی به خصوص در مناطق شمال‌نشین افزون‌تر از مشتاقان به ادامه ریاست جمهوری احمدی‌نژاد است و نتیجه نهایی هم مهر تایید این گزاره بود. موسوی ۲/۵میلیون رای و احمدی‌نژاد ۱/۸ میلیون رای در تهران آوردند.»
یادداشت سیاسی فارس، با بی‌ارزش دانستن پیروزی اصلاح‌طلبان و خوشحالی رسانه‌های حامی دولت از نتایج انتخابات، تغییر دو سومی ترکیب هر دوره مجلس را امری بدیهی می‌داند: «حقیقت امر این است که در کلان ماجرا، هم در انتخابات خبرگان و هم انتخابات مجلس جریان دولت و اصلاحات به رغم برخورداری از ظرفیت‌ها و مزیت‌های نسبی بسیار گسترده - که به طور طبیعی در اختیار هر دولت مستقر و جریان حاکمی هست - شکست غیرقابل باور و غیر منتظره‌ای را متحمل شده است مگر این که همه انتخابات کشور را درتهران خلاصه کنند و رقابت سیاسی را نه برای کسب نهاد حاکمیتی، که در مسابقه اشخاص تلقی نمایند.»
گفتمان مجلس دهم
عباس عبدی، تحلیلگر سیاسی در باره آرایش آتی مجلس دهم گفته است: «ترکیب مجلس تا حدود زیادی تحت تاثیر فضا است. به طور مثال همین مجلس تا وقتی احمدی‌نژاد در قدرت بود، طرفدار احمدی‌نژاد بود و وقتی روحانی آمد تا حدودی طرفدار روحانی شد. لذا فضا تاثیرگذار است و این فضا در انتخابات تهران معنا پیدا می کند.»
نویسنده فارس اما نتیجه می‌گیرد که اگر هدف غایی هر انتخابات به دست‌گیری سکان اداره یک نهاد -مثل مجلس شورای اسلامی یا مجلس خبرگان- باشد، جریان اصلاح‌طلب و دولت در این انتخابات قاطعانه ناکام مانده است. استدلال او این است که برای اولین بار در تاریخ پس از انقلاب، یک دولت مستقر در نخستین دوره خود نتوانسته گفتمان مجلس را با خود همراه سازد: «حال اگر عده‌ای بخواهند نام چنین ناکامی بزرگی را پیروز بگذارند، منطقی جدید و البته عجیب و غریب است.»
به نظر می‌رسد منطق یادداشت فارس هم این است که قدرت جای دیگری قرار دارد و آمد و رفت این و آن در مجلس یا خبرگان، تاثیری در جابه‌جایی این مسند ندارد: دستور از بارگاه صادر می‌شود و باقی تنها مسابقه اشخاص با یکدیگر است.
نظرها
نظری وجود ندارد.