جنگ سوریه: مادران در حلب می‌میرند
بمباران بیمارستان از سوی نیروهای دولت بشار اسد در حلب و هدف‌گیری عامدانه امکانات پزشکی شهر، چالشی مرگ‌آور برای زنان حامله و نوزادان به وجود آورده است.
برگردان: نعیمه دوستدار
نوزادان در بیمارستان ـ عکس از آرشیو
بمباران بزرگ‌ترین بیمارستان شهر ادامه دارد و زنان باردار به امکانات مناسب پزشکی دسترسی ندارند.
هشتم ژوئن، روز دوم ماه رمضان بود که فاطمه نوزادش را به بیمارستان کودکان حلب برد. نوزاد پسرش چند روز بعد از تولد دچار مشکلات تنفسی شده بود. فاطمه ۲۹ ساله که مادر چهار فرزند است می‌گوید: «رنگش کبود می‌شد. دکترها او را در یکی از ۲۰ انکوباتور بیمارستان گذاشتند.»
فاطمه خوشحال بود اما چند دقیقه بعد، وقتی در ماشین پارک شده‌اش نزدیک بیمارستان نشسته بود، بمب را دید که بر بیمارستان فرو می‌آید.
بمباران بیمارستان از سوی نیروهای دولت بشار اسد در حلب و هدف‌گیری عامدانه امکانات پزشکی شهر، اکنون چالش مرگ‌آور دیگری برای زنان حامله و نوزادان در این شهر به وجود آورده است.
ساعت ۱۰:۰۵ دقیقه صبح روز بمباران، هفت پرستار و دو پزشک در بیمارستان بودند. بعد از حمله، در میان غبار و شیشه‌های شکسته، پزشکان ۹ نوزاد را به زیرزمین بردند و ۳۰ کودک و بچه شیرخوار را به بخشی منتقل کردند که هنوز باقی مانده بود.
همه این ۹ نوزاد نجات پیدا کردند و در زیرزمین داخل انکوباتورها چند روز زندگی کردند. بیمارستان کودکان تقریبا تعطیل بود اما پرسنل آن دست از کار نکشیده بودند. نیروهای داوطلب به کارکنان بیمارستان پیوستند تا به تعمیر آن کمک کنند. بعد از تنها دو روز، بیمارستان دوباره باز شد و کار عادی‌اش را از سر گرفت. کار عادی بیمارستان پذیرش ۱۵ تا ۲۰ نوزاد در روز برای معاینه است.
حمله‌های هوایی به شهر حلب که در دست مخالفان دولت بشار اسد است، تمام زیرساخت‌های مربوط به مراقبت‌های دوران بارداری زنان را نابود کرده است. بیمارستان الزهرا تنها کلینیک بارداری باقی‌مانده در حلب است.
از دو بیمارستان عمومی باقی‌مانده، بیمارستان عمر بن عبدالعزیز و بیمارستان قدس، تنها اولی یک بخش کوچک زنان و زایمان دارد که در ماه ژوئن به آن هم حمله هوایی شد. دومی هم بعد از حمله هوایی ۲۸ آوریل که باعث مرگ حدود ۳۰ نفر شد، تعطیل است.
امروزه بیمارستان الزهرا تنها بیمارستانی است که بخش زنان و زایمان دارد و اغلب زایمان‌های شهر حلب در آن صورت می‌گیرد. این بیمارستان آخرین نمونه از نوع خود است. کلینیک کوچک این بیمارستان تنها یک اتاق عمل دارد و ۹ تخت و یک اتاق زایمان با سه تخت. هر روز حدود ۱۰۰ زن باردار به این کلینیک مراجعه می‌کنند و ۳۰ نوزاد در آن به دنیا می‌آیند.
دکتر ملک، یکی از سه متخصص زنان در شرق حلب در یک مصاحبه تلفنی به الجزیره می‌گوید: «بیمارستان بسیار کوچک است و ما مجبوریم که زمان ریکاوری را پایین بیاوریم. معمولا زنانی که سزارین می‌کنند به ۱۲ تا ۲۴ ساعت مراقبت نیاز دارند اما ما بعد از سه ساعت مرخص‌شان می‌کنیم.»
نظرها
اردلان
واقعا دردناک هست که جان انسان ها در خاومیانه اینقدر بی ارزش شده .متاسفانه در باورها و اسطوره های مذهبی این مردم چه سنی و چه شیعه کشتن امری مقدس هست و همیشه به دنبال حذف روحی و یا فیزیکی افراد هستند . جالب اینجا است که ادعا دارند پیامبرشان پیامبر رحمت و مغفرت است اما همه ی جنگ زدگان که اکثرا سنی هستند به جای اینکه سمت زادگاه پیامبر رحمت بروند سمت دیار کفر و هوای نفس و لهو ولعب می روند . این جنایت ها و آدمکشی ها و ویرانگری شهر ها روزی دامن خود این جماعت را خواهد گرفت .چیزی که من در ایران از این جماعت دیدم این است نسل دوم و سوم این خانواده ها به خاطر استبداد خانوادگی کلا پخمه و دنباله رو و یا احمق هستند و از لحاظ درک وشعور و فهم واقعا دچار سقوط هستند .دسته ی دیگر که تازه به دوران رسیده ها هستند و کلاش هایی که در دوران احمدی نژاد به نان و نوایی رسیده اند و جوانانشان یا از مشتریان جدی ماری جوانا و کوکایین هستند و یا دائم در این پارتی اون پارتی به عزاداری سید الشهدا مشغول هستند و بخاطر نداشتن اصالت و فرهنگ در حال تلفات دادن هستند یا از تصادف یا اوور دوز ( مثل مرگ نوه ی آیت الله ربانی پشت پورشه کنار جیگر که با جراحی های مختلف عین پورن استارها شده بود ).به امید نابودی این دوسته که اکثریت ایرانی ها را به زنجیر کشیده اند و به امید مرگ تک تک سپاهیان قدس در عراق و سوریه و پیوستن این موجودات به سردار همدانی آدمخوار
عجب بابا
آخه برای چی در چنین وضعیتی هی بچه می سازند؟! دقیقا چه چیزی در ذهن فقرا و جنگ زده ها و بیچاره ها می گذره که هی پشت سر هم بچه درست می کنند؟! دلشون برای بچه هایی که باید در بدترین شرایط زندگی کنند نمی سوزه ؟! تازه بچه رو هم تبدیل می کنند به ابزار مظلوم نمایی و جلب دلسوزی! من هر وقت آوارگانی که به سمت اروپا سرازیر شدند رو با بچه های قد و نیم قد می بینم این سوالات رو از خودم می پرسم.