ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

با حضور مردم و هنرمندان: عباس کیارستمی تشییع و به خاک سپرده شد

مراسم بدرقه عباس کیارستمی با حضور سینماگران، هنرمندان و مردم در مقابل ساختمان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در تهران انجام شد. عباس کیارستمی در قبرستانی در لواسان تهران به خاک سپرده شد.

ساعت ۸:۱۵ صبح روز یکشنبه ۲۰ تیر، پیکر عباس کیارستمی به کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان رسید و مراسم بدرقه او انجام شد. پس از مراسم او را در لواسان به خاک سپردند.

اجرای مراسم رسمی تشییع عباس کیارستمی را پرویز پرستویی به عهده داشت و غیر از او هم برخی چهره‌های هنری درباره‌ این کارگردان درگذشته سخنرانی کردند.

پرویز پرستویی در آغاز این مراسم گفت: «ما امروز اینجا گردهم آمدیم تا بدرقه کنیم کسی را که از خود خاطرات زیادی به‌جا گذاشت و در نیم قرن تلاش آثاری را به‌جا گذاشت که امروز میراث فرهنگی ایران است. کیارستمی یعنی هنر متعالی و پهناور ایران.»

بر اساس گزارش‌های منتشر شده، خیابان‌های اطراف کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در تهران، نسبتا شلوغ بود و شماری از شهروندان برای شرکت در مراسم تشییع عباس کیارستمی آنجا حاضر شده بودند.

حاضران در این مراسم عکس‌هایی از کیارستمی در دست داشتند و به احترام او ایستاده‌ بودند.

برخی از هنرمندان و دوستان نزدیک عباس کیارستمی در این مراسم درباره شخصیت و آثار او سخنرانی کردند.

ابراهیم حقیقی، طراح گرافیک در سخنرانی خود گفت که حرف زدن از کسی که بیش از ۴۵ سال با او دوست بوده بسیار سخت است: «کیارستمی در زمانی که فیلم‌ها خشن بودند؛ آثاری ساخت که پر از مهربانی بود. اینکه می‌گویند همه کیارستمی را نمی‌شناسند و این یک ضعف است؛ حرف اشتباهی است. مگر همه میکل آنژ را می‌شناسند. عباس کیارستمی برای سینمای جهان الفبایی تازه‌ای ساخت و سینما را چند گام به جلو برد.»

سیف‌الله صمدیان، کارگردان سینما هم گفت: «کیارستمی کارگران بالفطره و خالق بود و ۲۴ ساعت از شبانه‌روز ۲۰ ساعت کار می‌کرد. عطش کار بود که به وی عطش زندگی می‌داد.»

او گفت که ژیل ژاکوب رئیس جشنواره فیلم کن می‌گفت آرزو دارد در ۷۵ سالگی دوباره سر کلاس برود و سینما را از کیارستمی بیاموزد.

آیدین آغداشلو، نقاش و دوست دیرین عباس کیارستمی هم برای این مراسم یک فایل صوتی ارسال کرده بود. او در این فایل درباره کیارستمی گفته است: «حاصل عمر کیارستمی را به این سادگی نمی‌شود برشمرد زیرا او هنرمند ساده‌ای نبود. او در دو وجه شخصی به عنوان یک سینماگر شخصی جهان را روایت می‌کرد و خودش را نشان می‌داد. و از طرفی سینمای جدیدی ساخت و جهان کیارستمی تبدیل به سینمایی جدید شد همانطور که گریفیث این کار را کرد. او یک سینمای متشخص را به وجود آورد.»

آغداشلو گفته است: «کیارستمی هنرمندی جامع‌الطراف بود و روح او فقط در یک قالب نمی‌گنجید و جمع‌بندی کارهای او را نمی‌توان فقط با نگاه به کارهای او در نقاشی یا سینما انجام داد. کیارستمی معتقد بود باید کار کند و تغییر ایجاد کند زیرا چنین وظیفه‌ای برای خود قایل بود و اینگونه است که جاودانگی به‌وجود آمد و این جاودانگی تا سال‌ها ادامه خواهد داشت.»

حجت‌الله ایوبی، رئیس سازمان سینمایی نیز دیگر سخنران این مراسم بود که گفت: امروز را جهان هرگز فراموش نمی‌کند.

داریوش شایگان، فیلسوف و پژوهشگر هم در مراسم تشییع عباس کیارستمی سخن گفت. او با اشاره با سابقه آشنایی‌اش با کبارستمی، گفت: «او چیزهایی می‌دید که من نمی‌دیدم. در او جوهره نفیسی وجود داشت که از عمر فرهنگ کهنسال ایران نشات می‌گرفت. عباس برای یاد گرفتن نیاز به انباشت اطلاعات نداشت و مانند داوینچی بود و اسرار طبیعت را کشف می‌کرد. جوهر درون کیارستمی از درونش به بیرون ساطع می‌شد و در پس مظاهر دنبال جوهر بود و دنیا را با چشم دل و عین‌القرب می‌دیدید و شخصیت‌های فیلم‌های وی همیشه در مسیر رفتن بودند و دنبال جوهر حقیقت بودند. او در راه کشف حقیقت از سینما و عکاسی کمک گرفت. سینمای او همیشه در آزمون بود و هرگز به گیشه تبدیل نمی‌شد و با وجود شهرت زیادی که داشت  هرگز در این شهرت غرق نشد و به قول یک شاعر آلمانی شهرت را مجموعه‌ای از رفتارهای سوءتفاهم بر‌انگیز می‌دانست.»

اصغر فرهادی هم در یک سخنرانی انتقادی گفت: «این روزها از شما بسیار گفته‌اند و گفته‌ایم هرچند دیر، بسیار دیر... از شما سپاسگزارم که نام این سرزمین را در جهان به نامی پر احترام و دلنشین بازگردانی. سپاسگزارم که دل نبریدی از این خاک با وجود همه نادیده‌گرفتن‌ها و قدرناشناسی‌ها و سنگ‌اندازی‌های سفره‌لیسان سیاست. از شما سپاسگزارم که راه ناهمواره و سنگلاخ جهانی کردن سینامی این مرز و بوم را بردبارانه هموار کردی که اگر امروز کنجکاوی و اشتیاقی است برای دیدن آثار سینمای ایرانی در بیرون این مرزها، وامدار گام‌هایی است که در آن روزهای سخت برداشتی. سپاسگزارم که بیش از شمارگان فیلم‌ها و عکس‌ها و شعرهایت، تشنگان فراگیری را گرد خود جمع کردی نه فقط برای آموختن که بالاتر از آن برای دلگرم کردن آنها که می‌توانند در هر شرایطی با اندک امکانی رویاهایشان را به تصویر بکشند... از شما سپاسگزارم که دوری از هیاهو را آموختی، که با همه بزرگی از دایره فروتنی فرو نلغزیدی.»

برخی رسانه‌های ایران جملات تند فرهادی را منتشر نکرده‌اند.

مسعود کیمیایی و ابراهیم فروزش هم از سخنرانان دیگر این مراسم بودند.

احمد کیارستمی، فرزند عباس کیارستمی هم از مردم تشکر کرد: «من از ستاد بدرقه تشکر می‌کنم. همچنین از کانون پرورش فکری کودکان و از بهمن کیارستمی که چهار ماه سختی کشید. در سال‌هایی که کمتر از پدر کارهایی پخش می‌شد؛ او گلایه نمی‌کرد. او اگر امروز بود و این محبت مردم را می‌دیدید خیلی لذت می‌برد.»

برخی از کاربران شبکه‌های اجتماعی از طولانی بودن سخنرانی‌ها، سحنرانی رئیس سازمان سینمایی در شرایطی که کیارستمی فضای مناسبی برای کار در ایران نداشت و نیز از ایجاد جایگاه ویژه برای برخی از حاضران گلایه کردند.

رخشان بنی‌اعتماد، علی رفیعی، بهمن فرمان‌آرا، داریوش فرهنگ، نیکی کریمی، مریلا زارعی، رضا کیانیان، عادل بزدوده، نادر مشایخی، جهانگیر کوثری، باران کوثری، ابراهیم مختاری، یدالله صمدی، آتیلا پسیانی، نرگس آبیار، حبیب رضایی، جعفر پناهی، همایون اسعدیان، حسین فریدون، حسین پاکدل، عاطفه رضوی،حسن پورشیرازی، بیتا فرهی، رویا نونهالی، منوچهر شاهسواری، مازیار میری، محمدرضا مویینی، امیر اثباتی، الهام پاوه‌نژاد و.... از هنرمندانی بودند که در این مراسم شرکت کردند.

محمود دعایی مدیر مسوول روزنامه اطلاعات و محمدرضا عارف نماینده مجلس هم در این برنامه حاضر بودند.

دستیاران عباس کیارستمی تابوت او را تشییع کردند و مردم هم با تصنیف «هوای گریه با من» از همایون شجریان که از بلندگوها پخش می‌شد، همخوانی کردند.

پس از پایان مراسم در مقابل کانون، پیکر عباس کیارستمی برای خاکسپاری به لواسان منتقل شد.

قرار بود مراسم تدفین این هنرمند ایرانی خصوصی و تنها با حضور نزدیکان او انجام شود. با وجود این گزارش شده که گروهی از مردم از صبح زود در قبرستان توک حاضر شده و در مراسم حضور داشته‌اند.

آنها سرود ای ایران را خواندند و عکس‌های کیارستمی را در دست داشتند.

سحنرانی اصغر فرهادی در مراسم تشییع کیارستمی را اینجا ببینید:

برای دیدن محتوای نقل شده از سایت دیگر، کوکی‌های آن سایت را بپذیرید

کوکی‌های سایت‌ دیگر برای دیدن محتوای آن سایت‌ حذف شود

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

  • Fahim

    اونی که به مردم توهین کرده کیارستمی نیست. کیارستمی کارش درسته و جاش در قلب مردمه. اونی که به مردم توهین کرده اونیه که مردم را خر فرض کرده و داره بر اونها سلطنت میکنه.

  • تهران

    عیبی نداره شما چرا انقدر دلخوری؟ من هم نرفتم ولی رفتن و نرفتن بنده وشما و بی اعتنایی مجله لوبس چیزی از منزلت آقای کیا رستمی و ساخته های ماندگارش کم نمیکند. زبانم لال بعد از ۱۲۰ سال اگر آقای ده نمکی مرحوم شدند شما برو .من نمیروم ولی به ایشان و دوستدارانش هم ایرادی نمیگیرم. حالا این مجله لوبس چی هست بگو از کجا پیداش کردی مگه چند صفحه داره که ۴۲ صفحه اش را به این دونفر آقای محترم مورد علاقه شما که بنده بیسواد هنوز نمیدانم کی هستند اختصاص داده؟ فقط آقای اسکندر خان بدانید که هزاران کودک ایرانی طرز صحیح مسواک زدن را از فیلم های کیارستمی یاد گرفته اند. قبل از فشردن دکمه های صفح کلید کمی فکر کنید. تا مرد سخن نگفته باشدعیب و هنرش نهفته باشد.

  • اسكندر

    200 نفر هم نيومده بودند كه بيشترش هم فاميل هاش بودند !!!!!!!!!!!!!!!؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ اينجاست كه فرق يك فيلمساز مردمي با يك فيلمساز روشنفكر ماب غيرمردمي مشخص ميشود معلوم است افرادي مثل مشايخي و كيارستمي و ...... كه ابايي از توهين به مليت هاي ايراني نداشته اند هزار تا اسكار و نخل طلا هم بگيرند در بين قلوب توده هاي مردم جايي نداشته و ندارند جالب است بدانيم لوبس يكي از معتبرترین مجله های فرانسه که هر پنجشنبه منتشر می شود، حتی خبر درگذشت کیارستمی را نیز درج نکرده است. در حالی که چهل صفحه به میشل روکار، یکی از متفکران سوسیالیست و نخست وزیر پیشین، و دو صفحه به الی ویزل، نویسنده یهودی آمریکایی اختصاص داده است