ایران و دو چهره متفاوت از پوشش زنان
شهرداری، بسیج، وزارت ارشاد و سایر نهادهای فرهنگی و اجتماعی، هفته‌ای به نام هفته جهانی حجاب و عفاف را برگزار می‌کنند اما پوشش زنان با آنچه از سوی این نهادها تبلیغ می‌شود تفاوت دارد.
۱۹ تا ۲۵ تیرماه، شهرداری، بسیج، وزارت ارشاد و سایر نهادهای فرهنگی و اجتماعی، هفته‌ای به نام هفته جهانی حجاب و عفاف را برگزار می‌کنند. با وجود بسیج همگانی، پوشش زنان با آنچه از سوی این نهادها تبلیغ می‌شود تفاوت دارد.
شهرداری تهران از برگزاری بیش از ۱۸۰ برنامه فرهنگی و آموزشی به مناسبت هفته عفاف و حجاب خبر داده است. مدیرکل امور بانوان شهرداری تهران می‌گوید کوشش برای تعمیق فرهنگ عفاف و حجاب در جامعه به ارتقای سلامت اجتماعی و تحکیم بنیان خانواده منجر خواهد شد.
یکی از بخش‌های فعال این وزارت‌خانه کارگروه ساماندهی مد و لباس است که با صنوف فعال در حوزه مد و لباس ارتباط برقرار کرده و سمینارها و نمایشگاه‌هایی در این زمینه برگزار می‌کند.
پروین داداندیش، مشاور وزیر ارشاد در امور زنان می‌گوید که در حوزه کتاب، فیلم و نشریات هم از کسانی که به حجاب و عفاف می‌پردازند حمایت می‌شود.
بر اساس قانون مصوب سال ۱۳۸۵ مجلس شورای اسلامی، کارگروهی برای ساماندهی مد و لباس زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تشکیل شده که نمایندگانی تام الاختیار از وزارتخانه‌های آموزش و پرورش، بازرگانی، صنایع و معادن، سازمان صدا و سیما، سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور، نمایندگان صنوف مرتبط و یک نماینده از کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی به‌عنوان ناظر در آن عضو هستند.
فعالیت اصلی این کارگروه در سال‌های اول، تدوین آیین‌نامه‌های مرتبط و انجام پژوهش‌های موضوعی بوده و بلافاصله دست به کار برگزاری نمایشگاه شده‌اند تا به تعبیر خودشان، «به دست اندرکاران حوزه مد و لباس هویت ببخشند و قدرت انتخاب مردم را در حوزه مد و لباس بالا ببرند».
با این حال و با وجود تبلیغات ۳۷ ساله، حجاب اجباری با معیارهای مورد نظر حکومت محقق نشده است. مشاور سابق امور بانوان صدا و سیما روز شنبه ۱۹ تیرماه به خبرگزاری فارس گفته که وضعیت حجاب بازیگران در رسانه بسیار متفاوت از آن چیزی است که در جامعه وجود دارد: «بازیگرانی که در تولیدات تلویزیونی حجاب دارند، در صفحات شخصی و فضای مجازی این‌گونه نیستند و تفاوت زیادی بین آنها وجود دارد.»
پروین سلیحی ضمن اینکه گفته برنامه‌های تلویزیون باید باعث تشویق افراد به حجاب شود، تایید کرده که: «بازیگر متعهد باحجاب کم داریم. امیدواریم ما هم بتوانیم بازیگرانی را تربیت کنیم که وضعیت پشت صحنه و جلوی دوربین آنها با هم همخوانی داشته باشد. مثلا از فردی که نقش مریم مقدس را بازی می‌کند انتظار می‌رود در سطح جامعه نیز همان حجاب را داشته باشد.»
پوشش عمومی زنان در خیابان‌ها و اماکن عمومی هم از الگوهای مورد نظر حکومت تبعیت نمی‌کند و زنان از پوشش خود به عنوان شیوه‌ای برای نافرمانی مدنی استفاده می‌کنند.
یک عضو شورای فرهنگی-اجتماعی زنان معتقد است که گسترش عفاف و حجاب در برنامه‌ها به عنوان هدف اصلی مورد توجه قرار نگرفته، بلکه در این زمینه فقط حرف زده شده است.
نظرها
فاطمه
همه چیز مضحکه و همه چیز بازی و نمایشه . و ما عروسکان محکوم قدرتها هستیم تا با نخ ها، جا به جا بشیم. این حقیقت داره که قدرت عروسکها از گرداننده هاشون کمتره. اگر با تمام وجود هم بخوایم چیزی تغییر نمی کنه یا لااقل آهنگ کندی داره...هزار سال بعد ...بله! هزار سال بعد که آخرین قطعه ی این دومینو روی زمین میفته شاید جلز و ولز الان ما، مهم باشه....اما الان خبری نیست از آرامش و آزادی ...
دوربین
قدرت دو نوع است. قدرت سرکوبگری که تفنگ و سرباز و پول و امثال آن است. دوم قدرت تاثیر گذاری بر فکر و فرهنگ که نیازمند اعتبار اجتماعی و مقبولیت و درستی رفتار و راستی و مهرپروری است. ملاهای ایران قدرت دومی را که هزار سال جمع شده بود فروختند و اولی را به دست آوردند. آخر حکومتشان هر طوری باشد یک چیز از همین حالا واضح است: قدرت معنوی ملاها در ایران شدیدا رو به افول گذاشته. آدمهایی که یک فتوایشان را یک روز حرم شاه کشور رعایت می کرد حالا به جایی رسیده اند که خانواده های خودشان بدون زور و تهدید و فشار تابعشان نیستند.
وطن
البته سركار مريم خانم بايد در جريان باشند اين سوائل از بن اشتباه است. چون قرار نيست حكومت ها نسلها را تربيت كنند. تربيت كردن اول كار مادر و پدر سپس مدرسه و اجتماع است اگر والدين كه اولين آموزگار هستند فاقد خرد و دانش باشند نتيجه ميشه همين نسلهاى بعد از مثلاً انقلاب . البته اكثراً و نه همه. براى داشتن آگاهى و دانش زندگى كردن كافـى نيست كتاب هم بايد خواند. به پيرامون خودت نگاه كن و بگو چه تعداد از هم نسل هاى شما كتاب در دست مطالعه دارند؟ و در آخر در يك كلام. مگر مُلا تربيت كردن بلد است؟ البته ميبخشى گفتم شايد ديا لوگى باشه.
مریم
همیشه یک سوال برایم بی جواب مانده چرا جمهوری اسلامی در تربیت واموزش نسل هایی که بعد از سال ۵۷ به دنیا امده اند با تمام تلاشش تا این حد عاجز و درمانده بوده است.