مثنوی با مشارکت ایران و ترکیه و افغانستان ثبت جهانی می‌شود
اعتراض فرهنگیان افغانستان به ثمر نشست. یونسکو، افغانستان را هم در پرونده ثبت مثنوی در نظر گرفت: نزدیکی کشورها به جای اختلافات ناسیونالیستی.
اعتراض فرهنگیان افغانستان به ثمر نشست. یونسکو، افغانستان را هم در پرونده ثبت مثنوی در نظر گرفت. مثنوی مولوی با مشارکت ایران، ترکیه و افغانستان در حافظه جهانی یونسکو ثبت می‌شود.
فرهاد نظری، مدیر کل ثبت آثار و حفظ و احیاء میراث معنوی و طبیعی به خبرگزاری تسنیم اطلاع داده که ظاهراً ایران و ترکیه و افغانستان درباره نحوه ثبت مثنوی با هم به توافق رسیده‌اند. قرار بر این است که این اثر با مشارکت سه کشور ایران، ترکیه و افغانستان در حافظه جهانی یونسکو به ثبت برسد، اما ابتدا می‌بایست نشستی با نمایندگان سه کشور در تهران برگزار شود.
تاریخ برگزاری این نشست تخصصی هنوز اعلام نشده.
مدیر کل ثبت آثار و حفظ و احیاء میراث معنوی و طبیعی به خبرگزاری تسنیم گفته است: «افغانستان در مذاکرات انجام شده، نسخه‌ای از مثنوی معنوی را معرفی کرد که مربوط به قرن نهم هجری است و توسط یکی از خطاطان استان فارس کتابت شده و حائز اهمیت است. بر همین اساس، تصمیم گرفته شد که مثنوی با مشارکت سه کشور به ثبت برسد.»
ایران و ترکیه قدیمی‌ترین نسخه مثنوی را در دست دارند. در خرداد سال جاری ایران اعلام کرده بود که می‌خواهد مثنوی را به نام میراث مشترک ایران و ترکیه در فهرست یونسکو به ثبت برساند. این موضوع اعتراض افغانستان را برانگیخت.
محمد اشرف غنی، رییس جمهوری افغانستان در دیدار و گفت‌و‌گو با مولود چاوش اوغلو، وزیر خارجه ترکیه اعلام آمادگی کرده بود که مثنوی و دیگر آثار مولوی را به عنوان میراث مشترک افغانستان و ترکیه در فهرست یونسکو به ثبت برساند.
عطا محمد نور، سرپرست ولایت بلخ، زادگاه مولوی نیز یک نامه رسمی به محمود صیقل، سفیر و نماینده دایمی افغانستان در سازمان ملل نوشته و از او خواسته بود درباره «اقدام انحصارگرایانه کشورهای ترکیه و ایران» به مسئولان سازمان یونسکو اعتراض کند.
عده زیادی از فرهنگیان افغانستان هم با انتشار بیانیه‌ای به ثبت مثنوی بدون در نظر گرفتن افغانستان اعتراض کردند. به تدریج عده‌ای از فرهنگیان ایران هم به جمع هزار امضاءکننده این بیانیه پیوستند.
امضاءکنندگان این بیانیه از اینکه محل تولد مولوی نادیده گرفته شده است، معترض بودند.
یونسکو از این پیشنهاد که با مشارکت افغانستان، ترکیه و ایران مثنوی را در میراث جهانی ثبت کند، استقبال کرده است: ثبت مشترک دستاوردهای فرهنگی می‌بایست به نزدیکی کشورها بینجامد، نه اینکه به اختلافات ناسیونالیستی دامن بزند.
جلال‌الدین محمد که بعدها به عنوان مولانا جلال‌الدین رومی شهرت پیدا کرد بیشتر زندگانی خود را در روم یعنی آسیای صغیر گذرانده. او در پاییز سال ۱۲۰۷م (۶۰۴ ه. ق) در بلخ در افغانستان کنونی متولد شد ولی دیری نپایید که پدرش محمد بن حسین الخطیبی البکری معروف به بهاءالدین ولد به خاطر حسادت‌ورزی علاءالدین محمد خوارزمشاه، شهر بلخ را ترک کرد و به سمت غرب مهاجرت کرد.
مقبره مولانا در شهر قونیه در ترکیه قرار دارد.
بیشتر بخوانید:
نظرها
khaste az mozakhraf
تمام شهرت مولانا به دلیل مهاجرتش به ترکیه آن روزگار بود . هر چیزی که دید و شنید و تجربه کرد در اشعارش منعکس شد .حتی در دوره معاصر هم ترکیه ای ها هستند که باعث شهرتش در جهان شدند . وگرنه چرا حافظ و سعدی و رودکی و ... اینقدر در جهان با استقبال مواجه نشدند؟! این خیلی مسخره ست که یک کشور دیگر یک شاعر کلاسیک را تبدیل به یک آیکون کند و بعد دو تا کشور بی عمل و بی خاصیت بخواهند آن آیکون را مال خود کنند!!! شما بفرمایید آن همه شاعر کلاسیک را -اگر می توانید- به شهرتی مانند "رومی" برسانید!
محمدحسن نجفی
گذشته از این که بیشترِ پیچیدگیِ این گونه قضایا، ثبت رسمیِ فلان شاعر و بهمان ریاضیدان !!، درواقع ریشه در خودِ قضیه داره (یعنی چی اصلاً ثبتِ مولوی به اسمِ یه کشور؟! چون مرزها در طول تاریخ پس و پیش شدهن و کشورها بزرگ و کوچیک شدهن در اثرِ زدوبندهای بین المللی و زدوخوردهای سیاسی-جغرافیایی. بویژه ایران که همه میدونیم از اون سرِ هند تا اون تهِ مصر جزء ایران بودهن تا همین دویست-سیصد سال پیش). به هر حال... مسئله ی دوم اینه که ثبت رسمی ِ جهانی باید بر اساسِ زبانِ آثار و زبانِ مؤلفِ اون آثار ثبت شن. بر این اساس دیگه ترکیه کیمدی؟? اگه اینطور باشه پس باید یونان هم، و حتا عربها هم، مدعی شن، چون مولوی ابیات و حکایاتِ زیادی داره به زبانِ یونی و عربی، و مستقیماً مربوط به فرد یا اتفاقی یونی و عربی، که اگه از بخشای تورکی ش بیشتر نباشن، کمتر نیستن. پس بگیم یونانیها و بیستا کشورِ عربی هم واردِ این قضیه شن. حقِ مسلمِ اونهاست!!
hamid
مولوی در بخارا بدنیا آمد، یک شعر به زبان ترکی یا بغیر از فارسی ندارد! آن زمان افغانستان یک استان ایران بود! چرا پس استبداد دینی ایران این باج رای داده؟ چون برای ظالمان حاکم، تاریخ ایران، اثرات تاریخی، شعرا و دانشمندان ایرانی ارزشی نداشته و ندارند پس قابل معامله هستند! خدا ایران را از دست این ظالمان با بیدار کردن وجدان مردم ایران حفظ کند. شاد باشید. حمید