عاشیق‌ها، بیان کنندگان وقایع تاریخی

موسیقی در زندگی مردم استان‌های اردبیل، آذربایجان غربی و شرقی جایگاه ویژه‌ای دارد. آداب و رسوم، اقلیم جغرافیایی، نگرش و جهان بینی مردم این مناطق در موسیقی‌شان تجلی یافته است.
عاشیق‌ها یا اوزان‌ها نوازندگان دورگردی هستند که در روستاها وشهرهای آذربایجان در عروسی‌ها و عیدهای محلی و ملی ساز می‌زنند و آواز می‌خوانند. موسیقی عاشیقی آذربایجان، بخشی از تاریخ و ادبیات نمایشی این سرزمین را در خود جای داده است.
عاشیق‌ها از موسیقی به عنوان ابزاری برای بیان وقایع تاریخی استفاده کرده‌اند که موجب ماندگاری و انتقال بخشی از تاریخ این سرزمین به‌صورت سینه به سینه شده است. «قوپوز» را می توان به عنوان اصلی‌ترین ساز موسیقی عاشیقی معرفی کرد که در دسته ساز‌های مضرابی قرار می گیرد. البته در بعضی مواقع از «بالابان» و «نقاره» به عنوان همراهی کننده در بیان این نوع موسیقی استفاده می‌شود.
موسیقی عاشیقی در بیشتر موارد به علت مهم بودن مضمون شعر، از لحاظ فرم بر پایه کلام استوار است و عاشیق‌ها در کنار نوازندگی، باید به خوانندگی نیز تسلط داشته باشند.