فرزندان طالقانی: اگر پدرمان زنده بود خیلی از اتفاقات بعد از انقلاب نمی‌افتاد

سایت خبرآنلاین گفت‌و‌گویی با دو فرزند سید محمود طالقانی،  از روحانیان بلندپایه زمان پیروزی انقلاب در ایران انجام داده است. محمود طالقانی، عضو جبهه ملی و از موسسان نهضت آزادی ایران، سال ۱۳۵۷ از سوی روح‌الله خمینی به عنوان امام جمعه تهران معرفی شد.

در این مصاحبه مفصل که بخش‌هایی از آن درباره دیدگاه‌های سیاسی و نقش طالقانی در حوادث اول انقلاب است، فرزندان او مرگ پدرشان را مشکوک دانسته‌اند و گفته‌اند که بسیاری از اتفاقات بعد از انقلاب، در صورت زنده ماندن طالقانی به وقوع نمی‌پیوست.

محمود طالقانی در شهریور ۱۳۵۸ درگذشت و علت مرگش سکته قلبی اعلام شد اما مهدی طالقانی، فرزند او گفته که به مرگ پدرش مشکوک است و آقای طالقانی را «برداشته‌اند».

به اعتقاد مهدی طالقانی «حسادت» و «کینه» عده‌ای در جمهوری اسلامی باعث از میان برداشته شدن او شده است: «این‌ها فکر می‌کردند تا زمانی که طالقانی است در مصدر امور قرار نمی‌گیرند٬ بنابراین طالقانی نباشد به نفع‌شان است».

او گفته که مرگ پدرش «مشکوک» است و با گذشت ۳۷ سال درباره نحوه مرگ پدرش پرسش‌های فراوانی وجود دارد.

طاهره طالقانی هم این مساله را تایید کرده و گفته که برای همه فرزندان آقا٬ فوت ایشان «مشکوک» است.

مهدی طالقانی گفته است: «اگر طالقانی زنده بود خیلی از مسیرهایی که ما در انقلاب رفتیم رفته نمی‌شد، مثلا به احتمال ۹۰ درصد جنگ نمی‌شد.»

او معتقد است پدرش می‌توانسته با صحبت جلوی وقوع جنگ را بگیرد.

طاهره طالقانی فرزند دیگر این روحانی شیعه هم گفته است: «جنگ را نمی‌دانم ولی خیلی مسائل پیش نمی‌آمد.»

مهدی طالقانی در این مصاحبه درباره ارتباط پدرش با مجاهدین خلق می‌گوید که بنیانگذاران مجاهدین افراد خوبی بودند و در آغاز انقلاب مجاهدین خلق حتی با حسین خمینی {پسر مصطفی خمینی} هم در ارتباط بودند: «اصلا تا آن زمان که مرحوم طالقانی زنده بود این گروه به خیابان می‌آمدند و در استادیوم شیرودی برنامه می‌گذاشتند و سخنرانی می‌کردند. یعنی تا زمانی که طالقانی زنده بود مجاهدین خلق مشکلی نداشتند، دیگران هم از آنها حمایت می‌کردند. فقط برای اینکه طالقانی را بکوبند می‌گویند طالقانی از مجاهدین حمایت می‌کرد. سوال این است که چه کسی آن زمان از مجاهدین حمایت نمی‌کرد؟ همه از آنها حمایت می‌کردند.»

طاهره طالقانی هم گفته که پدرش و نهضت آزادی در آغاز انقلاب با آنها ارتباط داشتند: «ایام انقلاب در پادگان‌ها به روی همه باز بود، بنابراین اسلحه در اختیار همه قرار داشت. پدر معتقد بود که باید کاری کرد مجاهدین دست به اسلحه نبرند چون اگر دست به اسلحه ببرند و جرقه‌ای زده شود، تا ۲۰ سال دیگر آتش آن خاموش نمی‌شود.»

مهدی طالقانی همچنین گفته که در صورت حیات پدرش، سفارت آمریکا هم تصرف نمی‌شد و او حتما جلوی این قضیه را می‌گرفت.

مهدی طالقانی در بخش دیگری از این مصاحبه گفته است که پدرش با اعدام‌های آغاز انقلاب هم موافق نبوده است: «یک روز آقا و من برای دیدار با امام به قم رفتیم، قبل از دیدار منزل حاج احمد آقا رفتیم که رو به روی منزل امام بود. آقای خلخالی هم حضور داشت. یادم است آقا بسیار عصبانی با آقای خلخالی صحبت کرد و گفت آشیخ همه قرآن رحمان و رحیم است تو این قاصم‌ الجبارینت را از کجا آوردی که بی‌جهت مردم را اعدام می‌کنی؟»

او گفته است: «ولی متأسفانه آقای خلخالی حمایت می‌شد.»

او به اینکه چه کسانی از خلخالی حمایت می‌کردند اشاره نکرده است.

به اعتقاد مهدی طالقانی اگر پدرش زنده بود، حسینعلی منتظری قائم مقام رهبری نمی‌شد: «اول انقلاب که سپاه بیانیه می‌داد و راجع به آقای طالقانی بود می‌نوشت رهبران انقلاب (منظور آیت‌الله طالقانی و آیت‌الله خمینی بود) بنابراین طالقانی قطعا نفر دوم انقلاب بود. بعد از فوت آقا، آقای منتظری قائم مقام رهبری شد.»

طاهره طالقانی اما گفته که پدرش جایگاه قائم مقامی‌ را قبول نمی‌کرد: «همان‌طور که قبول نمی‌کرد نامزد انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسی شود اما بچه‌ها رفتند ثبت‌نام کردند و با دو میلیون رأی منتخب نخست تهران شد. حتی برای ریاست جمهوری هم زمزمه کاندیداتوری آیت‌الله طالقانی مطرح شد اما گفت نه! به هیچ وجه قبول نمی‌کنم.»

مهدی طالقانی همچنین گفته که پس از مرگ پدرش روح‌الله خمینی استعفای دولت موقت را پذیرفته است و پیش از آن، او چند مرتبه جلوی این کار را گرفته است.

بخش‌های دیگری از این مصاحبه به بررسی عملکرد برخی از شخصیت‌های دیگر جمهوری اسلامی از جمله اکبر‌ هاشمی رفسنجانی می‌پردازد.

مهدی طالقانی با اشاره به اینکه «افراد بی‌جهت تخریب نمی‌شوند»، گفته که هاشمی حتی رفقای خود را به زندان فرستاده: «مثلا آقای سحابی را زندان کرد و گفت می‌خواهم روی او کم شود.»

طالقانی گفته که برخورد‌های هاشمی رفسنجانی با رفقای خود به دلیل «قدرت» است و  او بعد از انقلاب «بسیار روحیه ارباب منشی‌اش را حفظ کرده است.»