ناامنی غذایی ۹۰ درصد روستائیان ایران را تهدید می‌کند
نابرابری درآمدی مناطق شهری و روستایی ایران افزایش یافته و درآمد خانوارهای شهری حدود ۲ برابر خانوارهای روستایی است.
فقر غذایی ۹ دهک درآمدی خانوارهای روستایی ایران را تهدید می‌کند.
نتایج یک تحقیق که توسط مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی انجام شده، نشان می‌دهد که تنها یک دهک خانوارهای روستایی در منطقه امن غذایی قرار دارد.
این گزارش نشان می‌دهد که وضعیت معیشت روستائیان از سال ۹۱ به بعد دشوارتر از قبل شده است. به گونه‌ای که میزان درآمد روزانه دهک نخست ۵هزار و ۸۰۰ تومان و درآمد ماهیانه یک خانوار حدود ۳۵۰ هزار تومان بوده است.
بر این مبنا، درآمد خانوارهای شهری در فاصله سال‌های ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۰، معادل ۱.۹درصد درآمد خانوارهای روستایی است که بیانگر ۹۰ درصد درآمد بیشتر هر فرد شهری به نسبت هر فرد ساکن روستا است.
برپایه گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس درآمد دهک دهم خانوارهای روستایی در بهترین حالت معادل درآمد دهک هفتم خانوارهای شهری است و ۹ دهک خانوارهای روستایی به توزیع سبد غذایی نیازمند هستند.
همچنین ۷۰ درصد سرپرست خانوارهای روستایی فاقد شغل و منبع درآمدی هستند. میزان بیکاری در دهک دوم حدود ۴۰ درصد، دهک سوم ۲۷ درصد و دهک چهارم ۲۲ درصد اعلام شده است.
پژوهشگران کاهش درآمد و اشتغال در بخش کشاورزی را یکی از عوامل مهم در افزایش شکاف درآمد و هزینه و بیکاری در روستاها دانسته و اعلام کرده‌اند که سهم کشاورزی در تامین هزینه خانوارها ۱۶ درصد کاهش داشته است.
ابوالفضل رضوی معاون توسعه روستایی و مناطق محروم ریاست جمهوری ایران شامگاه پنجشنبه ۲۵ شهریور در یک برنامه تلویزیونی نتایج این گزارش را تائید کرد و گفت که توان اقتصادی روستائیان کاهش یافته است.
رضوی سرانه مصرف گوشت در خانوارهای روستایی را یک کیلو و ۶۰۰ گرم اعلام کرد که نزدیک به بیست برابر کمتر از میانگین سرانه کشوری است.سرانه مصرف گوشت در ایران ۱۸.۸ کیلوگرم اعلام شده است.
نتایج یک پژوهش نشان می‌دهد که سرانه مصرف ماهی و لبنیات خانوارهای روستایی به ترتیب ۳۸ و ۲۵ درصد کمتر از خانوارهای شهری است.
به گفته رضوی این وضعیت افزایش مهاجرت روستائیان به شهرها را به دنبال داشته است. به گونه‌ای که جمعیت روستایی ایران در دهه گذشته شش درصد کاهش یافته است.
نظرها
پرویز
بیش از 37 سال است که ما شاهد این آمارهای غم انگیز هستیم. طبقه سرمایه دار با کارگزاران مزدور و جنایتکار خود در ایران، چه در صحنه سیاست و قانون گذاری، اقتصاد و قضاوت و چه بعنوان قوای مجریه شرایطی را فراهم کرده اند که ما امروز شاهد آن هستیم. ایجاد این وضعیت دهشتناک تنها توسط دشمن کارگران و زحمتکشان قابل انتظار است و از دشمن نیز نمی شود گلایه کرد. گلایه و شکوه و فغان از دشمن، توهم به آنان و استیصال ما را به نمایش می گذارد. ما تنها یک راه داریم و آنهم مبارزه مبارزه و بازهم مبارزه است.