۲۵ بهمن ، آغاز یک پایان

<p>پس از سکوتی که بیش از یک&zwnj;سال به درازا کشید، بار دیگر جنبش اعتراضی مردم ایران موسوم به جنبش سبز به تحرک افتاده است. به&zwnj;نظر می&zwnj;رسد جنبش آزادیخواهی مردم مصر، تونس و سایر کشورهای عرب خاورمیانه و شمال آفریقا نسبت به جنبش اعتراضی مردم ایران حالت اثرپذیری و اثرگذاری داشته&zwnj;اند. این فراخوان، بیم&zwnj;ها و امیدهایی را به&zwnj;طور مجدد در جنبش سبز ایجاد کرده است.</p> <p><br /> در گفت&zwnj;وگویی با مهندس حسن شریعتمداری، فعال سیاسی در آلمان از او پرسیده&zwnj;ام:<strong> </strong></p> <p>&nbsp;</p> <!--break--> <p>&nbsp;<a target="_blank" href="http://www.zamahang.com/podcast/2010/09022011_PM2_Seraj_Interview_Shariatmadari.mp3" rel="noopener"><img width="273" height="31" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/musicicon.jpg" /></a></p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>به&zwnj;طور کلی ارزیابی شما از فراخوان میرحسین موسوی و مهدی کروبی برای شرکت در راهپیمایی ۲۵ بهمن چیست؟</strong></p> <p><br /> <strong>حسن شریعتمداری: </strong>به&zwnj;نظر من اقدام بسیار به&zwnj;جایی بود. تأثیر تحولات اجتماعی در تونس و مصر به هر صورت در ایران می&zwnj;رفت که بازتاب خودش را به صورت اعتراض&zwnj;های خیابانی داشته باشد و آقایان موسوی و کروبی با این اطلاعیه در حقیقت به این حرکت رسمیت دادند و خودشان را از صف مردم جدا نکردند و نشان دادند می&zwnj;توانند با اعتراض&zwnj;های مردم همراه باشند. هرچند اعتراض&zwnj;های مردمی روز به روز اصولی&zwnj;تر، اساسی&zwnj;تر و در مقابل استبداد راسخ&zwnj;تر و دقیق&zwnj;تر باشد.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>برخی نسبت به این فراخوان انتقادی را مطرح می&zwnj;کنند به این ترتیب که آیا بهتر نبود موضوع آن به مشکلات داخلی مربوط می&zwnj;شد، نه به حمایت از مبارزات مردم مصر و تونس؛ آن هم در شرایطی که وضعیت مردم در ایران ای بسا بدتر از وضعیت مردم مصر و تونس باشد. نظر شما درباره&zwnj;ی این انتقاد چیست؟</strong></p> <p>&nbsp;</p> <p>به نظر من در حقیقت یک چاره&zwnj;یابی&zwnj; است، برای آن که تا آن&zwnj;جایی که ممکن است از اصطکاک&zwnj;ها بکاهد و این نوع چاره&zwnj;یابی&zwnj;ها بد نیست؛ به شرط آن&zwnj;که در پشت آن عزم راسخی برای &laquo;نه&raquo; گفتن به استبداد باشد. وگرنه نه تنها این بهانه، بهانه&zwnj;ای فرعی نسبت به اوضاع ایران و ایران است که به حق این مقاومت را پیش از جنبش تونس و مصر در مقابل استبداد شروع کرده است، هرچند نتوانسته است به انجام برساند. از طرف دیگر اجازه&zwnj; گرفتن از مستبدان به&zwnj;خاطر این که بر استبداد اعتراض کنیم، اگر انسان عمیق نگاه کند کار منطقی&zwnj;ای نیست. فقط کاری صحیح از این نظر است که امکان اصطکاک را کم می&zwnj;کند و امکان می&zwnj;دهد که مردم ضرر کمتری را متحمل شوند و بدین&zwnj;شکل هزینه&zwnj;ی نظام را در برخورد با جنبش اعتراضی خیابان سنگین&zwnj;تر می&zwnj;کند.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>برخی براین باورند که قدرت ارعاب و اعمال سرکوب و خشونت حکومت نسبت به گذشته کاهش پیدا نکرده و حکومت به گونه&zwnj;ای موفق عمل کرده که مردم حتی در صورت صدور مجوز هم به خیابان نمی&zwnj;آیند. نظر شما در این زمینه چیست؟</strong></p> <p>&nbsp;</p> <p>مهم نیست که مردم به خیابان بیایند یا نیایند. این امر در شرایطی تأمین خواهد شد که مردم به این نکته برسند که در مقابل استبداد موفق خواهند بود و بالاخره دیر یا زود به نتیجه خواهند رسید. مهم این است که ببینند کسانی که وکیل آنها هستند و در حقیقت خدمتگزار آنها هستند، همدل و هم رأی با آنها هستند، آنها را ول نکرده&zwnj;&zwnj;اند، در خانه ننشسته&zwnj;اند و ساکت نیستند؛ همچنین همراه و همدل با آنها سطح خواسته&zwnj;های خودشان را از اصلاحات جزئی درون نظام، به &laquo;نه&raquo; گفتن قاطع به استبداد ارتقا داده&zwnj;اند. این همراهی و همدلی است که مهم است. آقایان موسوی و کروبی به نظر من توانسته&zwnj;اند این را نشان دهند.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>پیش&zwnj;بینی شما از وقایع روز ۲۵ بهمن چیست؟آیا ممکن است حوادث مصر و تونس باعث شود که حکومت برای مقایسه نشدن با رفتارهای نظام&zwnj;های مصر و تونس، دست به خشونت نزند. آیا چنین چیزی را پیش&zwnj;بینی می&zwnj;کنید؟</strong></p> <p>&nbsp;</p> <p>به نظر من به&zwnj;هرصورت برای نظام بسیار هزینه&zwnj;ساز است. در پاسخ به این که نظام در مقابل این تظاهرات چه می&zwnj;کند، باید بگویم همه&zwnj;ی عناصری که در این مجموعه وجود دارند، حتی در محدوده&zwnj;ی منافع خودشان عاقلانه فکر نمی&zwnj;کنند و بعضی از آنها زبانی جز خشونت نمی&zwnj;شناسند. مهم یک چیز دیگر است. مهم این است که حوادث مصر و تونس عزم جزم مردم را برای پایداری در مقابل استبداد، روز به روز بیشتر خواهد کرد و این آغاز دوره&zwnj;ی جدیدی از مبارزات مردم است؛ هرچند که فقط طلیعه&zwnj;ی آن در روز ۲۵ بهمن باشد. ۲۵ بهمن آغاز یک پایان است و خود پایان نیست.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>آقایان موسوی و کروبی در بیانیه&zwnj;ی روز ۲۲ بهمن خودشان از &laquo;مناسبات پادشاهی که به نام دین بازتولید شده&raquo; سخن گفته&zwnj;اند. در حالی که پیش از این بیشتر ار زاویه&zwnj;ی مخالفت با دولت مشهور بودند و فعالیت می&zwnj;کردند. به نظر می&zwnj;رسد در این بیانیه دست روی نکات مهم&zwnj;تر و اساسی&zwnj;تری گذاشته&zwnj;اند. آیا شما چنین چیزی را می&zwnj;بینید؟</strong></p> <p>&nbsp;</p> <p>من فکر می&zwnj;کنم آقایان موسوی و کروبی، در یک دوره، تحولات بنیادی&zwnj;ای در افکار خودشان به&zwnj;وجود آورده&zwnj;اند و خودشان هم همراه با نسل سومی&zwnj;هایی که فکر می&zwnj;کردند می&zwnj;توانند از این نظام مطالبات مدنی داشته باشند، به این باور رسیده&zwnj;اند که به هر صورت این نظام حداقل در وضعیت فعلی&zwnj; خود قادر به جوابگویی به خواسته&zwnj;های مردم نخواهد بود. بنابراین سطح خواسته&zwnj;های خودشان را ارتقا داده&zwnj;اند، زبان خودشان را صریح&zwnj;تر کرده&zwnj;اند و نشان داده&zwnj;اند که مردم به هر کجا که بروند، آنها هم همراه مردم خواهند بود. من این تحول را به فال نیک می&zwnj;گیرم و فکر می&zwnj;کنم که آنها این ظرفیت را خواهند داشت که همچنان خدمتگزار مردم بمانند.</p>