فقط ما حق تحمیل داریم!

یادداشت روز (۲۲ آذرماه ۹۵) حسین شریعتمداری در روزنامه کیهان می‌گوید که از بعد از شروع به کار دولت روحانی («طی سه سال و چند ماه گذشته»)، با وجود مشکلات فزاینده مردم (که «وجود بسیاری از این مشکلات طبیعی نیست»)، جریانی تلاش دارد همچنان بر دامنه مشکلات اضافه کند («نه فقط اقدام مؤثری برای برطرف کردن مشکلات مورد اشاره انجام نمی‌دهد، بلکه پیدایش و افزایش دامنه آن را طبیعی و عادی نیز معرفی می‌کند»). او به واردات کالاهای غیرضروری (گو این کالاها صرفا در دوره دولت فعلی وارد کشور شده) و واگذاری برخی پیمان‌ها به طرف‌های خارجی اشاره می‌کند (و از آن جمله همزمان با هجمه سردار عبداللهی (رییس قرارگاه خاتم) به قرارداد با کشتی‌سازی با کره جنوبی، این قرار داد را زیر سوال می‌برد) و نتیجه‌گیری می‌کند دلیل این‌که با وجود اطلاع مسئولان از تبعات حل نشدن مشکلات مردم (که قاعدتا باید منجر به «سلب اعتماد (مردم از) آنان و احساس نیاز شدید به برکناری دست‌اندرکاران مشکل‌آفرین» شود)، این مشکلات تعمدا گسترش داده می‌شود این است که می‌خواهند «تسلیم در مقابل آمریکا و تن دادن به خواسته‌های دشمن را به عنوان «کلید» قفل بسته (مشکلات) معرفی ‌کنند.» نماینده ولی‌فقیه در موسسه کیهان سپس برای اثبات قدرت پیش‌بینی خود و پاک دانستن خود از آلودگی به «توهم توطئه»، پیش‌بینی خود را از وقوع «فتنه ۸۸» مثال می‌آورد.

در باره این یادداشت و ادعای مطرح شده در آن، چند نکته قابل توجه است:

۱) با این سبک استنتاج، می‌توان اتهام «تلاش برای بیشتر کردن مشکلات مردم برای اجبار مردم به پذیرفتن سبک و روش خاصی جهت حل مشکلات» را نه تنها به دولت احمدی‌نژاد هم، که به کل نظام نیز نسبت داد؛ چه در هر صورت آنچه سر جای خود باقیست «مشکلات مردم»

است و ابلاغیه‌های سیاسی مستقیم و غیرمستقیم که چاره حل مشکلات را صرفا در دل «رفتارهای سیاسی» می‌داند و القا می‌کند. به فرض صحت ادعای مدیر مسئول کیهان، اگر مسئولان دولت روحانی چاره را در مصالحه با آمریکا می‌دانند و آن را القا می‌کنند، دیگرانی سال‌های سال است مخاصمه با آمریکا را دالان ورود به «بهشت» دانسته و تبلیغ کرده‌اند.

۲) خود حسین شریعتمداری می‌داند بسیاری از تحلیل و پیش‌بینی‌های خود و روزنامه متصل به بیت‌المال‌اش، نادرست از آب درآمده است؛ معروف‌ترین آنان، بی‌اثر دانستن و گاه حتی «نعمت» دانستن تحریم‌هایی بود که زندگی را بر مردم بسیار دشوار کرد و عواقب زیان‌بار آن هنوز پابرجاست. کار به جایی رسید که خود همین روزنامه لغو نشدن تحریم‌ها را مدام زیر سوال برد! این روزنامه همچنین بابت پیش‌بینی‌های کاملا نادرست از عملکرد دولت محمود احمدی‌نژاد و پشتیبانی‌های مستمر از وی، یک عذرخواهی بزرگ به تاریخ و مردم بدهکار است. هنوز معلوم نیست چطور چنین نهادهایی (حقیقی و حقوقی) تصور می‌کنند، «فراموشکاری» آیینی همگانی است آن‌چنان که خود مومنان به آن آیین‌اند!

۳) تحلیل و زوایه دید امثال حسین شریعتمداری و نهادهای دور از دسترس رای مردم در نقد و عناد با دولت روحانی، به خوبی نشان می‌دهد که مبنا و فلسفه حیات سیاسی جریانی کم‌شمار اما پر زر و زور، در عین نمایش دلسوزی برای مردم (نمونه یادداشت امروز حسین شریعتمداری)، می‌تواند خود مستقل از مردم باشد و پیش‌بینی‌های یک‌سره غلط از آب درآمده خود را به فراموشی بسپارد و همچنان مدعی نسخه‌های شفابخش جادویی باشد! شاید از این روست که همین میدان‌های تنگ و آراسته انتخابات را هم، تنگ‌تر می‌خواهند تا مدام «سبک زندگی خاصی» را به مردم تحمیل کنند؛ همان کاری که مدعی‌اند دیگران حق آن را ندارند.

لینک این مطلب در تریبون زمانه