احمد توکلی: مقابله با فساد راهی به‌جز شفاف‌سازی ندارد
توکلی می‌گوید که سامانه ثبت حقوق‌ها کافی نیست و راه برای شفاف نبودن در سیستم اداری ایران و دریافت پرداخت‌هایی فراقانونی توسط مدیران دولتی باز است.
احمد توکلی، نماینده پیشین مجلس که به اصول‌گرایان نزدیک است، موضوع پرداخت‌های نامتعارف به مدیران دولت و آنچه به پرونده «حقوق‌های نجومی» معروف شده است را بار دیگر در نامه‌ای به رییس مجلس مطرح کرده است.
توکلی در نامه مورخ ۳۰ آذر خطاب به علی لاریجانی و نمایندگان مردم ایران در مورد «اشرافی‌گری مدیران در کشور» نوشته است: «یکی از اصلی‌ترین اصول علمی مبارزه با فساد شفاف‌سازی است... جمهوری اسلامی ایران برای مقابله با فساد راهی به‌جز شفاف‌سازی حداکثری ندارد.»
فشار سیاسی بر دولت
محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت حسن روحانی، روز ۲۷ آذر - سه روز پیش از نامه احمد توکلی - پوشش مسئله حقوق‌های نجومی را اغراق‌آمیز توصیف کرده بود. نوبخت گفت که مطرح کردن این موضوع حاصل مناقشات سیاسی در ایران است.
پیش‌تر هم توکلی سعی کرده بود که قوه قضاییه را مجاب کند تا پرونده پرداخت‌های نامتعارف در دولت را سریع‌تر بررسی کنند.
کمیسیون تلفیق مجلس، در لایحه برنامه ششم توسعه از دولت خواسته است که ظرف مدت چهار ماه، سامانه ثبت حقوق و مزایای مدیران را راه‌اندازی کند و این کار به نظر توکلی خوب است.
نوبخت هم می‌گوید که در بودجه سال ۱۳۹۶ تمام حقوق‌ها در سامانه الکترونیک دولت مشخص خواهد شد و دستگاه‌های دولتی حساب‌های شفاف در خزانه‌داری کل خواهند داشت.
پرداخت‌های فراقانونی به کارمندان دولت
توکلی معتقد است که سامانه ثبت حقوق‌های کارمندان دولت کافی نیست و راه برای شفاف نبودن در سیستم اداری ایران باز است. این سامانه قرار است پرداخت‌های همه کارمندان دولت را مشخص کند اما پرداخت‌هایی فراقانونی که کارمندان دولت دریافت می‌کنند را شامل نخواهد شد.
توکلی با نقل بند ۱۵ گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس درباره دریافتی‌های نجومی که ۱۵ تیرماه ۱۳۹۵ در مجلس خوانده شد به فضای غیر شفاف در ساختار اداری در ایران اشاره می‌کند و می‌گوید همان‌طور که این گزارش ارزیابی کرده «بدون اعمال موازین شفافیت در مناسبات مالی»، راهکار مناسب قانونی به جایی نخواهد رسید.
توکلی پیشنهاد داده است که ابتدا مصادیق تخلفات مالی مشخص شوند و سپس قوه قضاییه در جهت برگشت اموال حیف‌ومیل شده، محاکمه و مجازات متناسب با تخلف اقدام کند. اما او همچنین تدابیر مناسب و نظام‌مند برای ایجاد شفافیت در نظام مالی دولتی را لازم می‌داند.
احمد توکلی اکنون رئیس هیئت‌مدیره سازمانی است که خودش بنا نهاده: «دیده‌بان شفافیت و عدالت». این دیده‌بان بیشتر اما تمرکزش بر فساد در دولت حسن روحانی است. به او انتقاد شده که در حوزه فساد در قوه قضاییه، شهرداری و شورای شهر تهران اقدام چشم‌گیری نکرده است.
در آبان ماه ۱۳۹۵، سازمان «شفافیت و عدالت» گزارشی در بررسی پرونده املاک واگذاری شده در شهرداری تهران منتشر کرد و اعلام کرد که تخلف شهرداری و شورای شهر تهران محرز است. دفتر محمدباقر قالیباف، شهردار تهران در نامه‌ای به احمد توکلی، گفت که نتایج تحقیق این سازمان درباره واگذاری غیرقانونی املاک شهرداری تهران به گروهی از مدیران و مسئولان، «اشکالات حقوقی» دارد.
توکلی بارها گفته است که فساد در ایران «سیستمی شده است، مردم نیز به دستگاه‌های رسیدگی‌کننده خوش‌بین نیستند. کسی که گذاشته‌اند مواظب این فسادها باشد، خود در جهت منافع شخصی‌اش کار کند.»
در سال جاری، اسنادی از فیش‌های حقوقی مدیران بیمه مرکزی و دریافت پاداش‌های چند میلیون تومانی اعضای هیئت بانک‌های رفاه، صادرات، ملت، سینا، خاورمیانه، اعضای هیئت عامل صندوق توسعه ملی و همچنین شرکت فرابورس و شرکت بورس انرژی منتشر شد که به پرونده «حقوق‌های نجومی» معروف شد.
نظرها
رهایش
به اقای اتهامی نمی زنم. هر کسی که در راه مبارزه فساد اقتصادی و حفاظت از بیت المال گامی بر میدارد شایسته احترام است. امیدی نیست به این نظام. آخر یک چیزهایی می بینی و می شنوی که می گویی، مگر بچه هستیم ما؟! مگر بچه گول می خواهند بزنند؟! یک سری فسادهای بارز رخ می دهد، اگر رزیم حاکم اراده کند هم نباید باشد. فساد سیستمی درست است. یعنی سیستم/دستگاه فساد پرور و فساد خیز است. به سیستمی افراد فاسد می شوند. این را منتقدی مثل صادق زیباکلام می گیود/ یعنی ادم سالم برود توی این سیستم ناچار به فساد کشیده می شود! کار سرمایه گذار بدون رشوه اغلب راه نمی افد. از کارمند دون پایه تا مدیر کل متاسفانه- فراوان- رشوه گیر هستند. وام ها را با رشوه یا پارتی می دهند. لابی گری حاکم است. برخی ا ش بر میگردد کمبود قانون یا اشکال و ضعف قانون/ اما بیشتر به فاسد بودن افراد در سیستم است. بدبختی حقوق های کلانی هم می گیرنذ. رسما مدیران تا 7 برابر یک کارگر مزد می یگرند، ولی بی وجدان ها رحم نمی کنند به بیت المال، هر چقدر بتوانند می کنند از بیت المال! نگار یک قوم ظالمین لاشخور افتادند به جان و تن بیت المال. چنا با حرص و عجله دارند مبرنند که توگویی الان حکومت می خواهد سقوط کند. طرف چنان حول دارد در همان چند ماه اول میلیاردی می کشد بالا و با گرین کراتش انگار الان است فلنگ ببندد! خلی تابولو می دزدند. تنها یک چیز ممکن است چنین تالو دزدی در حکومت شودف اینکه اغلب از هم دیگر آتو دارند و ناچارند چشم روی فساد یگدیگر ببندند!
رهایش
ای کاش مدعیان مبارزه با فساد، راست می گفتند. کسی که مبارزه با فساد است در رای نمی اورد و مردم بهش اعتماد ندارند! آیا مردم دچار اشتابه شده اند و او واقعا آدم صادقی است. یا شاید آدم صادقی است ولی صرفا سوپاپ است؟ شاید او صرفا مهره ای است براینمایش مبارزه با فسا(؟)! در سایت های شان سانسور می کنند. از بدیهی ترنی کامنت ها و نقدهای محترمانه سانسور می کنند. آیا خود را عقل کل می دانند؟ بدیهی ترین کار ممکن برای مبارزه با فساد، امنیت افشاکنندگان است / اگر اثبات شود نباید افشاکننده را پیگرد کرد/ اما افشاکننده امنیت ندارد! حداقل توقع اینست منتقد حاشیه امن داشته باشد. در کشوری منتقدان و افشاکنندگان د رمبارزه بافساد اقتصادی امنیت جانی و مالی و حیثیتی ندارند، امیدی به حل معضل فساد اقتصادی نیست. گویا همه چیز رانتی است. حتی منتقد و فعال حقوق شهروندی و حقوق بشری و مبارزه با قساد هم بادی خودی بادش. ترتیب برچسب غیرخودی، همین که طرف غیرخودی است دلیل بر بی اعتمادی است. حتی اگر بگویی ماست سفید است باور نیم کنند. توگویی دچار بیماری بدبینی هستند.
Gassg
مقابله با شما فقط راه حل نظامی میخواهد شما آدم نمیشید هر غلطی میکنید بعذچد میگید دیگه بسه بیاید عادل باشیم شماها رو باید نظامی ادب کرد