ادامه اعتصاب غذای زندانیان سیاسی: سعید شیرزاد و نابه‌سامانی زندان رجایی‌شهر

گروهی از زندانیان سیاسی در ایران همچنان در اعتصاب غذا هستند. آن‌ها با مطرح کردن درخواست‌های خود گفته‌اند که تا زمان تحقق این خواسته‌ها دست از اعتصاب غذا برنخواهند داشت. وضعیت سلامت بعضی از این زندانیان بسیار وخیم گزارش می‌شود.

آرش صادقی، فعال سیاسی زندانی که خواستار آزادی همسرش، گلرخ ابراهیمی ایرایی‌ست، بیش از ۷۰ روز است که در اعتصاب غذا به سر می‌برد. او با مشکلات کلیه، احتمال خونریزی معده، بریده بریده گفتن کلمات، پوسته پوسته شدن پوست بدن، بی‌خوابی، خطر به کما رفتن و خطر مرگ دست و پنجه نرم می‌کند و این اختلالات از عوارض اعتصاب غذای اوست.

خبرهایی مبنی بر تماس دادستانی تهران با خانواده آرش صادقی و همسر او گلرخ ابراهیمی ایرایی (که هر دو در زندان اوین به سر می‌برند) منتشر شده است و امیر رئیسیان، وکیل آرش صادقی هم این خبرها را تأیید کرده است.

مقام‌های قضایی از خانواده‌ها خواسته‌اند تا با تودیع وثیقه موجبات به مرخصی آمدن آرش صادقی و همسرش را فراهم کنند.

آرش صادقی که به ۱۹ سال حبس محکوم شده‌، خواهان آزادی همسرش، گلرخ ابراهیمی ایرایی است که به اتهام نوشتن یک داستان منتشر نشده درباره سنگسار به شش سال زندان محکوم شده است.

از سوی دیگر اما سعید شیرزاد، عضو جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان، در زندان رجایی‌شهر در اعتصاب غذاست. او بیست و هفتمین روز اعتصاب غذای خود را پشت سر می‌گذارد.

سعید شیرزاد گفته است که خواسته‌هایش شخصی نیستند: «اعتراض من به وضعیت بهداشت و سلامت زندانیان زندان رجایی‌شهر و رفتار مأموران زندان است.»

او در اعتراض به توهین مستمر مأموران به خانواده‌های زندانیان، عدم قبول نامه‌های رسمی اعتصاب غذا که موجب سلب مسئولیت پزشکی از مسئولان زندان می‌شود، بازداشت اعضای خانواده‌های زندانیان سیاسی در سالن ملاقات، جلوگیری از اعزام زندانیان سیاسی بیمار به مراکز درمانی، ضرب و شتم زندانیان سیاسی و اعزام اجباری به دادگاه و در نهایت جلوگیری از گردش هوا در سالن با جوشکاری در و پنجره‌ها که سلامت زندانیان را به خطر می‌اندازد، اعلام اعتصاب غذا کرده و لب‌های خود را دوخته است.

وضعیت بهداشت و سلامت در زندان رجایی‌شهر

در زندان رجایی شهر حدود پنج هزار زندانی عادی و سیاسی محبوس هستند. برای رسیدگی به مشکلات سلامت این پنج هزار نفر تنها دو پرستار در زندان حضور دارند. بهداری زندان مشتمل بر چند تخت کثیف است و بهداشت در فضای بهداری رعایت نمی‌شود. در بندهای عمومی نگهبان‌ها از انتقال افراد به بهداری خودداری می‌کنند که این مسأله تا به حال منجر به مرگ چندین زندانی شده است.

اگر لازم باشد که یک زندانی را به صورت اورژانسی به بیمارستان منتقل کنند، روند اداری صدور مجوز چندین ساعت طول می‌کشد و این تأخیر می تواند به قیمت از دست رفتن جان زندانی تمام شود.

پیشتر گزارش‌هایی در مورد مرگ «مجتبی بیگدلی» منتشر شده است. این زندانی بیمار زندان رجایی‌شهر به دلیل ناراحتی قلبی و درپی عدم رسیدگی پزشکی جان خود را از دست داد.

در زندان رجایی‌شهر تنها یک بار در هفته پزشک متخصص در بهداری حضور پیدا می‌کند که با توجه به این‌که شمار زندانیان بیش از ظرفیت این زندان است، افراد در بند نمی‌توانند مراقبت‌های درمانی لازم و کافی دریافت کنند.

همچنین در این زندان هیچ‌گونه خدماتی برای درمان روانی زندانیان وجود ندارد و مشاوره برای بیماران در نظر گرفته نمی‌شود. این در حالی‌ست که زندانیان سیاسی و عادی بعد از سال‌ها حبس در این زندان، از اختلالات روانی رنج می‌برند.

از دیگر کمبودهای موجود در زندان رجایی‌شهر: برای پیشگیری از بیماری هپاتیت واکسن موجود است ولی زندانی خودش باید واکسن را بخرد و زندانیانی که توانایی مالی خرید این واکسن را نداشته باشند، از دریافت آن محروم می‌مانند.

اما آن‌چه در زندان رجایی‌شهر به وفور یافت می‌شود: در بند عادی زندان موارد مخدر به آسانی در دسترس است و مسئولان زندان برای ترک اعتیاد و جلوگیری از ورود مواد مخدر تلاشی نمی‌کنند.

کیفیت غذای زندان بسیار پایین است و بسیاری از زندانیان مجبور هستند مایحتاج خود را از فروشگاه زندان بخرند و این در حالی‌ست که قیمت کالاهای فروشگاه از قیمت همان کالاها در فروشگاه‌های شهر دست‌کم ۳۰ درصد گران‌تر است.

زندانیان سیاسی برای خروج از بند با مشکلات عدیده‌ای مواجه هستند و به دستور رییس زندان، زندانیان سیاسی حق استفاده از کتابخانه و باشگاه را ندارند.

از سوی دیگر با وجود این‌که دادستانی با اجازه تحصیل زندانیان سیاسی مخالفتی ندارد، اما مسئولان زندان این حق را از زندانیان گرفته‌اند.

همچنین گرچه تماس تلفنی از حقوق مسلم زندانیان است، اما تلفن‌های سالن زندانیان سیاسی پنج سال است قطع شده و وصل نمی‌شود.

تصویری دیگر از زندان رجایی‌شهر:

سعید شیرزاد اما پیش از اعتصاب غذای خود در نامه‌ای خواستار رسیدگی مسئولان زندان و مقام‌های قضایی به وضعیت سلامت زندانیان زندان رجایی‌شهر شده بود.

او در این نامه نوشته بود که عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان نیازمند به مراقبت پزشک، می‌تواند منجر به حوادثی ناگوار شود.

در حال حاضر محمد نظری، کریم معروف عزیز، اصغر قطان و فرهاد اقبالی که سابقه بیماری‌های قلبی و عروقی دارند از نظر سلامت جسمانی و روانی شرایط ناگواری دارند.

محمد نظری، از قدیمی‌ترین زندانیان سیاسی ایران، بیش از ۲۳ سال است که در زندان و تبعید به سر می‌برد.

در حالی که این زندانی با مشکلات جسمانی دست و پنجه نرم می‌کند، مقام‌های قضایی با انتقال او به زندان شهر ارومیه مخالفت کرده‌اند. این زندانی سیاسی از دادستانی کرج خواسته بود با توجه به این‌که به اتهام همکاری با حزب دموکرات کردستان، ۲۲ سال و شش ماه است در زندان است و نظر به این‌که خانواده‌اش در شهرستان زندگی می‌کنند، با انتقال او به شهرستان ارومیه موافقت شود.

وزارت اطلاعات اما این انتقال را به صلاح ندانسته بود:

با توجه به مجموعه این شرایط، سعید شیرزاد شرط پایان اعتصاب غذایش را دیدار با نماینده دادستان و نماینده رییس سازمان زندان‌ها قرار داده تا خواسته‌های او شنیده شود و اقدامات لازم در جهت تغییر وضعیت زندان و زندانیان از سوی مسئولان صورت گیرد.