ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

تلویزیون مشترک سه کشور فارسی زبان

<p>علی کریمی ـ در سال ۲۰۰۶ سران کشورهای ایران، افغانستان و تاجیکستان در شهر دوشنبه خبر از راه&zwnj;اندازی یک شبکه&zwnj;ی تلویزیونی فارسی&zwnj;زبان دادند که به&zwnj;طور مشترک برای هر سه کشور برنامه پخش خواهد کرد. این تلویزیون با گذشت چهارسال هنوز راه&zwnj;اندازی نشده است. گذشته از مشکلات فنی، چالش&zwnj;های مهم&zwnj;تری هم در ایجاد چنین تلویزیونی وجود دارد که برخی از آن&zwnj;ها به سیاست&zwnj;های فرهنگی هر سه کشور مربوط می&zwnj;شوند.</p> <p><br /> طرح اصلی این تلویزیون از سوی محمود احمدی&zwnj;نژاد، رئیس جمهور ایران مطرح شد و خیلی زود همتایان افغان و تاجیک از آن استقبال کردند. طبق توافق&zwnj;های هر سه کشور، قرار است منابع مالی این تلویزیون از سوی جمهوری اسلامی ایران و ساختمان مرکزی این تلویزیون در شهر دوشنبه از سوی دولت تاجیکستان تأمین شود، ولی در این میان نقش افغانستان در این تلویزیون زیاد روشن نیست. با آن&zwnj;که حامد کرزای در ابتدا از پیشنهاد آقای احمدی&zwnj;نژاد حمایت کرد، اما بعد&zwnj;ها مسئولان دولت در کابل به سهم&zwnj;گیری در چنین پروژه&zwnj;ای تمایل زیادی نشان ندادند، هر چند هنوز آن را به&zwnj;طور کلی رد هم نکرده&zwnj;اند.</p> <p><img width="250" height="188" align="left" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/karimi02.jpg" /><br /> <strong>شرکای عجیب</strong></p> <p><br /> در میان این سه شریک، دولت ایران یک کشور به شدت مذهبی است. تاجیکستان کاملاً سکولار است و افغانستان کشور بحران زده&zwnj;ای است که میان ایمان مذهبی و اساس دموکراسی سرگردان است. دولت ایران نسبت به دولت&zwnj;های افغانستان و تاجیکستان، از حیث مالی و نیروی انسانی در جایگاه بهتری قرار دارد. ایران هم&zwnj;اکنون در کنار ده&zwnj;ها تلویزیون داخلی، صاحب چندین شبکه&zwnj;ی بین&zwnj;المللی از جمله &laquo;العالم&raquo; به زبان عربی و &laquo;پرس&zwnj;تی &zwnj;وی&raquo; به زبان انگلیسی است که از طریق ماهواره پخش می&zwnj;شوند.</p> <p><br /> دولت ایران از تلویزیون همواره به&zwnj;عنوان یکی از سلاح&zwnj;های ایدئولوژیک برای مقابله با آن&zwnj;چه &laquo;رسانه&zwnj;های استکبار جهانی&raquo; می&zwnj;خواند استفاده کرده است. از همین رو تجربه، دانش و نیروی متخصص ایران در زمینه&zwnj;ی تولیدات تلویزیونی از هر نگاه بیشتر از تاجیکستان و افغانستان است.</p> <p><br /> تاجیکستان اما کشور کوچکی است با دولت سکولار و بنیادهای اقتصادی و فرهنگی ضعیف. ایران از نگاه اقتصادی و فرهنگی در تاجیکستان نقش پررنگی دارد. چندین پروژه&zwnj;ی بزرگ اقتصادی در زمینه&zwnj;های انرژی و تولیدات غذایی از سوی ایران در تاجیکستان احداث شده است و تلویزیون&zwnj;های محلی تاجیکستان به&zwnj;طور مرتب سریال&zwnj;های تلویزیونی ایرانی را پخش می&zwnj;کنند.</p> <p><br /> افغانستان اما نسبت به هر دو کشور همسایه&zwnj;اش از شرایط فرهنگی و سیاسی متفاوتی برخوردار است. این کشور با یک دولت ناکام و بنیادهای اقتصادی و فرهنگی فروپاشیده نقش ضعیفی در این تلویزیون به عهده خواهد داشت. گذشته از همه، دولت افغانستان اخیراً حتی نسبت به اشتراک در چنین پروژه&zwnj;ای اظهار بی&zwnj;علاقگی کرده است. طبق اظهارات سفیر ایران در تاجیکستان، دولت افغانستان خواسته است این تلویزیون به زبان پشتو هم برنامه پخش کند.</p> <p><img width="250" height="168" align="left" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/karimi03.jpg" /><br /> <strong>مشکل زبان پشتو</strong></p> <p><br /> هرچند هنوز مسئولان این تلویزیون مشکلات تکنیکی را دلیل اصلی در تأخیر در راه&zwnj;اندازی شبکه&zwnj;ی تلویزیونی مشترک سه کشور هم&zwnj;زبان اعلام کرده&zwnj;اند، ولی به نظر می&zwnj;رسد پافشاری دولت افغانستان در گنجاندن زبان پشتو در برنامه&zwnj;های پخش این تلویزیون باعث اختلافات اصلی در راه&zwnj;اندازی این پروژه&zwnj;ی بزرگ فرهنگی شده است. سفیر ایران در تاجیکستان آقای علی اصغر شعردوست به خبرگزاری نیمه رسمی &laquo;فارس&raquo; گفته است: &laquo;برخی از مقامات افغانستان، با مطرح کردن مسائل قومی، تلاش می&zwnj;کنند تا این شبکه&zwnj;ی تلویزیونی به زبان&zwnj;های دیگری نیز برنامه&zwnj;های خود را پخش کند که این امر با اهداف و توافقات سران سه کشور فارسی&zwnj;زبان در راه اندازی این شبکه تلویزیونی سازگار نیست.&raquo;</p> <p><br /> او که قرار است برای حل این معضل به زودی به کابل سفر کند، گفته است طبق توافق اصلی، زبان این تلویزیون، فارسی است و برنامه&zwnj;ها با گویش&zwnj;های ایرانی، تاجیکی و دری پخش خواهد شد. او افزوده است: &laquo;اگر چنین باشد ما در ایران ده&zwnj;ها زبان داریم که هرکدام جمعیت کثیری دارند؛ مثلاً عرب، ترک، کرد، لر، ترکمن و غیره؛ در صورتی که تقاضای مسئولان افغانی قبول شود، پس این تلویزیون باید به تمام زبان&zwnj;های رایج در ایران، برنامه&zwnj; پخش کند که این امری غیر ممکن است.&raquo;</p> <p><br /> دو سال پیش دولت افغانستان روی شبکه بی&zwnj;بی&zwnj;سی فارسی نیز فشارهای زیادی آورد تا این تلویزیون به زبان پشتو نیز برنامه داشته باشد، ولی در این امر توفیقی حاصل نکرد. معلوم نیست که این&zwnj;بار تا چه اندازه دولت افغانستان بر موضع خود ایستادگی خواهد کرد. سید مخدوم رهین، وزیر اطلاعات و فرهنگ افغانستان گفته است که راه&zwnj;اندازی این تلویزیون در صورتی اقدامی نیک خواهد بود که &laquo;نیازهای ملی&raquo; افغانستان را برآورده کند.</p> <p><img width="250" height="152" align="left" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/karimi04.jpg" /><br /> <strong>مشکل سیاسی و فرهنگی</strong></p> <p><br /> بدون شک دولت ایران ایده&zwnj;ی راه&zwnj;اندازی این تلویزیون را برای دنبال کردن اهداف سیاسی خود مطرح کرده است. از هم&zwnj;اکنون می&zwnj;شود پیش&zwnj;بینی کرد که این تلویزیون بیش از آنکه بازتاب&zwnj;دهنده&zwnj;ی فرهنگ تاجیکستان و افغانستان باشد، محل تبلیغ فرهنگ و سیاست&zwnj;های ایران در منطقه خواهد بود. ایران به&zwnj;خوبی از اهمیت تبلیغات رسانه&zwnj;ای آگاه است. اکنون چندین تلویزیون با حمایت آشکار ایران در کابل فعالیت می&zwnj;کنند و همواره دیدگاه&zwnj;های سیاسی جمهوری اسلامی را انتشار می&zwnj;دهند. به&zwnj;عنوان نمونه در بحران جلوگیری از تانکرهای نفت در ایران، تمام رسانه&zwnj;های افغانستان از این پیش&zwnj;آمد انتقاد کردند ولی تلویزیون&zwnj;های &laquo;تمدن&raquo; و &laquo;نور&raquo; (که گفته می&zwnj;شود با حمایت مالی جمهوری اسلامی فعالیت می&zwnj;کنند) از مواضع دولت ایران حمایت کردند. ایران می&zwnj;خواهد با راه&zwnj;اندازی این تلویزیون، دایره&zwnj;ی نفوذش را در منطقه گسترش بدهد. این شاید دلیل دیگر بی&zwnj;علاقگی مقامات افغان در سهم&zwnj;گیری در این تلویزیون باشد.</p> <p><br /> در ایران سالی ۳۰۰ فیلم سینمایی و چهارهزار ساعت مجموعه&zwnj;ی تلویزیونی تولید می&zwnj;شود. با آنکه این کشور در تولیدات تلویزیونی دست بالایی دارد، ولی ضوابط سختگیرانه&zwnj;ی جمهوری اسلامی در مسایل مذهبی کار این تلویزیون را با مشکل جدی مواجه خواهد کرد. پس از روی کار آمدن محمود احمدی&zwnj;نژاد به تلویزیون رسمی ایران دستور داده شده است که مجریان زن تلویزیون نباید آرایش کنند و از پخش موسیقی هم باید کاسته شود. در حالی&zwnj;که در کشورهای ایران و افغانستان نشان دادن رقص و آواز زنان بی&zwnj;حجاب در تلویزیون یک امر معمول و پذیرفته شده است.</p> <p><br /> طبق گزارش&zwnj;های منابع ایرانی و تاجیک، این تلویزیون با سرمایه&zwnj;ی دو و نیم میلیون دلار و ۱۱۰ کارمند کارش را در نوروز امسال آغاز خواهد کرد. وسایل تکنیکی این تلویزیون قبلاً توسط ایران از آلمان خریداری شده است و یک تیم از متخصصان آلمانی در حال نصب آن وسایل در دفتر مرکزی تلویزیون در شهر دوشنبه هستند.</p> <p><br /> معلوم نیست آیا در &zwnj;&zwnj;نهایت در نوروز امسال برنامه&zwnj;های این تلویزیون به روی آنتن خواهد رفت یا خیر. از قراین معلوم است که این بار ایران و تاجیکستان منتظر افغانستان نخواهند ماند و این تلویزیون را حتی بدون حضور این کشور افتتاح خواهند کرد.</p>

علی کریمی ـ در سال ۲۰۰۶ سران کشورهای ایران، افغانستان و تاجیکستان در شهر دوشنبه خبر از راه‌اندازی یک شبکه‌ی تلویزیونی فارسی‌زبان دادند که به‌طور مشترک برای هر سه کشور برنامه پخش خواهد کرد. این تلویزیون با گذشت چهارسال هنوز راه‌اندازی نشده است. گذشته از مشکلات فنی، چالش‌های مهم‌تری هم در ایجاد چنین تلویزیونی وجود دارد که برخی از آن‌ها به سیاست‌های فرهنگی هر سه کشور مربوط می‌شوند.

طرح اصلی این تلویزیون از سوی محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهور ایران مطرح شد و خیلی زود همتایان افغان و تاجیک از آن استقبال کردند. طبق توافق‌های هر سه کشور، قرار است منابع مالی این تلویزیون از سوی جمهوری اسلامی ایران و ساختمان مرکزی این تلویزیون در شهر دوشنبه از سوی دولت تاجیکستان تأمین شود، ولی در این میان نقش افغانستان در این تلویزیون زیاد روشن نیست. با آن‌که حامد کرزای در ابتدا از پیشنهاد آقای احمدی‌نژاد حمایت کرد، اما بعد‌ها مسئولان دولت در کابل به سهم‌گیری در چنین پروژه‌ای تمایل زیادی نشان ندادند، هر چند هنوز آن را به‌طور کلی رد هم نکرده‌اند.


شرکای عجیب

در میان این سه شریک، دولت ایران یک کشور به شدت مذهبی است. تاجیکستان کاملاً سکولار است و افغانستان کشور بحران زده‌ای است که میان ایمان مذهبی و اساس دموکراسی سرگردان است. دولت ایران نسبت به دولت‌های افغانستان و تاجیکستان، از حیث مالی و نیروی انسانی در جایگاه بهتری قرار دارد. ایران هم‌اکنون در کنار ده‌ها تلویزیون داخلی، صاحب چندین شبکه‌ی بین‌المللی از جمله «العالم» به زبان عربی و «پرس‌تی ‌وی» به زبان انگلیسی است که از طریق ماهواره پخش می‌شوند.

دولت ایران از تلویزیون همواره به‌عنوان یکی از سلاح‌های ایدئولوژیک برای مقابله با آن‌چه «رسانه‌های استکبار جهانی» می‌خواند استفاده کرده است. از همین رو تجربه، دانش و نیروی متخصص ایران در زمینه‌ی تولیدات تلویزیونی از هر نگاه بیشتر از تاجیکستان و افغانستان است.

تاجیکستان اما کشور کوچکی است با دولت سکولار و بنیادهای اقتصادی و فرهنگی ضعیف. ایران از نگاه اقتصادی و فرهنگی در تاجیکستان نقش پررنگی دارد. چندین پروژه‌ی بزرگ اقتصادی در زمینه‌های انرژی و تولیدات غذایی از سوی ایران در تاجیکستان احداث شده است و تلویزیون‌های محلی تاجیکستان به‌طور مرتب سریال‌های تلویزیونی ایرانی را پخش می‌کنند.

افغانستان اما نسبت به هر دو کشور همسایه‌اش از شرایط فرهنگی و سیاسی متفاوتی برخوردار است. این کشور با یک دولت ناکام و بنیادهای اقتصادی و فرهنگی فروپاشیده نقش ضعیفی در این تلویزیون به عهده خواهد داشت. گذشته از همه، دولت افغانستان اخیراً حتی نسبت به اشتراک در چنین پروژه‌ای اظهار بی‌علاقگی کرده است. طبق اظهارات سفیر ایران در تاجیکستان، دولت افغانستان خواسته است این تلویزیون به زبان پشتو هم برنامه پخش کند.


مشکل زبان پشتو

هرچند هنوز مسئولان این تلویزیون مشکلات تکنیکی را دلیل اصلی در تأخیر در راه‌اندازی شبکه‌ی تلویزیونی مشترک سه کشور هم‌زبان اعلام کرده‌اند، ولی به نظر می‌رسد پافشاری دولت افغانستان در گنجاندن زبان پشتو در برنامه‌های پخش این تلویزیون باعث اختلافات اصلی در راه‌اندازی این پروژه‌ی بزرگ فرهنگی شده است. سفیر ایران در تاجیکستان آقای علی اصغر شعردوست به خبرگزاری نیمه رسمی «فارس» گفته است: «برخی از مقامات افغانستان، با مطرح کردن مسائل قومی، تلاش می‌کنند تا این شبکه‌ی تلویزیونی به زبان‌های دیگری نیز برنامه‌های خود را پخش کند که این امر با اهداف و توافقات سران سه کشور فارسی‌زبان در راه اندازی این شبکه تلویزیونی سازگار نیست.»

او که قرار است برای حل این معضل به زودی به کابل سفر کند، گفته است طبق توافق اصلی، زبان این تلویزیون، فارسی است و برنامه‌ها با گویش‌های ایرانی، تاجیکی و دری پخش خواهد شد. او افزوده است: «اگر چنین باشد ما در ایران ده‌ها زبان داریم که هرکدام جمعیت کثیری دارند؛ مثلاً عرب، ترک، کرد، لر، ترکمن و غیره؛ در صورتی که تقاضای مسئولان افغانی قبول شود، پس این تلویزیون باید به تمام زبان‌های رایج در ایران، برنامه‌ پخش کند که این امری غیر ممکن است.»

دو سال پیش دولت افغانستان روی شبکه بی‌بی‌سی فارسی نیز فشارهای زیادی آورد تا این تلویزیون به زبان پشتو نیز برنامه داشته باشد، ولی در این امر توفیقی حاصل نکرد. معلوم نیست که این‌بار تا چه اندازه دولت افغانستان بر موضع خود ایستادگی خواهد کرد. سید مخدوم رهین، وزیر اطلاعات و فرهنگ افغانستان گفته است که راه‌اندازی این تلویزیون در صورتی اقدامی نیک خواهد بود که «نیازهای ملی» افغانستان را برآورده کند.


مشکل سیاسی و فرهنگی

بدون شک دولت ایران ایده‌ی راه‌اندازی این تلویزیون را برای دنبال کردن اهداف سیاسی خود مطرح کرده است. از هم‌اکنون می‌شود پیش‌بینی کرد که این تلویزیون بیش از آنکه بازتاب‌دهنده‌ی فرهنگ تاجیکستان و افغانستان باشد، محل تبلیغ فرهنگ و سیاست‌های ایران در منطقه خواهد بود. ایران به‌خوبی از اهمیت تبلیغات رسانه‌ای آگاه است. اکنون چندین تلویزیون با حمایت آشکار ایران در کابل فعالیت می‌کنند و همواره دیدگاه‌های سیاسی جمهوری اسلامی را انتشار می‌دهند. به‌عنوان نمونه در بحران جلوگیری از تانکرهای نفت در ایران، تمام رسانه‌های افغانستان از این پیش‌آمد انتقاد کردند ولی تلویزیون‌های «تمدن» و «نور» (که گفته می‌شود با حمایت مالی جمهوری اسلامی فعالیت می‌کنند) از مواضع دولت ایران حمایت کردند. ایران می‌خواهد با راه‌اندازی این تلویزیون، دایره‌ی نفوذش را در منطقه گسترش بدهد. این شاید دلیل دیگر بی‌علاقگی مقامات افغان در سهم‌گیری در این تلویزیون باشد.

در ایران سالی ۳۰۰ فیلم سینمایی و چهارهزار ساعت مجموعه‌ی تلویزیونی تولید می‌شود. با آنکه این کشور در تولیدات تلویزیونی دست بالایی دارد، ولی ضوابط سختگیرانه‌ی جمهوری اسلامی در مسایل مذهبی کار این تلویزیون را با مشکل جدی مواجه خواهد کرد. پس از روی کار آمدن محمود احمدی‌نژاد به تلویزیون رسمی ایران دستور داده شده است که مجریان زن تلویزیون نباید آرایش کنند و از پخش موسیقی هم باید کاسته شود. در حالی‌که در کشورهای ایران و افغانستان نشان دادن رقص و آواز زنان بی‌حجاب در تلویزیون یک امر معمول و پذیرفته شده است.

طبق گزارش‌های منابع ایرانی و تاجیک، این تلویزیون با سرمایه‌ی دو و نیم میلیون دلار و ۱۱۰ کارمند کارش را در نوروز امسال آغاز خواهد کرد. وسایل تکنیکی این تلویزیون قبلاً توسط ایران از آلمان خریداری شده است و یک تیم از متخصصان آلمانی در حال نصب آن وسایل در دفتر مرکزی تلویزیون در شهر دوشنبه هستند.

معلوم نیست آیا در ‌‌نهایت در نوروز امسال برنامه‌های این تلویزیون به روی آنتن خواهد رفت یا خیر. از قراین معلوم است که این بار ایران و تاجیکستان منتظر افغانستان نخواهند ماند و این تلویزیون را حتی بدون حضور این کشور افتتاح خواهند کرد.

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

  • علی

    <p>لازم است دولت ایران هم از دولت افغانستان احترام به تکثر فرهنگی در کشور متبوع خود را یاد بگیرد. کشوری که دارای تکثر فرهنگی و زبانی است حق ندارد به طور ناعادلانه در مجامع بین المللی و منطقه ای فقط یکی از گروههای فرهنگی خود را نمایندگی کند.</p>