راحله رحمی‌پور، عمه نوزاد ناپدید شده در اوین به دو سال حبس محکوم شد

شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی، راحله راحمی‌‌پور، عمه نوزاد ناپدید شده در زندان اوین در دهه ۶۰ را به دو سال زندان محکوم کرد. اتهام خانم راحمی‌پور «تبلیغ علیه نظام» است.

دادگاه انقلاب تهران همچنین موضوع ناپدید شدن گلرو (نوزادی که پس از تولد در زندان اوین گم شده است) را پرونده‌ای خیالی خواند.

سازمان عدالت برای ایران روز پنج‌شنبه ۱۴ بهمن ۹۵ گزارش کرده است که رأی دادگاه و محکومیت راحله راحمی‌پور به دو سال حبس به دنبال حضور او در تجمعات اعتراضی و همراهی‌اش با «مادران پارک لاله» و مصاحبه و امضای بیانیه و ...، صادر شده است.

مادران پارک لاله ایران، «جنبش دادخواهی مادران و خانواده‌های آسیب‌دیده ایرانی»‌ست که از سوی جمهوری اسلامی سرکوب شده‌اند.

پیش از این ارجاع پرونده راحله راحمی‌پور به قاضی صلواتی که از قضات صادر‌کننده احکام سنگین برای فعالان مدنی‌ست، باعث افزایش نگرانی‌ها درباره شرایط خانم راحمی‌پور شده بود.

او ۲۰ روز فرصت دارد که به حکم محکومیت دو ساله خود اعتراض و تجدیدنظرخواهی کند.

پنجم آذر ماه امسال، پنج نهاد در سازمان ملل متحد با اعتراض به پرونده‌سازی علیه راحله راحمی‌پور، خواهان پایان یافتن فشارهای امنیتی جمهوری اسلامی به این شهروند ایرانی شده بودند.

«گروه کاری ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل»، «گزارشگر حق آزادی بیان»، «گزارشگر سازمان ملل درباره مدافعان حقوق بشر»، «گزارشگر حق آزادی تجمعات و تشکل‌ها» همراه با عاصمه جهانگیر، «گزارشگر ویژه جدید سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران»، بیانیه‌ای مطبوعاتی صادر کردند و به‌طور جدی از جمهوری اسلامی خواستند تا فشارها علیه خانم راحمی‌پور را متوقف کند: پنج نهاد سازمان ملل خواهان پایان یافتن فشارهای امنیتی بر راحله راحمی‌پور شدند

راحله راحمی‌پور در تلاش است تا درباره سرنوشت نوزاد ناپدید شده برادرش (گلرو) و شخص برادرش (حسین) که در دهه ۶۰ در زندان اوین زندانی بوده است، کسب اطلاع کند.

او تا به حال چندین بار در دادسرای شهید مقدس واقع در زندان اوین (همانجا که برادر و فرزند برادرش ناپدید شده‌اند) تحت بازجویی‌های طولانی قرار گرفته است.

۲۹ مرداد ۹۵ هم نگرانی‌هایی درباره احتمال بازداشت او مطرح شده بود.

از زمانی که نهاد مسئول سازمان ملل در رسیدگی به پرونده ناپدیدشدگان قهری به پرونده گلرو راحمی‌پور رسیدگی کرد و حکومت ایران در مورد سرنوشت او و پدرش مورد سوال قرار گرفت، وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی راحله راحمی‌پور، عمه گلرو را احضار و شروع به تهدید او کرد.

مأموران وزارت اطلاعات به خانم راحمی‌پور گفته‌ بودند که اگر ماجرا را پیگیری کند بازداشت خواهد شد.

گروه کاری ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل، گلرو راحمی‌پور و پدرش را به عنوان ناپدید‌شده قهری اعلام کرده و از دولت ایران خواسته است تا در این رابطه مسئولیت خود را بپذیرد.

این گروه با بررسی اسناد و مدارکی که سازمان عدالت برای ایران در رابطه با پرونده گلرو و حسین راحمی‌پور برای آن‌ها فرستاده است، «ناپدیدشده قهری» بودن این دو را تأیید کرده و در تاریخ بیستم خرداد ماه ۹۵ از دولت جمهوری اسلامی خواسته است تا که در رابطه با سرنوشت این زندانی سیاسی و نوزاد ناپدیدشده‌اش پاسخگو باشد.

بر اساس اطلاعات منتشر شده درباره گلرو و حسین راحمی‌پور (ناپدید‌شدگان قهری)، مأموران سپاه پاسداران در شهریور ماه سال ۶۲، هنگامی که مادر گلرو تازه باردار شده بوده، او و همسرش (حسین) را در منزل شخصی‌شان در تهران بازداشت می‌کنند.

مادر گلرو، کارمند سازمان تأمین اجتماعی و پدرش دندان‌پزشک و از اعضای سازمان راه کارگر بوده.

حسین راحمی‌پور در زمان شاه هم به دست ساواک بازداشت و  مدتی زندانی بوده است.

تا چند ماه پس از بازداشت این دو نفر، خانواده‌های آن‌ها هیچ اطلاعی از وضعیت‌شان نداشته‌اند و پس از مراجعه خانواده به حسینعلی منتظری، قائم مقام وقت روح‌الله خمینی، رهبر پیشین ایران، به آن‌ها اجازه تماس تلفنی و ملاقات داده می‌شود.

گفته می‌شود که حسین راحمی‌پور اعدام شده و همسرش که به بیماری شدید قلبی دچار شده بوده، از زندان آزاد شده است.

مأموران زندان اوین همان‌ زمان مدعی می‌شوند که نوزاد (گلرو) در بهداری زندان اوین مرده است، اما با وجود پیگیری‌های مادر و پدر از داخل زندان، جسد کودک یا اطلاعاتی درباره محل دفن و چگونگی مرگ او ارائه نمی‌شود و مدرکی دال بر مرگ این کودک به آن‌ها داده نمی‌شود.

گلرو اگر زنده باشد، اکنون زنی ۳۲ ساله است.

در همین زمینه