آخوند حکومتی و ارزش دلاری رهبری

 

 

پرداخت پول به روحانیت/حوزه‌‌ها فقط از طریق ثبت در بودجه‌ی رسمی کشور نیست، صدها حساب دیگر وجود دارد که شیرهای نفتی را به حوزه‌‌ها و روحانیت متصل می‌سازند. یکی از آن حساب ها، مبالغ کلان در اختیار رهبری است. یکی دیگر، دارایی ها و درآمدهای نهادها و سازمان های تحت امر رهبری است.

 

وقتی فقیه از طریق دریافت دلارهای نفتی به "آخوند حکومتی" تبدیل می‌شود که وظیفه اش دفاع عملی و پشتیبانی نظری از نظام و سلطان است، ایدئولوژی ای بر می‌سازد که مطابق آن مخالفت با آیت الله خامنه‌ای به "شرک بالله" تبدیل می‌شود.

 

ایدئولوژی با قدرت/ثروت رابطه‌ی وثیقی دارد. قدرت گفتمان ساز است. وقتی روحانیت به "آخوند درباری" تبدیل شود، ایدئولوژی درباری- مطابق میل سلطان- می‌سازد. آیت الله مصباح یزدی یک مصداق از مصایق پروژه‌ی دولتی سازی روحانیت و گرفتن استقلال آنان است.

معتزله − و به تبع آنها شیعیان − عدالت را یکی از مستقلات عقلیه به شمار می‌آوردند. به تعبیر دیگر، عدل دینی نیست، عدالت مستقل از شریعت و معیار انتخاب دین است ( دین باید عادلانه باشد). یعنی، عدالت اتکای وجودی/ معرفت شناختی/روانشناختی به دین ندارد. اما "آخوند حکومتی" عدالت را نه دینی، که تابع ولایت فقیه می‌سازد.

 آیت الله خامنه‌ای به حوزویان گفته است که فقیهان از پادشاهان پول گرفته و از آنان حمایت و تجلیل به عمل آورده و در عین حال استقلال خود را حفظ کرده اند. اما نمی‌گوید که فقیهان نظریه پرداز استبداد شاهی بوده و  حکومت سلطانی را توجیه شرعی می‌کردند.