ماجرای استراس کان و فریاد زنان در فرانسه
<div dir="RTL" style="margin:0cm;margin-bottom:.0001pt;text-align: justify;direction:rtl;unicode-bidi:embed"><span style="font-size: small; "><span style="color: black; ">سوده راد- پانزدهم ماه م</span><span style="color: black; ">ه </span><span style="color: black; ">‌</span><span style="color: black; ">۲۰۱۱</span><span style="color: black; ">، خبر دستگیری دومینیک </span><span style="color: black; ">ا</span><span style="color: black; ">ستراس</span><span style="color: black; ">کان، رئیس سابق صندوق بین‌المللی پول به اتهام اقدام به تجاوز به خدمتکار هتلی در نیویورک در صدر اخبار جهان قرار گرفت.</span></span></div> <!--break--> <div dir="RTL"><span><span>خبرگزاری‌ها، شبکه‌های خبری، روزنامه‌ها و نشریات دو کشور فرانسه و </span><span>آ</span><span>مریکا بیش از سایر نقاط جهان خبر را تحت پوشش قرارداد</span><span>ه‌ا</span><span>ند و این موضوع نقل و نبات گفت‌وگوهای روزمره شد</span><span>ه است</span><span>. </span></span></div> <div dir="RTL"><span> </span></div> <div dir="RTL"><span><span>احزاب چپ فرانسه و طرفداران آن‌ها </span><span>که </span><span>خود را برای انتخابات ریاست جمهوری </span><span>۲۰۱۳</span><span> آماده می‌کنند</span><span>،</span><span> یکی از امیدهای </span><span>خود را در این رقابت</span><span> با دست‌های بسته و پشت میله‌های زندان می‌</span><span>ب</span><span>ی</span><span>ن</span><span>ند، بدون این</span><span>‌</span><span>که به درستی بدانند در اتاق هتل سوفیتل نیویورک چه اتفاقی افتاده‌است. </span><span>بیشتر</span><span> قریب به اتفاق سیاستمداران و خبرنگاران در مقالات و تفاسیر خود جانب </span><span>ا</span><span>ستراس کان را می‌گرفتند و این‌‌همان چیزی بود که فمینیست‌های فرانسوی را به خشم آورد</span><span>:</span><span> معرفی زن شاکی با صفاتی چون «بیوه‌ای از</span><span>‌نژاد </span><span>آ</span><span>فریقایی و نه چندان جذاب» و </span><span>معرفی مرد </span><span>متهم با صفاتی چون «قدرتمند و جذاب که هر زنی برایش سهل</span><span>‌</span><span>الوصول است» موجب بروز تردیدهایی در اذهان عمومی و در تصویر واقعیتی </span><span>شد</span><span> که هنوز هم پنهان است. </span></span></div> <div dir="RTL"><span> </span></div> <div dir="RTL"><span><span>در </span><span>مدت زمان</span><span> یک هفته پس از</span><span> انتشار این خبر</span><span>، عکس</span><span>‌</span><span>العمل‌ها و گفتارهای </span><span>گوناگون </span><span>جنسیتی و ضد زن از زبان سیاستمداران و شخصیت‌های شناخته شده در فرانسه شنیده شد</span><span>.</span><span> گروه‌هایی </span><span>نیز </span><span>برای حمایت از آقای کان و علیه زن شاکی در شبکه‌های اجتماعی مجازی تشکیل شد و لطیفه‌هایی برای کمرنگ کردن زشت</span><span>ی</span><span> تجاوز به این زن </span><span>آ</span><span>فریقایی‌تبار بر سر زبان‌ها افتاد. جملاتی از قبیل «قتلی صورت نگرفته است» و «مگر دوست داشتن هم جرم است؟» </span><span>از آن جمله‌اند.</span><span> نظراتی </span><span>نیز </span><span>در مورد ظاهر یا لباس زن</span><span> شاکی</span><span>مطرح شده است</span><span>.</span></span></div> <div dir="RTL"><span> </span></div> <div dir="RTL"><strong><span><span>مبارزه با تبعیض‌های جنسیتی</span></span></strong><span><span> </span></span></div> <div dir="RTL"><span><span>سه انجمن فمینیستی «جرئت</span><span> فمینیست بودن!»</span><span>[۱]</span><span>، «ریش»</span><span>[۲]</span><span> و «سخن زنان»</span><span>[۳]</span><span>، روز بیست و یکم ماه مه</span><span>، توماری را با مضمون «سکسیسم، مرد‌ها ولگردی می‌کنند و زن‌ها هزینه می‌دهند!» منتشر کردند. همان‌طور که از موضوع تومار پیداست و در متن آن هم آمده</span><span> است</span><span>، امضاکنندگان اعلام </span><span>کرده‌اند</span><span> که خشمگین، منقلب و برآشفته هستند. </span></span></div> <div dir="RTL"><span> </span></div> <div dir="RTL"><span><span>در متن این تومار یادآوری شده </span><span>است:</span><span> «کسی نمی‌‌داند در نیویورک چه گذشته است، ولی در فرانسه روشنفکران و سیاستمداران بیش از پیش تفکر </span><span>پنهان</span><span> تبعیض‌آمیز </span><span>و </span><span>جنسیتی خود را با افتخار آشکار می‌کنند. این رفتار‌ها آیینه‌ای است از آن</span><span>‌</span><span>چه در متن جامعه می‌گذرد و گویا به قصد تا به حال بر انکار و پنهان کردن آن تلاش فراوانی شده است. همه سعی شبکه‌های خبری و خبرنگاران در این است که اهمیت و زشتی تجاوز یا تلاش برای تجاوز به زنان را کم کن</span><span>ند و</span><span> آن را یک لغزش سطحی و طبیعی مردانه جلوه دهند که کم و بیش قابل قبول است.» </span></span></div> <div dir="RTL"><span><span>با این</span><span>‌</span><span>که تجاوز به عنف و حتی تلاش برای آن در فرانسه جرم است، در هفته اول پس از پانزدهم ماه م</span><span>ه</span><span>، یک پیام مشترک به قربانیان حال و آینده فرستاده شد: «شکایت نکنید، چون فایده‌ای ندارد.» </span></span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span><span>اینها همه در حالی</span><span> ا</span><span>ست که تنها وجه مشترک </span><span>۷۵ هزار</span><span> زنی که سالانه در فرانسه مورد تجاوز قرار می‌گیرند زن بودن</span><span>‌</span><span>شان و تنها خصوصیت متجاوز</span><span>ا</span><span>ن، مرد بودن آنهاست. این زنان و مردان از همه اقشار جامعه، از هر سن و نژادی هستند. تجاوز یکی از انواع خشونت‌هایی است که بر زنان در فضای عمومی و خصوصی روا داشته می‌شود</span><span> و</span><span> فمینیست‌ها علیه عادی شدن تبعیض‌های جنسیتی از هر نوع و در هر حوزه</span><span>‌</span><span>ای به خروش آمد</span><span>ه‌ا</span><span>ند. </span></span></div> <div dir="RTL"><span> </span></div> <div dir="RTL"><span><span>این تومار که خواستار توقف بی‌چون و چرای سیاست‌های رسانه‌ای و اجرایی تبعیض‌آمیز جنسیتی در کشور بود، در دو روز اول بیش از ۳۰</span><span>هزار امضاکننده داشت که در بین آن‌ها، </span><span>نام </span><span>شخصیت‌های سیاسی، فرهنگی، هنری و اجتماعی دیده می‌شوند. در تجمعی که روز یکشنبه </span><span>۲۲</span><span> م</span><span>ه </span><span>‌</span><span>۲۰۱۱</span><span> در پاریس برگزار</span><span>شد، بیش از </span><span>سه‌هزار</span><span> نفر مرد و زن شرکت داشتند و یک</span><span>‌</span><span>صدا خواستار تغییر ساختاری </span><span>بودند</span><span> که </span><span>بر اساس آن </span><span>سیاستمداران و ثروتمندان از مصونیتی سیاسی برخوردار</span><span> می‌شو</span><span>ند</span><span>؛ مصونیتی</span><span> که منجر به عدم محکومیت و اجرای احکام قضایی در مورد آن‌ها می‌شود. </span></span></div> <div dir="RTL"><span> </span></div> <blockquote> <div dir="RTL"><span lang="AR-SA" dir="RTL">این زن که در</span><span lang="AR-SA" dir="RTL"> </span><span lang="AR-SA" dir="RTL">حال حاضر مورد حفاظت امنیتی قرار گرفته است، در بین هموطنان خود دشمنانی </span><span lang="FA" dir="RTL">هم </span><span lang="AR-SA" dir="RTL">دارد که کار او را سمبل بی‌آبرویی می‌دانند</span><span lang="FA" dir="RTL">، آن‌ها</span><span lang="AR-SA" dir="RTL"> اعتقاد دارند </span><span lang="FA" dir="RTL">نفیساتو </span><span lang="AR-SA" dir="RTL">حتی اگر مورد تجاوز هم قرار</span><span lang="AR-SA" dir="RTL"> </span><span lang="AR-SA" dir="RTL">گرفته </span><span lang="FA" dir="RTL">باشد</span><span lang="AR-SA" dir="RTL">، نباید آن</span><span lang="AR-SA" dir="RTL"> </span><span lang="AR-SA" dir="RTL">را بیان می‌کرد </span></div> </blockquote> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span><span>در سه هفته</span><span> گذشته</span><span>، از سویی از زندگی «نفیساتو دیالو»</span><span>[۴]</span><span>، زن شاکی اطلاعاتی به دست آمد و از سوی دیگر مسئله</span><span> حقوق زنان، خشونت‌ها و تبعیض‌های جنسیتی در فرانسه موضوع مورد علاقه رسانه‌ها شد.</span></span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span><span>نفیساتو</span><span>،</span><span> بیوه زنی</span><span> ا</span><span>ست گینه‌ای الاصل که با تنها فرزندش به ایالات متحده </span><span>آ</span><span>مریکا پناهنده شده و در طول سه سال گذشته حتی یک مورد نقض قانون در پرونده‌اش ثبت نکرده است. دخترش در مدرسه از شاگردان بر‌تر به شمار می‌آید و </span><span>این </span><span>خانواده دونفره برخلاف فشارهای مهاجرت زندگی آرام ولی سختی را پشت سر می‌گذارند. این زن که در</span><span>حال حاضر مورد حفاظت امنیتی قرار گرفته است، در بین هموطنان خود دشمنانی </span><span>هم </span><span>دارد که کار او را سمبل بی‌آبرویی می‌دانند</span><span>. آن‌ها</span><span> اعتقاد دارند </span><span>نفیساتو </span><span>حتی اگر مورد تجاوز هم قرار</span><span>گرفته </span><span>باشد</span><span>، نباید آن</span><span>را بیان می‌کرد. ولی گروهی از زنان مهاجر و ب</span><span>ه‌</span><span>ویژه گینه‌ای</span><span>، </span><span>او را قهرمانی می‌دانند که در بیان خشونتی که عادی شده شجاعانه پیشرو است. </span></span></div> <div dir="RTL"><span> </span></div> <div dir="RTL"> <b><span>تجاوز همیشه جرم است</span></b></div> <p> <span>در دو هفته اخیر روزی نیست که یکی از فعالان حوزه زنان در رادیو، تلویزیون </span><span>و</span><span> روزنامه‌ای فرانسوی حضور نداشته باشد. پیشکسوتان جنبش فمینیستی فرانسه که </span><span>از </span><span>بیش از </span><span>۴۰</span><span> سال </span><span>پیش </span><span>در مبارزه هستند، از این توجه جامعه و سیاستمداران به موضوع زنان خوشنودند. با این</span><span>‌</span><span>که پس از داستان آقای </span><span>ا</span><span>ستراس کان، موارد دیگری هم در فرانسه آشکار شدند و شکایت‌هایی علیه برخی صاحبان قدرت مبنی بر سو</span><span>ء</span><span>استفاده‌های جنسی از زنان زیردست</span><span>‌</span><span>شان در کنار مس</span><span>ئ</span><span>له اول قرار گرفت، </span><span>اما </span><span>تأکید گروه‌ها و فعالان فمینیست همچنان بر مبارزه با نابرابری‌های جنسیتی است و نه بر موضع</span><span>‌</span><span>گیری در </span><span>برابر </span><span>هر مس</span><span>ئ</span><span>له خاص با توجه به شخصیت و قدرت شاکی و متهم</span><span>؛</span><span> موضع‌گیری</span><span>‌ای</span><span> که بی‌تردید تابعی از قدرت و موقعیت مردی است که بر زنی تسلط می‌جوید. اگر رئیس صندوق بین‌المللی پول باشد، از او به </span><span>عنوان فردی </span><span>«زن‌دوست</span><span>»</span><span> ولی </span><span>«</span><span>متمدن» یاد می‌شود و اگر مردی بی‌کار در مناطق فقیرنشین باشد، </span><span>به او می‌گویند: </span><span>«جانی»</span><span>.</span><span> در حالی که </span><span>مسئله </span><span>تجاوز</span><span>،</span><span> مستقل از </span><span>شخصیت </span><span>فرد خاطی</span><span>،</span><span> همیشه جرم است.</span></p> <div dir="RTL"><span> </span></div> <div dir="RTL"><span><span>براساس</span><span> آمار سال </span><span>۲۰۱۰،</span><span> درآمد زنان </span><span>در فرانسه </span><span>به</span><span>‌</span><span>طور میانگین </span><span>۲۷ درصد</span><span> از درآمد مردان کمتر است؛ </span><span>۸۰ درصد</span><span> کارهای خانه را زنان انجام می‌دهند یا مس</span><span>ئ</span><span>ولیتش بر عهده آنهاست؛ </span><span>زنان </span><span>تنها </span><span>۱۸.۵</span><span> درصد نمایندگان مجلس را تشکیل می‌دهند؛ </span><span>۸۵ درصد</span><span> شاغلین در مشاغل کم‌درآمد زن هستند</span><span>.</span><span> این‌همه در حالی است که زنان از مردان تحصیلات بالاتری دارند. این‌ها گوشه‌هایی از نابرابری‌های جنسیتی جاری در کشوری</span><span> ا</span><span>ست که سابقه یکی از تأثیرگذار‌ترین جنبش‌های فمینیستی دنیا را </span><span>در تاریخ خود </span><span>دارد</span><span>.</span><span> قوانین برابری‌خواه زیادی </span><span>نیز در آن‌جا ‌</span><span>تصویب شده </span><span>است </span><span>که اجرا نمی‌شود و تغییر قوانین تبعیض‌آمیز </span><span>در این کشور </span><span>مدت‌ها به طول می‌انجامد. </span></span></div> <div dir="RTL"><span> </span></div> <div dir="RTL"><span><span>امروز زنان و مردان نسبت به آن</span><span>‌</span><span>چه در خبرها می‌بینند و می‌خوانند حساسیت بیشتری نشان می‌دهند و امید می‌رود این موج جدید به پیروزی‌هایی عملی و اجرایی هم برسد. </span></span></div> <div dir="RTL"><span> </span></div> <div align="right"><strong><span><span dir="RTL">پی‌نوشت‌ها:</span></span></strong></div> <div align="right" dir="RTL"><span><span> </span><span dir="LTR">1- Osez Le Féminisme</span></span></div> <div align="right" dir="RTL"><span><span> </span><span dir="LTR">2- La Barbe</span></span></div> <div align="right" dir="RTL"><span><span> </span><span dir="LTR">3- Parole De Femmes</span></span></div> <div align="right" dir="RTL"><span><span> </span><span dir="LTR">4- Nafissatou Diallo</span></span></div> <p><span> </span></p>
در دو هفته اخیر روزی نیست که یکی از فعالان حوزه زنان در رادیو، تلویزیون و روزنامه‌ای فرانسوی حضور نداشته باشد. پیشکسوتان جنبش فمینیستی فرانسه که از بیش از ۴۰ سال پیش در مبارزه هستند، از این توجه جامعه و سیاستمداران به موضوع زنان خوشنودند. با اینکه پس از داستان آقای استراس کان، موارد دیگری هم در فرانسه آشکار شدند و شکایت‌هایی علیه برخی صاحبان قدرت مبنی بر سوءاستفاده‌های جنسی از زنان زیردست‌شان در کنار مسئله اول قرار گرفت، اما تأکید گروه‌ها و فعالان فمینیست همچنان بر مبارزه با نابرابری‌های جنسیتی است و نه بر موضع‌گیری در برابر هر مسئله خاص با توجه به شخصیت و قدرت شاکی و متهم؛ موضع‌گیری‌ای که بی‌تردید تابعی از قدرت و موقعیت مردی است که بر زنی تسلط می‌جوید. اگر رئیس صندوق بین‌المللی پول باشد، از او به عنوان فردی «زن‌دوست» ولی «متمدن» یاد میشود و اگر مردی بی‌کار در مناطق فقیرنشین باشد، به او می‌گویند: «جانی». در حالی که مسئله تجاوز، مستقل از شخصیت فرد خاطی، همیشه جرم است.
نظرها
حامد
<p>روزی نیست که در این دنیا جنایات پیدا و پنهان چه توسط افراد حقیقی و چه توسط افراد حقوقی، علیه زنان و دختران صورت نگیرد.آنوقت همه رسانه ها، تیرهای خود را به سمت این پیرمرد نادون که معلوم نیست چنین غلطی رو کرده یا نه نشانه میروند و آبرو و حیثیت طرف رو به گند میکشند، طوریکه مجبور میشه از سمتش استعفا کند! </p>
جاسم
<p>من این سوال خیلی وقته که برام پیش اومده و اون اینه که آیا بدن مرد برای زن همان اندازه ترغیب برانگیز و به نوعی سکسی هست تا بدن زن برای مرد؟؟<br /> در وبسایتی مثل یوتیوب، آمار بازدیدکنندگان موزیک ویدئوها را وقتی نگاه میکنید، میبنید که موزیک ویدئوهایی که بیشتر از جذابتهای بصری استفاده کرده اند(اعم از حضور زنان نیمه برهنه، شکل و شمایل نامتعارف زنان در یک دنیای خیالی و حرفهای رکیک و...)،تعداد بینندگان آن دست از موزیک ویدئوها به مراتب بیشتر از موزیک ویدئوهایی است که چندان شباهتی با اینگونه ویدئوها ندارند.<br /> این تنها یک نمونه کوچک از بهره کشی و سوءاستفاده از زنان به بهانه آزاد بودن زنان در یک جامعه آزاد است.این بحث آنقدر جای صحبت دارد که میشود در مورد این موضوع مهم روزها و ماه ها و بلکه سالها راجع به آن نوشت و حرف زد و تجزیه و تحلیل کرد.</p>