«در زندان‌های جمهوری اسلامی شکنجه معنا و مفهوم ندارد»
<p>غلام‌حسين اسماعيلی، رئيس سازمان زندان‌های ايران گفت شکنجه در زندان‌های ايران «يکی از دروغ‌های شاخ‌دار» است.</p> <!--break--> <p><br /> غلام‌حسين اسماعيلی در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر دليل عدم وجود شکنجه در زندان‌های ايران را چنين بيان کرد: «شکنجه در زندان‌هايی انجام می‌شود که توسط پليس اداره شده و دائمأ زندانی در حال بازجويی است ولی در ايران زندان‌ها توسط پليس و قاضی اداره نشده و به صورت مستقل زير مجموعه سازمان زندان‌ها و تحت نظارت قوه قضائيه است.»</p> <p><br /> اسماعيلی در مورد وجود زندان‌های مخفی در ايران نيز گفت: «هيچ‌گونه زندان و بازداشتگاه اعلام نشده‌ای در ايران که تحت پوشش سازمان زندان‌ها باشد وجود ندارد.»</p> <p><br /> رئيس سازمان زندان‌های ايران درباره اعتصاب غذای برخی از زندانيان اظهار داشت: «جريان اعتصاب غذا بيش از آن‌که واقعی باشد امری تبليغاتی است و افرادی به‌دنبال بهره‌برداری از اين جريان هستند.»</p> <p><br /> وی افزود: «در بسياری از موارد زندانی نه اعتصاب کرده و نه قصد اعتصاب غذا دارد از بيرون زندان برايش اعتصاب غذا می‌سازند و رسانه‌های بيگانه آن را در بوق‌وکرنا می‌کنند. ما در درون زندان اعتصاب غذا به آن صورت که رسانه‌های بيگانه می‌گويند نداريم.»</p> <blockquote> <p><br /> <img width="200" height="104" align="middle" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/esmaeili_0.jpg" alt="" />غلام‌حسين اسماعيلی: ما در درون زندان اعتصاب غذا به آن صورت که رسانه‌های بيگانه می‌گويند نداريم</p> </blockquote> <p>با اين حال غلام‌حسين اسماعيلی قبول کرد که «گاهی زندانی در هنگام تقسيم غذا اذعان می‌کند که در اعتصاب است» اما در ادامه گفت: «گاهی هم عملأ از دريافت غذای خود امتناع می‌کند که البته هر امتناعی دليل بر اعتصاب نيست چون ممکن است روزه باشد يا بيمار باشد يا خودش خوراکی مورد نظر را از فروشگاه زندان تأمين کرده باشد.»</p> <p><br /> رئيس سازمان زندان‌های ايران در حالی اين سخنان را بيان می‌کند که بارها زندانيان سياسی ايران از «شکنجه» و «آزار و اذيت» در زندان‌ها خبر داده‌اند و دست‌کم در طول دو سال اخير چندين بار اين زندانيان دست به اعتصاب غذا زده‌اند.</p> <p><br /> در يکی از آخرين نمونه‌ها جمعی از خانواده‌های زندانیان سیاسی پس از انتخابات دهمين دوره رياست جمهوری در ايران، روز گذشته، ۱۶ مرداد در نامه‌ای به احمد شهید، گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران خواستار سفر وی به ایران برای رسیدگی به فشارهای موجود بر زندانیان و خانواده‌های ‌آنان شدند.</p> <p><br /> ارديبهشت‌ماه سال جاری نيز ۲۶ زندانی سیاسی ایران در نامه‌‌ای به ریاست «هیأت نظارت مرکزی بر حسن اجرای قانون احترام به آزادی‌های مشروط و حفظ حقوق شهروندی» از وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران به‌خاطر «شکنجه و نقض حقوق شهروندی خود» شکایت کرد‌ند.</p> <p><br /> پيش از آن در سال گذشته نيز چندين زندانی سياسی از جمله عبدالله مؤمنی و حمزه کرمی طی نامه‌هايی از «شکنجه»هايی که در زندان بر آن‌ها رفته بود نوشتند. همچنين سال گذشته ۲۵ زندانی سياسی نيز در همين رابطه بيانيه‌ای را منتشر کرده بودند.</p> <p><br /> از سوی ديگر دست‌کم در دو سال اخير چندين بار زندانيان سياسی ايران چه به شکل جمعی و چه فردی دست به اعتصاب غذا زده‌اند.</p> <p><br /> آخرين نمونه آن اعتصاب غذای ۱۲ زندانی سیاسی در اعتراض به درگذشت هدی صابر، زندانی سیاسی اعتصاب غذا کرده و مرگ هاله سحابی در جریان حمله مأموران دولتی به مراسم دفن پدرش، عزت‌الله سحابی، بود که در خردادماه سال جاری صورت گرفت.</p> <p><br /> هدی‌صابر، روزنامه‌نگار زندانی که در روز ١٢ مردادماه ١٣٨٩ بازداشت شده بود، از تاریخ ١٢ خرداد در اعتراض به «قتل هاله سحابی» دست به اعتصاب غذا زده بود که پس از ۱۰ روز اعتصاب در بيمارستان مدرس تهران درگذشت. پزشکان متخصص علت مرگ وی را ناشی از عوارض اعتصاب غذا دانستند.</p> <p><br /> در حالی که زندانيان ديگر اين خبر را تأييد نموده و اعلام کردند هدی صابر در بهداری زندان اوين مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته بود مسئولان زندان اوين اعتصاب غذای وی را انکار کردند.</p> <p><br /> نسرين ستوده، وکيل زندانی، بهاره هدايت و مهديه گلرو، فعالان دانشجويی زندانی و چند زندانی سياسی ديگر نيز در طول سال گذشته چند بار دست به اعتصاب غذا زده بودند.<br /> </p>
غلام‌حسين اسماعيلی، رئيس سازمان زندان‌های ايران گفت شکنجه در زندان‌های ايران «يکی از دروغهای شاخ‌دار» است.
غلام‌حسين اسماعيلی در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر دليل عدم وجود شکنجه در زندان‌های ايران را چنين بيان کرد: «شکنجه در زندان‌هايی انجام میشود که توسط پليس اداره شده و دائمأ زندانی در حال بازجويی است ولی در ايران زندانها توسط پليس و قاضی اداره نشده و به صورت مستقل زير مجموعه سازمان زندانها و تحت نظارت قوه قضائيه است.»
اسماعيلی در مورد وجود زندان‌های مخفی در ايران نيز گفت: «هيچ‌گونه زندان و بازداشتگاه اعلام نشده‌ای در ايران که تحت پوشش سازمان زندانها باشد وجود ندارد.»
رئيس سازمان زندان‌های ايران درباره اعتصاب غذای برخی از زندانيان اظهار داشت: «جريان اعتصاب غذا بيش از آن‌که واقعی باشد امری تبليغاتی است و افرادی به‌دنبال بهره‌برداری از اين جريان هستند.»
وی افزود: «در بسياری از موارد زندانی نه اعتصاب کرده و نه قصد اعتصاب غذا دارد از بيرون زندان برايش اعتصاب غذا می‌سازند و رسانه‌های بيگانه آن را در بوق‌وکرنا میکنند. ما در درون زندان اعتصاب غذا به آن صورت که رسانه‌های بيگانه می‌گويند نداريم.»
با اين حال غلام‌حسين اسماعيلی قبول کرد که «گاهی زندانی در هنگام تقسيم غذا اذعان می‌کند که در اعتصاب است» اما در ادامه گفت: «گاهی هم عملأ از دريافت غذای خود امتناع می‌کند که البته هر امتناعی دليل بر اعتصاب نيست چون ممکن است روزه باشد يا بيمار باشد يا خودش خوراکی مورد نظر را از فروشگاه زندان تأمين کرده باشد.»
رئيس سازمان زندان‌های ايران در حالی اين سخنان را بيان می‌کند که بارها زندانيان سياسی ايران از «شکنجه» و «آزار و اذيت» در زندانها خبر داده‌اند و دست‌کم در طول دو سال اخير چندين بار اين زندانيان دست به اعتصاب غذا زده‌اند.
در يکی از آخرين نمونه‌ها جمعی از خانواده‌های زندانیان سیاسی پس از انتخابات دهمين دوره رياست جمهوری در ايران، روز گذشته، ۱۶ مرداد در نامهای به احمد شهید، گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران خواستار سفر وی به ایران برای رسیدگی به فشارهای موجود بر زندانیان و خانواده‌های آنان شدند.
ارديبهشت‌ماه سال جاری نيز ۲۶ زندانی سیاسی ایران در نامهای به ریاست «هیأت نظارت مرکزی بر حسن اجرای قانون احترام به آزادی‌های مشروط و حفظ حقوق شهروندی» از وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران به‌خاطر «شکنجه و نقض حقوق شهروندی خود» شکایت کردند.
پيش از آن در سال گذشته نيز چندين زندانی سياسی از جمله عبدالله مؤمنی و حمزه کرمی طی نامه‌هايی از «شکنجه»هايی که در زندان بر آن‌ها رفته بود نوشتند. همچنين سال گذشته ۲۵ زندانی سياسی نيز در همين رابطه بيانيه‌ای را منتشر کرده بودند.
از سوی ديگر دست‌کم در دو سال اخير چندين بار زندانيان سياسی ايران چه به شکل جمعی و چه فردی دست به اعتصاب غذا زده‌اند.
آخرين نمونه آن اعتصاب غذای ۱۲ زندانی سیاسی در اعتراض به درگذشت هدی صابر، زندانی سیاسی اعتصاب غذا کرده و مرگ هاله سحابی در جریان حمله مأموران دولتی به مراسم دفن پدرش، عزت‌الله سحابی، بود که در خردادماه سال جاری صورت گرفت.
هدی‌صابر، روزنامه‌نگار زندانی که در روز ١٢ مردادماه ١٣٨٩ بازداشت شده بود، از تاریخ ١٢ خرداد در اعتراض به «قتل هاله سحابی» دست به اعتصاب غذا زده بود که پس از ۱۰ روز اعتصاب در بيمارستان مدرس تهران درگذشت. پزشکان متخصص علت مرگ وی را ناشی از عوارض اعتصاب غذا دانستند.
در حالی که زندانيان ديگر اين خبر را تأييد نموده و اعلام کردند هدی صابر در بهداری زندان اوين مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته بود مسئولان زندان اوين اعتصاب غذای وی را انکار کردند.
نسرين ستوده، وکيل زندانی، بهاره هدايت و مهديه گلرو، فعالان دانشجويی زندانی و چند زندانی سياسی ديگر نيز در طول سال گذشته چند بار دست به اعتصاب غذا زده بودند.
نظرها
کاربر مهمان
راست میگوید شکنچه به تنهایی وجود ندارد ولی تچاوز و شکنجه باهم وجود دارند. در ضمن هتک حرمت خویشاوندان نزدیک زندانی برای شکستن زندانی هم به تنهایی وجود ندارد. این کار را به دو منظور میکنند: ا) گرفتن اقرار و 2) ارضای تمایلات جنسی بیماران جنسی که در لباس خدمتگزاران ولایت انجام و ظیفه می کنند. این اقای مشهدی غلامحسین بایستی در مکتب ولایت دوره دیده باشند که دروغهای بی شاخ و دم میگویند انمه با دهم روزه!
کاربر مهمان
مخلص آقای اسماعیلی دشمنان و منحرفین فرق بین دل سوزی و شکنجه را قاطی می کنند . بابا جان وقتی یک پدر چند تا مشت و سیلی و ترکه و کابل به فرزندش می زند و از روی عصبانیت مجبوره سیگار روشن کند و می افته روی بدن فرزند نادانش و یک خورده میسوزه ، حضرت عباسی شکنجه است ؟ بابا جان ،دشمنان گرامی یک خورده انصاف داشته باشید ، شکنجه با تنبیه دلسوزانه برادرانه خیلی فرق دارد. و در ضمن اگر یک بازجو از روی عشق و علاقه فرد متهم را صیغه کند آیا این عمل تجاوز محسوب میشود؟ یکی بیاد بگه که یک بازجو دست به یک متهم زده باشد که صیغه جاری نکرده باشد. و در ضمن در زندانها کسی اعتصاب غذا نمی کند روزه می گیرنند بعد دشمنان میگند زندانیان تعصب غذا می کنند. حتمأ الان هم می کویند که اکثر ایرنیان تعصب غذا کرده اند؟ الله اکبر .
کاربر مهمان
اينها به کدام اسلام معتقدند؟!
هیجکس
اگر اینها مسلمانند, آرزو می کنم همه ی انسانها کافر باشند.