یک استاد دانشگاه: انرژی حق ماست، نه انرژی هسته‌ای
دکتر محمد رضا اجتهادی استاد دانشگاه صنعتی شریف می‌گوید تمرکز بر غنی‌سازی اورانیوم غلط است. باید به انرژی‌های جایگزین اندیشید.
دکتر محمد رضا اجتهادی استاد دانشگاه صنعتی شریف درباره انرژی هسته‌ای و انرژی‌های جایگزین مانند انرژی خورشیدی به دانشجویانش توضیحاتی می‌دهد. او می‌گوید سرمایه‌گذاری ایران روی انرژی هسته‌ای کار اشتباهی بود، زیرا بعد از ۲۰ سال تلاش به نوعی از انرژی دست پیدا کردیم که به قرن قبل تعلق دارد. به گفته او در این زمینه هم به جای آنکه روی ساخت نیروگاه کار کنیم، بر غنی‌سازی اورانیوم متمرکز شدیم. با این حال از هم‌الان هم می‌توان این اشتباه را تصحیح کرد: سرمایه‌گذاری بر انرژی خورشیدی. در این صورت نه تنها کویری که گمان می‌کنیم برهوت است، مورد استفاده قرار می‌گیرد، بلکه به نوعی از انرژی دست می‌یابیم که به آینده تعلق دارد.
دکتر محمد رضا اجتهادی در زمینه گرایش ماده‌چگال نرم فعالیت می‌کند. ماده‌چگال نرم یکی از شاخه‌های فیزیک است که با مسائل زیستی مرتبط است.
نظرها
علیرضا
بیخودی سیاسیش نکنید. شما اون نصف حرف استاد اجتهادی رو که دوست داشتی شنیدی در حالی که ایشون منظورشون چیز دیگه ایه. میگن ما باید روی انرژی های دیگه مثل گداخت هسته ای و خورشیدی بیشتر سرمایه گذاری کنیم. قابل توجه شما انرژی فیوژن یا گداخت از دسته انرژی های هسته ای حساب میشه. منظور دکتر اجتهادی انرژی هسته ای ناشی از واپاشی هست که میگن نباید فقط رو اون کار کرد چون داره قدیمی میشه.
شاهین
حق با کامنت گذار گرامی است. استفاده از انرژی خورشیدی درحال حاضر بسیار گرانتر از انرژی گازی تمام می شود. اما آیا این دولت و حکومتی که می شناسیم حاضر است عقل پیشه کند و دست از ماجراجویی های منطقه ای و بین المللی بردارند و با دنیا از در صلح و آشتی درآید و بدینوسیله سرمایه و تکنولوژی خارجی را برای توسعه میدان های گازی کشور جذب کند. تا زمانی که این رژیم با سیاست های داخلی و خارجی کنونی برجاست صحبت از ترجیح انرژی گاری بر خورشیدی و هسته ای و اقتصادی بودن و نبودن آن ها و.... بیفایده است و راه بجایی نخواهد برد. ببینید ماهنوز پس از چهار دهه یک استراتژی برای توسعه پایدار کشور نداریم، پس چطور می خواهیم به سراغ مسایل ریزتر و فنی تری همچون ترجیح این انرژی بر آن انرژی برویم؟
ویدئویی
اصل حرف این استاد محترم دانشگاه درست است. اما نبایست به انرژی، از دیدگاه همچون دین ساینستیک یا ایدئولوژی دانشی گرایانه نگاه کنیم. در حالت خوشبینانه، برخی ایرانیان، جوگیر تبلیغات پردامنه و بمباران خبری-اطلاعاتی ذی نفعان قدرت-ثروت انرژی های نوین شده اند. فتوای مطلق گرایی صادر میکنند. در حالی که انرژی نوین مثل هر پدیده دیگر دانشی، سویه اقتصادی دارد. وقتی میگویند در حال حاضر قیمت تمام شده انرژی خورشید (تولید برق) هر کیلووات 800 تومان است با وجود منبع رایگان! ولی انرژی برق نیروگاه گاز طبیعی سیکل ترکیبی در ایران حدود 50 تومان در هر کیلووات تمام میشود، منبع گاز در ایران صدها سال امکان استفاده دارد. کشورهای پیشرو در سبد انرژی شان، سهم بزرگی به گاز طبیعی اختصاص داند در حالی که فاقد گاز طبیعی هستند و واردکننده هستند! یعنی نبایست در توسعه و افزایش سهم انرژی های نوین عجله کرد. پیشنهاد مقول این است کشوری مثل ایران، با بررسی دقیق دورنمای اینگونه انرژی ها برآورد دقیق مقرون به صرفه شدنشان نسبت به نیروگاه گازی، مثلا ماکسیمم 10% سهم برای همه منابع انرژی به غیر گاز طبیعی در نظر بیگرد و سهم نیروگاه گازی 90% باشد تا زمانی (دوره 20 ساله) اینگونه نیروگاه انرژی نوین مقرون به صرفه شوند. هم اکنون مردم در رنج و وحشت قبوض سنگین انرژی هستند، حال تصور کنید اکنون 90% انرژی از خورشید بود، آنگاه احتمالا با قبوض 7 برابری روبرو میشدند. درست است منبع انرژی خروشید رایگان است، ولی برای تبدیلش به انرژی برق، بسیار گران فعلا تمام میشود.