پانزده اکتبر؛ روزی برای کوهیار گودرزی
<p>از وضعیت کوهیار گودرزی‏، فعال دانشجویی و حقوق بشر، هنوز خبری نیست. او که در سال ۱۳۸۸ از ادامه تحصیل در دانشگاه صنعتی شریف در تهران بازداشته شد، در جریان اعتراضات پس از انتخابات ریاست جمهوری در ایران، در همان سال بازداشت و به یک سال زندان محکوم شد. </p> <p> </p> <p>او مدتی پس از آزادی، در مرداد ماه ۱۳۹۰ از نو بازداشت شد و به فاصله‏ی کوتاهی پس از بازداشت کوهیار، مادر وی هم زندانی شد که اکنون در زندانی در کرمان به‏سر می‏برد. </p> <p>ولی نکته‏ متفاوت در رابطه با کوهیار گودرزی این است که دستگاه‏های امنیتی ایران هنوز مسئولیت بازداشت او را نپذیرفته‌اند و حتا به خانواده او گفته‏ شده که می‏‌توانند در مورد وی، اعلام «آدم‏ربایی» کنند.</p> <!--break--> <p><a href="http://www.zamahang.com/podcast/2010/20111017_kouhyar_Goudarzi_Campaign_Pejman_RZ.mp3" target="_blank" rel="noopener"><img width="273" height="31" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/musicicon.jpg" alt="" /></a> </p> <p>شنبه پانزدهم اکتبر ۲۰۱۱، در پانزده شهر بزرگ دنیا گروه‏هایی از جوانان ایرانی تلاش کردند که توجه بیشتری را به وضعیت او جلب کنند، در کمپینی به نام "کوهیار کجاست؟"</p> <p> </p> <p><strong>وین</strong></p> <p> </p> <p>آریا خسروی، فعال دانشجویی در وین از جمله فعالان برای برگزاری این برنامه در پایتخت اتریش بوده است. او به رادیو زمانه می‏‌گوید: "این برنامه توسط «کمپین اعتراض سبز» سازماندهی و هماهنگ شده بود. به این شکل که قرار شد روز پانزدهم اکتبر در هر شهری، گروه‏های فعال با هم همکاری کنند و پوسترهای مشابهی که توسط دست‏اندرکاران این کمپین طراحی شده بود را چاپ کنند، در سطح شهر برنامه‏هایی بگذارند و با پخش فلایر اطلاع‌‏رسانی کنند.»</p> <p> </p> <p>آریا خسروی همچنین می‌افزاید: "در وین حدود ۳۰ نفر در این برنامه شرکت کردند چون هدف ما بیشتر اطلاع‏رسانی به ساکنان کشورهای گوناگون بود. به همین دلیل آن را در سطح خیلی وسیعی پخش نکردیم، ضمن این‏که زمان‏مان هم بسیار کم بود. ولی در هر صورت با استقبال خیلی خوبی مواجه شد و به هدف مطلوب رسیدیم."</p> <p> </p> <p>این فعال دانشجویی مقیم وین می‌افزاید: "ما در جایی بودیم که توریست‏‌ها هم حضور داشتند. آن‏ها می‌‏آمدند و با ما صحبت می‏‌کردند؛ از مسائل روز، به‌ویژه شرایط ایران باخبر بودند و در مورد وضعیت زندانیان سیاسی ایران از ما می‏‌پرسیدند. به روایتی می‏‌شود گفت که کوهیار گودرزی نمادی برای زندانیان سیاسی است. البته ما در وین تنها به اطلاع‌‏رسانی در مورد کوهیار گودرزی اکتفا نکردیم و از زندانیان دیگر نیز گفتیم. تلاش‏مان این است که دست‌کم در اتریش، این داستان به روز بماند. خیلی‏ها از کنار ما که رد می‏‌شدند، دست‏شان را به علامت پیروزی به ما نشان می‏‌دادند. نوشته‌‏های بزرگی را که روی زمین داشتیم، می‏‌خواندند و تحت تاثیر قرار می‏‌گرفتند. نکته‏‌ی قابل توجه در وین این است که فعالان جوان ارتباط‏شان با دیگر فعالان به گونه‌ای است که آن‏ها به ما می‏‌پیوندند و کمک‏‌های شایسته‏‌ای به این برنامه‏‌ها می‏‌کنند. از جمله گروه «حامیان مادران داغدار» که همیشه در وین برنامه دارند نیز در برنامه‏‌ی روز شنبه شرکت کردند. امیدوارم این هماهنگی و اتحاد در شهرهای دیگر هم بیشتر انجام شود."</p> <p> </p> <p><strong>لندن</strong></p> <p> </p> <p>شهر لندن هم در پانزدهم اکتبر، از جمله شهرهایی بود که شاهد حضور گروهی از جوانان ایرانی برای جلب توجه بیشتر به وضعیت کوهیار گودرزی بود. کامیار بهرنگ، فعال سیاسی-اجتماعی و یکی از شرکت کنندگان در این برنامه در گفتگویی به رادیو زمانه گفت:</p> <p> </p> <p>"این برنامه در لندن از ساعت دو بعدازظهر با حضور حدود ۳۰ نفر برگزار شد. برنامه با همان تِمی که از سوی «کمپین اعتراض سبز» در دیگر شهرها هماهنگ شده بود، برگزار شد و تمرکز اصلی روی وضعیتی بود که برای کوهیار گودرزی پدید آمده است. اما به تبع آن، با گذاشتن عکس سایر زندانیان سیاسی، شعار آزادی زندانیان سیاسی و روشن شدن وضعیت کوهیار گودرزی، به‏صورت متمرکز در این برنامه به‌ ‏چشم می‏‌خورد."</p> <p> </p> <p>کامیار بهرنگ در رابطه با روند سازماندهی این برنامۀ هماهنگ می‏‌گوید: "کمپین اعتراض سبز، اساساً از مجموعه یک‏ سری تشکل‏‌هایی که در شهرهای گوناگون وجود دارد، شکل می‏‌گیرد. در لندن هم فعالان سبز لندن برگزاری این برنامه را پی‏گیری کردند و آن را مانند برنامه‏‌های گذشته اجرا کردند. با توجه به این‏که همه شهرهایی که در کمپین اعتراض سبز حضور دارند، هرکدام نمایندگی تشکلی را بر عهده دارند، آن تشکل‏ها این امور را پی‏گیری می‏‌کنند."</p> <p> </p> <p>ولی آیا با توجه به تعداد دانشجویان ایرانی در لندن و یا دهها هزار ایرانی که در این شهر و مناطق پیرامون آن ساکن هستند، استقبال از این برنامه، قابل توجه است؟ کامیار بهرنگ می‌گوید:</p> <p> </p> <p>"برنامه‏‌های کمپینی وضعیت خاص خود را دارد و جدا از انتظاراتی است که در یک تظاهرات اعتراضی انجام می‏‌گیرد. ولی متأسفانه چنین برداشتی وجود دارد که زمانی که این مبارزه‏‌ها و برنامه‏‌ها به صورت فرسایشی، یعنی طولانی‏‌مدت پی‏گیری می‌‏شود، تعدادی که در تشکل‏ها، گردهمایی‌ها و کمپین‏‌ها شرکت می‏‌کنند، کم است. ولی با توجه به تجربه‏‌ای که ما در دو سال گذشته داشتیم، فکر می‏‌کنم برنامه‏‌ای که در لندن برگزار شد، یکی از بهترین برنامه‏‌هایی بود که در چهارچوب برنامه‏‌های کمپینی برگزار می‏‌شود؛ از بابت کیفیت کار، حضور طیف‏‌های گوناگون و چهره‏‌هایی که تاکنون در هیچ یک از گردهمایی‌ها شرکت نداشتند. توجه داشته باشیم که روز ۱۵ اکتبر، هم‏زمان با یک تظاهرات سراسری در تمام دنیا هم بود و بخشی از نیروها را به ‏صورت خواسته یا ناخواسته به خود جلب می‌‏کرد و خود این باعث شد که بخشی از نیروها درگیر آن قضیه باشند."</p> <p> </p> <p><strong>* ایمیل تهیه‌کننده</strong>:</p> <p>pejman@radiozamaneh.com</p>
از وضعیت کوهیار گودرزی، فعال دانشجویی و حقوق بشر، هنوز خبری نیست. او که در سال ۱۳۸۸ از ادامه تحصیل در دانشگاه صنعتی شریف در تهران بازداشته شد، در جریان اعتراضات پس از انتخابات ریاست جمهوری در ایران، در همان سال بازداشت و به یک سال زندان محکوم شد.
او مدتی پس از آزادی، در مرداد ماه ۱۳۹۰ از نو بازداشت شد و به فاصلهی کوتاهی پس از بازداشت کوهیار، مادر وی هم زندانی شد که اکنون در زندانی در کرمان بهسر میبرد.
ولی نکته متفاوت در رابطه با کوهیار گودرزی این است که دستگاههای امنیتی ایران هنوز مسئولیت بازداشت او را نپذیرفته‌اند و حتا به خانواده او گفته شده که میتوانند در مورد وی، اعلام «آدمربایی» کنند.
شنبه پانزدهم اکتبر ۲۰۱۱، در پانزده شهر بزرگ دنیا گروههایی از جوانان ایرانی تلاش کردند که توجه بیشتری را به وضعیت او جلب کنند، در کمپینی به نام "کوهیار کجاست؟"
وین
آریا خسروی، فعال دانشجویی در وین از جمله فعالان برای برگزاری این برنامه در پایتخت اتریش بوده است. او به رادیو زمانه می‌گوید: "این برنامه توسط «کمپین اعتراض سبز» سازماندهی و هماهنگ شده بود. به این شکل که قرار شد روز پانزدهم اکتبر در هر شهری، گروههای فعال با هم همکاری کنند و پوسترهای مشابهی که توسط دستاندرکاران این کمپین طراحی شده بود را چاپ کنند، در سطح شهر برنامههایی بگذارند و با پخش فلایر اطلاعرسانی کنند.»
آریا خسروی همچنین می‌افزاید: "در وین حدود ۳۰ نفر در این برنامه شرکت کردند چون هدف ما بیشتر اطلاعرسانی به ساکنان کشورهای گوناگون بود. به همین دلیل آن را در سطح خیلی وسیعی پخش نکردیم، ضمن اینکه زمانمان هم بسیار کم بود. ولی در هر صورت با استقبال خیلی خوبی مواجه شد و به هدف مطلوب رسیدیم."
این فعال دانشجویی مقیم وین می‌افزاید: "ما در جایی بودیم که توریستها هم حضور داشتند. آنها میآمدند و با ما صحبت میکردند؛ از مسائل روز، به‌ویژه شرایط ایران باخبر بودند و در مورد وضعیت زندانیان سیاسی ایران از ما میپرسیدند. به روایتی میشود گفت که کوهیار گودرزی نمادی برای زندانیان سیاسی است. البته ما در وین تنها به اطلاعرسانی در مورد کوهیار گودرزی اکتفا نکردیم و از زندانیان دیگر نیز گفتیم. تلاشمان این است که دست‌کم در اتریش، این داستان به روز بماند. خیلیها از کنار ما که رد میشدند، دستشان را به علامت پیروزی به ما نشان میدادند. نوشتههای بزرگی را که روی زمین داشتیم، میخواندند و تحت تاثیر قرار میگرفتند. نکتهی قابل توجه در وین این است که فعالان جوان ارتباطشان با دیگر فعالان به گونه‌ای است که آنها به ما میپیوندند و کمکهای شایستهای به این برنامهها میکنند. از جمله گروه «حامیان مادران داغدار» که همیشه در وین برنامه دارند نیز در برنامهی روز شنبه شرکت کردند. امیدوارم این هماهنگی و اتحاد در شهرهای دیگر هم بیشتر انجام شود."
لندن
شهر لندن هم در پانزدهم اکتبر، از جمله شهرهایی بود که شاهد حضور گروهی از جوانان ایرانی برای جلب توجه بیشتر به وضعیت کوهیار گودرزی بود. کامیار بهرنگ، فعال سیاسی-اجتماعی و یکی از شرکت کنندگان در این برنامه در گفتگویی به رادیو زمانه گفت:
"این برنامه در لندن از ساعت دو بعدازظهر با حضور حدود ۳۰ نفر برگزار شد. برنامه با همان تِمی که از سوی «کمپین اعتراض سبز» در دیگر شهرها هماهنگ شده بود، برگزار شد و تمرکز اصلی روی وضعیتی بود که برای کوهیار گودرزی پدید آمده است. اما به تبع آن، با گذاشتن عکس سایر زندانیان سیاسی، شعار آزادی زندانیان سیاسی و روشن شدن وضعیت کوهیار گودرزی، بهصورت متمرکز در این برنامه به چشم میخورد."
کامیار بهرنگ در رابطه با روند سازماندهی این برنامۀ هماهنگ می‌گوید: "کمپین اعتراض سبز، اساساً از مجموعه یک سری تشکلهایی که در شهرهای گوناگون وجود دارد، شکل میگیرد. در لندن هم فعالان سبز لندن برگزاری این برنامه را پیگیری کردند و آن را مانند برنامههای گذشته اجرا کردند. با توجه به اینکه همه شهرهایی که در کمپین اعتراض سبز حضور دارند، هرکدام نمایندگی تشکلی را بر عهده دارند، آن تشکلها این امور را پیگیری میکنند."
ولی آیا با توجه به تعداد دانشجویان ایرانی در لندن و یا دهها هزار ایرانی که در این شهر و مناطق پیرامون آن ساکن هستند، استقبال از این برنامه، قابل توجه است؟ کامیار بهرنگ می‌گوید:
"برنامههای کمپینی وضعیت خاص خود را دارد و جدا از انتظاراتی است که در یک تظاهرات اعتراضی انجام میگیرد. ولی متأسفانه چنین برداشتی وجود دارد که زمانی که این مبارزهها و برنامهها به صورت فرسایشی، یعنی طولانیمدت پیگیری میشود، تعدادی که در تشکلها، گردهمایی‌ها و کمپینها شرکت میکنند، کم است. ولی با توجه به تجربهای که ما در دو سال گذشته داشتیم، فکر میکنم برنامهای که در لندن برگزار شد، یکی از بهترین برنامههایی بود که در چهارچوب برنامههای کمپینی برگزار میشود؛ از بابت کیفیت کار، حضور طیفهای گوناگون و چهرههایی که تاکنون در هیچ یک از گردهمایی‌ها شرکت نداشتند. توجه داشته باشیم که روز ۱۵ اکتبر، همزمان با یک تظاهرات سراسری در تمام دنیا هم بود و بخشی از نیروها را به صورت خواسته یا ناخواسته به خود جلب میکرد و خود این باعث شد که بخشی از نیروها درگیر آن قضیه باشند."
* ایمیل تهیه‌کننده:
pejman@radiozamaneh.com
نظرها
نظری وجود ندارد.