ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

اولویت لیبی، چندهمسری مردان!

<p><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 150%; background: none repeat scroll 0% 0% white;">نعیمه دوستدار- سه&zwnj;روز پس از مرگ معمر قذافی، در مقابل نگاه هزاران نفر که در بنغازی جمع شده بودند تا آزادی لیبی را جشن بگیرند، مصطفی عبدالجلیل، رئیس شورای انتقالی لیبی، ده&zwnj;ها موضوع سیاسی و اقتصادی و اجتماعی را واگذاشت تا با تاکید بر حاکم شدن شریعت اسلام در لیبی جدید، مهم&zwnj;ترین مثالی که از زیر پاگذاشتن قانون اسلام در لیبی دوران معمر قذافی بیان می&zwnj;کند، ممنوعیت چندهمسری باشد. </span></span></p> <!--break--> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><span><span>او به صراحت بیان کرد این قانون لغو خواهد شد. همین چند جمله، باعث شد که دست کم تا چندروز، رسانه&zwnj;ها، تحلیل&zwnj;گران و مردمی&zwnj; که برای مرگ قذافی شادمانی می&zwnj;کردند، سکوت کنند و از خود بپرسند: آیا این نتیجه جنگی بود که در آن هزاران نفر جان دادند؟</span></span></div> <div dir="RTL"><span><br /> </span></div> <div dir="RTL"><span><span>زمزمه&zwnj;های درگیری که در شهرهای لیبی پیچید، زن&zwnj;ها بی&zwnj;کار نماندند. چهره&zwnj;شان را می&zwnj;شد در تظاهرات اعتراضی با مشت&zwnj;های گره کرده دید. تلویزیون&zwnj;های سراسر دنیا فریاد حنجره&zwnj;شان را پخش می&zwnj;کردند. سر نترسی داشتند و با اینکه نعش پدران، برادران و همسران&zwnj;شان را روی شانه می&zwnj;کشیدند، میدان را خالی نمی&zwnj;کردند. هر روز گزارش&zwnj;های تازه&zwnj;ای از آن&zwnj;ها منتشر می&zwnj;شد. روزنامه&zwnj;ها می&zwnj;نوشتند که </span><span>در مناطق درگیر جنگ، زنان لیبی گروه&zwnj;های پرستاری، امداد و رسانه&zwnj;ای علیه حکومت قذافی تشکیل داده&zwnj;اند. درشهر دعرنا، یک ساختمان دولتی را اشغال کرده بودند و سازمان زنان را راه&zwnj;اندازی کرده بودند و فعالیت&zwnj;های پشت جبهه را سازمان می&zwnj;دادند. انتشار روزنامه و پخش برنامه رادیویی و برنامه&zwnj;ریزی برای تظاهرات در روزهای آینده ازجمله این کارها بود. </span></span></div> <p>&nbsp;</p> <p>&nbsp;</p> <blockquote> <div dir="RTL"><span>هفدهم فوریه، زنان در یک گردهمایی اعلام کردند که تنها به نقش&zwnj;های اجتماعی و فعالیت در امور خیریه راضی نیستند؛ آن&zwnj;ها حضور سیاسی می&zwnj;خواهند. خیلی از آن&zwnj;ها امیدوار بودند با پیروزی کامل، زمینه برای حضور فعال&zwnj;تر زنان در سیاست فراهم خواهد شد، اما همه این امیدواری&zwnj;های جهانی، با سخنرانی مصطفی عبدالجلیل ناگهان کم&zwnj;رنگ شد</span></div> </blockquote> <p>&nbsp;</p> <p><span><span>گروه&zwnj;های داوطلب زنان از بازماندگان کشته&zwnj;شدگان حمایت و خدمات بهداشتی و روان&zwnj;درمانی ارائه می&zwnj;کردند. گزارش&zwnj;هایی از حمل گلوله و اسلحه، تهیه غذا و کمک&zwnj;های مالی زنان لیبی به انقلابیون منتشر می&zwnj;شد. عده&zwnj;ای از زنان تحصیل&zwnj;کرده از خارج لیبی به کشور بازگشته بودند تا در روند دموکراسی نقش روشن&zwnj;تری داشته باشند، اما نخستین پرسش&zwnj;ها درباره نقش زنان در انقلاب لیبی که در به ثمر رسیدنش نقش داشتند، نه با سخنرانی مصطفی عبدالجلیل در روز اعلام آزادی لیبی که مدتی قبل از آن مطرح شد. در میان </span><span>۴۳</span><span>عضو کابینه انتقالی تنها یک نفر زن بود: وزیر امور زنان! ساختمان کابینه انتقالی حتی توالت زنانه هم نداشت و تمام این&zwnj;ها به معنی برداشتن قدم&zwnj;هایی رو به عقب بود چون پیش از آن و در ماه مه، &zwnj;کابینه انتقالی دو &zwnj;عضو زن داشت.</span></span></p> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><span><span>هفدهم فوریه، زنان در یک گردهمایی اعلام کردند که تنها به نقش&zwnj;های اجتماعی و فعالیت در امور خیریه راضی نیستند، آن&zwnj;ها حضور سیاسی می&zwnj;خواهند. بسیاری از آن&zwnj;ها امیدوار بودند که با پیروزی کامل، زمینه برای حضور فعال&zwnj;تر زنان در سیاست فراهم شود، اما همه این امیدواری&zwnj;های جهانی، با سخنرانی مصطفی عبدالجلیل ناگهان کم&zwnj;رنگ شد. </span></span></div> <div dir="RTL"><span>&nbsp;</span></div> <div dir="RTL"><span> </span></div> <div dir="RTL"><b><span>باور نمی&zwnj;کنیم!</span></b></div> <p><span><span>اعلام لغو قانون ممنوعیت چندهمسری در لیبی جدید، نه تنها در میان فعالان حقوق زن که در میان مردان نیز واکنش&zwnj;هایی را برانگیخت تا جایی که عده&zwnj;ای آن را آغاز بدبختی زنان لیبی دانستند.</span><span>دولت&zwnj;مردان خارجی هم که با حساسیت مسایل لیبی را دنبال می&zwnj;کردند، ساکت نماندند. وزی</span><span>ر امور خارجه آلمان و رهبران اتحادیه اروپا اولین کسانی بودند که نسبت به آینده لیبی اظهار نگرانی کردند. وزیر امور خارجه آلمان در واکنش به سخنان رئیس &zwnj;شورای موقت لیبی گفت که دولت آلمان، روند مسایل لیبی را با دقت دنبال می&zwnj;کند و روزنامه&zwnj; هامبورگر آبندبلات، به نقل از او نوشت: &quot;آلمان در حال &zwnj;حاضر سرگرم گفت&zwnj;وگو با نمایندگان لیبی جدید است.&quot;</span></span></p> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><span><span>&nbsp;با این حال </span><span>و با اینکه واکنش&zwnj;های گوناگونی در سراسر منطقه و جهان به تحولات لیبی صورت گرفته است،</span><span> به نظر می&zwnj;رسد آن&zwnj;چه آینده زنان را در لیبی تعیین می&zwnj;کند، برخورد خود زنان در لیبی و تحولات منطقه است نه برخورد کشورهای غربی.</span><span>اوهماری آییم، روزنامه&zwnj;نگار نیجریایی و فعال حقوق زنان که روند حوادث لیبی را دنبال می&zwnj;کند، درباره سخنان رئیس شورای انتقالی می&zwnj;گوید: &quot;به نظر من تغییر قانون ازدواج در لیبی، تنها یکی از تغییرات پیش روی آینده است. این کار در واقع مقدمه&zwnj;ای خواهد بود برای ایجاد قوانین محدودکننده دیگر در لیبی، بخصوص برای زنان که بزرگ&zwnj;ترین بازنده این ماجرا هستند. در مقابل کشورهای دیگر منطقه، حکومت قذافی را می&zwnj;شد به نوعی مدافع حقوق زنان دانست. من اطمینان دارم که نخست&zwnj;وزیر جدید با توجه به سخنرانی اخیر عبدالجلیل چندان در پی روش قذافی در برخورد با زنان نخواهد بود. زنان لیبی باید این اتفاق&zwnj;ها را جدی بگیرند.&quot;</span></span></div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><span><span>زنان لیبی اما آن&zwnj;قدر که توقع می&zwnj;رفت به این گفته&zwnj;ها واکنش نشان ندادند. در میان واکنش&zwnj;هایی که در روزنامه&zwnj;ها، مقالات و سایت&zwnj;ها به سخنان عبدالجیل نشان داده شد، حضور برجسته&zwnj;ای از زنان دیده نمی&zwnj;شود. بیشتر واکنش&zwnj;ها و اعلام حضورها مربوط به قبل از این سخنرانی است. خانم آییم می&zwnj;گوید: &quot;تا جایی که من اطلاع دارم زنان فعال در عرصه حقوق زنان به سخنرانی عبدالجلیل پاسخی نداده&zwnj;اند. شاید به این دلیل که هنوز در عرصه سیاسی لیبی احساس قدرت می&zwnj;کنند و امید دارند در دولت آینده نقش داشته باشند و شاید هم به این دلیل که نمی&zwnj;خواهند در موقعیت فعلی به دولت انتقالی انتقاد کنند. با این حال، من همچنان فکر می&zwnj;کنم که قوانین دیگری هم در راه است.&quot;</span></span></div> <div dir="RTL"><span><br /> </span></div> <div dir="RTL"><span> </span></div> <div dir="RTL"><b><span>زنان، طعمه فریب افراطی&zwnj;ها </span></b></div> <p><span><span>لیبی کشوری قبیله&zwnj;ای است با نفوذ پنهانی و پشت پرده گروه&zwnj;های تندروی اسلام&zwnj;گرا که می&zwnj;گویند دولت انتقالی تاکنون آن&zwnj;ها را عقب نگه داشته است تا هم از قدرت&zwnj;شان برای پیروزی بر قذافی استفاده کند، هم حمایت طیف&zwnj;های پیشروی داخلی و دولت&zwnj;های خارجی را برای خود نگهدارد. این قبیله&zwnj;ها و گروه&zwnj;های اسلام&zwnj;گرا و تندرو، حالا برای سهم&zwnj;خواهی از پشت پرده&zwnj; بیرون آمده&zwnj;اند. جامعه لیبی، احزاب و گروه&zwnj;های سکولار ندارد و همین مسئله، کار را برای کسانی که فکر می&zwnj;کردند با رفتن قذافی، دموکراسی آسان به دست می&zwnj;آید، سخت کرده است. ساختار قبیله&zwnj;ای و پدرسالار جامعه لیبی در بطن خود همچنان خواستار چند&zwnj;همسری و اعمال قوانینی چون قانون ارث بر مبنای شریعت اسلام است. در عین حال، در کنار تفکرات سنتی و قبیله&zwnj;ای، در سال&zwnj;های حکومت قذافی، زنان با برخورداری از امکان تحصیل و حق طلاق، در بخش&zwnj;هایی از امور اجتماعی&zwnj;شان پیشرفت کردند. هنوز طیفی از زنان و مردان متعلق به نسل جدید یا تحصیل&zwnj;کرده در خارج لیبی وجود دارند که حضورشان در شهرهای بزرگ، اهرمی برای ابراز تفکرات مدرن به حساب می&zwnj;آيد.</span></span></p> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><span><span>عده&zwnj;ای از زنان متعلق به این جریان، با شروع تحولات لیبی به کشورشان بازگشتند تا ضمن سهیم شدن در روند این دگرگونی&zwnj;ها، نقش&zwnj;های کلیدی&zwnj;تری را برعهده بگیرند. البته در ساختار سنتی جامعه هم، چندهمسری چیزی نیست که به مذاق زنان خوش بیاید. با این تفاصیل، به نظر نمی&zwnj;رسد خواست این گروه&zwnj;ها با خواست گروه&zwnj;های اسلام&zwnj;گرا هم&zwnj;خوانی داشته باشد و تغییراتی نظیر قانونی شدن چندهمسری برای مردان، بدون مقاومت و هزینه در جامعه اعمال شوند. </span></span></div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <blockquote> <div dir="RTL"><span><span><span dir="RTL">حتی در ساختار سنتی جامعه هم، چندهمسری چیزی نیست که به مذاق زنان خوش بیاید. به نظر نمی&zwnj;رسد خواست زنان با خواست گروه&zwnj;های اسلام&zwnj;گرا هم&zwnj;خوانی داشته باشد و تغییراتی نظیر قانونی شدن چندهمسری برای مردان، بدون مقاومت و هزینه در جامعه اعمال شوند</span></span></span></div> </blockquote> <div dir="RTL"><span><span>صاحب&zwnj;نظران می&zwnj;گویند آن&zwnj;چه در لیبی می&zwnj;گذرد با آن&zwnj;چه در کشورهای دیگر شمال آفریقا در جریان است ارتباط دارد. تا پیش از این، حوادث تونس و مصر که منجر به تغییر در ساختار سیاسی این کشورها شد، نگرانی&zwnj;هایی را در افکار عمومی &zwnj;جهان ایجاد کرده بود که آیا اسلام&zwnj;گرایان در این کشورها قدرت می&zwnj;گیرند یا خیر؟ در حال حاضر، با پیروزی اسلام&zwnj;گرایان در انتخابات تونس، به نظر می&zwnj;رسد روند تغییرات در این کشور به سوی اسلام&zwnj;گرایی در حرکت باشد. البته </span><span>در تونس، نزدیک به ۸۰&zwnj; حزب و گروه سیاسی وجود دارند که بسیاری از آن&zwnj;ها را نیروهای سکولار تشکیل داده&zwnj;اند و راشد &zwnj;الغنوشی، رهبر حزب نهضت گفته است که نمی&zwnj;خواهد با اسامه بن&zwnj;لادن یا آیت&zwnj;الله خمینی مقایسه شود. او اعلام کرده الگویش اسلام&zwnj;گرایان ترکیه هستند و دموکراسی خواست اصلی آن&zwnj;هاست. به این ترتیب، این امید در تونس همچنان وجود دارد که مجلس آینده، دست کم آن بخش از قوانین اسلامی &zwnj;را که با حقوق &zwnj;بشر و دموکراسی تعارض دارد، تصویب نکند و قوانین مربوط به زنان جزیی از آن خواهند بود.</span></span></div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><span><span>در مصر، پیش&zwnj;بینی می&zwnj;شود که اخوان&zwnj;المسلمین با حدود ۳۰&zwnj;درصد کرسی&zwnj;ها، بزرگ&zwnj;ترین فراکسیون مجلس آینده را تشکیل دهند.</span><span> اخوان&zwnj;المسلمین نیز بارها اعلام کرده&zwnj;&zwnj;اند که راه حزب اسلام&zwnj;گرای عدالت و توسعه ترکیه را در پیش خواهند گرفت. </span></span></div> <div dir="RTL"><span>&nbsp;</span></div> <div dir="RTL"><span> </span></div> <div dir="RTL"><b><span>کدام فصل در راه است؟</span></b></div> <p><span><span>اگر روند اسلامی &zwnj;شدن لیبی شبیه تونس و مصر باشد، می&zwnj;توان امید داشت که سیاستمداران لیبی هم روندی میانه را در پیش بگیرند و تعبیر آن دسته از کارشناسان که می&zwnj;گویند صحبت&zwnj;های مصطفی عبدالجلیل تنها برای جلب حمایت گروه&zwnj;هایی از هم&zwnj;پیمانان داخل لیبی بوده است، درست خواهد بود. هرچند در این شرایط نیز، عده&zwnj;ای از وجه&zwnj;المصالحه قرار گرفتن زنان و حقوق&zwnj;شان برای کسب قدرت ناراضی&zwnj;اند و آن را اقدامی&zwnj; تحقیرکننده و ضدارزش می&zwnj;دانند. به علاوه، این سئوال هم وجود دارد که آیا نیروهای میانه&zwnj;رو می&zwnj;توانند توازن را در لیبی حفظ کنند و آیا زنان در مقابل قوانین محدودکننده و تبعیض&zwnj;آمیز مقاومت خواهند کرد؟</span></span></p> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><span><span>عوامل زیادی در تعیین سرنوشت زنان لیبی دخالت خواهند داشت، اما در کنار خوش&zwnj;بینی&zwnj;ها، عده&zwnj;ای از کارشناسان تصویر تیره&zwnj;ای از حوادث آینده و نقش&zwnj;شان بر سرنوشت زنان می&zwnj;بینند. به عنوان مثال، خانم آییم چشم&zwnj;انداز آینده را چندان امیدوارکننده نمی&zwnj;بیند: </span><span>&quot;شیوه زندگی زنان لیبی دچار تغییرات اساسی ناراحت&zwnj;کننده&zwnj;ای خواهد شد. پس از این&zwnj;که غبار حوادث فرو بنشیند و دولت، خرابی&zwnj;های ناشی از جنگ را بازسازی کند، روند تغییرات به نفع زنان نخواهد بود. تصویر من از لیبی آینده، تصویر کشوری سنتی و محافظه&zwnj;کار است. با این حال، من هم امیدوارم روند این تغییرات به شکلی باشد که زنان بتوانند دست کم حقوقی را که تا پیش از این از آن بهره&zwnj;مند بودند، همچنان داشته باشند.&quot;</span></span></div>

نعیمه دوستدار- سه‌روز پس از مرگ معمر قذافی، در مقابل نگاه هزاران نفر که در بنغازی جمع شده بودند تا آزادی لیبی را جشن بگیرند، مصطفی عبدالجلیل، رئیس شورای انتقالی لیبی، ده‌ها موضوع سیاسی و اقتصادی و اجتماعی را واگذاشت تا با تاکید بر حاکم شدن شریعت اسلام در لیبی جدید، مهم‌ترین مثالی که از زیر پاگذاشتن قانون اسلام در لیبی دوران معمر قذافی بیان می‌کند، ممنوعیت چندهمسری باشد.

گروه‌های داوطلب زنان از بازماندگان کشته‌شدگان حمایت و خدمات بهداشتی و روان‌درمانی ارائه می‌کردند. گزارش‌هایی از حمل گلوله و اسلحه، تهیه غذا و کمک‌های مالی زنان لیبی به انقلابیون منتشر می‌شد. عده‌ای از زنان تحصیل‌کرده از خارج لیبی به کشور بازگشته بودند تا در روند دموکراسی نقش روشن‌تری داشته باشند، اما نخستین پرسش‌ها درباره نقش زنان در انقلاب لیبی که در به ثمر رسیدنش نقش داشتند، نه با سخنرانی مصطفی عبدالجلیل در روز اعلام آزادی لیبی که مدتی قبل از آن مطرح شد. در میان ۴۳عضو کابینه انتقالی تنها یک نفر زن بود: وزیر امور زنان! ساختمان کابینه انتقالی حتی توالت زنانه هم نداشت و تمام این‌ها به معنی برداشتن قدم‌هایی رو به عقب بود چون پیش از آن و در ماه مه، ‌کابینه انتقالی دو ‌عضو زن داشت.

اعلام لغو قانون ممنوعیت چندهمسری در لیبی جدید، نه تنها در میان فعالان حقوق زن که در میان مردان نیز واکنش‌هایی را برانگیخت تا جایی که عده‌ای آن را آغاز بدبختی زنان لیبی دانستند.دولت‌مردان خارجی هم که با حساسیت مسایل لیبی را دنبال می‌کردند، ساکت نماندند. وزیر امور خارجه آلمان و رهبران اتحادیه اروپا اولین کسانی بودند که نسبت به آینده لیبی اظهار نگرانی کردند. وزیر امور خارجه آلمان در واکنش به سخنان رئیس ‌شورای موقت لیبی گفت که دولت آلمان، روند مسایل لیبی را با دقت دنبال می‌کند و روزنامه‌ هامبورگر آبندبلات، به نقل از او نوشت: "آلمان در حال ‌حاضر سرگرم گفت‌وگو با نمایندگان لیبی جدید است."

لیبی کشوری قبیله‌ای است با نفوذ پنهانی و پشت پرده گروه‌های تندروی اسلام‌گرا که می‌گویند دولت انتقالی تاکنون آن‌ها را عقب نگه داشته است تا هم از قدرت‌شان برای پیروزی بر قذافی استفاده کند، هم حمایت طیف‌های پیشروی داخلی و دولت‌های خارجی را برای خود نگهدارد. این قبیله‌ها و گروه‌های اسلام‌گرا و تندرو، حالا برای سهم‌خواهی از پشت پرده‌ بیرون آمده‌اند. جامعه لیبی، احزاب و گروه‌های سکولار ندارد و همین مسئله، کار را برای کسانی که فکر می‌کردند با رفتن قذافی، دموکراسی آسان به دست می‌آید، سخت کرده است. ساختار قبیله‌ای و پدرسالار جامعه لیبی در بطن خود همچنان خواستار چند‌همسری و اعمال قوانینی چون قانون ارث بر مبنای شریعت اسلام است. در عین حال، در کنار تفکرات سنتی و قبیله‌ای، در سال‌های حکومت قذافی، زنان با برخورداری از امکان تحصیل و حق طلاق، در بخش‌هایی از امور اجتماعی‌شان پیشرفت کردند. هنوز طیفی از زنان و مردان متعلق به نسل جدید یا تحصیل‌کرده در خارج لیبی وجود دارند که حضورشان در شهرهای بزرگ، اهرمی برای ابراز تفکرات مدرن به حساب می‌آيد.

اگر روند اسلامی ‌شدن لیبی شبیه تونس و مصر باشد، می‌توان امید داشت که سیاستمداران لیبی هم روندی میانه را در پیش بگیرند و تعبیر آن دسته از کارشناسان که می‌گویند صحبت‌های مصطفی عبدالجلیل تنها برای جلب حمایت گروه‌هایی از هم‌پیمانان داخل لیبی بوده است، درست خواهد بود. هرچند در این شرایط نیز، عده‌ای از وجه‌المصالحه قرار گرفتن زنان و حقوق‌شان برای کسب قدرت ناراضی‌اند و آن را اقدامی‌ تحقیرکننده و ضدارزش می‌دانند. به علاوه، این سئوال هم وجود دارد که آیا نیروهای میانه‌رو می‌توانند توازن را در لیبی حفظ کنند و آیا زنان در مقابل قوانین محدودکننده و تبعیض‌آمیز مقاومت خواهند کرد؟

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

  • بهنام

    آنچه به نظر میرسد اینست که در این کشورها نوعی اسلام میانه رو به جای اسلام افراطی در حال شکل گیریست و کشورهای غربی هم بیشتر به این نوع حکومت گرایش دارند و در برابر شکل گیری آن سکوت کرده و واکنشی نشان نمیدهند اما نکته حائز اهمیت اینست که هیچکدام از این کشورها الگوی جمهوری اسلامی و رهبران آنها را قبول تدارند چرا که اصولآ احکام قرون وسطائی آن دیگر جایی در دنیای مدرن امروز ندارد و فقط به درد همین کشور میخورد البته آنهم نمیتواند تا مدت زیادی ادامه داشته باشد . اکنون باید منتظر ماند و دید بالاخره سرنوشت این کشورها به کدامین سو میرود و آیا دموکراسی مورد خواست مردم به ثمر میرسد یا خیر ؟ ضمنآ درست است که ما اکنون 32 سال است که در بدبختی و نکبت به سر میبریم ولی ثمره این همه رنج و عذاب این بوده که مردم جهان چهره وافعی اسلام مورد نظر حکومت را دیده اند و به همین خاطر هم هیچ کشوری در جهان حاضر به تن دادن به الگوی جمهوری اسلامی نیست .

  • پرویز صارمی

    چند همسری به نص صریح قرآن مجید حق مرد است که در ممالک واقعاً اسلامی مثل عربستان سعودی و کویت و امارات و یمن و سودان و افغانستان و پاکستان و بنگلادش و بسیاری ممالک اسلامی دیگر اجرا شده و خوشبختی واقعی و حقیقی به خانواده ها بخشیده است. محدودیت هائی که روی سیادت مرد در خانواده در ممالک اسلامی ایجاد شده همه اش تحت فشار کشورهای غربی بوده. حالا که این کشورها یکی بعد از دیگری آزاد می شوند شاخص آزادی واقعی آنها بازگشت به احکام قرآن است که احکام خانواده و از همه مهم تر این مورد چندهمسری از اهم آن است. اگر این بازگشت به قرآن و حکم خدا صورت نگیرد معلوم می شود همه این انقلابها بازی است همان طور که دولت ایران خودش را اسلامی میداند اما این قاضی ها در دادگاه مدنی هزار جور بازی در می آورند که مرد مسلمان ایرانی ازحق الهی-اسلامی خود محروم باشد.

  • ازاد

    حمید براینکه قوانین اسلامی انسان ستیز هستند و نه تنها برای مردم لیبی مشکل ساز خواهند بود بلکه برای مردم تمام دنیای ازاد و مدرن هم مشکل ساز خواهد بود چون اسلام گرایانی مثل شما باشمشیر درست مثل پیامبرتان محمد بر سر دیگر اندیشان میکوبید و انها را بزور مسلمان میخواهد بشوند و اگر هم مسلمانی به این نتیجه رسید که این دین با افکار انسانی و جهان مدرن در تضاد است و بخواهد از اسلام بیرون بیاید شما اسلامگرایان او را در دادگاه های ضد بشری اسلامی به مرگ محکوم میکنید در ضمن دموکراسی یعنی حفظ حقوق اقلیت در اکثریتی یعنی اگر گروهی مثل بهایی ها زنان و بی خدایان دیگر اندیشان سرکوب بشوند در فرادی لیبی دیگر ان همه خون برای برکناری قذافی بی معنی خواهد بود همان کاری که اسلام در این 1400 سال کرده و نمونه حاضر ان ایران اشغال شده بدست اسلامگرایان و عربستان سعودی است بعنی همان اشتباهی را بکنند که مردم ایران در 33 سال پیش کردند و فریب خمینی و امثال شمای اسلامگرا را خوردند و کلم اخر این است که برای اینکه اسلام تروریست پرور و انسان ستیز است و نباید گذاشت لیبی در دامش بیفتد و ایران اسلامی دومی بوجود بیاید ایرانی که حکومت اسلامی واسلامگرایانی مثل شما او را در این 33 سال سیاه و نکبت غرق در ظلم فساد و فحشا دزدی و فروپاشی اجتماعی قرار داده است ایران اسلامی خطری برای دنیای مدرن و ازاد است برای همین باید لیبی را از این خطر مرگبار اسلامی اگاه کرد و جلوی اسلامی شدنش را گرفت بزودی نوبت به شما و اسلامگرایان ایرانی هم خواهد رسید به صدام و قذافی خوب فکر کن و به فکر سوراخی برای خود و دوستانت و خامنه ای باش ساعت در حال تیک تیک کردن است

  • کاربر مهمان

    سطح خرد و سطح تکامل آگاهی انسانها را میتوان از نوع باور و اعتقادات آن افراد تشخیص داد. برای بسیاری این باورکردنی نیست که انسانهایی باشند که به یک ایدولوژی که مملو از قتلوا قتلوا(بکش بکش) و دستورات تجاوز به کودکان و زنان و فرمانهای غارت دیگران آن هم در این عصر اعتقاد داشته باشند. متاسفانه بشر با اینکه از لحاظ تکنولوژی بسیار یشرفت کرده است اما تکامل آگاهی را کمتر تجربه کرده است.میگوییم که چرا متعقد هستید که محمد بن عبدالله فرستاده آفریدگار بود میگویند که محمد عبدالله میگویدمیپرسیم که از کجا میدانید که او راست گفته باشد میگویند که الله گفته است!!.آنها میدانند که محمد عبدالله حتی با کودکان همخوابی میکرد و اینکه انسانهای بسیاری را به قتل رسانده است اما حتی این حقیقت ها تحولی در ذهن آنها بوجود نیاورده است.ذهنی که تکامل پیدا نکرده است بدنبال باورهایی است که در حد و اندازه آن ذهن باشد.۱۴۰۰ سال است که همین ذهن ها توانسته اند جهنمی واقعی برای بشریت و تمامی موجودات دیگر بوجود بیاورند.یک ذهن تکامل یافته با خشونت کاملاً بیگانه است و هرگز ایدولوژیهایی را که هدف اشان گسترش جهل،خشونت و نابودی بشر است را مورد تایید قرار نمی دهد.

  • adel

    ‫بابا انتظار داشتید دموکراسی درجه یک و دست اول به لیبی صادر کنند؟ ‫ملتی که برای نجات از دیکتاتور و جنایت دست به جنبش زد و قبل از شروع ‫ماسکش بر کنار رفت و مرتکب به جنایت بزرگی مثل کشتن نامردانه کسی ‫شد که نه تنها میتوانست در یک محاکمه دموکراتیک حقایق بسیاری را روشن ‫کند و آبروی رهبران دموکرات که هنوز در قدرت هستند را بریزد بلکه هنوز ‫طرفداران بسیاری در لیبی دارد. این جریانها دیر یا زود به روغن سوزی افتاده و در مورد لیبی قبل از استارد موتور ‫سوزانده است. ‫به نفع آمریکا و هیچ کشور پیش رفته دنیا نخواهد بود که در لیبی و سایر کشورهای ‫منطقه دموکراسی برقرار باشد . چرا که این برخلاف طرح جدید ضد تروریسم است ‫که استفاده از این حربه به آنها اجاره داده است که بدون در زدن و یا الله گفتن داخل ‫هر کشور ،شهر ، آبادی و خانه ای بشونند و رفع نیاز کرده و به مال و ناموس مردم ‫تجاوز کنند و هر زمانی که خواستند و خسته شدند خارج شونند و هر ملت و دولت ‫و گروهی که اعتراض کند بلافاصله مهر تروریسم و همکاری با آن به او میزنند. ‫

  • کاربر مهمان

    ببینید دوست عزیز! سمت و سوی حرکت جریان‌های انقلابی منطقه بهتر نشان می‌دهد که چه کسانی باید دنبال سوراخ بگردند. پس تا دیر نشده توبه کنید و به راه حق برگردید. در ضمن این خواست انقلاب و اکثریت مردم لیبی است. حالا شما که دم از دموکراسی و حقوق بشر و این حرف‌ها می‌زنید چرا تا موقعیتی برعکس نظرتان پیش می‌آید، واکنش قهری نشان می‌دهید؟! شاید هم این حرف‌ها را گذاشته‌اید دم کوزه و آبش را خورده‌اید!

  • کاربر مهمان

    ‫آخرین نظریه بسیار عمیق و منطقی بود. ‫لذا به توصیه این بزرگوار تصمیم به توبه و راه حق کرده ام. ‫تنها یک شک برایم باقی مانده است و آن اینکه فرموده اند که تا دیر نشده است باید ‫توبه و به راه حق برگردیم. لطفآ‌ بفرمائيد تا چه تاریخی اجازه توبه داشته و اگر دیر بشود ‫چه عواقبی به دنبال خواهد داشت. ‫فقط یک خواسته کوچکی دارم و آن اینکه اجازه بدهید تا بازداشت و روشن شد دزدی ‫ ۳ میلیارد ‫دلار توسط کارگزاران دولتی که یکی از دست اندرکاران این جنایت در پناه ‫امپریالیسم انگلیس در کانادا بسر ‫می برد، توبه کار باشیم و از راه حق شما و دوستانتان ‫چشم پوشی بکنیم. ‫

  • کاربر مهمان

    این که احکام اسلام به خواست مردم یک مملکت در آنجا حاکم شود را چرا قبول نمی‌کنید؟ چه اشکالی در این مسئله وجود دارد جز این که به حق ثابت می‌کند که بهار عربی در ادامه جمهوری اسلامی است و به امید خدا تا براندازی حکومت‌های جابر بحرین و یمن و عربستان سعودی ادامه خواهد داشت... تا کور شود هر آنکه نتواند دید! با آمید هدایت شما و حرکت در صراط مستقیم. حمید