تلاش زنان جوان افغان برای تغییر
زنان افغانستان توانایی این را دارند که با نابرابری جنسیتی در افغانستان مبارزه کنند. ما به عنوان گروهی از زنان و مردان می‌خواهیم زنان افغانستان را توانمند بسازیم که برای خود سخن بگویند. یکی از اساسی‌ترین اهداف ما این است که مشارکت زنان را در جامعه بالا ببریم.
موسسه “زنان جوان برای تغییر” مدت زیادی نیست که در افغانستان فعالیت می‌کند، اما در میان جوانان این کشور کاملاً شناخته شده است.
از مهم‌ترین موضوعاتی که این موسسه دنبال می‌کند مبارزه علیه خشونت خانوادگی، بالا بردن آگاهی زنان نسبت به حق و حقوق خود، ایجاد مشارکت گسترده و توانمندسازی زنان و دختران در افغانستان است.
این موسسه ۳۰عضو داوطلب دارد که بیشتر آنها دختران جوان ۱۸تا ۲۵ساله‌اند.برای آشنایی بیشتر،با دو عضو این موسسه وهمینطور با ثریا پرلیکا، رئیس اتحادیه سراسری زنان افغانستان گفت‌وگو کرده‌ام. نخست نورجهان اکبر، بنیانگذار “زنان جوان برای تغییر” از این موسسه می‌گوید.
نورجهان اکبر: دلیل اصلی این که ما دور هم جمع شدیم این بود که ما بر این باوریم، که زنان افغانستان توانایی این را دارند که با نابرابری جنسیتی در افغانستان مبارزه کنند. ما به عنوان گروهی از زنان و مردان می‌خواهیم زنان افغانستان را توانمند بسازیم که برای خود سخن بگویند. یکی از اساسی‌ترین اهداف ما این است که مشارکت زنان را در جامعه بالا ببریم. جزئی از کارهای ما این است که ما افغان‌ها را از زمینه‌های متفاوت گرد هم بیاوریم و آنها را برای یک هدف مشخص که عبارت از مبارزه با نابرابری جنسیتی است، بسیج کنیم تا با هم به صورت یک ملت با این مشکل مبارزه کنیم.
به‌نظر می رسد شمار جوانان عضو این موسسه زیاد است. آیاواقعاً چنین است؟
بله، همه ما جوان و علاقه‌مند هستیم که افراد مسن‌تر را هم به گروه خود جلب کنیم، اما فعالان این موسسه همه بین هجده تا بیست‌وپنج سال دارند.
لطفاً از شیوه فعالیتاین موسسه برایما بگویید. چگونه برنامه‌ها را برگزار می‌کنید؟
ما به صورت ماهانه جلسه سخنرانی برگزار می‌کنیم که بیشتر در مورد مشکلات مربوط به خانم‌ها و در واقع در پیوند با جنسیت آنهاست. بعضی از این سخنرانی‌ها در مورد اهمیت از بین بردن خشونت در خانواده‌هاست. بعضی دیگر از این سخنرانی‌ها در مورد اعتلای مشارکت زنان در هر عرصه زندگی در افغانستان است. قبل از این یک سخنرانی هم در مورد آزار و اذیت زنان در محل کار داشتیم. یکی از کار های دیگری که به صورت ماهانه انجام می‌دهیم، پخش کردن بروشورهایی از متن سخنرانی‌های یاد شده در بین مردم است. نشان دادن فیلم‌های مستند هم در اولویت کار ما قرار دارد. مستندهایی مربوط به زنان افغانستان. با رادیو ها در تماس هستیم و کوشش می‌کنیم اعلانات و معلوماتی پخش کنیم در مورد مشکلاتی که افغان‌ها و زنان افغان دارند. ما کوشش می‌کنیم از هر راهی که امکان دارد صدای خود را به مردم خود برسانیم و آگاهی آنها را بالا ببریم. علاوه بر این از آنها یاد بگیریم که چه بکنیم که کار های‌مان موثرتر، فراگیرتر و گسترده‌تر باشد و فقط مختص به کابل نباشد.
دست در دست مردم
علاوه بر گفته های نورجهان اکبر از فعالیت‌های موسسه تازه تاسیس “زنان جوان برای تغییر”، در چندسال گذشته فعالیت‌های زیادی در مسیر توانمندسازی زنان در افغانستان انجام شده که موفقیت‌های چشمگیری هم داشته است. این نکته را ثریا پرلیکا، رئیس اتحادیه سراسری زنان افغانستان در گفت‌وگو با رادیو زمانه مطرح کرده است.
خانم پرلیکا از دستاوردهای زنان فعال افغانستان گفت و اینکه چه راه درازی را طی کرده‌اند تا زنان بتوانند وارد دانشگاه و جذب کار های دولتی و اجتماعی شوند. هرچند این مشغولیت‌های زنان و دختران جوان دور از خطر و خشونت نبوده است و نیست.
خانم پرلیکا به موسسه جدید “زنان جوان برای تغییر” پیشنهاد می‌کند که با افراد موثر و پیشگامان جامعه در تماس باشند و با گروه‌های باتجربه‌تر نیز همکاری کنند. او با این که از فعالیت نسل جوان افغانستان راضی است، اما می‌گوید خشونت یکی از مهم‌ترین مشکلات جامعه افغانستان است و باید با اتحاد علیه آن مبارزه کرد و زن و مرد، گروه‌های دولتی و غیر دولتی باهم در رابطه باشند و از تجربیات همدیگر استفاده کنند و همینطور مشارکت مردم عادی را نیز در این زمینه افزایش دهند.
ثریا پرلیکا: جامعه افغانستان پر از خشونت است. مخصوصاً زنانو یقیناً دختران جوان خیلی مورد خشونت قرار می‌گیرند؛ چه در خانواده، چه در کوچه و خیابان، حتی در محیط درس در دانشگاه‌ها و چه در محیط کار. در طول سال‌های دراز در این رابطه کار‌هایی صورت گرفته اما چون خشونت سراپای جامعه را در بر گرفته است، این کار ها زیاد به چشم نمی‌آید، اما موثرترین کار به نظر من این است که باید مشارکت خانواده‌ها و پیشگامان جامعه را افزایش داد. چون آنها هستند که تماس مستقیم با مردم عادی دارند. البته سخنرانی‌ها و تطبیق قانون هم کاراست. به‌خصوص اگر قوانین موجود در جامعه عملی شوند. من به ویژه امید دارم که پارلمان قوانین تازه در مورد خشونت خانوادگی را تصویب کند که خود کمک زیادی خواهد کرد به برطرف کردن رسم و عادت‌هایی مثل ازدواج اجباری، فروش زنان و گرفتن تویانه (توی، یعنی عروسی)، اذیت و آزار دختران جوان در سرک (خیابان) یا در میدان مکاتب از طرف پسران جوان. این مشکلات را تنها با اتحاد می شود حل کرد. گروه‌های فعال و مردم عادی، زنان و مردان افغانستان با هم می‌توانند با این مشکلات مبارزه کنند. باید با تک‌تک مردم عادی صحبت کرد و نظر آنها را گرفت و آنها را نیز به مبارزه دعوت کرد.
تلاش برای یکپارچگی
موسسه “زنان جوان برای تغییر” یکی از نهادهای خودجوش و جدید در افغانستان است که با دیدی تازه با مشکلات جامعه مبارزه و پیشنهادهای ثریا پرلیکا را مدت‌هاست که بدون آشنایی با هم اجرا می‌کنند. این موسسه جوان که با فعالیت داوطلبانه دختران جوان افغان اداره می‌شود با خوش‌بینی به مبارزه خود رنگ تازه می‌بخشد.
فعالیت این موسسه تنها به آگاه‌سازی زنان از حق و حقوق‌شان یا برگزاری سخنرانی محدود نمی‌شود. آنها در کوی و برزن شهرهای عمده افغانستان راه می‌روند و از مردم عادی برای سئوال‌های خود پاسخ می‌گیرند. آنها خواهان مشارکت مرد و زن و پیر و جوان برای حرکت به سوی آینده بهتر و خالی از خشونت هستند. این دختران جوان معتقد هستند نباید برای زنان افغان فعالیت کرد بلکه لازم است با زنان و مردان افغانستان برای ملت یکدست و یکپارچه گام برداشت.
شهربانو زیرک، عضو داوطلب موسسه “زنان جوان برای تغییر” است که در کابل روی برنامه خشونت علیه زنان در کوچه و خیابان‌ها کار می‌کند.
شهربانو زیرک: من در عین حال با گروهی از دوستانم روی آزار و اذیت زنان در کوچه و خیابان کار می‌کنم. ما با زنان و دختران جوان، استادان مدارس و دانشگاه‌ها و ملاها در کوچه و خیابان‌ها صحبت می کنیم و از آنها در مورد حق و حقوق خود می‌پرسیم و هم راجع به آن‌چه فکر می‌کنند. این برنامه با کمک سفارت آمریکا در کابل راه‌اندازی شده و برای چهار ماه است که خدا اگر بخواهد به زودی تمام خواهیم کرد.
ترانه‌هایی برای زنان
موسسه “زنان جوان برای تغییر” در کنار دیگر فعالیت‌های خود یک جشنواره اینترنتی هم راه‌اندازی کرده است. جشنواره “ترانه برای زن” یکی از برنامه‌های فرهنگی این موسسه است و از طریق تارنما و صفحه فیسبوکی این موسسه اعلام شده است.
آنها از زنان با استعداد افغان در سراسر جهان خواسته‌اند که شعر و تصنیف خود را برای‌شان بفرستند. برای شعرهای منتخب آهنگ ساخته می‌شود و با اجرای گروه بین‌المللی “بعد از جنگ‌ها” پخش خواهد شد.
نورجهان اکبر می‌گوید با این کار می خواهند عادت مظلوم نشان دادن زنان افغان را بشکنند و چهره دیگری از آنها را برجسته کنند؛ چهره زنانی که با استعداد و توانمند هستند و خود برای سرنوشت‌شان تصمیم می‌گیرند.
نورجهان اکبر: برنامه جشنواره “ترانه برای زن” برای همه افغان‌ها در سراسر دنیاست. تمام زنانی که شعری، ترانه‌ای و تصنیفی سروده‌اند می‌توانند آن را برای ما بفرستند. ما از میان آثار دریافتی، بهترین آنها را انتخاب می‌کنیم و برایش آهنگ می‌سازیم. این ترانه‌ها در افغانستان، در جاهای مختلف پخش می‌شوند، در یوتیوب گذاشته می‌شوند و در برنامه‌های ما نیز عرضه می‌شوند. ما دوست داریم این‌ها ترانه‌هایی باشند که به زنان قدرت ببخشد و زنان از شنیدن آن احساس توانمندی کنند. دلیل اصلی این که این جشنواره را راه‌اندازی کردیم این است که تا به حال هنر افغانستان دست مردان بوده است و زنان را به عنوان مظلوم نشان داده است. ما می‌خواهیم نشان بدهیم که زنان مظلوم نیستند. آنها می‌توانند مبارزه کنند و قوی هستند. زنان می‌توانند جزئی از کسانی باشند که کشور ما را تغییردهند. تا زمانی که ما زنان را فقط مظلوم جلوه دهیم، آنها این توانایی را در خود پیدا نمی‌کنند که روی پای خود بایستند.
نظرها
نظری وجود ندارد.