زبان فارسی در ژاپن
<p>شهزاده سمرقندی – کامیار عابدی، استاد زبان فارسی در دانشگاه اوساکا، یکی از بزرگ‌ترین شهر های ژاپن است.آقای عابدی علاقه زیادی به گسترش زبان و ادبیات فارسی دارد و حدود سه سال است که به گروهی از دانشجویان ژاپنی زبان فارسی می<span dir="LTR">‌</span>آموزاند. </p> <!--break--> <p> </p> <div dir="RTL"><a href="http://www.zamahang.com/podcast/2010/20111111_Hamsaygan_Japan_shahzadeh.mp3"><img alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/musicicon.jpg" /></a> </div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">در گفت‌وگو با این استاد دانشگاه، از او درباره تجربه‌هایی که دارد و نشست و برخاست‌هایش با مردم ژاپنی جویا شدم و از این که زبان و ادبیات فارسی تا چه حد در بین جوانان ژاپنی شناخته شده است.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>کامیار عابدی: </b>هرسال حدود بیست نفر دانشجو وارد رشته زبان فاسی می<span dir="LTR">‌</span>شوند و این دانشجویان در مدت چهار، پنج سال یا گاهی اوقات شش‌سال این رشته را به پایان می‌رسانند. به‌طور متوسط در هر سال حدود شصت یا هفتاد نفر دانشجو در کلاس‌های مختلف از سال‌های اول تا سال‌های آخر درس می<span dir="LTR">‌</span>خوانند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>بعد از ختم دانشگاه و </b><b>تحصیل در رشته زبان فارسی این دانشجویان معمولا</b><b> به چه کارهای مشغول می</b><b>‌شوند؟</b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL">بعد از پایان تحصیل در دانشگاه به دلیل این که امکان کار در رشته‌های مرتبط با زبان فارسی برای‌شان فراهم نیست، بیشتر این دانشجویان در رشته‌های غیر مرتبط با زبان فارسی مشغول کار می<span dir="LTR">‌</span>شوند. تعداد کمی در حد سه یا چهارنفر کمتر یا بیشتر ممکن است کاری پیدا کنند که به‌نوعی در پیوند با زبان فارسی باشد.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>آشنایی با ادبیات فارسی در شهر اوساکا در چه حد است؟ برای مثال، دانشجویان شما آیا علاقه</b><b>‌ای به ادبیات فارسی نشان می</b><b>‌دهند؟</b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL">آشنایی با ادبیات فارسی در ژاپن خیلی گسترده نیست. در حدی البته با ادبیات فارسی هم آشنایی وجود دارد. چون بعضی از مراحل پژوهشی، به نوعی مرتبط با ایران یا آسیای مرکزی و خاورمیانه و به نوعی آمیخته با تاریخ مناطق اطراف ادبیات فارسی است. در طول این صدسال اخیر، یعنی قرن بیستم به نوعی بخش‌هایی از ادبیات فارسی، چه از طریق زبان فارسی چه از طریق زبان‌های واسطه، مثل انگلیسی، فرانسه، آلمانی و زبان‌های دیگر به زبان ژاپنی ترجمه شده است.</div> <div dir="RTL"> </div> <blockquote> <div dir="RTL"><img vspace="5" hspace="5" border="5" align="absMiddle" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/kamiar_abedi.jpg" /></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">کامیار عابدی: برخی از دانشجو های ژاپنی که وضع مالی نسبتاً خوبی دارند هر سال به ایران می‌روند. سعی می‌کنند از این طریق زبان فارسی‌شان را تکمیل کنند. در مجموع اشتیاق دانشجویان رشته زبان فارسی نسبت به زبان فارسی و سفر به ایران زیاد است.</div> </blockquote> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>ما مردم ژاپن را به عنوان مردمان سفردوست و جهانگرد می</b><b>‌شناسیم و حتما</b><b>ً علاقه زیادی دارند که به ایران هم سفر کنند و از گوشه و کنارهای آن سر دربیاورند و عکس بگیرند. از دانشجویان خودتان بگویید</b><b>. آیا علاقه</b><b>‌ای دارند </b><b>که به ایران سفر کنند؟</b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL">بله، برخی از دانشجو های ژاپنی که وضع مالی نسبتاً خوبی دارند هر سال به ایران می‌روند. بعضی‌های دیگر دوره‌های خیلی کوتاه و بعضی دیگر برای دوره‌های بلندمدت و با هدف تکمیل زبان فارسی به ایران سفر می‌کنند. سعی می‌کنند از این طریق زبان فارسی‌شان را تکمیل کنند. در مجموع اشتیاق دانشجویان رشته زبان فارسی نسبت به زبان فارسی و سفر به ایران زیاد است. سفر به افغانستان هم همینطور. با وجود این که آنجا شرایط جنگی دارد به آنجا هم سفر می‌کنند. بعضی از دانشجویان به تاجیکستان و دانشجویانی هم داشتیم که حتی به ازبکستان هم سفر کرده بودند. این دانشجویان می‌روند و از نزدیک با زبان فارسی آشنا می شوند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>علاقه ژاپنی</b><b>‌ها به سفر </b><b>آنقدر زیاد است که تبدیل به بخشی از فرهنگ شان شده. به نظر شما این عادت بین ژاپنی</b><b>‌ها از قدیم بوده یا یک پدیده </b><b>و رفتار جدید در تاریخ ژاپنی</b><b>‌ها</b><b>ست؟</b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL">به نظرم این علاقه زیاد ژاپنی‌ها به سفر در دوره مدرن بیشتر شده باشد. در طول یک‌صد سال اخیر اشتیاق ژاپنی‌ها برای شناخت فرهنگ‌های دیگر خیلی بیشتر شده است. شاید به این دلیل که کوشش کرده‌اند که جهان را بیشتر بشناسند. فکر می‌کنم در ادوار کهن‌تر احتمالاً کمتر بوده است، اما خیلی مطمئن نیستم. حداقل راجع به ایران می‌شود گفت که در طول این صد ساله تعداد سفرنامه‌هایی که ژاپنی‌ها درباره ایران و درباره قلمرو زبان فارسی نوشته‌اند قابل مقایسه با دوره‌های قدیم نیست.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>ژاپنی</b><b>‌ها با این که جهان</b><b>‌گشته و جهان</b><b>‌دیده</b><b>‌اند و همینطور از لحاظ اقتصادی </b><b>نیز پیشرفته</b><b>‌اند، اما سنت</b><b>‌های قدیمی خود را هم حفظ کرده</b><b>‌اند و این دو را در مقابل همدیگر نمی</b><b>‌بینند. به نظر شما دلیل پیوند ژاپنی</b><b>‌ها با سنت</b><b>‌های قدیمی چیست؟</b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL">تصور می‌کنم ژاپن تاریخ یکپارچه‌ای دارد. در طول هزاره اخیر یا حتی در هزار و پانصدسال اخیر تاریخ ژاپن خیلی یکپارچه است. درست برخلاف کشورهای دیگر، مثل ایران، تاجیکستان، افغانستان، و خلاصه مناطق فارسی‌زبان و کشورهای دیگر که به لحاظ تاریخی خیلی دچار گسستگی شده‌اند. در ژاپن این گسستگی وجود ندارد. در واقع مفهوم ملیت، مفهوم فرهنگی این کشور خیلی یکپارچه بوده و شاید به همین دلیل است که ارتباط‌شان با سنت‌ها یا با بخش‌هایی از سنت خیلی قدرتمند است و به این آسانی خیلی از رفتارهای سنتی با جهان کنونی از بین نرفته و همچنان پایدار مانده است. در حالی که در خیلی از کشورهای دیگر اینها از بین رفته‌اند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>ژاپنی</b><b>‌ها در آموختن زبان</b><b>‌های هند</b><b>ی و اروپایی مشکل زیادی دارند. تجربه شما هم آیا همین را نشان می</b><b>‌دهد؟ دانشجویان شما چطور با زبان فارسی رابطه برقرار می</b><b>‌کنند؟</b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL"> </div> <p><img width="200" height="150" vspace="5" hspace="5" border="5" align="left" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/pb140023.jpg" /></p> <div dir="RTL">در سال اول خیلی مشکل است. مخصوصاً در نیم‌سال اول تحصیلی باید به لحاظ آوایی خیلی کار کرد. به دلیل این که بعضی از آواها و صامت‌ها و مصوت‌ها وجود ندارد و خیلی باید تلاش کرد که دانشجویان آنها را یاد بگیرند. بعضی‌ها علاقه بیشتری دارند و از نظر ذهنی زودتر می‌توانند یاد بگیرند. بعضی از دانشجویان دیرتر یاد می‌گیرند و بعضی‌ها واقعاً به زحمت یاد می‌گیرند یا هرگز نمی‌توانند خیلی خوب یاد بگیرند. به‌هرحال از نظر صامت‌ها و مصوت‌ها از زبان فارسی دور هستند ولی به طبع بعضی‌ها که توانایی یادگیری زبان خارجی در آنها بیشتر است، خوب آن را یاد می‌گیرند. سال اول تدریس زبان فارسی به ژاپنی‌ها به هیچ‌وجه آسان نیست، مشکل است، ولی با پشتکاری که ژاپنی‌ها دارند بخش عمده آنها آن را یاد می‌گیرند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"> <div dir="RTL"> </div> </div> <div dir="RTL"><b>در سمرقند وقتی در دانشگاه زبان</b><b>‌های خارجی دوره می</b><b>‌دیدم، استاد</b><b>ی ژاپنی داشتیم که به</b><b>‌طور داوطلبانه و با هزینه خود آمده بود و به گروهی از دانشجویان درس زبان ژاپنی می</b><b>‌داد</b><b>، اما مثل دیگر استادان خاورمیان</b><b>ه و آمریکایی ما بعد از کلاس</b><b>‌ها نمی</b><b>‌ماند تا با دانشجویان وقت بگذراند و با آنها بیشتر آشنا شود و رابطه بیشتری پیدا کند. ژاپنی زیادی در زندگی خود ندیده</b><b>‌ام تا قضاوت</b><b>ی بیش از این کنم. تجربه</b><b>‌های شما چگونه بوده</b><b> است؟ آیا می</b><b>‌توانید با آنها زود و سریع رابطه دوستی برقرار کنید؟</b></div> <div dir="RTL"><b><br /> </b></div> <blockquote> <div dir="RTL">کامیار عابدی: ژاپنی‌های نسل جدید رغبت بیشتری نشان می‌دهند برای این که جهان را بشناسند و با مردم دیگر ارتباط برقرار بکنند، ازجمله با ایرانیان و فارسی‌زبان‌ها.</div> </blockquote> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">آشنایی با ژاپنی‌ها خیلی مشکل نیست، ولی همچنان که می‌فرمایید، دوستی با ژاپنی‌ها مشکل است. نظر شما درست است، اما من فکر می‌کنم که آنها برخلاف ما خاورمیانه‌ای‌ها، چه ایرانی‌ها، چه عرب‌ها و چه کشور‌های دیگر، آرام دوست می‌شوند. ما خیلی زود دوست می‌شویم و ممکن است زود پیوندهای‌مان را قطع کنیم. ولی ژاپنی‌ها خیلی سنجیده به همدیگر نزدیک می‌شوند، خیلی فکر می‌کنند راجع به دوستی و به مرور این پیوندها در آنها قوی‌تر می‌شود. شاید نسبت به ما درازمدت‌تر فکر می‌کنند. ما خیلی کوتاه‌مدت‌تر فکر می‌کنیم. در این زمینه مطمئن نیستم. شاید هم دارم زود قضاوت می‌کنم و یک قضاوت احساسی می‌کنم. ژاپنی‌ها یک مقدار دورتر فکر می‌کنند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">مهم‌ترین ویژگی ژاپنی‌ها، به نظر من، سختکوشی عجیب و غریبی است که دارند و ملت یکپارچه‌ای هستند. سر به‌زیر هستند و در عین حال خیلی با ادب و محترم هستند. در دوستی‌های نزدیک اصلاً رغبت زیادی نشان نمی‌دهند. به لحاظ فکری و فرهنگی ممکن است از منطقه خاورمیانه یا آسیای مرکزی و دیگر قلمروهای زبان فارسی دور باشند. هرچند که آدم احساس می‌کند ژاپنی‌های نسل جدید رغبت بیشتری نشان می‌دهند برای این که جهان را بشناسند و با مردم دیگر ارتباط برقرار بکنند، ازجمله با ایرانیان و فارسی‌زبان‌ها.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>جامعه</b><b>‌شناسان روس جامعه ژاپن را یک جامعه مردسالار معرفی می</b><b>‌کنند. شما چ</b><b>طور فکر می</b><b>‌کنید؟</b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL">فکر می‌کنم نسل‌های جدید کم‌کم این عادت‌ها را تغییر می‌دهند. یعنی آدم احساس می‌کند حضور خانم‌ها در جامعه ژاپن خیلی بیشتر از سابق شده و شاید این تحلیلی که جامعه‌شناسان روس می کنند، بیشتر به نسل‌های قدیم مربوط باشد. الان آدم چنین احساسی را نسبت به نسل جدید ندارد. </div>
شهزاده سمرقندی – کامیار عابدی، استاد زبان فارسی در دانشگاه اوساکا، یکی از بزرگ‌ترین شهر های ژاپن است.آقای عابدی علاقه زیادی به گسترش زبان و ادبیات فارسی دارد و حدود سه سال است که به گروهی از دانشجویان ژاپنی زبان فارسی می‌آموزاند.
نظرها
نگین
از خبر ممنونم . من خیلی دلم میخواهد در ژاپن تجربه ی زنگی کردن داشته باشم !! درس خواندن که دیگه هیچی !!