از تحریم ایران تا جنگ؛ گفت‌وگو با منصور فرهنگ
<div dir="RTL" style="text-align:justify;direction:rtl;unicode-bidi: embed"><span style="font-size:11.0pt;">دکتر منصور فرهنگ، دیپلماسی ایران را شکست‌خورده و ناکام مطلق می‌داند، چنان‌که نام وزیر امور خارجه ایران به سادگی در فهرست کسانی قرار می‌گیرد که دولت سوئیس آنها را تحریم کرده‌است و این جزوی از فشار بین‌المللی بر ایران به منظور توقف برنامه‌های هسته‌ای آن است. این فشارها اما به نظر می‌رسد که امروز بیشتر از همیشه شده باشد. </span></div> <!--break--> <div dir="RTL"><span>دو روز قبل با تصویب قطعنامه شورای حکام آژانس بین‌المللی علیه برنامه‌های هسته‌ای ایران راه برای برخورد شدیدتر با ایران باز شد، به‌طوری که بحث‌ها پیرامون تحریم احتمالی صنایع نفت و گاز ایران بالا گرفته‌است. دکتر فرهنگ معتقد است که با توجه به شرایط اقتصادی جهان، دشوار بتوان نفت ایران را تحریم کرد، اما به جای آن، خطر حمله نظامی به ایران جدی است و جمهوری اسلامی می‌باید تدبیر به خرج دهد. </span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span>گفت‌وگو با منصور فرهنگ، نماینده پیشین ایران در سازمان ملل و کارشناس روابط بین الملل را می‌خوانید.</span></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL"><b><span>در روزهای اخیر و به‌خصوص پس از تصویب قطعنامه‌ شورای حکام سخن از تحریم‌های بیشتر ایران و فشار مضاعف بر جمهوری اسلامی به منظور توقف برنامه‌های اتمی آن به میان آمده‌است. در گام بعد به نظر می‌رسد صنایع نفت و گاز ایران مشمول تحریم‌های غرب قرار گیرند. با توجه به وابستگی کامل اقتصاد ایران به صنعت نفت، گمان می‌کنید که حکومت ایران توان مقابله با این دور جدید تحریم‌ها را خواهد داشت؟</span></b></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span>اگر واقعا نفت ایران تحریم شود، با توجه به این که ایران روزانه دو میلیون و سیصد هزار بشکه نفت صادر می‌کند و بیش از پنجاه درصد درآمد کشور از صدور نفت تامین می‌شود، تردیدی نیست که لطمه بزرگی از نظر اقتصادی و اجتماعی به رژیم ایران وارد می‌آید. مشکل اساسی این است که اگر نفت ایران تحریم شود روی بازار نفت جهان تاثیر منفی می‌گذارد که این امر به هیچ وجه برای اروپا و آمریکا، به‌خصوص در شرایط الان، قابل قبول نیست. بنابراین تصور این مسئله برای من مشکل است که آمریکا و اروپا با وارد آوردن فشار بر چین، هندوستان، ترکیه و آن دسته از کشورهایی که نفت مورد نیاز خود را از طریق ایران تامین می‌کنند، بخواهند که آنها را از خرید نفت ایران منع کنند. </span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span>در عین حال باید در نظر داشت که اگر نفت ایران تحریم هم شود، باز امکان آن وجود دارد که ایران مقداری نفت صادر کند، ولی مسئله اصلی این است که هزینه تحریم نفت ایران محدود به ایران نمی‌شود، بلکه برای اروپا و آمریکا نیز پیامدهای منفی دارد. از این رو کشورهایی که خریدار نفت ایران هستند، انتظار تحریم نفت ایران را از جانب آمریکا ندارند.</span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b><span>از نظر تاسیساتی چطور؟ آیا امکان تحریم‌های شدیدتری در زمینه سرمایه‌گذاری روی تاسیسات نفت و گاز ایران وجود دارد؟</span></b></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span>این امکان وجود دارد که آمریکا فشار بیشتری بر کشورها و کمپانی‌هایی بیاورد که در صنایع نفت و گاز ایران با هدف مدرنیزه کردن تاسیسات و افزایش سطح تولید، سرمایه‌گذاری می‌کنند. در حقیقت، آمریکا مدت‌هاست که این برنامه را دنبال می‌کند. ولی مسئله اینجاست کشورهایی مثل ایتالیا، چین یا حتی آلمان که هنوز با ایران روابط وسیع تجاری دارند نمی‌توانند از این بازار چشم پوشی کنند. </span></div> <blockquote> <div dir="RTL">آقای احمدی نژاد از یک طرف به عنوان دلقک، سوژه شوها و نمایش‌های تلویزیونی آمریکا می‌شود و از طرفی هم آن گروه‌های دست راستی اسرائیل و آمریکا که خواهان درگیری نظامی هستند از او به عنوان لولو استفاده می‌کنند، یعنی به عنوان کسی که از عقلانیت به دور است و هر کاری از دست او برمی‌آید</div> </blockquote> <div dir="RTL"><span>تا زمانی که ایران می‌تواند یک صادرکننده مهم نفت باشد، با سالی صد میلیارد دلار درآمد از این راه، هم جهان صنعتی به این نفت احتیاج خواهد داشت و هم بازار ایران برای فروشندگان این کالا در دنیا اهمیت دارد. این مسئله بغرنجی است که تصمیم‌گیری درباره آن برای آمریکا و اروپا ساده نیست. به همین دلیل است که تلاش‌های آمریکا برای توقف سرمایه‌گذاری‌ها روی تاسیسات نفت و گاز ایران تاکنون موفق نبوده. نفت ایران با اقتصاد دیگر کشورها هم ارتباط دارد، به‌خصوص چین که الان بزرگ‌ترین خریدار نفت ایران است. بنابراین این‌گونه نیست که هزینه تحریم نفت ایران را فقط ایران بدهد، بلکه هزینه آن بین‌المللی خواهد بود و از این رو تحریم به سادگی صورت نخواهد گرفت. </span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b><span>به تازگی وزیر امور خارجه ایران در فهرست تحریم‌های کشور سوئیس قرار گرفته‌است. این مسئله چه تبعاتی دارد؟ آیا راه دیپلماسی را نمی‌بندد؟</span></b></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span>دیپلماسی ایران با قطعنامه‌ای که دو روز قبل در مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسید، نشان داد که در چه شرایط اسف‌باری است و این میخ دیگری بود بر تابوت دیپلماسی ایران. </span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span>آقای احمدی‌نژاد در طی شش سال گذشته که به نیویورک سفر کرده، با سخنرانی‌هایش در مجمع عمومی و مصاحبه‌هایش با خبرنگاران، این‌قدر خرافه‌گویی، غلو و افسانه‌پردازی کرده و این‌قدر حرف‌های نامربوط زده که دیگر هیچ اعتباری برای دیپلماسی ایران باقی نگذاشته‌است. </span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span>از یک طرف به عنوان دلقک سوژه شوها و نمایش‌های تلویزیونی آمریکا می‌شود و از طرفی هم آن گروه‌های دست راستی اسرائیل و آمریکا که خواهان درگیری نظامی هستند از او به عنوان لولو استفاده می‌کنند، یعنی به عنوان کسی که از عقلانیت به دور است و هر کاری از دست او برمی‌آید.</span></div> <blockquote> <div dir="RTL"><img width="200" height="148" align="bottom" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/farhang_0.jpg" />ورشکستگی دیپلماتیک ایران دو روز قبل در مجمع عمومی سازمان ملل به روشنی دیده شد و به گمان من، اگر احمدی‌نژاد هم برود، سال‌ها طول می‌کشد تا جمهوری اسلامی بتواند این دیپلماسی ورشکسته را احیا کند</div> </blockquote> <div dir="RTL"><span> حالا این‌که او در ایران اصلا قدرت یا جایگاهی دارد به جای خود. بنابراین آن قدر وضع دیپلماسی ایران خراب است و ایران منزوی شده که در مجمع عمومی سامان ملل فقط هشت کشور به قطعنامه عربستان سعودی رای منفی دادند.</span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span> جالب این است که در قطعنامه آمده، ایران باید بی‌گناهی خودش را ثابت کند، در حالی که عربستان هیچ دلیل، مدرک و استدلال محکمه‌پسندی ارائه نداده ‌که ایران در توطئه ترور سفیر عربستان در واشنگتن دخالت داشته. اما این‌قدر نسبت به ایران سوءظن زیاد است، این‌قدر ایران بی‌اعتبار شده، این‌قدر ایران فقر دیپلماسی دارد که هر اتهامی به ایران می‌چسبد. بنابراین وقتی وزیر امور خارجه ایران هم در فهرست کسانی قرار بگیرد که تحریم شده، این نشان می‌دهد که ایران تا چه حد از نظر دیپلماسی ورشکست است. مسئول اصلی این ورشکستگی دیپلماتیک هم در درجه اول و از نظر تبلیغاتی و افکار عمومی جهان، احمدی‌نژاد است. </span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span>اما ورشکستگی دیپلماتیک ایران دو روز قبل در مجمع عمومی سازمان ملل به روشنی دیده شد و به گمان من، اگر احمدی‌نژاد هم برود، سال‌ها طول می‌کشد تا جمهوری اسلامی بتواند این دیپلماسی ورشکسته را احیا کند.</span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b><span>در هر صورت تحریم وزیر امور خارجه ایران اتفاق جدیدی است که در تاریخ ایران سابقه نداشته. اما به نظر شما این تحریم اشخاص چقدر ضمانت اجرایی دارد؟ در گذشته هم گرچه نام آقای صالحی در فهرست تحریم‌های اتحادیه اروپا بود، اما در نهایت، بدون هیچ اشکالی توانستند که در نشست‌های‌ وین شرکت کنند.</span></b></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span>این بستگی به دولت‌ها دارد و آنها می‌توانند به طور مستقل تصمیم بگیرند که از دادن ویزا به یک نفر خودداری کنند یا نه. گاهی اوقات دیپلمات‌هایی که وارد یک کشور می‌شوند، طبق قوانین آن کشور باید دستگیر شوند، اما با این حال به آنها ویزای ورود داده می‌شود. </span></div> <div dir="RTL"><span>تحریم‌ برخی مقامات ایرانی هم به این شکل است که آنها حق ورود به کشورهای اروپایی را ندارند، اما در نهایت، صدور ویزا یا امتناع از آن جزو حقوق هر کشوری است.</span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span> به جز این، گاهی دولت‌ها به دلایل امنیتی و یا به امید این که حضور فرد تحریم شده بتواند در حل و فصل اختلافات مفید واقع شود، برای او استثنا قائل می‌شوند. چنین مواردی در روابط بین‌المللی زیاد دیده شده که بگویند این فرد به طور کلی مورد تحریم قرار گرفته، اما در شرایط خاصی حضور او را می‌پذیریم، چرا که حضور او می‌تواند به حل و فصل مسائل کمک کند. با این حال همین که اسم وزیر امور خارجه ایران در فهرست تحریم‌های کشوری مثل سوئیس می‌آید که از نظر بین‌المللی نقش بسیار مهمی دارد، گویای انزوا و ورشکستگی دیپلماتیک ایران است. </span></div> <blockquote> <div dir="RTL"> تحریمها، گرچه برای دولت هم مشکلاتی درست کرده، اما به آن معنا نیست که در زندگی روزانه دولتمردان ایران هم تاثیری منفی گذاشته. آنها در وضعیتی هستند که بود و نبود تحریم‌ها هیچ تاثیری بر درآمد و کیفیت زندگی‌شان ندارد. اما وقتی این تحریم‌ها منجر به تورم و بی‌کاری می‌شود، این توده‌های مردم هستند که از آن رنج می‌برند</div> </blockquote> <div dir="RTL"><b><span>صحبت‌های بسیاری در این مدت مبنی بر تاثیر این تحریم‌ها شده‌است. هدف تحریم‌ها جمهوری اسلامی است، اما آیا این مردم ایران نیستند که از این تحریم‌ها بیشتر زیان می‌بینند؟ آیا فشار اصلی این تحریم‌ها بر شانه‌های آنان نیست؟</span></b></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span>همین طور است. گرچه برای دولت هم مشکلاتی درست کرده، اما این سخن الزاما به آن معنا نیست که در زندگی روزانه دولتمردان ایران هم تاثیری منفی گذاشته. آنها در وضعیتی هستند که بود و نبود تحریم‌ها هیچ تاثیری بر درآمد و کیفیت زندگی‌شان ندارد. اما وقتی این تحریم‌ها منجر به تورم و بی‌کاری می‌شود، این توده‌های مردم هستند که از آن رنج می‌برند. </span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span>بهترین مثالی که می‌توانیم در این رابطه بزنیم، تحریم‌هایی است که علیه صدام حسین اجرا شد. در طول سیزده سال اجرای این تحریم‌ها، یعنی از سال 1990 تا اشغال عراق و ورود قوای بین‌المللی به آن در سال 2003، طبق آمار و مطالعات، دست‌کم پانصد هزار عراقی تنها به دلیل کمبود دارو و مشکلاتی که تحریم‌ها درست کرده بود، جان خود را از دست دادند. و تردیدی نیست که از هر جهت توده‌های مردم عراق به واسطه این تحریم وسیع و همه جانبه سیزده ساله رنج بردند، در حالی که دولتمردان عراق و رهبران سیاسی و نظامی آن از این تحریم‌ها رنجی نبردند.</span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span> آنها به اندازه کافی نفت قاچاق می‌فروختند و زندگی‌شان در همان سطح همیشگی باقی ماند. در ایران هم وضع به همین شکل است و این واقعیتی است که دولت آمریکا و دیگرانی که پی این تحریم‌ها هستند باید به آن توجه داشته باشند. بسیاری از منتقدان و تحلیل‌گران آمریکایی هم این مسائل را گوشزد می‌کنند، اما در هر حال این یکی از راه‌های مورد نظر آمریکا برای اعمال فشار بر ایران است به این امید که تغییری در رفتار ایران و برنامه هسته‌ای آن شاهد باشند، گرچه تاکنون نتیجه مورد نظر آمریکا به دست نیامده و تنها این ملت ایران هستند که هزینه‌های سنگین اقتصادی این تحریم‌ها را متقبل شده‌اند. </span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b><span>جایگزین این تحریم‌ها برای مقابله با برنامه‌های اتمی ایران چه می‌تواند باشد؟ </span></b></div> <div dir="RTL"><span>در حال حاضر میان ایران از یک سو و آمریکا و اسرائیل از سوی دیگر یک جنگ روانی، دیپلماتیک و اقتصادی ایجاد شده‌ که پای اروپاییان و تا حدی نیز کشورهای عربی به آن باز شده.</span></div> <blockquote> <div dir="RTL">بخشی از این تقابلی که ایجاد شده، مربوط به نگرانی‌های آمریکا و اسرائیل است و بخشی هم مربوط به نیاز جمهوری اسلامی به دشمن سازی و دشمن تراشی. الهیات دشمن‌یابی جزو زبان و گفتمان ولایت فقیه شده و تغییر این وضعیت بسیار دشوار است</div> </blockquote> <div dir="RTL"><span> در این شرایط اگر مشخص بشود که ایران توانایی ساخت سلاح هسته‌ای را پیدا کرده و همچنان نیز به شعار نابودی اسرائیل پایبند باشد و این بلندپروازی‌ها و غلوها را ادامه بدهد، هیچ بعید نیست که کار به تقابل نظامی کشیده شود. </span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span>حتی اگر سیاست‌مداران امروز این را نخواهند، ولی در عرصه بین‌المللی، معمولا این تهدیدها و تقابل‌ها، کشورها را به جایی می‌رساند که عقب‌نشینی برای آنها بسیار سخت می‌شود و اعتبار و موقعیتشان را در جهان به خطر می‌اندازد. برای آمریکا به عنوان قدرت هژمونیک منطقه سخت است که در برابر ایران عقب‌نشینی کند و بپذیرد که ایران تسلیحات هسته‌ای یا امکان تولید آن را داشته باشد.</span></div> <div dir="RTL"> </div> <p>در هر حال، ما نمی‌دانیم کار به کجا می‌کشد، اما در این‌که خطر جنگ وجود دارد، هیچ تردیدی نیست و این تنها ایران است که می‌تواند با تدبیر و سیاست، این خطر را رفع کند. ایران مدعی است که به هیچ وجه نیت ساخت سلاح هسته‌ای را ندارد و حتی آیه و سوره می‌آورند و پای فقه و شرعیات را به وسط می‌کشند که اصلا ساخت سلاح هسته‌ای خلاف مذهب است.</p> <p> </p> <p>اگر حرف و عمل آنها یکی است، کارشناسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را دعوت کنند و به آنها اجازه بدهند که بدون هیچ قید و شرط و محدودیتی این تاسیسات را بررسی کنند و حتی تصمیم بگیرند که برای زمان کوتاهی، مثلا شش ماه یا یک سال غنی‌سازی اورانیوم را به کلی متوقف کنند. در چنین شرایطی، جو بین‌المللی می‌تواند به سود ایران تغییر کند. در آن زمان به احتمال قریب به یقین کشورهای اروپایی علاقمند به بهبود روابط خود با ایران خواهند بود.</p> <p> </p> <p>اما آیا ایران می‌تواند چنین کاری بکند و یا ماهیت و خصلت رژیم ایران که یک رژیم مذهبی شبه فاشیستی است، اجازه می‌دهد که این کشور بدون دشمن زندگی کند؟ واقعیت این است بخشی از این تقابلی که ایجاد شده، مربوط به نگرانی‌های آمریکا و اسرائیل است و بخشی هم مربوط به نیاز جمهوری اسلامی به دشمن سازی و دشمن تراشی. الهیات دشمن‌یابی جزو زبان و گفتمان ولایت فقیه شده و تغییر این وضعیت بسیار دشوار است.</p> <p> </p> <p>حتی جناح‌های مختلف سیاسی در نظام سر مسئله این رقابت می‌کنند که چه کسی در برابر دشمن ایستادگی بیشتری دارد یا کدام جناح بیشتر دشمن را می‌شناسد. رژیم ایران در حال حاضر دنیا را به خیر و شر تقسیم کرده و خودش را هم صد در صد خطاناپذیر و منزه می‌داند. یک طرف خیر است و ایران معرف آن، و یک طرف هم شر. این یک بیماری روانی است.</p> <blockquote> <p>در این‌که خطر جنگ وجود دارد، هیچ تردیدی نیست و این تنها ایران است که می‌تواند با تدبیر و سیاست، این خطر را رفع کند. اگر ایران به هیچ وجه نیت ساخت سلاح هسته‌ای را ندارد، به کارشناسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اجازه بدهند که بدون هیچ قید و شرط و محدودیتی این تاسیسات را بررسی کنند</p> </blockquote> <p>در دنیای امروز به این شیوه نمی‌توان ادامه حیات داد. هر کشوری جنبه‌های مثبت و منفی دارد و می‌تواند اشتباه کند. اما متاسفانه ایران نتوانسته که واقعیت‌های جهان امروز را هضم کند. تمام سخنرانی‌ها و شعارهای این رژیم دایر بر تقسیم‌ دنیا به خیر و شر است. تا زمانی که این نگاه بر نظام سیاسی ایران حاکم باشد، یعنی ایران نیاز به دشمن دارد.</p> <p> </p> <p>این مصیبت بزرگی است که گریبان‌گیر ایران شده و بعید نیست که ادامه آن بتواند به جنگ فاجعه‌سازی بیانجامد که هزینه انسانی و مادی آن را مردم ایران باید بپردازند. تنها امید این‌که در کوتاه مدت خطر حمله نظامی به ایران رفع شود، این است که حکومت ایران در موضع خودش انعطاف نشان دهد و به خاطر رفاه، امنیت و حیثیت ایرانیان، تغییراتی در برنامه‌های هسته‌ای خود ایجاد کند. در این صورت جو جهانی نیز به سود ایران تغییر می‌کند. اما آیا رژیمی که این‌قدر نیاز به دشمن دارد می تواند چنین بکند؟ این پرسش همگان است. </p>
در هر حال، ما نمی‌دانیم کار به کجا می‌کشد، اما در اینکه خطر جنگ وجود دارد، هیچ تردیدی نیست و این تنها ایران است که میتواند با تدبیر و سیاست، این خطر را رفع کند. ایران مدعی است که به هیچ وجه نیت ساخت سلاح هسته‌ای را ندارد و حتی آیه و سوره می‌آورند و پای فقه و شرعیات را به وسط می‌کشند که اصلا ساخت سلاح هسته‌ای خلاف مذهب است.
اگر حرف و عمل آنها یکی است، کارشناسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را دعوت کنند و به آنها اجازه بدهند که بدون هیچ قید و شرط و محدودیتی این تاسیسات را بررسی کنند و حتی تصمیم بگیرند که برای زمان کوتاهی، مثلا شش ماه یا یک سال غنی‌سازی اورانیوم را به کلی متوقف کنند. در چنین شرایطی، جو بین‌المللی میتواند به سود ایران تغییر کند. در آن زمان به احتمال قریب به یقین کشورهای اروپایی علاقمند به بهبود روابط خود با ایران خواهند بود.
اما آیا ایران میتواند چنین کاری بکند و یا ماهیت و خصلت رژیم ایران که یک رژیم مذهبی شبه فاشیستی است، اجازه میدهد که این کشور بدون دشمن زندگی کند؟ واقعیت این است بخشی از این تقابلی که ایجاد شده، مربوط به نگرانی‌های آمریکا و اسرائیل است و بخشی هم مربوط به نیاز جمهوری اسلامی به دشمن سازی و دشمن تراشی. الهیات دشمن‌یابی جزو زبان و گفتمان ولایت فقیه شده و تغییر این وضعیت بسیار دشوار است.
حتی جناح‌های مختلف سیاسی در نظام سر مسئله این رقابت میکنند که چه کسی در برابر دشمن ایستادگی بیشتری دارد یا کدام جناح بیشتر دشمن را می‌شناسد. رژیم ایران در حال حاضر دنیا را به خیر و شر تقسیم کرده و خودش را هم صد در صد خطاناپذیر و منزه می‌داند. یک طرف خیر است و ایران معرف آن، و یک طرف هم شر. این یک بیماری روانی است.
در اینکه خطر جنگ وجود دارد، هیچ تردیدی نیست و این تنها ایران است که میتواند با تدبیر و سیاست، این خطر را رفع کند. اگر ایران به هیچ وجه نیت ساخت سلاح هسته‌ای را ندارد، به کارشناسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اجازه بدهند که بدون هیچ قید و شرط و محدودیتی این تاسیسات را بررسی کنند
در دنیای امروز به این شیوه نمی‌توان ادامه حیات داد. هر کشوری جنبه‌های مثبت و منفی دارد و میتواند اشتباه کند. اما متاسفانه ایران نتوانسته که واقعیت‌های جهان امروز را هضم کند. تمام سخنرانی‌ها و شعارهای این رژیم دایر بر تقسیم دنیا به خیر و شر است. تا زمانی که این نگاه بر نظام سیاسی ایران حاکم باشد، یعنی ایران نیاز به دشمن دارد.
این مصیبت بزرگی است که گریبان‌گیر ایران شده و بعید نیست که ادامه آن بتواند به جنگ فاجعه‌سازی بیانجامد که هزینه انسانی و مادی آن را مردم ایران باید بپردازند. تنها امید اینکه در کوتاه مدت خطر حمله نظامی به ایران رفع شود، این است که حکومت ایران در موضع خودش انعطاف نشان دهد و به خاطر رفاه، امنیت و حیثیت ایرانیان، تغییراتی در برنامه‌های هسته‌ای خود ایجاد کند. در این صورت جو جهانی نیز به سود ایران تغییر میکند. اما آیا رژیمی که این‌قدر نیاز به دشمن دارد می تواند چنین بکند؟ این پرسش همگان است.
نظرها
کاربر مهمان
<p>****تحریم واسه ایران فرصته برا خود کفایی *****</p>
کاربر مهمان
با تشکر از اقای فرهنگ اما به نظر بنده 2 یا 3 میلیون بشکه نفت انقدر ها هم زیاد نیست که غرب از نداشتن ان صدمه چشمگیری ببیند. اگر امریکا فقط به میزان 10% در مصرف نفت صرفه جویی کنند معادل 2 میلیون بشکه نفت کمتر مصرف میشود. اینهم با کمی تشویق و ترغیب مردم به استفاده بهینه از نفت بسیار میسر است. از طرف دیگر امریکا هم اکنون در حال ورود به زمینه های جدیدی از تولید انرژی است. مثلا با استفاده از نوعی سنگهای سوختی در ایالت نیویورک و پنسیلوانیا و نواحی مجاور شرت های امریکایی در حال بازیافت گاز طبیغی به مقدار بسیار زیاد هستند. از طرف دیگر استخراج نفت در خلیج مکزیک هم، پس از ناکامی بی پی در سال 2009دارد دوباره از سر گرفته میشود که این خود میتواند غرب را از نفت ایران به کلی بی نیاز کند. راه های دیگری هم در دست مطالعه و اجراست منجمله استفاده وسیع از انرزی خورشید و باد و همچنین بالا بردن راندمان سوخت اتوموبیل های امریکایی به صورت گسترده و همه گیر در راه هستند. روزی خواهد امد که امریکا بتواند مقداری از نفت خود را هم به چین و هند صادر کند و معادل نفت وارداتی این در کشور از ایران را به همان قیمت به انها بفروشد.. بعد از ان علی میماند و حوزه های علمی و نفتی اش. نفت روی دستشان باد خواهد کرد و اگر هم چنین نباشد با تحریم بانک مرکزی ایران نخواهد توانست پول نفت خود را به اسانی از این کشور ها دریافت کند. خصوصا اگر امریکا حاضر باشد نت انها را به همان قیمت مهیا کند. همانطور که اقای فرهنگ متذکر شده اند این رژیم بی اعتبار هرگز نخواهد توانست خود را از بهتان ها و ملامتهای متعدد بیرون بکشد. البته گرینه نظامی هم که هنوز روی میز است و ظاهرا غرب به این نتیجه رسیده یا خواهد رسید که حمایت بیش از این از این رزیم همه دنیا را به ورطه مذلت و ورشستگی خواهد کشانید.
کاربر مهمان
آمریکا می تواند در چاههای ذخیره ای ش را باز کند و تنها برای یک ماه و تمامی نفت جهان را بدهد، آمریکا که الواط بر آن حکومت نمی کنند، الواط بر مملکت ما حکومت می کنند، بنا بر این نفت ما را میدهند به فلان گاو خر ملا! همین. مردم ایران برای افتادن آخوندها بروز صدام و قذافی روز شماری می کنند، چرا که شرف شاه و مبارک حتا از پیغمبر و امامشان هم بیشتر بود، برای همین حیق هخ به این ارازلان بیشه سگان.
کاربر مهمان
استراتژی تجریم صنایع انرژی یا نفت ایران از دهسال پیش کلید زده شد واگر به شبه خبرهای این دهسال مراجعه شود مرتبا اعلام میکردند که ایران در سال 2014 نفتی برای صادرات نخواهد داشت وبهمین دلیل تکنولوژی و ابزار مورد نیاز صیانت این منابع را از ایران دریغ داشتند انزمان نفت به بشکه ای 10 دلار رسیده بود وایران نیاز به ترمیم خرابی های جنگ و اجرای دموکراسی ویا ازادی داشت که مدعیان قدرت در داخل و با ایجاد حاشیه سیاسی وغوغا فکنی نمیگذاشتند کشور جایگاه خود را در جامعه جهانی بدست اورد قیمت گزاری نفت بعد از کنفرانس اپک در 1973 تهران از دست شرکتهای عامل خارج شد ودر اختیار دولتهای تولید کننده نفت قرار گرفت که سبب در گیری دولتهای تولید کننده نفت درداخل اپک ومقابله عمومی انها با مجموعه مصرف کنندگان غربی شد که اوج ان در کنفرانس دوحه در سال 1977 بود که تند رو ها که ایران هم سر دسته انها بود باختند و کنسرسیوم هم نفت ایران را برای یکسال نخرید چون این تقابل بمذاق مصرف کنندگان خوش نمی امد راه حل ثانوی اندیشه شد که نفت هم مثل سایر مواد اولیه تابع قانون عرضه و تقاضا باشد ودر داخل بورس معامله شود بنابرین موضع دولتهای تولید کننده نفت از قیمت گزاری به نظارت در تولید و موازنه ان با مصرف تغییر کرد بورس نفت هم سازو کارهای خودش را دارد اگر خبر از نشت یک چاه نفتی منتشر شود بلافاصله قیمت ان بالا میرود و اگر اعلام کشف یک منبع بزرگ نفتی بشود قیمتها ارام میگیرد بنابرین اگر اعلام شود که به ایران یا قطر و یا الجزایر حمله میشود 10 دلار قیمت نفت بالا میرود در همین راستا رئیس دولت ایران در شش سال گذشته هر کاه اعلام پاک کردن یک کشور را از روی نقشه کرده است و ان دولت عکس العملی بیانی داشته است در برخی موارد ما شاهد افزایش 25 دلاری یک بشکه نفت در یک روز داشته ایم بنابرین نفت خیلی سیاسی است در ماههای کنونی هرگاه احمدی نژاد انتقادی از خام فروشی نفت داشته است بلافاصله اضافه کرده است که ما بروند صادرات نفت ادامه میدهیم یعنی خط قرمز افزایش قیمت نفت را رعایت میکنیم که مشخصه تعامل انها با اقتصاد درخال بحران غرب است امریکا با اینکه خود نولید کننده است ولی کسری تولید را از ونزوئلا و مکزیک تامین میکندوباید متذکر هم بود که مصرف نفت در امریکا بسیار پائین امده است زیرا قیمت نفت شیرین تکزاس و یا پایه خلیج مکزیک که قبل از بحران اقتصادی همیشه یک یا 2 دلار بالاتر از بازار لندن بود هم اکنون به بیش از 10 دلار پائین تر از بازار اروپا و اسیاست ولی مسولیتی که امریکابعنوان لیدر ی جهان مخصوصا کشورهای صنعتی غربی دارد اورا مدافع مصرف کنندگان غربی مینماید واقعیت استخراج نفت وعدم صیانت ازچاهها واقعه ای فاجعه اور وتاسف انگیز است زیرا نه فقط عدم فروش ابزارها مثل پمپ های میان چاهی که برای تزریق گاز و اب شور برای صیانت وبازیافت مجدد جاههای نفت سبب تخریب وازبین رفتن این ماده شده است بلکه سیاست پیچیده خارجی ایران هم دراین را ستا مخرب وزیان ده است زیرا درحالیکه بایستی هم اکنون روزانه 250 ملیون متر مکغب گاز به چاههای خوزستان که هم اکنون در دوره دوم عمر خود هستند تزریق شود قرارداد صدور گاز با پاکستان با 35در صد تخفیف از قیمت بین المللی امضا میکنیم و بلا فاصله لوله انرا تا ایرانشهر بمرحله اجرا در میاوریم که جاههای خوزستان نیاز به تزریق برای بازدهی دارند با تو ضیحات بالا فروش نفت ایران مورد تهاجم ویا تحریم قرار نمیگیرد زیرا فقط اعلام ان قیمتهای نفت را به دو برابر افزایش خواهد داد سیاست خارجی ایران تابعی از رفتار حکومت در داخل است زیرا در حال حاضر شخص رهبر شخصا سیاستهائی را که در رابطه با دشمنی غرب است اعلام مینماید که در همان ساعت وروز بیت رهبری متشکل از اقایان ولایتی ومتکی وقمی روشهای دیگری را بعنوان سیاست خارجی دنبال میکنند وهمین جهت گیری ها در شورای امنیت ملی سازو کار دیگری دارد واقای رئیس جمهور برنامه دیگری را توسط دفتر خود دنبال میکند ووزارت خارجه که اجرا کننده دستورات رهبری و مجری اوامر بیت ومتابعت کننده از تصمیمات شورای امنیت ملی وسپس عضو دولت است کار دیگری انجام میدهد در همین حال مجلس شورا وکمسیون سیاست خارجی مطالب خاص خود را دارند ودستگاههای امنیتی و سپاه پاسداران نیز با عوامل نفوذی خود مساله ساز ویا مساله پرداز سیاست خارجی هستند واگر این همه باهم نمیخواند مشکل خارجیان نیست چون از بوسنی تا یمن بحرین واز سعودی تا امریکا و اروپا عده ای مشغول صحبت و پیشناد و توافقند و عدهای دیگردرحال چوب لای چرخ گذاشتن نمایندگان رئیس جمهور با مسولان سیاست خارجی امریکا درحال گفتگو هستند که دیگران سناریو ترور را پیاده میکنند یعنی سیاست خارجی دائما درحال چرخش بسوی تعامل و صلح وخرابکاری و تشنج در نوسان است موقعیکه از وزیر خارجه امریکا سوال میکنند که ایا با ایران برای رفع گرفتاریها مذاکره خواهید کرد میگوید در ایران معلوم نیست با چه کسی میتوان گفتگو کرد