ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

سکولار فوتبالی

محمد رهبر - فوتبال نسل به نسل تغییر کرد و با جوان و زمان پیش رفت. از اولین تیم فوتبال ایران که در پاییز سال۵۶ به جام جهانی آرژانتین رفت، امروز کسی بر نیمکت و چمنِ تیم ملی نیست اما آن‌ها که سال ۵۷ بر دوش انقلاب بالا رفتند هنوز هستند و زمین را می‌خشکانند.

در این روزهای جام جهانی، شبکه سوم سیما، هر روز ده‌ ساعتی از مدار جمهوری اسلامی خارج می‌شود. برنامه‌ی طولانی «بیست،هیجده» که عادل فردوسی پور تهیه‌کننده‌اش است در حال‌وهوایِ توپ و گل و مستطیل سبز سیر می‌کند و نشانی از ایدئولوژی جمهوری اسلامی ندارد.

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

  • کارو

    تصور اینکه ناسیونالیسم ایرانی و اسلامگرایی شیعی در مقابل هم قرار دارند یک تصور خام و کودکانه است. این دو از ابتدا با یکدیگر بالیده و متکی بر یکدیگرند. جمهوری اسلامی ایران نه یک کلمه بیشتر و نه یک کله کمتر و اتفاقا این بار رژیم ایران از ایرانیت علیه جمهوریت استفاده می کند. یکی از پرخرج ترین تیم های فوتبال جهان از یکی از فقیرترین کشورهای جهان به جام جهانی رفته است و در مدت یک ماه تلاش می شود تا با فضاسازی ناسیونالیستی به کاملترین شکل ممکن از ظرفیت های آن استفاده شود که اعدام محمد ثلاث و تلاش برای اعدام رامین حسین پناهی در ایام جام جهانی یکی از اشکال این تلاش است. مسئله اما بسیار بزرگتر از یک جو خبری و رسانه ای با سویۀ ناسیونالیستی است. اگر ورود به سازمان تجارت جهانی به منزلۀ پذیرش ایران در جامعۀ جهانی است، پذیرش نمادهای ایرانی-اسلامی این رژیم نیز در تورنمنت هایی مانند جام جهانی یکی دیگر از سویه های آن است. عده ای کوته اندیش حرف های فیفا را مبنی بر سیاسی نبودن این تورنمنت ها باور کرده اند، حال آنکه سیاست مفهومی بسیار گسترده تر دارد و فرهنگ را نیز در کلیت خود در بر می گیرد. پدیده ای به نام جام جهانی را نه می توان از سرمایه داری جهانی در شکل کلی اش جدا دانست و نه می توان آن را از پدیدۀ ناسیونالیسم جدا کرد. جمهوری اسلامی چنین کارناوال هایی را برای حضور در جامعۀ جهانی و ترویج ایدئولوژی ناسیونالیستی در داخل غنیمت می شمرد و به بهترین نحو از آن در راستای مهندسی اجتماعی استفاده می کند.

  • ورزشگاه برای همه

    طراحی شعاری انگلیسی و ساده برای حضور زنان ایرانی در ورزشگاه و تبلیغ آن پیش از بازی پرتغال میتواند تماشگران همه ملیتهای در ورزشگاه را همراه خود کند. البته اگر شیپورهای کر کننده بگذارند جناب عباس!

  • ahmad

    من زیاد با این مقاله موافق نیستم . جمهوری اسلامی داره از طریق همین فوتبال مردم رو به اتحاد با خودش همسو میکنه تا فردا در برابر جهانیان بگه مردم پشتیبان من هستن که اگر نبودن تیم ملی ای که من براشون تدارک دیدم رو تشویق نمیکردن و دائم روی شعارهای ناسیونالیستی میدمه تا ولو اندک مردم رو با خودش حداقل در ظاهر همراه داشته باشه

  • کارو

    اتفاقاً قضیه 180 درجه خلاف ادعاهای این نوشتار است. جمهوری اسلامی ایران 1 میلیارد دلار خرج این تیم کرده و چهارمین مربی گران جام امسال را به خدمت گرفته است. بد نیست که نویسندۀ محترم از خودش بپرسد که یک حکومت به زعم ایشان مخالف با تمامی شعائر غیرمذذهبی چگونه و با چه اهدافی در روزگار دلار 7 هزار تومانی چنین خرجی را انجام می دهد؟ تیم به اصطلاح ملی جمهوری اسلامی از 11 سوپرتیلیاردر پوشه سوار تشکیل شده که به هیچ وجه نمی تواند آئینۀ تمام نمای ایران یا به خیال واهی نویسنده آیندۀ ایران باشد. هدف از این کارناوال سود و ارتجاع، چیزی به جز تقویت و عروج ناسیونالیسم نیست و اتفاقاً جمهوری اسلامی ایران این واقعیت را خیلی بهتر از این به اصطلاح مخالفانش دریافته است. این رژیم 1 میلیارد دلار از دهان گرسنه ترین مردم جهان گرفته و در دهان تیلیاردرهای فوتبالیستش گذاشته فقط با این هدف که پرچم ارتجاع و تروریسم در سطح جهانی بالا برود؛ پرچمی که این به ظاهر مخالفان هم در بالا رفتنش به این رژیم کمک می کنند و می کوشند زیر لوای آن همان شعار نازیستی و ارتجاعی «80 میلیون، یک ملت، یک نبض» را تَکرار کنند. بی شک چنین مخالفانی چیزی بهتر از همین ایدئولوژی ملی-مذهبی پوسیده و ارتجاعی به خلق های ایران عرضه نخواهند کرد.

  • عباس

    خوشبختانه استادیوم های فوتبال در ایران هیچ وقت در زمینه ای شعارهای "مرگ بر بسیجی" و دیگر شعارهای ضد رژیم (که بعضی اوقات هم خیلی رکیک و زشت میشود) کم و کاستی نداشته, همین حالاشم اگر روی "یوتوب" نگاه کنید کلی ویدئو های متفاوت خواهید دید.

  • ورزشگاه برای همه

    صدای شیپورها در بازی ایران-پرتغال بیش از حد بود. شاید ج.ا اینکار را سازماندهی کرده بود تا شعار برای حضور زنان ایرانی در ورزشگاه سرداده نشود.

  • لقمان

    این جمله از مقاله بسیار زیباست: «هر جا شیوه مدیریتی جمهوری اسلامی و نگاه ایدئولوژیک نظام کمرنگ می‌شود، کامیابی افزون‌تر است.»