آیا موبایل‌ها می‌توانند مشکلات عاطفی ما را حل کنند؟

یکی از نخستین انتخاب‌های ما برای برقراری رابطه، رابطه در جهان واقعی است، اما برای خیلی از ماها، احتمالا روابط بیشتر از طریق تلفن‌های همراه‌مان یا با خود تلفن‌های همراه برقرار می‌شود.

تلفن‌های همراه، خسارات ناشی از زندگی با مردم واقعی را جبران می‌کنند. خلاف مردم عادی، گوشی تلفن همیشه به لمس واکنش نشان می‌دهد و انعطاف‌پذیری‌اش، بهانه‌ای قابل قبول برای فاصله گرفتن از جنبه‌های پیچیده ارتباطات واقعی فراهم می‌کند.

هنگامی که دوست یا آشنایی وارد حساب کاربری خود می‌شود یا کسی به تجزیه و تحلیل موضوعی مورد علاقه ما می‌پردازد، تقریبا برایمان غیرممکن است که سریع سراغ گوشی‌مان نرویم و از موضوع سر در نیاوریم: دوستی در کشور دیگری بچه‌دار شده یا کسی که ما چندان نمی‌شناسیمش، ممکن است نظر جدیدی در مورد تغییرات سیاست خارجی کشور داده باشد.

تلفن‌های همراه به ما امکان دسترسی به افرادی را می‌دهند که در مقایسه با آنهایی که در ارتباط فیزیکی نزدیک با آنها قرار داریم، کمتر پیچیدگی دارند. افرادی که سال‌هاست آنها را می‌شناسیم، با «فرشته‌»هایی مقایسه می‌شوند که حتی یک دقیقه هم در زندگی واقعی با آنها روبه‌رو نبوده‌ایم.

در برهه‌های حساس زندگی، شرکت‌های خدمات تکنولوژی  وعده می‌دهند که می‌توانند سوپراستار عشق یا همان «آدم مناسب» را برایمان پیدا کنند. تصویری که مقابل‌مان قرار می‌دهند، واقعا اغواکننده است. نظریه ضمنی آنها این است که روابط ما تاحالا به این دلیل دچار مشکل شده که نتوانسته‌ایم فردی را که به قدر کافی سازگار با ماست پیدا کنیم، نه اینکه طرف مقابل‌مان یا خودمان آدم‌های پیچیده و دشواری بوده‌ایم. در این شرایط، این اعتقاد که سازگاری، دستاورد عشق است و نباید آن را پیش‌شرطی برای رابطه در نظر گرفت، جایگاهی ندارد.

تلفن‌های همراه همچنین به ما امکان تماشای طیف وسیعی از افراد برهنه را می‌دهند. پورنوگرافی، قضاوتی نمی‌کند و دنبال گرفتن چیزی در ازای خود نیست. اما رابطه با یک شخص در زندگی واقعی، پیچیدگی‌های فراوانی به همراه می‌آورد: خشم‌های حل نشدنی، نیاز هر روزه به کنار آمدن با جنبه‌های غیرمنطقی وجود یک فرد و مواجهه با شکست‌های خود. اما سایت‌های پورن، برایشان مهم نیست که در اتاق را بسته‌اید یا نه و برایشان اهمیتی ندارد که چطوری پولتان را خرج می‌کنید. آنها نیازی به صمیمیت ندارند و اگر زیاد حرف نزنید، شکایتی نمی‌کنند. پیام ضمنی آنها این است: ما به چیزی جز لذت شما اهمیت نمی‌دهیم، می‌توانید هرطوری که می‌خواهید باشید. این سایت‌ها مقوله سکس را از جهان احساسات کاملا جدا می‌کنند و این موضوع هزینه پنهان وحشتناکی برای ما دارد.

یا مثلا در تلفن‌های همراه، قلب‌های کوچک و اموجی‌ها وجود دارند. ممکن است ساده‌دلی یا خودشیفتگی به نظر برسد؛ اما باید پذیرفت که تقریبا همه ما عمیقا دوست داریم «لایک» شویم و تلفن‌های همراه ما این را خیلی خوب می‌دانند.

وقتی پیامی دریافت می‌کنیم که فلانی از فلان شهر یا آن یکی از بهمان هر می‌خواهند با ما دوست شوند، هیجان زده می‌شویم. کلمات ساده «لایک» و «دوست»، انتظارات عمیق و لطیف روح ما را برمی‌انگیزند.

هیجانی آنی که آنها در ما ایجاد می‌کنند، نشان می‌دهد امیدی در ما نهفته است که تنفر درونی ما از بین برود، مشکلات و آرزوهای ما واقعا درک شود؛ و تمام پیام‌هایی که می‌خواهیم به جهان ارسال کنیم، حداقل توسط یک نفر دریافت و درک شود. این حقیقت، تلخ و غم‌انگیز است.

اما ما نباید از تنهایی خود و از دشواری‌های روابط واقعی خود بترسیم. باید تلاش کنیم از این باور که تلفن‌های همراه راه‌حل واقعی تنش‌ها و بحران‌های روابط هستند، دوری کنیم. باید تلاش کنیم -هرچند بسیار مشکل است- تا جای ممکن این تکنولوژی‌ها را کنار بگذاریم و در عوض کاری آینده‌نگرانه انجام دهیم: بکوشیم تناقض‌های پیچیده آدم‌های واقعی را دوست بداریم، آدم‌هایی از جنس گوشت و خون که اغلب عصبی‌کننده و گاهی بسیار ارزشمندند و در حال حاضر کنار ما حضور دارند.