آوای تبعید ۷: صدای شاعران زن ایرانی مهاجر
۴۰ شعر از شاعران زن ایرانی زیر نظر روشنک بیگناه در این شماره از نشریه ادبی «آوای تبعید». «تجربه وحشت»، تجربه مشترکی در شعر گروهی از این شاعران است.
آوای تبعید ۷: صدای شاعران زن ایرانی مهاجر
هفتمین شماره فصل‌نامه «آوای تبعید» به کوشش اسد سیف منتشر شد. این شماره به «شاعران زن ایرانی در خارج از کشور» اختصاص دارد.
در هفتمین شماره «آوای تبعید» ۴۰ شعر از شاعران زن ایرانی که ناگزیر به ترک کشورشان شده‌اند، منتشر شده است. روشنک بیگناه تهیه این اشعار را به عهده داشته. بیگناه در مقدمه‌ای که به مناسبت انتشار این اشعار در پیشانی «آوای تبعید» منتشر شده می‌نویسد:
«در شعر مهاجرت زنان با سه گروه شاعر روبرو هستیم. دسته اول آنانی هستند که شعر را به طور حرفه‌ای در ایران آغاز و حداقل یک کتاب در آنجا منتشر کرده بودند. گروه دوم مهاجرتشان در سال‌های جوانی بوده و فعالیت شعری‌شان را در خارج از ایران آغاز کرده‌اند (...) زبان آن‌ها زبان گفتار است و با خوانندگان سریع ارتباط می‌گیرند و خواننده را به لایه‌های زیرین اندیشه درون شعر می‌خوانند. دسته‌ای دیگر از همین نسل در سال‌های بعد به عنوان شاعران تثبیت‌شده به این سو آمدند. در شعر آنان می‌توان ردپایی از "تجربه وحشت" را دید.»
مانا آقایی، پگاه احمدی، فاطمه اختصاری، آسیه امینی، مینا اسدی، منصوره اشرافی، اعظم بهرامی، روشنک بیگناه، سپیده جدیری، مهری جعفری، ژاله چگنی، مهین خدیوی، نعیمه دوستدار، مهرانگیز رساپور، نسرین رنجبر ایرانی، ماندانا زندیان، فریبا شاد کهن، نیلوفر شیدمهر، فریبا صدیقیم، معصومه ضیائی، بتول عزیزپور، لیلا فرجامی، قدسی قاضی‌نور، ساقی قهرمان، آزیتا قهرمان، زیبا کرباسی، مهتاب کرانشه، عاطفه گرگین، رباب محب، شیدا محمدی، ژیلا مساعد، الهام ملک‌پور، بیتا ملکوتی، گراناز موسوی، سهیلا میرزایی، پرتو نوری‌علاء، فرشته وزیری‌نسب و هنگامه هویدا شاعرانی‌اند که اشعارشان را در این شماره آوای تبعید منتشر کرده‌اند.
نخستین شماره «آوای تبعید» در خرداد ۹۶ در ۳۵۰ صفحه منتشر شد. هر شماره «آوای تبعید» به موضوعی اختصاص دارد و آن موضوع ویژه را سردبیر مهمانی به عهده می‌گیرد. دست‌اندرکاران «آوای تبعید» اعلام کرده‌اند که قصد دارند صداهای گوناگون را بازتاب دهند. شماره ششم این نشریه ادبی زیر نظر فهیمه فرسایی به «نویسندگان نسل دوم ایرانی در خارج از کشور» اختصاص داشت.
اسد سیف در گفت‌وگو با «زمانه» تبعید را به مرزهای جغرافیایی و تعریف کلاسیک آن محدود نمی‌بیند، بلکه این مفهوم را در انطباق با جهان معاصر می‌شناسد:
«در جهان معاصر تبعیدی کسی است که به دنیایی بزرگ‌تر پرتاب شده است. برای نمونه از ایران به غرب (...) در ایران امروز هستند کسانی که حتا از دین خود نیز تبعید شده‌اند. برای نمونه سنی‌ها و بهایی‌ها را نه تنها از حقوق شهروندی خویش، از اسلام حکومتی حاکم نیز تبعید کرده‌اند. یا ساکنانی از این کشور را که به زبانی جز زبان فارسی سخن می‌گویند، از زبان خویش تبعید کرده‌اند و به آنان اجازه داده نمی‌شود تا به زبان مادری خود بنویسند و بخوانند. به روشنی می بینیم که ادبیات خلاقه و آزاد در این کشور امکان رشد و شکوفایی ندارد. آیا نمی‌توان گفت که این ادبیات نیز در واقع تبعید شده است؟»
«آوای تبعید» در نخستین شماره خود اعلام کرده بود که قصد دارد زبان تبعیدیان در معنایی فراتر از مرزهای جغرافیایی باشد.
در هفتمین شماره «آوای تبعید» مقالاتی هم در نقد و بررسی شعر از کوشیار پارسی، نسیم خاکسار، علیرضا زرین، پوران فرخزاد، مسعود کریمخانی، افسانه نجومی و فرشته وزیری‌نسب منتشر شده است. گفت‌وگوهای شبنم آذر ، پگاه احمدی و لیلا فرجامی با ماندانا زندیان از دیگر مطالب این شماره «آوای تبعید» است.
بیشتر بخوانید:
نظرها
نظری وجود ندارد.