مسئله عمده: استبداد داخلی یا دخالت خارجی؟

نظرها

• ناشناس

  ۳۱ شهریور ۱۳۹۷

  شما بچسب به همون دین محبت الاهیت که هر جا کم میاره فاز اوپورتونیستی برمیداره یه زمانی جامعه توحیدی بدون طبقه حالا هم سرمایه داری وطنی

• شاهد

  ۳۱ شهریور ۱۳۹۷

  هیتلر و هواداران در استانه شکست مردم المان را به " بی نظمی ، بی برنامه گی ، تنبلی ، ترجیح منافع شخصی به منافع ملی ، راحت طلابی ، اشرفی گری ، مصرف گرایی ، و…." متهم کردند و خواستند مردم در برلین به دلیل بی لیاقتی قتل عام شوند . جماعت توتالیتر ایرانی که ارزو داشتند تک تک مردم ایران یه انسان نوین اریایی -اسلامی بدل کنند و روزگاری انان را " ملت قهرمان ایران" می نامیدند اکنون پس از تحمیل سال ها جنگ و قتل عام و فساد از مردم ایران ناامید شده اند و به همان القاب را می نوازند . هواداران هیتلر و خمینی از دیدگاه سیاسی هر دو توتالیتر هستند . ایا فرمان قثل عام مردم ایران گام بعدی این جماعت فاشیست ایرانی نخواهد بود ؟ در راستای تحمیق مردم برکشیدن اسطور ه های دروغین به منبر سیاسی روش دیگر دار و دسته توتالیتر است . علی انکه لاف فتوتش می زنند در مسجد کوفه بدست انسان فقیری کشته می شود که ده هزار نفر از همرزمانش بدست علی قتل عام شده اند . ابن ملجم مرادی با داستان پردازی عشق قطام محکوم تاریخ می شود و علی ابن ابی طالب قاتل ده هزار نفر انسان محبوب این جماعت .بر کشیدن او به الگوی سیاسی حکومت اسلامی همانی است که هواداران هیتلر در المان انجام دادند . هر دو در الگویی شبیه به هم اسطور های خود را بالا کشیدند تود های مردم را تا زمانی که راحت طلب و ... نشده بودند با همین اسطور ها بدنبال خود کشیدند و مردمان شریف را به قتل رساندند یا زندانی کردند یا فراری دادند و سر انجام بیاد بیاوریم در باور هوادارتوتیالیتاریسم ایمان به توتالیترا ز طریق ایمان دروغین به میهن و اسطور های میهنی شکل می یابد در ایران نیز توتالیتر ایرانی لزوما به مذهب شیعه ایمان ندارد برای اینان قاسم سلیمانی که در قتل عام چهار صد هزار نفر مردم عادی سوریه دست دارد الگو است و باید تا پایان تاریخ همه مردم از او پیروی کنند و گرنه این مردم " منافع شخصی به منافع ملی " ترجیح می دهند و لایق زنده ماندن نیستند .

• majid

  ۳۰ شهریور ۱۳۹۷

  شما از کدام تاریخ صحبت می کنید نمی دانم کدام ایران ، ایرانی که پادشاهش از فرط محبوبیت بدست یک آسیابان ایرانی کشته شد ایرانی که با وجود بزرگترین لشگر از عربهای بیابان گرد شکست خورد چرا شکست خورد ؟ چرا مردم ایران از حکومت ایرانی خود حمایت نکردند؟ کی می خواهید این روحیه عرب ستیزی و نژاد پرستی خود را کنار بگذارید تا بتوانید بدون بغض و کینه واقعیتهای تاریخ را درک کنید نامه هشدار آقای کاشانی چند روز قبل از وقوع کودتا به دکتر مصدق موجود است. فاصله گرفتن آقای مصدق از کاشانی باعث وقوع کودتا شد چرا مردم ایران از دولت مصدق در مقابل کوتا گران دفاع نکردند. پس مردم ایران هم خائن بودن. واقعا شما به گزارش ناقص و فریب کارانه سازمان سیا آمریکا اعتماد می کنید. چرا نمی خواهید بفهمید که مشکل مردم ایران در هر لباسی و با هر عقیده دین و مسلکی ، اسلام نیست؟ مشکل مردم ایران از سکولار گرفته تا اسلامگرا از بی دین و لاییک تا مذهبی به خصوصیات رفتاری و شخصیت ما بر می گردد بی نظمی ، بی برنامه گی ، تنبلی ، ترجیح منافع شخصی به منافع ملی ، راحت طلابی ، اشرفی گری ، مصرف گرایی ، و.... گناه دکتر مصدق چه بود شما باید پاسخ دهید که غربگرا هستید. مرگ بر آمریکا می گفت ، سپاه پاسداران داشت ، در منطقه نفوذ کرده بود ، حامی تروریسم بود ، سفارت آمریکا را تسخیر کرده بود ، چرا سرنگونش کردند چرا؟ مرگ بر کاشانی ، آری مرگ بر کشور کودتا کننده ، نه چرا خواهان رابطه با کودتاگران هستید. چرا استانداردهای شما دوگانه است.

• تاریخ نگار

  ۳۰ شهریور ۱۳۹۷

  نه مجید خان, اشتباه به عرض شما رسانده اند, در ۲۸ مرداد ۳۲ مهمتر از پولهای خارجی روحانیون ارتجاعی داخلی مانند کاشانی (معلم خمینی) بودند که از پشت به مردم ایران خنجر زدند. در مورد افراط و تفریط و التقاط نیز, حمل بر جسارت نشود, این سردرگمی شما که از یکسو خود را مخالف ج.ا. می دانید و از سوی دیگر از سران فرقهء شیعیان نقل قول می آورید, بزرگترین نمونهء گیجی و جهل مرکب تاریخی است. نقش اسلام در استعمار و استثمار مردم ایران, چه در حملهء اولیهء اسلام ۱۴۰۰ سال پیش, چه در دوران صفوی و چه در ۴۰ سال پیش غیر قابل انکار است. بدیهی است که فقط همدستان و منفعت برندگان از این استعمار و استثمار اسلام در ایران هستند که چنین تاریخ ننگینی را نادیده می گیرند.

• majid

  ۳۰ شهریور ۱۳۹۷

  جواب شماره 10: بله نتیجه شد دولت مصدقی که با چند هزار دلار آمریکا فروپاشید. بعضی از آقایان مخالف جمهوری اسلامی که می بینم یاد این سخن علی (ع) میفتم. نادان را نمی بینی جز یا دچار افراط است یا دچار تفریط.

• الف رستمی

  ۳۰ شهریور ۱۳۹۷

  سوال هایی که به صراحت مطرح می کند در برابر ما هم قرار دارد و باید به صراحت به آن پاسخ دهیم. گنجی پاسخ های خودش را دارد که در مورد عدالت اجتماعی و سیاست خارجی برآمده از آن دچار تناقض شدیدی ست که بیشتر به نفع نادیده انگاشتن امپریالیسم و سیاست های امپریالیستی بازتاب یافته است. به نظر من در پاسخ به سوال هایش که بین مبارزه با امپریالیسم و استبداد داخلی کدام اولویت دارد، باید گفت: تضاد «اصلی » در جامعه ایران بین مردم و حکومت ولایت فقیهی است و نه مردم با آمریکا. شک هم نیست که دولت بر آمده از خواست مردم در آینده باید بکوشد با همهٔ کشورهای جهان تا آنجا که ممکن باشد، رابطه ای معقول و متعادل داشته باشد (نمی توان دوست همه بود. در شرایط جهانی موجود و رقابت های نظامی و سیاسی گاه فاشیستی، این شعار یک شعار عاطفی موثر اما فریبکارانه است.) در عین حال، تقلیل مجموعه تضادهای تاثیرگذار بر فرایندهای اجتماعی به تضاد اصلی ، بر خورد مکانیکی و نادرستی است. تضادهای فرعی گاه بسیار با اهمیت اند و نقش آفرینی جدی در تحولات اجتماعی دارند. برای مثال مردم ما خواهان استقلال سیاسی اند و این خواست عمیقشان، منافع آن ها را در تضاد با کلیه دولت ها و نیروهایی قرار می دهد که با اعمال فشار بر حکومت، لابیگیری در درون آن، و نفوذ در لایه هایی از اپوزیسیون خواهان از بین بردن آنند. بخش بزرگی از مردم کشور ما نیز مانند بسیاری از مردم در سراسر جهان خواهان جهانی چند قطبی تر، عادلانه تر، و دمکراتیک تر اند و نسبت به نظم موجود جهانی معترض اند و با آن تضاد دارند . پذیرش واقعیت های موجود و ابدی دانستن آن، و رد هر گونه تلاش برای دگرگونی جهان در کنار سایر مردم دنیا، تحت نام برخورد نادرستِ آرمانی و احساسی و غیره چیزی جز تسلیم طلبی نیست و این عقل و خرد متاسفانه احمقانه ای بیش نیست. چرا که با ادامهٔ وضع موجود جهانی و «بازیگران چه بسا دیوانهٔ آن» همگی راهی جهنمی می شویم که از پروژهٔ وسیع «زمینکشی» آن ها نتیجه خواهد شد.

• bijan

  ۳۰ شهریور ۱۳۹۷

  روشنفکران انقلاب مشروطه مبارزه با استبداد را مقدم بر نفوذ خارجی دانسته و موفق شدند در ان شرایط قانون اساسی را تدوین کنند که بهتر از قانون فعلی است . چپ زده ها در ایران بیشتر جریانات پوپولیستی اند تا چپ دموکرات و آگاه !

• مسعود

  ۳۰ شهریور ۱۳۹۷

  تقدم را به مبارزه علیه امپریالیسم دادن، عاقبتش، آقای کیانوری است.

• مرادی

  ۳۰ شهریور ۱۳۹۷

  جامعه ایرانی حساسیت مذهبی داشت و تا حدودی هنوز هم دارد... قدرتمندان هنوز از این حساسیت استفاده میکنند به ضرب طبل و نقاره و لباس مقدس نما آنرا در نهاد نوجوانان می کارد... تا تکلیف دین و مذهب روشن نشود جامعه ما اسیر دست نیرنگ و فریب خواهد بود... حتی باید گفت تا تکلیف بشر با دین روشن نشود انتظار امکان اصلاحات اساسی نمی توان داشت... حتی باید گفت اگر دین اصالت داشته باشد که دارد میتواند انسان را از انحرافات و سرگردانی و بن بست هایی که مفسدین و قدرتمندان عالم ایجاد کرده اند نجات دهد ... مشکل این است که روشنفکران بجای خوانش بی غرضانه دین و کاووش در منابع اصیل دین به عملکرد مدعیان بی اصالت و پیروان مسخ شده استناد میکنند و دین را به تاریخ گذشته متعلق میدانند... خوانش دقیق قرآن بعنوان آخرین نشانه دین در جهان وظیفه هر دلسوز ایرانی و هر انسان مستاصل است... با دانستن چند آیه پراکنده و دیدن عملکرد روحانیت حاکم مورد حمایت آشکار و پنهان مستکبرین و مفسدین آخرین ریسمان نجات را کنار نگذاریم...

• ایراندوست

  ۲۹ شهریور ۱۳۹۷

  مافیای بیش از دو هزار ساله یهود را که با ساختن ادیان ابراهیمی آغاز شد، با فرقه فراماسونری ، حکومت بریتانیا و کمپانی هند - شرقی و هند - غربی استمرار پیدا کرد و در اخر به ایجاد کشور اسراییل کشیده شد و قلاده وفاداری آمریکا را از طریق مسیحیان صهیونیست بدست گرفت، را نمیتوان با شعار ، تهدید و تفنگ از بین برد بلکه با اقتصاد پویا، تکنیک بالا و نظام بانکی مستقل و مردمی ، آنها در تاریخ مدنی اقوام کره زمین، فسیل خواهند شد!

• داود بهرنگ

  ۲۹ شهریور ۱۳۹۷

  (4) اسپینوزا آنگاه می نویسد: «و بگویم که من کسی را که مبنی بر عقل یا خویشی عاطفی با نوع انسان اقدام به همیاری انسانی [در جامعه] نمی کند اساساً آدم نمی دانم و [به استناد قضیۀ 27 در بخش سوم] بر این باورم که شبه انسان هم نیست.» (263) He who is moved to help others neither by reason nor by compassion, is rightly styled inhuman, for (III. xxvii.) he seems unlike a man. 4- مبارزۀ گروهی، سازمانی و حزبی عزیز من گنجی! شرکت در یک تلاش گروهی، سازمانی و حزبی از برای بهبود و نکوداشت مناسبات اجتماعی حق هر کس در یک جامعۀ شهری است. جمهوری اسلامی ایران ـ که حکومتی دینی و اسلامی و قرون وسطایی است ـ همچون شاهنشاه آریامهر که "مدرن" و قرون وسطایی بود با گذاردن پای خود بر گلوی "عقل جمعی" در ایران این نوع از مبارزه را ـ که بیانگر شرافت انسانی انسان تواند بود ـ ممنوع کرده است. از جمله به این دلیل است که من با شما سخت موافقم و بر این رأیم که: «تقدم بخشیدن به مبارزه با هر چه به جای مبارزه با عاملین رنج و شکنج داخلی هر آن سوء تفاهم و خود فریبی است.» با احترام داود بهرنگ

• داود بهرنگ

  ۲۹ شهریور ۱۳۹۷

  3) دختر بچه داشت با انگشتانش کلافی را می بافت که سرخ بود. انگار نقش قالی از خون خود او بود. از سر انگشتانش گل می شکفت. مرغی که بر قالی نقش زده بود خندۀ خودش بود که این چنین بر شاخه درخت نشسته بود و داشت آواز می خواند... اندیشیدم این قالی نیست. این چکیدۀ جان این بچه است... [و پس] بر استثمار این نوباوگان اشک ریختم و گریستم. (79) 3- مبارزۀ از سر دانش و آگاهی دکارت می نویسد: آنچه مرا [پس از رخدادی که گریبان گالیله را گرفت] واداشت تا افکارم را این جا در میان بگذارم این است که «قانون [نانوشته ای] همه ما را ملزم می کند که در فراهم آوردن آنچه که به "بهتر آمدِ" انسان ـ و همه انسان ها ـ کمک می کند به هیچ وجه از هر کوششی که در توان داریم دریغ نکنیم.» (645) پس می نویسد: «ما که می گویم مرادم همه کسانی است که در واقع برخوردار از فضیلت دانش اند.» (647) آنگاه می نویسد: البته «هر کس ملزم بدان است که از برای "بهتر آمدِ" دیگران بکوشد. [اساساً] نفس وجود کسی که خیری از برای دیگران ندارد ـ در معنا شناختی من ـ غیر موجه است.» (648) [بخش ششم از "گفتار در بارۀ متد" دکارت ؛ ترجمۀ زنده یاد محمد علی فروغی] اسپینوزا در همین باره می نویسد: [من دلسوزی و ترحم را عاقلانه نمی دانم و به نظرم] «رفتار مبنی بر تأثرات حسی و عاطفی هر آن تردید آمیز اند و ای بسا به ندامت بیانجامند. آن که معیارش عقل است هر آن می کوشد تا بر اساس فضیلتی که بدان قائل است ـ با آسایش خاطر [و با وجدانی آسوده] ـ نیک رفتار باشد.» ادامه در 4

• داود بهرنگ

  ۲۹ شهریور ۱۳۹۷

  (2) هیوم می نویسد: «انگیزۀ رفتاری ما آدمیان اخلاقی و نه دینی است. رفتار اخلاقی را فرد دیندار سر در نمی آورد. او می خواهد کار را محض رضای خدا انجام دهد و از خیرات و مبرّات آن برخوردار گردد. برای او این که کاری سبب سعادت آدمی در اجتماع آدمیان گردد معنایی ندارد. او در پی آن است که ترس و واهمه درونی خود را بنشاند. به این منظور است که دست به هر کار می زند و مرتکب هر کار بی معنایی می شود و هر ریاضت سخت و طاقت فرسایی را گردن می نهد و به نظرش رفتاری که در آن پای هیچ انگیزه ای جز خدا در میان نیست نشانگر خلوص است و لذا نزد خدا مقبول تر است. چنین کسی اساساً کار به این ندارد که خدایی هست یا نیست او اقدام به این کار را از الزامات دین می داند! (ص 34 در متن اصلی ـ ص 119 در ترجمۀ حمید عنایت) 2- مبارزۀ انسانی که باورمند به اخلاق و شرافتمند است. مبارزه به معنی داشتن و یا برداشتن اسلحه و این که این و آن را ناسزا گفتن و پرخاشگری نیست. در جامعه ای که آکنده از سیاهی و تباهی است انسان شرافتمندی که باورمند به اخلاق است از این جنبه که شرافتمند است مبارزه می کند. نمونه می آورم: "کازاما" نخستین وزیر مختار ژاپن در ایران بین سال های 1308 تا 1311 خورشیدی است. در سفرنامه اش [که ترجمۀ دکتر هاشم رجب زاده است] می نویسد: «مرا در اصفهان به دیدار قالی بافان بردند. چهار پنج دختر کوچک نازنین را دیدم که آنجا گرم کار بودند. دو چشم گیرای یکی از آنان از روزن چادری که به سر داشت می درخشید. دست هایش تند و تند کار می کرد. از خیالم گذشت که شاید اندوهگین باشد. ادامه در 3

• داود بهرنگ

  ۲۹ شهریور ۱۳۹۷

  (1) با سلام نتیجۀ پایانی نوشته گنجی عزیز به ما می گوید که «تقدم بخشیدن به مبارزه با امپریالیسم به جای استبداد داخلی مغالطه ای بیش نیست.» این درست است و بسا درخور اعتناست. من مایلم این جا بر نوشتۀ گنجی این را بیفزایم که مبارزه آدمی جدای از زندگی آدمی نیست و بر اساس مرام و باورداشت آدمی و یا ذهن و ذهنیت آدمی و یا تربیتی است که آدمی دارد یا ندارد. "مبارزه" بر این اساس می تواند "دکان ـ بازار" و پوشش یک بیماری نیز باشد. من گونه های چندی را این جا شرح می دهم. 1- مبارزه ای که "دکان ـ بازار" و پوشش یک بیماری روحی است. کسانی در ایران از مشروطه به این سو "دکان ـ بازار مبارزه" دایر کرده اند. به گفته خودشان زندگی شان محض رضای خداست و اعمال و رفتارشان برای جلب رضایت خدایی است که در نهانی گاه ذهن شان بدان باور دارند. یک چنین "مبارزه" ای از هر "سادو مازوخیستی" هم بر می آید. هر فاشیسی نیز در این معنا یک مبارز "معنوی و روحانی" است. فاشیست نیز مبارزه اش برای جلب رضایت کسی است. این که در این "مبارزه" هزاران هزار نفر زجر و شکنجه و اعدام می شوند مهم نیست؛ مهم این است که خدا راضی است. امام خمینی ـ روحی له الفدا ـ در دوران معاصر یک چنین فرد مبارزی بود و از شور بختی ایرانیان در کار خود موفق شد و مملکتی را به خاک سیاه نشاند. دیوید هیوم در بخش 14 کتاب "تاریخ طبیعی دین" [ترجمۀ حمید عنایت] به تحلیل چنین "مبارزه" ای که ناشی از به سامان نبودن عقل و ذهن آدمی است پرداخته است و در این باره می نویسد: ادامه در 2

• رضا سامی

  ۲۹ شهریور ۱۳۹۷

  (( رژیم استبدادی نه از آسمان نازل شده و نه از خارج تحمیل شده است، بلکه از دل تاریخ و جامعه برون آمده است. در واقع متغیر ثابت، رژیم استبدادی بوده است. )) به این میگن حرف حساب. یاد کتابِ ( جامعه شناسی خودکامگی ) نوشتۀ ( علی رضاقلی ) افتادم. واقعاً ما مردمِ ایران ظرفیت و لیاقتِ بیشتر از اینی که هستیم نداریم.

• majid

  ۲۹ شهریور ۱۳۹۷

  حملات مکرر و جنون آمیز اسرائیل به سوریه که در آخرین مورد باعث سرنگونی هواپیمای روسی گردید خود نشان از استیصال این رژیم و رد کننده عرایض ایشان می باشد. در ضمن جنگ سوریه ، یمن و عربستان و اسرائیل با غزه و حزب الله لبنان نشان می دهد که نتیجه گیری درباره جنگها به عواملی بیشتر از بودجه نظامی و تجهیزات وابسته است. از یک طرف شعار مبارزه با ظلم و استبداد می دهید از یک طرف خواهان کنار آمدن با استکبار و رژیم غاصب صهیونیستی به دلیل زور زیاد و اقتصاد قوی آنها هستید ظالم ، ظالم است داخلی و خارجی ندارد.