دندان یک کودک نئاندرتال در استان کرمانشاه کشف شد
پیش از این شش اسکلت از نئاندرتال‌های زاگرس در غار «شانه‌بار» اربیل به دست آمده بود. این انسان‌ها مقاوم بودند و زندگی فرهنگی داشتند.
تصوری که پژوهشگران از زندگی نئاندرتال‌ها در غار «شانه‌بار» در حوالی اربیل دارند
یک دندان متعلق به یک کودک نئاندرتال برای نخستین‌بار در پناهگاه صخره‌ای «باوه یوان» در استان کرمانشاه کشف شد.
سامان حیدری گوران، سرپرست هیأت باستان‌شناسی محوطه باستانی «باوه یوان» به خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) گفته است که همراه با این دندان، دست‌افزارهایی سنگی نیز که به دوره پارینه‌سنگی تعلق دارند به دست آمده است. حیدری گوران گفته است:
«این دندان بر اساس آزمایش‌های سن‌سنجیِ مطلقِ رادیو کربن ۱۴، دارای سنی بین ۴۲ تا ۴۵ هزار سال است، بنابراین نئاندرتال کشف شده متعلق به جوامع نئاندرتال نزدیک به عصر حاضر محسوب می‌شود.»
پیش از این الهام قصیدیان، سرپرست گروه گمانه‌زنی و نجات‌بخشی لایه‌های باستانی در «اشکفت اَزوئه» (سَروَنجُق) استان کرمانشاه از کشف دست‌افزارهای سنگی نئاندرتال‌های ایرانی در غار «اَزوئه» در اسلام‌آباد غرب در استان کرمانشاه خبر داده بود. این دست‌افزارها نمایانگر گسترش انسان‌های نئاندرتال تا دشت اسلام‌آباد است.
باستانشناسان حداقل ۲۶۵ غار و پناهگاه صخره‌ای در محدوده شش شهرستان غربی استان کرمانشاه کشف کرده‌اند که نیمی از این غارها در اسلام‌آباد قرار دارد و نشان می‌دهد این انسان‌ها بین دشت کرمانشاه و دشت خرم‌آباد در آمد و شد بودند و با هم تبادلات فرهنگی داشتند.
نخستین بار در سال ۱۹۷۵ در غاری در «شانه‌در» در کوه‌های بَرادوست در شمال غربی زاگرس، در دره رود زاب بزرگ در کردستان عراق اسکلت ۶ انسان نئاندرتال، ۴ مرد و یک زن و یک اسکلت دیگر که جنسیت او تعیین نشده به دست آمد. از سال ۲۰۱۴ تاکنون پژوهش‌های فرگشت انسانی لورهیولم دانشگاه کمبریج بریتانیا با همراهی باستانشناسان عراقی و ایرانی در حال مطالعه نحوه زندگی انسان‌های نئاندرتال در این مناطق است.
نئاندرتال‌ها که از بزرگ‌ترین حجم مغز در میان گونه‌های انسانی برخودار بودند، ۱۰۰ هزار سال در آفریقا، آسیا و اروپا زندگی کردند. حدود ۳۵ هزار سال قبل به دلیلی که هنوز کاملاً مشخص نشده این گونه انسانی منقرض شد. تا اواسط قرن بیستم تصور می‌شد که نئاندرتال‌ها انسان‌هایی عقب‌مانده بودند. اما چنین نیست. اریک تریاکس، یکی از پژوهشگران دانشگاه کمبریج در نشریه نچرال هیستوری مشخصات نئاندرتال‌هایی را که در غار «شانه‌در» به دست آمده به این شکل بیان می‌کند:
قد نئاندرتال‌ها در منطقه زاگرس از یک متر و نیم تجاوز نمی‌کرد و با این‌حال قدرت جسمانی‌شان زیاد بود و بسیار هم جان‌سخت و مقاوم بودند. زنان و مردان نئاندرتال مقیم زاگرس دست‌ها و پاهایی کوتاه و تنه‌ای تنومند داشتند. این جثه نمایانگر دشواری شرایط اقلیمی است که انسان‌های نئاندرتال زاگرس با آن درگیر بودند. آنها می‌توانستند بارهایی سنگین‌تر از وزنشان را هم حمل کنند.
تریکاس در نشریه نچرال هیستوری می‌نویسد که با این‌حال نئاندرتال‌ها در منطقه زاگرس یک زندگی فرهنگی هم داشتند: اجاق‌هایی که در غارها از آنها به جای مانده و همچنین سنگ‌افزارها از زینت بی‌بهره نبودند.
یکی از نئاندرتال‌های «شانه‌در» (اسکلت شماره ۳) احتمالاً در یک درگیری به قتل رسیده که نشان می‌دهد همزیستی آنها گاهی با خشونت‌ها درمی‌آمیخته است.
بیشتر بخوانید:
نظرها
reza
تا کنون هیچ گونه مدرکی بر وجود نئاندرتال در آفریقا بدست نیامده