نمایشگاه کورسوهای امکان

<p>پانته&zwnj;آ بهرامی- پیش&zwnj;داوری&zwnj;ها در روابط بین انسان&zwnj;ها، آنچه که قضاوت ما در مورد آنان را شکل می&zwnj;دهد، شکنندگی این قضاوت&zwnj;ها و پیش فرض&zwnj;ها، به ویژه وقتی افراد از پیش&zwnj;زمینه&zwnj;های متفاوت فرهنگی می&zwnj;آیند، شاید موضوعی تازه در هنر نباشد.</p> <p>&nbsp;</p> <p>ولی در نمایشگاه فردی &laquo;کورسوهای امکان&raquo; (Glimmers of Contingency ) که ۱۵ مارس ۲۰۱۲ در شهر نیویورک گشایش یافت، سینا حقانی هنرمند جوان ایرانی توانست با رسانه&zwnj; ویدئو ـ پرتره این موضوعات پیچیده در روابط انسانی را در فرمی تازه عرضه کند.</p> <p>&nbsp;</p> <p><a href="http://www.zamahang.com/podcast/2010/20120331_PanteA_SinaHaghani.mp3"><img align="middle" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/musicicon_14.jpg" alt="" /></a></p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>کنکاش در روابط انسانی و پیش&zwnj;داوری&zwnj;ها</strong></p> <p>&nbsp;</p> <p>بخشی از نمایشگاه Glimmers of Contingency (کورسوهای امکان) نیم&zwnj;تنه&zwnj; افرد را به تنهایی نشان می&zwnj;دهد که مستقیماً بدون آنکه عملی انجام دهند، به دوربین نگاه می&zwnj;کردند. ولی در پس این سکوت چند دقیقه&zwnj;ای و نگاه آرام آنان ناگفته&zwnj;هایی وجود داشت که در حرکات ناخودآگاه افراد قابل مشاهده بود. چیدمان این تصاویر بزرگ به گونه&zwnj;ای بود که مخاطب در هر نقطه&zwnj;ای که قرار داشت، می&zwnj;توانست در آن واحد یک یا چند تصویر را نظاره&zwnj;گر باشد. سینا حقانی گفتارهایی را به صورت صوتی به این مجموعه افزود تا مخاطب را درگیر فلسفه&zwnj; اثر مورد مشاهده کند. یکی از این گفتار&zwnj;ها از زبان خودش چنین است:</p> <p>به خاطر آنچه در زندگی&zwnj;ات بر تو گذشته درکت می&zwnj;کنم. آنچه باعث می&zwnj;شود از تو فاصله بگیرم، تصویری است که از من در ذهنت ساخته&zwnj;ای.</p> <p>&nbsp;</p> <p>او درباره نام نمایشگاه و گفتار&zwnj;ها می&zwnj;گوید:</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong><img width="250" height="390" align="left" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/panteabsh04.jpg" />سینا حقانی </strong>- گفتارهایی که همراه با نمایش ویدئو ـ پرتره&zwnj;ها روایت می&zwnj;شوند، می&zwnj;توانند از زبان هرکدام از سوژه&zwnj;ها خطاب به سوژه&zwnj;های دیگر یا به بیننده باشند. یا اصلاً نقش&zwnj;ها عوض شود و بیننده خود را به جای راوی قرار دهد. <br /> &nbsp;</p> <p>ماهیت (Indexical) گفتار&zwnj;ها (وابسته به پیش&zwnj;زمینه) همراه با چیدمان تصاویر که رویارویی دو فرد را در حضور یا در غیاب شخص سوم مجسم می&zwnj;کند، احتمالاتی را از ارجاع ضمیر&zwnj;های اول شخص و دوم شخص به مخاطب، سوژه&zwnj;ها و یا کاراکترهایی که اصلآ دیده نمی&zwnj;شوند در پیش روی می&zwnj;گذارد. کورسوهایی از هر یک از این حالات وجود دارد اما اینکه کدامیک برای مخاطب برجسته&zwnj;تر نمود کند به تمام عواملی که در شکل&zwnj;گیری هویت و طرز فکر وی دخیل بوده بستگی دارد.</p> <p>گفتار&zwnj;ها اکثراً فرضیاتی است که من در مورد افراد در مقاطع مختلف داشته&zwnj;ام. ولی ارتباط آنچه در ویدیو چیدمان می&zwnj;بینیم و آنچه می&zwnj;شنویم مطابق با واقعیت نیست. یعنی گفتاری که روایت می&zwnj;شود لزوماً با عقاید شخصی من در مورد فرد یا افراد که در تصاویری دیده می&zwnj;شوند، در آن لحظه پیوندی ندارد. هدف تنها ایجاد جایگاهی است که در آن درک انسان&zwnj;ها از یکدیگر به چالش کشیده شود. <br /> &nbsp;</p> <p>گفتاری دیگر از مجموعه ۱۸ گفتار<br /> &nbsp;</p> <p>ما از دو دنیای کاملاً متمایز می&zwnj;آییم. اما دغدغه&zwnj;های مشترک بسیاری داریم. در گذشته هرگز فکر نمی&zwnj;کردم روزی دوستان خوبی برای یکدیگر باشیم.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>بن&zwnj;مایه نمایشگاه</strong></p> <p>&nbsp;</p> <p>سینا حقانی در ایران دانشجوی معماری بود که انگیزه و دلبستگی خود را به عکاسی کشف کرد. در ابتدا به عکاسی مستند اجتماعی و ژورنالیستی روی آورد. وی در سال ۲۰۰۹ برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و اکنون در سال دوم کار&zwnj;شناسی ارشد رشته&zwnj;ی هنر در کالح بارد( Bard) نیویورک مشغول تحصیل است. او بن&zwnj;مایه&zwnj; اصلی نمایشگاه را اینگونه ترسیم می&zwnj;کند:</p> <p>&nbsp;</p> <p><img align="middle" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/panteabsh02.jpg" /></p> <p class="rtecenter"><strong>سینا حقانی: به خلق موقعیت&zwnj;هایی که چندین و چند احتمال ممکن است به ذهن آدم&zwnj;ها خطور کند، بسیار علاقمندم.</strong></p> <p class="rtecenter">------------------------------------------------------</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong> سینا حقانی - </strong>تمایزات فردی و تفاوت نگاه به افراد بن&zwnj;مایه اصلی ویدئوـ پرتره هاست. در ابتدا می&zwnj;خواستم پیش&zwnj;داوری&zwnj;ها و پیش&zwnj;فرض&zwnj;هایم را در مورد افرادی که خیلی نمی&zwnj;شناختم موضوع اصلی کار قرار دهم: افرادی که روزانه می&zwnj;دیدم ولی به آن صورت تعامل اجتماعی با هم نداشتیم و یا اگر داشتیم، خیلی محدود بود. مثل کسی که در کافه کار می&zwnj;کرد و من هر چند روز یک&zwnj;بار از او قهوه می&zwnj;خریدم. یا کسی که در دانشگاه زیاد همدیگر را می&zwnj;دیدیم، اما تنها منبع شناخت من از او ارتباطش با دیگران بود. این شناخت&zwnj;های سطحی بعداً به فرضیات و ناگفته&zwnj;هایی تکامل پیدا کرد که از ارتباط عمیق&zwnj;تر و شخصی&zwnj;تر من با افراد نشأت می&zwnj;گرفت.</p> <p>&nbsp;</p> <p><img width="250" height="250" align="left" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/panteabsh03.jpg" />موضوع هویت و ارتباطات انسانی از بن&zwnj;مایه&zwnj;های محوری کار این هنرمند جوان است. در دنیای مدرن امروز ارتباطات انسانی دچار ضعف و نقصان شده. پیش&zwnj;داوری&zwnj;ها، روابط بین انسان&zwnj;ها را سست و دچار نقصان کرده. سینا حقانی می&zwnj;گوید: <br /> &nbsp;</p> <p><strong>سینا حقانی</strong> - این موضوعی نیست که صرفاً خاص جوامع امروزی باشد. به هر حال هر رویارویی با نوعی تردید توأم است که تا حدی در غیر قابل دسترس بودن طرف مقابل ریشه دارد. هر چقدر این فاصله بین طرفین بیشتر باشد، آن شرایط روانی ناخوشایند و ناراحت تشدید می&zwnj;شود. من به خلق موقعیت&zwnj;هایی که چندین و چند احتمال ممکن است به ذهن آدم&zwnj;ها خطور کند، بسیار علاقمندم. چنین حالاتی این امکان را به من می&zwnj;دهد تا نسبیت را به گونه&zwnj;ای ملموس در معرض نمایش قرار بدهم. چون دریافت و برداشت ما از نشانه&zwnj;ها (signifier) و اینکه چگونه آگاهانه یا به طور ناخودآگاه بر طبق آن&zwnj;ها به نتیجه می&zwnj;رسیم و قضاوت می&zwnj;کنیم، تا حد زیادی به تجربیات گذشته&zwnj; ما بستگی دارد.</p> <p>&nbsp;</p> <p>استفاده از ویدیو ـ پرتره: <br /> &nbsp;</p> <p>در بخشی از نمایشگاه فردی &laquo;کورسوهای امکان&raquo; تنها از رسانه&zwnj;ی ویدئو ـ پرتره استفاده شد. معمولاً در کمتر نمایشگاهی شاهد وجود یک رسانه مثل ویدئو - پرتره هستیم. سینا حقانی در مورد علت گزینش این رسانه در نمایشگاه می&zwnj;گوید:</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>سینا حقانی</strong> - وقتی از یک تصویر ثابت (مثل یک فرد) فیلم گرفته می&zwnj;شود، هوشیاری ما نسبت به آنچه تماشا می&zwnj;کنیم خود به خود تشدید می&zwnj;شود. در واقع آنچه می&zwnj;بینیم دیگر یک ترسیم ساده و مختصر از سوژه نیست. مواجه با دوربین بعد از مدتی تسلط را از فرد می&zwnj;گیرد تا آنجا که نکاتی را در مورد خودش آشکار می&zwnj;سازد.</p> <p>&nbsp;</p> <p><img align="middle" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/panteabsh06.jpg" alt="" /></p> <p class="rtecenter"><strong>تحسین&zwnj;ات می&zwnj;کنم به خاطر زمان&zwnj;هایی که درک ناقص من از گفته&zwnj;هایت تخیلم را به تفسیر وامی&zwnj;دارد. </strong></p> <p class="rtecenter">----------------------------------------------</p> <p>در حالی که انتظار می&zwnj;رود این ارتباط چشمی ممتد با سوژه به ما کمک کند تا آسان&zwnj;تر ذهن سوژه&zwnj;ها را بخوانیم، ممکن است در این حین یک حس چندگانه به ما القاء شود که قضاوت را بیش از پیش دشوار می&zwnj;کند. این کیفیت ویژه&zwnj; ویدئو ـ پرتره در متن کار من بسیار تأثیرگذار است. به عنوان مثال، حس خجالت یا سردرگمی در یک سوژه در مقایسه با کسی که با اطمینان خاطر جلوی دوربین ایستاده، نوعی دیالوگ پیوسته ایجاد می&zwnj;کند که برگرفته از ساختار فرهنگی ـ اجتماعی امروز ماست. ویدئو ـ پرتره&zwnj;های این نمایشگاه در واقع جایگاهی است برای نمایان&zwnj;سازی تفاوت&zwnj;های فردی در میان سوژه&zwnj;ها و مخاطبان، جایی که مخاطب در حالی که از تعصبات شخصی خود آگاه شده نهایتآ به قضاوت هدایت می&zwnj;شود.</p> <p>&nbsp;</p> <p>سخن آخر در مورد شکل&zwnj;گیری ایده&zwnj; نمایشگاه و روند گزینش پرتره&zwnj;هاست. سینا حقانی می&zwnj;گوید:</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>سینا حقانی </strong>- حوالی بهار سال پیش بود که ایده&zwnj; این ویدئو چیدمان در ذهنم شکل گرفت. اما تهیه&zwnj; ویدئو&zwnj;ها و گفتار&zwnj;ها عملاً کمتر از سه ماه طول کشید. در ابتدا از افراد زیادی فیلم گرفتم و سپس این چند نفر را انتخاب کردم. علت گزینش این افراد به خصوص تفاوت در سن، جنسیت، گرایش جنسی،&zwnj;نژاد، طبقه، منزلت اجتماعی و هر معیاری دیگری است که اشخاص را از یکدیگر متمایز می&zwnj;کند.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>مخاطب در موضعی فعال</strong></p> <p>&nbsp;</p> <p>گفتارهای نمایشگاه پیوسته ذهنیت مخاطب در مورد افراد دیگر و ذهنیت این افراد در مورد مخاطب را به چالش می&zwnj;کشد و شاید این آن رمز پویایی نمایشگاه است که مخاطب را در موضعی فعال با خود و با ویدئو ـ پرتره&zwnj;ها قرار می&zwnj;دهد.</p> <p>&nbsp;</p> <p>گفتاری دیگر از زبان سینا حقانی هنرمند ایرانی: <br /> &nbsp;</p> <p>تحسین&zwnj;ات می&zwnj;کنم به خاطر زمان&zwnj;هایی که درک ناقص من از گفته&zwnj;هایت تخیلم را به تفسیر وامی&zwnj;دارد. تفسیری که برایت احترامی شکننده به ارمغان می&zwnj;آورد، احترامی که به آسانی می&zwnj;تواند به تحقیر تغییر یابد.<br /> &nbsp;</p> <p>ایمیل گزارشگر:<br /> Pantea. bahrami@yahoo. com<br /> &nbsp;</p> <p><a href="#http://radiozamaneh.com/taxonomy/term/9725">::پانته&zwnj;آ بهرامی در رادیو زمانه::</a><br /> &nbsp;</p>