چرا آنها از ما متنفرند؟
<p><i>مقاله‌ای از "منی الطهاوی"، روزنامه‌نگار مصری-آمریکایی که به تازگی در </i><i>مجله "فارین پالیسی" (سیاست خارجی) <a href="http://www.foreignpolicy.com/articles/2012/04/23/why_do_they_hate_us">منتشر</a> شده، واکنش‌های زیادی را در پی داشته و </i><i>مقالات بسیاری در نقد محتوای آن به زبان انگلیسی انتشار یافت.</i><i> منی الطهاوی در نوامبر سال </i><i>۲۰۱۱ و در جریان انقلاب مصر توسط پلیس کتک خورد و دستش شکست. او به مدت ۱۲ ساعت نیز در بازداشت بود</i><i>.</i> </p> <!--break--> <div dir="RTL"><i> </i><i>**</i></div> <div dir="RTL"><i>منی الطهاوی - </i>در کتاب "نمای دور از یک مناره"، نویسنده فقید "الیفة رفعت" که در ادبیات مصر بسیار از او غفلت شده است، داستان کوتاه خود را با زنی آغاز می‌کند که در رابطه جنسی خود با همسرش هیچ لذتی نصیب او نمی‌شود. در حالی که مرد تنها به لذت خود فکر می‌کند. او تارهای عنکبوتی را می‌بیند که باید از روی سقف تمیز کند و همچنان به این می‌اندیشد که چرا مرد مدام از طولانی کردن سکس تا زمانی که او نیز به لذت برسد سر‌ باز‌ می‌زند: "گویی که از عمد او را محروم می‌کند."</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"> در حینی که مرد او را از ارضای جنسی محروم می‌کند، صدای اذان مانع خود او نیز می‌شود و می‌رود. زن خود را می‌شوید و غرق در نماز می‌شود و چنان این تجربه برایش خوشایند است که نمی‌تواند تا نماز بعدی صبر کند. زن غرق در خیال از بالکن به خیابان می‌نگرد، اما در این میان وظیفه‌شناسانه می‌رود و قهوه‌ای درست می‌کند تا همسرش پس از چرت بنوشد. وقتی به اتاق می‌رود تا قهوه را مطابق میل شوهر در آنجا برایش بریزد، متوجه می‌شود که مرده است. رفعت می‌نویسد: "زن به هال بازگشت و قهوه را برای خودش ریخت. از آرامش خودش در شگفت بود."</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">در یک داستان موجز سه صفحه و نیمی، رفعت سه‌گانه‌ای از سکس، مرگ و مذهب را در کنار هم قرار می‌دهد، بولدوزری که حالت تدافعی و انکار را در هم می‌کوبد تا به قلب تپنده‌ زن‌ستیزی در خاورمیانه برسد. در زرورق پیچیدن حقیقت لازم نیست. چنان که کلیشه آمریکایی پس از یازدهم سپتامبر به طور مکرر تکرار می‌کند که آنها از ما به خاطر آزادی‌هایمان متنفر نیستند. همانطور که این زن عرب با قدرت در داستانش ابراز می‌کند، ما آزادی نداریم، چون آنها از ما متنفرند... آری، باید گفته شود: آنها از ما متنفرند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">ممکن است برخی بپرسند چرا من این موضوع را در زمانی پیش می‌کشم که منطقه، نه به پشتوانه‌ تنفر معمول از آمریکا و اسرائیل، بلکه بر اساس یک مطالبه عمومی برای آزادی، به پا خواسته است؟ مگر نه این که ابتدا باید حقوق اولیه برای همه مهیا شود، تا بعد به مطالبات خاص زنان توجه کنیم و جنسیت یا به طور خاص در این مورد، رابطه جنسی چه ربطی به بهار عربی دارد؟</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">من اما در مورد سکس در پستوهای تاریک و اتاق‌های خواب صحبت نمی‌کنم. یک سیستم سیاسی و اقتصادی در کلیت خود (همان سیستمی که با نیمی از جمعیت چون حیوان برخورد می‌کند)، همراه با سایر انواع آشکارتر ستم که آینده این منطقه را در معرض خطر قرار می‌دهند، باید نابود شود. تا زمانی که خشم از ظالمان در کاخ‌های ریاست جمهوری به ظالمان در خیابان‌ها و خانه‌های‌مان منتقل نشود، انقلاب ما آغاز نشده است.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">البته که زنان در تمام جهان مشکلاتی دارند و البته که آمریکا هنوز یک رئیس‌جمهور زن نداشته است. البته که با بسیاری از زنان در بسیاری از کشورهای غربی همچنان به مثابه شیئ برخورد می‌شود. این جایی است که معمولاً مکالماتی از این دست به آن ختم می‌شود، وقتی تو تلاش می‌کنی بحث کنی که چرا جوامع عربی از زنان متنفرند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">بیایید این مسئله را که آمریکا با زنان چه می‌کند یا نمی‌کند کنار بگذاریم. یک کشور عربی را نام ببرید و من فهرستی از سوءاستفاده‌هایی که از زنان براساس ترکیبی زهرآگین از فرهنگ و مذهب در این کشورها می‌شود را برخواهم شمرد؛ فهرستی که شمار کمی از این کشورها می‌توانند یا تمایل دارند از آن رهایی یابند، مبادا که به توهین به فرهنگ یا مقدسات متهم شوند. زمانی که بیش از ۹۰ درصد زنانی که تاکنون در مصر ازدواج کرده‌اند (ازجمله مادر من و همه‌خواهرانش به جز یکی) به نام نجابت، آلت جنسی‌شان در کودکی بریده شده است، ما بی‌شک باید به مقدسات بی‌حرمتی کنیم. زمانی که زنان مصری، تنها به خاطر برخاستن صدای‌شان، مورد آزمایش‌های تحقیر‌آمیز بکارت قرار می‌گیرند، زمان خاموش بودن نیست. هنگامی که یک بند از قوانین جزایی مصر می‌گوید که اگر زنی از سوی شوهرش "با نیت خوب" کتک بخورد، مجازاتی در انتظار مرد نیست، درستی سیاسی می‌تواند به جهنم برود. و لطفاً به من بگویید "نیت خوب" چیست؟</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">یک تلقی قانونی است که شامل همه‌ کتک‌هایی می‌شود که "شدید" نیستند و "صورت را هدف نگرفته‌اند." این بدین معناست که وقتی صحبت از وضعیت زنان در خاورمیانه است، چیزی بهتر از آنچه فکر می‌کنید وجود ندارد، بسیار بسیار هم بدتر است. حتی پس از این "انقلاب‌ها" که کم و بیش توسط جهان مورد توجه قرار گرقتند، زنان همچنان پوشیده هستند؛ محصور در خانه؛ بدون داشتن حق ساده‌ نشستن در اتوموبیلی از آن خود، مجبور به گرفتن اجازه از مردان برای سفر، ناتوان از ازدواج بدون اجازه یک قیم مذکر و حتی بدون حق طلاق.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">حتی یک کشور عربی در میان صد رتبه اول "<a href="http://www.weforum.org/issues/global-gender-gap"><span>گزارش جهانی شکاف جنسیتی</span></a>" که توسط مجمع جهانی اقتصاد منتشر شده است، جای ندارد، کل منطقه در انتهای این فهرست قرار دارند. فقیر یا غنی، ما همه از زنانمان متنفریم. همسایگانی چون یمن و عربستان سعودی ممکن است در مسئله تولید ناخالص داخلی از هم فاصله داشته باشند، اما در این گزارش تنها چهار پله باهم اختلاف دارند. عربستان در رتبه ۱۳۱ و یمن ۱۳۵ در میان ۱۳۵ کشور (رتبه ایران در این گزارش ۱۲۵ است). مراکش که نامش اغلب به خاطر قانون خانواده "پیشرفته‌"اش در تبلیغات ذکر می‌شود (در یک گزارش در سال ۲۰۰۵، "متخصصان" غربی مراکش را "الگویی برای کشورهای مسلمان دانستند که قصد <a href="http://www.wilsoncenter.org/sites/default/files/Best%20Practices%20%28English%29.pdf"><span>ادغام در جامعه‌ی جهانی</span></a> را دارند.)، رتبه ۱۲۹ را کسب کرده است. براساس آمار وزارت دادگستری مراکش، ۴۱هزار و ۱۹۸ دختر زیر ۱۸ سال در سال ۲۰۱۰ در مراکش متاهل بوده‌اند.</div> <blockquote> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><img width="200" vspace="10" hspace="10" height="228" border="10" align="right" src="http://radiozamaneh2.vps.redbee.nl/sites/default/files/%25b%25f/userfiles/%25u/120419_quote1.jpg" alt="" /></div> <div dir="RTL"> به شما که در جهان بیرون هستید خواهند گفت که این "فرهنگ" ما و این "مذهب" ماست که با زنان چنین کنیم. بفهمید کسی که چنین حرفی به شما می‌زند هرگز یک زن نبوده است</div> </blockquote> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">فهمیدن اینکه چرا یمن رتبه آخر را کسب کرده، بسیار ساده است. چون در این کشور، ۵۵ درصد زنان بی‌سواد هستند، ۷۹ درصد در نیروی کار شرکت ندارند و تنها یک زن در میان ۳۰۱ عضو پارلمان وجود دارد. اخبار وحشتناک درباره دختران ۱۲ ساله‌ای که در هنگام زایمان می‌میرند، از وسعت جریان ازدواج کودکان نکاسته است. در عوض، تظاهرات‌ها در حمایت از ازدواج کودکان بر حرکت‌هایی بر ضد آن، پیشی دارند. <span>این تظاهرات‌ها از سوی روحانیونی حمایت می‌شوند که اعلام کرده‌اند مخالفان رابطه جنسی با کودکان، مرتد هستند، زیرا حضرت محمد (طبق نظر آنها) با همسر دوم خود، عایشه زمانی ازدواج کرد که او کودک بود.</span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">با این حال حداقل زنان یمنی می‌توانند رانندگی کنند. این قطعاً از سیاهه مشکلات آنان نمی‌کاهد، اما نمادی از آزادی است و در هیچ کجا مانند عربستان سعودی عدم وجود چنین نمادی آشکار نیست. در جایی که ازدواج کودکان همچون یمن وجود دارد و زنان همیشه (فارغ از سن و تحصیلات) در موضع فرودست قرار دارند. تعداد زنان سعودی در دانشگاه‌ها بسیار بیشتر از همتایان مذکرشان است، اما در نهایت آنها مجبور به تماشای مردانی با شایستگی‌های کمترهستند که تمام جنبه‌های زندگی‌شان را کنترل می‌کنند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">عربستان سعودی، جایی است که کسی که از یک تجاوز گروهی جان سالم به در برده، به دلیل سوار شدن به ماشین افراد ناشناس مذکر، به زندان محکوم می‌شود و به عفو سلطنتی نیاز دارد؛ همان جایی است که زنی که قانون ممنوعیت رانندگی را شکسته، به ۱۰ ضربه شلاق محکوم می‌شود و بازهم به عفو سلطنتی نیاز دارد. عربستان،‌‌ همان جایی است که زنان نمی‌توانند رای دهند و یا در انتخابات شرکت کنند و همچنان این نکته یک "پیشرفت" محسوب می‌شود که براساس یک حکم سلطنتی قول داده شده است که حق رای برای انتخابات‌های محلی که تقریباً حالت سمبلیک دارند در سال ۲۰۱۵به آنان اعطا شود.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">وضعیت برای زنان سعودی آنقدر بد است که از این نوازش پدرسالارانه با خشنودی استقبال می‌شود و تصور می‌شود که صاحب این دستان نوازشگر، ملک عبدالله- به عنوان یک "اصلاح‌گر"- است. این تصور حتی کسانی است که باید بهتر بدانند؛ همچون "<a href="http://www.thedailybeast.com/newsweek/2010/08/16/go-to-the-head-of-the-class.item-9.html"><span>نیوزویک</span></a>" که در ۲۰۱۰ ملک عبدالله را جزو ۱۱رهبر مورد بیشترین احترام در جهان قرار داد. می‌خواهید بدانید اوضاع چقدر بد است؟ پاسخ "اصلاح‌گر" به انقلاب‌هایی که در سطح منطقه بروز کرد، این بود که مردم خود را با اعانه‌های دولتی بیشتر بی‌حس کند؛ بخصوص برای افراطی‌های سلفی که خانواده سلطنتی سعودی مشروعیت خود را از آنان می‌گیرد. ملک عبدالله ۸۷سال دارد. فقط صبر کنید تا جانشین او را ببینید: شاهزاده نایف، مردی که دوران میانسالی را پشت سر گذاشته است. زن‌ستیزی و تعصب او باعث خواهد شد که ملک عبدالله همچون یک فعال حقوق زنان در نظر بیاید.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>چرا آنها از ما متنفرند؟</b></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">جنسیت و یا دقیق‌تر باشیم "پرده بکارت" پاسخ روشنی به ما خواهند داد.</div> <div dir="RTL">هیلاری کلینتون، وزیر خارجه ایالات متحده آمریکا <a href="http://www.state.gov/secretary/rm/2012/03/185604.htm"><span>اخیراً گفته است</span></a>: "اینکه چرا افراط‌ گرایان همیشه بر روی زنان تمرکز می‌کنند، برای من یک معماست. همه آنها چنین به نظر می‌آیند، مهم نیست از کدام کشور باشند و یا ادعای چه مذهبی را داشته باشند، آنها می‌خواهند زنان را کنترل کنند.(والبته کلینتون سیاستی را نمایندگی می‌کند که به صراحت بسیاری از این مستبدان زن‌ستیز را حمایت می‌کند.)</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">این مساعی برای کنترل زنان در چنین رژیم‌هایی، غالباً از این ظن نشئت می‌گیرد که بدون اینها، یک زن تنها چند پله با یک موجود به لحاظ جنسی سیری‌ناپذیر فاصله دارد. به یوسف قرضاوی نگاه کنید؛ روحانی محبوب و مجری قدیمی و محافظه‌کار تلویزیون الجزیره که شادی بسیاری درباره بهار عربی (زمانی که هنوز در راه بود) از خود نشان داد و این بی‌شک قابل فهم است که این انقلاب‌ها ظالمانی را از بین می‌بردند که برای مدت‌های مدید او و جنبش اخوان‌المسلمین (که سرچشمه افکار اوست) را سرکوب می‌کردند.</div> <div dir="RTL">می توانم یک آدم غریب‌تر مثال بزنم که زنان را "اغواگران سیری‌ناپذیر" بداند، اما ترجیح می‌دهم همراه با قرضاوی که جریان اصلی تلقی می‌شود بمانم؛ کسی که مخاطبان بسیاری از طریق ماهواره و یا خارج از آن، او را دنبال می‌کنند. اگرچه او معتقد است "مثله‌سازی جنسی زنان" (که او ختنه می‌خواند، کلمه‌ای در تلاش برای برابر قرار دادن این عمل با ختنه مردان) "واجب" نیست. شما می‌توانید این جملات ارزشمند را در یکی از کتاب‌های او پیدا کنید: "من شخصاً از این مسئله در شرایط کنونی جهان مدرن حمایت می‌کنم. هرکس که فکر می‌کند ختنه بهترین راه برای حمایت از دخترانش است، باید این کار را انجام دهد."</div> <div dir="RTL"> </div> <blockquote> <div dir="RTL">تنفر از زنان در عمق جامعه مصر پیش می‌رود. کسانی از ما که اعتراض و تظاهرات کرده‌ایم، در میدان مینی از آزارهای جنسی حرکت کرده‌ایم که هم توسط حکومت و نوکرانش و هم با کمال تاسف بارها از جانب یاران انقلابی‌مان مهیا می‌شود</div> </blockquote> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">او اضافه می‌کند: "ذهن میانه‌رو و معتدل در حمایت از انجام عمل ختنه است تا وسوسه کاهش پیدا کند." بنابراین، حتی در میان "میانه‌روها" نیز آلت تناسلی دختران بریده می‌شود تا مطمئن شوند که هوس‌های آنان در نطفه خفه می‌شود. قرضاوی، از آن زمان یک فتوا بر ضد مثله‌سازی جنسی صادر کرده است، اما تعجبی ندارد که زمانی که مصر در سال۲۰۰۸این عمل را ممنوع اعلام کرد، برخی از نمایندگان اخوان‌المسلمین با آن مخالفت کردند و برخی همچنان مخالفند، مانند نماینده‌ زن پارلمان، عزة الجرف.</div> <div dir="RTL">با این حال، مردان هستند که نمی‌توانند خود را در خیابان کنترل کنند، از مراکش تا یمن، آزار جنسی همه‌گیر است و بسیاری از زنان به خاطر وجود مردان مزاحم تشویق به پوشش و حجاب می‌شوند. متروی قاهره، یک واگن مخصوص زنان دارد که آنان را در برابر دست‌های سرگردان محافظت می‌کند. بدتر از این، بازارچه‌های بی شماری در عربستان سعودی مخصوص خانواده‌ها هستند و از ورود مردان مجرد به آنها جلوگیری می‌شود، مگر آنکه یک همراه خانم داشته باشند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">ما اغلب می‌شنویم که چگونه اقتصادهای بیمار خاورمیانه باعث شده‌اند شمار زیادی از مردان قادر به ازدواج نباشند. برخی این را استدلالی برای توضیح آمار فزاینده آزار جنسی در خیابان‌ها می‌دانند. در یک نظرسنجی توسط "<a href="http://www.ecwronline.org/"><span>مرکز مصری حقوق زنان</span></a> در سال ۲۰۰۸، بیش از ۸۰ درصد زنان مصری گفتند که آزار جنسی را تجربه کرده‌اند و بیش از ۶۰ درصد مردان به آزار زنان اعتراف کردند. با این وجود ما هرگز نمی‌شنویم که سن بالای ازدواج، چگونه زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. آیا زنان قوه جنسی دارند یا نه؟ به ظاهر تفسیرگران مصری در زمینه بیولوژی انسان چیزی نمی‌دانند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">به صدای اذان و تعالی از طریق مذهب بازگردیم که رفعت در داستانش به درخشانی بازمی‌نمایاند. در حالی که روحانیون دست نشانده‌ حکومت به جای حساب و کتاب فساد و فامیل بازی دیکتاتور در این دنیا، برای فقرا با نوید عدالت در جهان دیگر (و البته حوریان بهشتی) لالایی می‌خوانند، زنان توسط مردانی که از آنان متنفرند و در عین حال مدعی هستند که خدا به جد طرف آنهاست، خاموش می‌شوند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">باز به عربستان سعودی بازمی‌گردم، نه به خاطر اینکه وقتی در سن ۱۵ سالگی با این کشور مواجه شدم از شدت آسیبی که به روحم وارد شد، به دامان فمینیسم پناه بردم (راه دیگری برای توصیف وضعیتم ندارم)، بلکه چون این پادشاه بی‌شرمانه به پرستش خدایی زن‌ستیز ادامه می‌دهد و به خاطر امتیاز دوگانه‌ داشتن نفت و در اختیار داشتن دو مکان مقدس دین اسلام، یعنی مکه و مدینه هیچ عواقبی را نیز متحمل نمی‌شود.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">در دهه۸۰ و ۹۰ میلادی، همچون الان، روحانیون در تلویزیون عربستان سعودی بسیار با مسئله‌ منافذ زنانه درگیر بودند، به خصوص در مورد چیزهایی که از بدن آنها خارج می‌شود. هرگز فراموش نخواهم کرد که شنیدم، اگر یک پسر بچه روی شما ادرار کند، شما می‌توانید با همان لباس‌ها نماز بخوانید، اما اگر یک دختربچه چنین کند، باید لباس خود را عوض کنید. در ادرار دختربچه‌ها چه چیزی است که آن را نجس می‌سازد؟ من در شگفت هستم.</div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL"><b>نفرت از زنان</b></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">عربستان سعودی چقدر از زنان تنفر دارد؟ آنقدر که ۱۵ دختر در <a href="http://news.bbc.co.uk/1/hi/1874471.stm"><span>آتش سوزی‌ای که در مدرسه در مارس ۲۰۰۲ رخ داد</span></a>، کشته شدند، چون "پلیس اخلاقی" مانع از خروج آنان از مدرسه‌ غرق در آتش شد و اجازه ورود آتش نشانان را به داخل مدرسه نداد، چون دختران روسری و پوشش مناسب برای حضور در فضای عمومی نداشتند و هیچ اتفاقی رخ نداد. هیچکس به دادگاه کشانده نشد و والدین سکوت کردند. تنها واکنش به این وحشت این بود که ولیعهد آن زمان، ملک عبدالله، آموزش دختران را در سکوت از افراطیون سلفی گرفت که برای مدت‌ها سیستم آموزشی عربستان را با قدرت در چنگ خود داشتند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">به هرحال، این پدیده‌ای مختص عربستان نیست، این یک نفرت غریب در صحرای ثروتمند و دورافتاده نیست. نفرت اسلامگرایان از زنان در تمامی منطقه به وضوح روشن است، اکنون بیش از همیشه.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">در کویت، جایی که اسلامگرایان سالیان مداوم علیه حق انتخاب زنان مبارزه کردند، وقتی در نهایت چهار زن به پارلمان راه یافتند، آنان از پا ننشستند و اصرار داشتند دوتن از این زنان که حجاب نداشتند، باید موهای خود را بپوشانند. وقتی پارلمان کویت در دسامبر گذشته به پایان رسید، یک نماینده‌ اسلام‌گرا از پارلمان جدید که یک زن هم در آن وجود نداشت، خواست که قانون جدیدی درباره‌ "پوشش نجیبانه" به بحث بگذارد.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">در تونس که برای مدت‌ها الگوی منطقه در تسامح شمرده می‌شد، هنگامی که در پاییز گذشته، حزب اسلام‌گرای نهضت، بیشترین سهم از آرا را در مجلس موسسان به دست آورد، زنان نفس‌های خود را در سینه حبس کردند. رهبران حزب قسم خوردند که قانون "وضعیت شخصی" تونس مصوب سال ۱۹۵۶را محترم بشمارند که "اصل برابری میان زنان و مردان" به عنوان شهروند و همچنین منع چند همسری را اعلام می‌کند. اما از آن زمان استادان و دانشجویان زن همواره از توهین‌ها و ارعاب‌های اسلام‌گرایان به خاطر عدم رعایت حجاب شکایت کرده‌اند. در همین زمان بسیاری از فعالان حقوق زنان در انتظارند تا ببینند صحبت از قوانین اسلامی چگونه بر قوانین واقعی که آنان در تونس پساانقلابی تحت لوای آن زندگی می‌کنند، تاثیر خواهد نهاد.</div> <blockquote> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><img width="200" vspace="10" hspace="10" height="128" border="10" align="right" src="http://radiozamaneh2.vps.redbee.nl/sites/default/files/%25b%25f/userfiles/%25u/moona.jpg" alt="" />یک کشور عربی را نام ببرید و من فهرستی از سوءاستفاده‌هایی که از زنان براساس ترکیبی زهرآگین از فرهنگ و مذهب در این کشورها می‌شود را برخواهم شمرد؛ فهرستی که شمار کمی از این کشورها می‌توانند یا تمایل دارند از آن رهایی یابند، مبادا که به توهین به فرهنگ یا مقدسات متهم شوند</div> <div dir="RTL"> </div> </blockquote> <div dir="RTL">در لیبی، اولین چیزی که رئیس دولت موقت، مصطفی عبدالجلیل، مصر به تغییر آن بود برداشتن "محدودیت‌های ظالمانه‌" قدیم بر چندهمسری بود. مبادا فکر کنید که معمر القذافی به نوعی فمینیست بوده است. به یاد داشته باشید در زمان او دختران و زنانی که مورد آزار جنسی قرار می‌گرفتند و یا مظنون به جرم‌های اخلاقی بودند، محکوم به پوسیدن در "مراکز بازپروری اجتماعی" بودند؛ زندان‌هایی که توانایی خروج از آن را نداشتند تا زمانی که مردی موافقت می‌کرد با آنها ازدواج کند و یا اقوامشان آنها را باز می‌گرداندند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">حالا به مصر می‌رسیم، جایی که در کمتر از یک ماه از کنار رفتن حسنی مبارک و آمدن نیروی ارتش به جای او که به ظاهر به دنبال "حفاظت از انقلاب" بودند، ناعامدانه به ما زنان یادآوری کردند که ما به دو انقلاب نیاز داریم. ارتش بعد از خالی کردن میدان تحریر از معترضان، اقدام به دستگیری جمعی از زنان و مردان فعال در انقلاب کرد. ما می‌دانیم که آنها همه سرکوب شدند، کتک خوردند و شکنجه شدند، اما ارتشی‌ها "آزمایش‌های بکارت" را برای زنان فعال در چنته داشتند: تجاوز به به عمل پزشکی تبدیل شد که انگشتانش را برای جست‌وجوی پرده‌ بکارت وارد واژن این زنان می‌کرد. (از این دکتر شکایت شد و سرانجام <a href="http://www.nytimes.com/2012/03/12/world/middleeast/egyptian-court-acquits-doctor-accused-performing-virginity-tests.html?_r=1"><span>در ماه مارس او تبرئه شد.</span></a>)</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">چه امیدی برای زنان در پارلمان جدید مصر متصور است، در حالی که غالب اعضای آن مردانی هستند که در قرن هفدهم جا مانده‌اند؟ یک چهارم کرسی‌های پارلمان توسط سلفی‌ها اشغال شده است که معتقدند که بازگشت به سیره‌ نبوی راه مناسبی برای زندگی مدرن است. پاییز گذشته و در زمان تبلیغات انتخاباتی، حزب سلفی نور، تصویر یک گل را روی صورت نامزدهای زن قرار داد. زنان نباید دیده و شنیده شوند. حتی صدای آنان وسوسه‌کننده است. بنابراین حالا آنها در پارلمان مصر هستند: سرتا پا پوشیده در رنگ مشکی و بدون بر زبان آوردن کلمه‌ای!</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">ما در میانه یک انقلاب در مصر هستیم. انقلابی که زنان در راه آن کشته شده‌اند، کتک خورده‌اند، مجروح شده‌اند و به لحاظ جنسی آزار دیده‌اند. همراه با مردان مبارزه کرده‌اند تا از شر پدرسالار بزرگ (مبارک) خلاص شوند و باز هم پدرسالاران کوچک ما را سرکوب می‌کنند. اخوان‌‌المسلمین که تقریباً نیمی از کرسی‌های پارلمان انقلابی مصر را در اختیار دارد، معتقد است که زنان (و در اینجا مسیحیان نیز) نمی‌توانند رئیس جمهور باشند. زنی که رئیس "کمیته زنان"حزب سیاسی اخوان است، به تازگی گفت که زنان نباید اعتراض کنند و به تظاهرات بروند، زیرا "باوقارتر" خواهد بود اگر اجازه دهند که شوهران و برادرانشان برای آنها تظاهرات کنند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">تنفر از زنان در عمق جامعه مصر پیش می‌رود. کسانی از ما که اعتراض و تظاهرات کرده‌ایم، در میدان مینی از آزارهای جنسی حرکت کرده‌ایم که هم توسط حکومت و نوکرانش و هم با کمال تاسف بارها از جانب یاران انقلابی‌مان مهیا می‌شود. در "روز نوامبر" من در خیابان محمد محمود، در نزدیکی میدان تحریر توسط حداقل چهار پلیس ضد شورش مورد آزار جنسی قرار گرفتم، اما قبل از آن در خود میدان تحریر توسط مردی دستمالی شدم. در حالی که ما مشتاق هستیم آزارهایی که توسط رژیم صورت گرفته است را آشکار کنیم، وقتی توسط یاران غیر نظامی خود مورد خشونت قرار می‌گیریم، بلافاصله فرض می‌کنیم که انان عمال رژیم و یا اراذل و اوباش هستند، زیرا نمی‌خواهیم انقلاب ما لکه دار شود<i>.</i></div> <div dir="RTL"><b><i> </i></b></div> <div dir="RTL"><b><i>پس چه باید کرد؟</i></b></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">اول از همه باید تظاهر را کنار بگذاریم. نفرت را همان چیزی که هست بخوانید. از نسبی‌گرایی فرهنگی دست بردارید و بدانید حتی در کشورهایی که انقلاب در آنها جریان دارد، زنان ارزان‌ترین کالای مورد معامله باقی خواهند ماند. به شما که در جهان بیرون هستید خواهند گفت که این "فرهنگ" ما و این "مذهب" ماست که با زنان چنین کنیم. بفهمید کسی که چنین حرفی به شما می‌زند هرگز یک زن نبوده است. اگرچه قیام عربی با جرقه‌ای که یک مرد عرب زد، شعله‌ور شد (محمد بوعزیزی، مرد تونسی که در ناامیدی خودش را آتش زد)، اما توسط زنان عرب به اتمام خواهد رسید.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">امینه فیلالی، دختر ۱۶ ساله مراکشی که پس از کتک خوردن، مجبور به ازدواج با کسی شد که به او <a href="http://www.washingtonpost.com/world/middle_east/new-arab-order-in-morocco-uproar-over-marriage-law-tests-islamist-government/2012/04/15/gIQA2kxGKT_story.h
مقاله‌ای از "منی الطهاوی"، روزنامه‌نگار مصری-آمریکایی که به تازگی در مجله "فارین پالیسی" (سیاست خارجی) منتشر شده، واکنش‌های زیادی را در پی داشته و مقالات بسیاری در نقد محتوای آن به زبان انگلیسی انتشار یافت. منی الطهاوی در نوامبر سال ۲۰۱۱ و در جریان انقلاب مصر توسط پلیس کتک خورد و دستش شکست. او به مدت ۱۲ ساعت نیز در بازداشت بود.
نظرها
هایده ترابی
پس مسئه اسلام گرائی است و نه عرب بودن. زنانی هم که در "کشورهای عربی" برای حقوق شان مبارزه می کنند، عرب هستند. در هر کشوری که قیود و قوانین اسلامی بر آن حاکم شود، این "نفرت علیه زنان" وجود دارد. و البته که تنها اسلام گرائی نیست، بنیادگرائی مسیحی و یهودی و... هم علیه زنان فعال است و فعال تر می شود اگر که میدان پیدا کند و بر جامعه حاکم شود. نمونه اش در اسرائیل.
کاربر مهمان
من هم با نظر بهایی ایرانی موافقم.
یک بهائی ایرانی
من سالها در کشورهای مختلف عربی ،اروپائی و امریکائی زندگی و تردد داشته ام ولی اکنون ساکن ایرانم آن چه را نویسنده مقاله درباره نفرت از زن در میان عربها آورده است و نهایت آن را به تمام جوامع اسلامی تعمیم میدهد اعصاب مرا به هم ریخت مذهب هرگز عامل بدبختی زنان نیست اسلام و هر آئین دیگری قدمهایشان را برای نجات زنان برداشته اند این مدعیان دین داری هستند که جوامع را به سوی اهواء نفسانی خویش هدایت نموده اند آنچه شما مدعی شده اید را فقط می توان در دایره تنگ تعصبات جای داد که یک سو را ببینید و از جوانب دیگر غفلت کنید به نفع انسانیت بنویسید نه به ذائقه سیاسیون که واقعا نمی ارزد که به خاطر مسائل سیاسی زن را ابزار ایجاد نفرت کنید زن مظلوم همیشه تاریخ است اما نه فقط در میان اعراب و مسلمانان در میان اروپائیان علیرغم هزار ادعا و تظاهر به دموکراسی زن شاید حتی بدبخت تر از یک زن افغان باشد من نمی گویم از بدبختی زن عرب و مسلمان ننویسید بلکه میگویم فقط از بدبختی اینها ننویسید و خواهران اروپائی و امریکائی آنها را هم یاد کنید به امید روزی که واقعا دلمان برای حل مشکلات بسوزد و برای انحلال زشتی های عالم قیام کنیم به امید روزی که سیاسیون دست از سرمان بردارند و بگذارند آنگونه که میخواهیم بنویسیم و بگوئیم و بیندیشیم
کاربر مهمان
اولین قدم مهم برای زنان ایران این هست که در زمان ازدواج مهریه نخواهند. با این کار نشان میدهند که آنها قابل خرید و فروش نیستند.
زن ایرانی
اسلام دینی است کاملا ضد زن که نصف جمعیت جامعه را از ابتدایی ترین حقوق انسانی خود محروم می کند. زن از نگاه اسلام یک برده جنسی است که از کودکی می توان از آن بهره برداری کرد. این رفتار حیوان گونه با زنان نه به تفاسیر متفاوت از اسلام بلکه به اصل این دین باز می گردد. همانگونه که پیامبر اسلام با دختر هفت ساله ازدواج کرد و تجاوز جنسی به زنانی که شوهرانشان در جنگ با مسلمانان کشته شده بودند را مجاز شمرد و خودچند همسری را رواج داد. وظیفه زن از دیگاه اسلام خدمات جنسی به شوهر، خانه نشینی و کار در منزل است همانطور که توسط دختر پیامبر اسلام که از او به عنوان "الگوی زنان مسلمان یاد می شود" انجام می شد. مسائل مطرح شده در این مقاله نه فقط مشکل زنان عرب بلکه همه زنانی است که در کشورهای اسلامی از جمله ایران زندگی می کنند. در ضمن مصائب زنان در اروپا و آمریکا به هیچ وجه قابل مقاسیه با مشکلات زنان در جوامع اسلامی نیست.