زندانی سیاسی؛ پایداری یا فراموشی
<p>پانته<span dir="LTR">‌</span>آ بهرامی<span dir="LTR"> -</span>زندانیان سیاسی در ایران، انعکاس گروه<span dir="LTR">‌</span>ها و گرایش<span dir="LTR">‌</span>های مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، قومی و مذهبی در جامعه<span dir="LTR">‌</span>اند و به همین دلیل هم به شدت رنگارنگ<span dir="LTR">‌</span>اند. </p> <!--break--> <p> </p> <p><a href="http://www.zamahang.com/podcast/2010/20120504_PanteA_ArdeshirZarezadeh.mp3"><img src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/musicicon.jpg" alt="" /></a></p> <p> </p> <div dir="RTL">حسن زارع<span dir="LTR">‌</span>زاده اردشیر، مدیر اجرایی مرکز بین<span dir="LTR">‌</span>المللی حقوق بشر در کانادا و سخنگوی کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی، معتقد است نوعی تبعیض نسبت به طیف رنگارنگ زندانیان سیاسی وجود دارد. او می<span dir="LTR">‌</span>گوید: «نمی<span dir="LTR">‌</span>توانیم بگوییم همه زندانیان به جنبش سبز یا به طیف خاصی وابسته هستند. چه آنان از طیف<span dir="LTR">‌</span>های سیاسی مختلف چپ، راست، دانشجویان، زنان و روزنامه<span dir="LTR">‌</span>نگاران تشکیل شده<span dir="LTR">‌</span>اند. در شرایطی که طیف گسترده<span dir="LTR">‌</span>ای از زندانیان سیاسی در زندان<span dir="LTR">‌</span>های ایران وجود دارد، شاهد آنیم که برخی رسانه<span dir="LTR">‌</span>ها نگاه دقیقی نسبت به وضعیت زندانیان سیاسی ندارند و گرایش<span dir="LTR">‌</span>هایی که به برنامه<span dir="LTR">‌</span>سازان و فعالان رسانه<span dir="LTR">‌</span>ها نزدیک<span dir="LTR">‌</span>ترند بیشتر مورد توجه قرار می<span dir="LTR">‌</span>گیرند و این باعث می<span dir="LTR">‌</span>شود ظلمی در حق دیگر زندانیان سیاسی بشود.»</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>تبعیض نسبت به زندانیان سیاسی</b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <blockquote> <div dir="RTL">در شرایطی که ما طیف گسترده‌ای از زندانیان سیاسی در زندان‌های مختلف داریم، می‌بینیم که برخی رسانه‌ها نگاه دقیقی نسبت به وضعیت زندانیان سیاسی ندارند و گرایش‌هایی که به برنامه‌سازان و فعالان رسانه‌ها نزدیک‌ترند بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرند.</div> </blockquote> <div dir="RTL">حسن زارع<span dir="LTR">‌</span>زاده اردشیر، به مرخصی<span dir="LTR">‌</span> نوروزی زندانیان سیاسی اشاره می<span dir="LTR">‌</span>کند و می<span dir="LTR">‌</span>گوید: «اندک شمار زندانیان سیاسی که برگه مرخصی نوروزی دریافت کردند، بیشتر از طیف<span dir="LTR">‌</span>های مثلاً اصلاح<span dir="LTR">‌</span>طلب بودند که توانستند به راحتی به مرخصی بیایند و حتی در طول سال هم از مرخصی برخوردار شوند. آنها حتی می<span dir="LTR">‌</span>توانند از امکانات دیگری که سایر زندانیان در اختیار ندارند بهره<span dir="LTR">‌</span>مند شوند. البته این جای خوشحالی است که شرایط برای آن<span dir="LTR">‌</span>ها آسان<span dir="LTR">‌</span>تر گرفته می<span dir="LTR">‌</span>شود و من امیدوارم که اصلاً هیچکدام از این عزیزان در زندان نباشند، ولی این نتیجه تلاش رسانه<span dir="LTR">‌</span>ها و گروه<span dir="LTR">‌</span>های حقوق بشری است که این امکانات را برایشان فراهم می<span dir="LTR">‌</span>کنند. اگر این فعالیت<span dir="LTR">‌</span>ها برای همه زندانیان سیاسی باشد، طبیعتاً دیگر ما نمی<span dir="LTR">‌</span>بینیم یک دانشجوی چپ و یک روزنامه<span dir="LTR">‌</span>نگار و فعال حقوق بشری مستقل در زندان بماند. آن<span dir="LTR">‌</span>ها هم تحت فشار<span dir="LTR">‌</span> نهادهای حقوق بشری و فعالیت<span dir="LTR">‌</span>های داخلی و بین<span dir="LTR">‌</span>المللی می<span dir="LTR">‌</span>توانند از حداقل امکانات استفاده کنند. به هرحال ما تلاش<span dir="LTR">‌</span>مان بر این است که همه زندانیان سیاسی آزاد شوند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">در شکل فعالیتی که ما در دو، سه سال اخیر از سوی فعالان سیاسی وابسته به جنبش سبز دیده<span dir="LTR">‌</span>ایم، آنها همواره خواهان آزادی زندانیان سیاسی پس از وقایع جنبش سبز بودند. این رویکرد امکانی را به خود رژیم جمهوری اسلامی می<span dir="LTR">‌</span>دهد که خود به خود نوعی تفکیک و تبعیض بین زندانیان سیاسی قائل شود. در حالی که ما باید تلاش کنیم همه زندانیان را با یک نگاه ببینیم و به آنها توجه کنیم. طیف گسترده<span dir="LTR">‌</span>ای از زندانیان سیاسی در زندان هستند و نه یک طیف خاص سیاسی یا ایدئولوژیک.»</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>واقعیت این است که در رسانه</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>ها اخبار مربوط به برخی از زندانیان سیاسی بیشتر به چشم می</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>خورد. وضعیت زندانیان سیاسی طیف</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>های سکولارـ دموکرات کمتر رسانه</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>ای می</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>شود. این موضوع دو دلیل کلی دارد: اولاً ناشی از کم</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>کاری طیف</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>های دموکرات- سکولار است و دوماً این گروه</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>ها رسانه</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>های کمتری را در اختیار دارند و بنابراین جریان مسلط را در رسانه</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>ها تشکیل نمی</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>دهند و طبعاً اخبار آنها نیز به طور یکسان انعکاس نمی</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>یابد. شما ماجرا را چگونه تحلیل می</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>کنید؟ </b></div> <div dir="RTL"><b><br /> </b></div> <blockquote> <div dir="RTL"><img width="100" height="156" align="middle" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/hasanza.jpg" alt="" /></div> <div dir="RTL">حسن زارع‌زاده اردشیر: ما باید تلاش کنیم همه زندانیان را با یک نگاه ببینیم و به آنها توجه کنیم. طیف گسترده‌ای از زندانیان سیاسی در زندان هستند و نه یک طیف خاص سیاسی یا ایدئولوژیک.</div> </blockquote> <div dir="RTL">سایر نیرو<span dir="LTR">‌</span>ها هم در تلاش و تکاپو هستند. مثلاً ما آقای حشمت<span dir="LTR">‌</span>الله طبرزدی را کمتر در اخبار می<span dir="LTR">‌</span>بینیم. به خاطراینکه وابستگی به اصلاح<span dir="LTR">‌</span>طلب<span dir="LTR">‌</span>ها ندارد. ایشان ناراحتی قلب دارد، ناراحتی ریه دارد و خودش هم حاضر نیست در مورد مریضی<span dir="LTR">‌</span>اش صحبت کند یا از مقامات زندان درخواست کند که او را به بیمارستان ببرند. این امکانات درمانی اما برای بعضی دیگر از زندانیان فراهم می<span dir="LTR">‌</span>شود، برای اینکه وابسته به اصلاح<span dir="LTR">‌</span>طلب<span dir="LTR">‌</span>ها هستند و فشار آنها روی مقامات بیشتر است. در مورد این فرد که مستقل است اما این فشار وجود ندارد. در مورد افراد دیگر هم به همین ترتیب. هم اکنون در زندان رجایی<span dir="LTR">‌</span>شهر نزدیک به ۵۵ زندانی سیاسی وجود دارد که بیشتر از مرخصی و درمان برخوردار نیستند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">همین چند روز پیش که من و دوستانم از کانال<span dir="LTR">‌</span>های غیر مستقیم توانستیم با این<span dir="LTR">‌</span>ها صحبت کنیم، گفتند که مقامات زندان به هیچ عنوان حاضر نیستند که اجازه دهند آنان در بیمارستان مورد مداوا و درمان قرار بگیرند. در حالی که در برخی موارد شاهدیم که با احکام قضایی این امکان برایشان وجود دارد که بیرون از زندان بروند و معالجه شوند. در مواردی دادستانی موافقت کرده است و در مواردی قضات موافقت کرده<span dir="LTR">‌</span>اند. مقامات دیگری هم که البته باید امضا کنند، امضا نمی<span dir="LTR">‌</span>کنند و این<span dir="LTR">‌</span>ها با این کار می<span dir="LTR">‌</span>خواهند زندانیان مریض را در بلاتکلیفی نگهدارند و فشار روانی را روی آنها زیاد کنند. وقتی این انعکاس پیدا نمی<span dir="LTR">‌</span>کند، طبیعتاً به وضعیت آن<span dir="LTR">‌</span>ها هم توجه نمی<span dir="LTR">‌</span>شود.</div> <blockquote> </blockquote> <div dir="RTL">درحال حاضر حضور طیف سیاسی خاصی در رسانه<span dir="LTR">‌</span>ها کاملاً مشهود است و به نظر می<span dir="LTR">‌</span>رسد فعالان اجتماعی و روزنامه<span dir="LTR">‌</span>نگاران، زندانیان سیاسی وابسته به خودشان را یا در واقع زندانیان سیاسی<span dir="LTR">‌</span>ای را که نزدیک به آن<span dir="LTR">‌</span>ها هستند و از نزدیک می<span dir="LTR">‌</span>شناسند بیشتر مورد توجه قرار می<span dir="LTR">‌</span>دهند. این باعث می<span dir="LTR">‌</span>شود زندانیان سیاسی طیف<span dir="LTR">‌</span>های دیگر کمتر مورد توجه قرار نگیرند. به<span dir="LTR">‌</span>خصوص آن دسته که بیمار هستند و نیاز مبرم به درمان دارند و همچنان در شرایط بدی در زندان<span dir="LTR">‌</span>ها نگهداری می<span dir="LTR">‌</span>شوند؛ ازجمله در زندان رجایی<span dir="LTR">‌</span>شهر که به تبعیدگاه و شکنجه<span dir="LTR">‌</span>گاه معروف است و ما مرتب اخبارش را در سایت<span dir="LTR">‌</span>مان، در کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی، منتشر می<span dir="LTR">‌</span>کنیم و علی<span dir="LTR">‌</span>رغم اینکه سعی می<span dir="LTR">‌</span>کنیم گزارش مربوط به آنها را انعکاسی وسیع بدهیم، ولی باز می<span dir="LTR">‌</span>بینیم که مورد اقبال بعضی از رسانه<span dir="LTR">‌</span>ها قرار نمی<span dir="LTR">‌</span>گیرد.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>کارگران زندانی</b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL">زندانیان کارگر طیف بزرگی از زندانیان سیاسی ایران را تشکیل می<span dir="LTR">‌</span>دهند که معمولاً به خاطر داشتن سندیکاهای مستقل و تلاش در زمینه حقوق کارگران تحت فشار هستند. علی نجاتی از اعضای هیئت مدیره سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه هم اکنون در زندان است. شاهرخ زمانی، کارگر نقاش و عضو هیئت بازگشایی سندیکای کارگران نقش و تزیینات ساختمان هم اکنون در زندان بسر می<span dir="LTR">‌</span>برد و به ۱۱ سال زندان به خاطر دفاع از حق تشکل و حقوق صنفی و قانونی کارگران محکوم شده است.</div> <div dir="RTL"> </div> <blockquote> <div dir="RTL"><img width="200" height="155" align="middle" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/iran_jailed_workers_jan_2012.jpg" alt="" /></div> <div dir="RTL"><strong>کارگران زندانی به ترتیب از راست به چپ: محمد جراحی، رضا شعبانی، شیث امانی، علی نجاتی، ابراهیم مددی، علی خاوران، بهنام ابراهیم‌زاده، رسول بوداغی، شاهرخ زمانی، صادق کریمی و مهدی شاندیز.</strong></div> </blockquote> <div dir="RTL">صدیق کریمی و شیث امانی از اعضای هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران نیز از دیگر زندانیان سیاسی به شمار می<span dir="LTR">‌</span>آیند. محمد جراحی به پنج سال، پدرام نصرالهی، به دوسال، مهدی فراحی شاندیز به سه سال و بهنام ابراهیم<span dir="LTR">‌</span>زاده برای فعالیت<span dir="LTR">‌</span>های کارگری به چهارسال زندان محکوم شده<span dir="LTR">‌</span>اند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">از مهم<span dir="LTR">‌</span>ترین خواست<span dir="LTR">‌</span>های کارگران، حق تشکیل سندیکاهای مستقل است. با اینکه به این خواست در قانون کار ایران توجه شده ولی در عمل جمهوری اسلامی با ایجاد تشکل<span dir="LTR">‌</span>هایی مانند خانه کارگر، آنها را وابسته به خود کرده است. در دهه اخیر شاهد خیل کارگرانی هستیم که به<span dir="LTR">‌</span>خاطر این ابتدایی<span dir="LTR">‌</span>ترین حقوق در زندان هستند؛ از آن جمله است رضا شهابی از کارگران شرکت واحد تهران. </div> <div dir="RTL"><b><br /> </b></div> <div dir="RTL">حسن زارع زاده اردشیر، کنشگر حقوق بشر در این زمینه می<span dir="LTR">‌</span>افزاید: «الان آقای رضا شهابی که یکی از کارگران شجاع است که در زندان چندروزی دست به اعتصاب غذا زد و دچار بیماری<span dir="LTR">‌</span>هایی شد. به طور مرتب یک پای او در دادگاه است و پای دیگرش در بیمارستان و خلاصه در شرایط نامناسبی به<span dir="LTR">‌</span>سر می<span dir="LTR">‌</span>برد. علی اخوان از فعالان کارگری به سه سال زندان محکوم شده است یا رسول بداغی، مدیر روابط عمومی کانون صنفی معلمان نیز شرایط خوبی در زندان ندارد. به مناسبت روز کارگر و معلم پیامی از او در قالب شعر منتشر کردیم. ما این متن را در سایت<span dir="LTR">‌</span>مان به عنوان نخستین رسانه<span dir="LTR">‌</span>ای که آن را منتشر می<span dir="LTR">‌</span>کند ارائه دادیم.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">بیانیه<span dir="LTR">‌</span>ای را نیز از یکسری از زندانیان سیاسی به عنوان زندانیان سکولارـ دموکرات منتشر کردیم که روز اول ماه مه را که روز کارگر است گرامی داشتند و عنوان کردند که تداوم رژیم جمهوری اسلامی باعث می<span dir="LTR">‌</span>شود که حقوق کارگر هم نقض شود. زندانیانی مثل حشمت<span dir="LTR">‌</span>الله طبرزدی، مجید دری، رضا شریفی بوکانی، میثاق یزدان<span dir="LTR">‌</span>نژاد، ناصر بردیا و جعفر اقدامی این بیانیه را امضا کرده بودند و همین نشان می<span dir="LTR">‌</span>دهد مسئله دفاع از حقوق کارگران الان به یک دغدغه و چالش اساسی تبدیل شده است و زندانیان سیاسی از طیف<span dir="LTR">‌</span>های مختلف، حتی در روز کارگر و معلم اقدام به صدور بیانیه برای آنان می<span dir="LTR">‌</span>کنند، علی<span dir="LTR">‌</span>رغم اینکه صدور چنین بیانیه<span dir="LTR">‌</span>ای تهدیدی هم برای آن<span dir="LTR">‌</span>ها در زندان محسوب می<span dir="LTR">‌</span>شود.»</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>زنجیر کردن پای زندانی در بیمارستان</b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <blockquote> <div dir="RTL"><img width="150" height="188" align="middle" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/hashem-khastar-human-right-prisoner-iran-mashad.jpg" alt="" /></div> <div dir="RTL">هاشم خواستار معلم زندانی در بهمن سال ۱۳۸۹ به بیمارستانی در شهر مشهد منتقل شد و او را با زنجیر به تخت بستند.</div> </blockquote> <div dir="RTL">در مجموع زندانیان سیاسی حتی در زمانی که برای معالجه به بیمارستان منتقل می<span dir="LTR">‌</span>شوند، با برخوردهایی توهین<span dir="LTR">‌</span>آمیز مثل زنجیر کردن پای زندانی به تخت مواجه<span dir="LTR">‌</span>اند. ازجمله در مورد کیوان صمیمی این اتفاق افتاد. این عمل با ضوابط و قوانین خود حاکمیت نیز در تضاد است.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">حسن زارع<span dir="LTR">‌</span>زاده اردشیر، کنشگر حقوق بشر وضعیت زندانیان دانشجو را اینگونه ترسیم می<span dir="LTR">‌</span>کند: «در مواردی مثل مرخصی دانشجویان هم قبلاً دیدیم مثلاً وقتی خانم مهدیه گلرو آمده بود به مرخصی شبانه به منزلش ریختند یا خانم بهاره هدایت و تعداد دیگری که این امکان را پیدا کرده بودند با موارد مشابه روبه<span dir="LTR">‌</span>رو شدند. در زمان دادن مرخصی<span dir="LTR">‌</span>های نوروزی، آقای احمد زیدآبادی این امکان را نیافت، ولی بعد از چند روز به وی گفتند که می<span dir="LTR">‌</span>تواند از مرخصی استفاده کند. بعد هم خیلی سریع او را به زندان برگرداندند. بنابراین ما می<span dir="LTR">‌</span>بینیم که فشار روی زندانیان سیاسی خیلی زیاد است و این یک رویه کاملاً غیرانسانی است که در زندان<span dir="LTR">‌</span>ها از سوی مقامات قضایی و امنیتی برقرار شده است و به هیچ عنوان دارای ضابطه نیست. چه تمام این افراد را به عنوان خطری برای بقای جمهوری اسلامی تلقی می<span dir="LTR">‌</span>کنند و خارج از اصول حقوقی و انسانی با این افراد برخورد می<span dir="LTR">‌</span>کنند.»</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>زندانیان زن و دانشجو</b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL"><span dir="LTR"> </span>در دهه ۶۰ عمده زندانیان سیاسی زن را کسانی تشکیل می<span dir="LTR">‌</span>دادند که وابسته به گروه<span dir="LTR">‌</span>های سیاسی بودند. در میان آنان شمار دانشجویان و دانش<span dir="LTR">‌</span>آموزان چشمگیر بود. در عین حال زنانی بودند که به خاطر دیانت بهایی در زندان بودند. امروز پس از گذشت سه دهه شاهد دگرگونی در ساختار زندانیان سیاسی زن ایران هستیم. دو گروه اصلی را می<span dir="LTR">‌</span>توان در این میان دید: گروه نخست زنانی هستند که به طور مشخص به خاطر فعالیت در حوزه حقوق زنان در زندان هستند؛ ازجمله کنشگران حرکت یک میلیون امضا. گروه دوم دانشجویان دختری هستند که به خاطر فعالیت<span dir="LTR">‌</span>های دانشجویی در پیوند با آزادی<span dir="LTR">‌</span>های سیاسی و حرکت<span dir="LTR">‌</span>های اعتراضی در زندان هستند.</div> <div dir="RTL"> </div> <blockquote> <div dir="RTL"><b>درحال حاضر حضور طیف سیاسی خاصی در رسانه</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>ها کاملاً مشهود است و به نظر می</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>رسد فعالان اجتماعی و روزنامه</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>نگاران، زندانیان سیاسی وابسته به خودشان را یا در واقع زندانیان سیاسی</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>ای را که نزدیک به آن</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>ها هستند و از نزدیک می</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>شناسند بیشتر مورد توجه قرار می</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>دهند.</b></div> </blockquote> <div dir="RTL">حسن زارع<span dir="LTR">‌</span>زاده اردشیر، وضعیت آنان را در زندان<span dir="LTR">‌</span>های کنونی ایران چنین ترسیم می<span dir="LTR">‌</span>کند:</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">«شماری از دانشجویان زندانی را زنان تشکیل می<span dir="LTR">‌</span>دهند که در بند زنان هستند و در کنار دیگر زندانیان سیاسی زن و همینطور سایر زندانیان زن که غیر سیاسی هستند. آنها در بند زنان به طور مرتب گرفتار یک وضعیت غیر بهداشتی هستند که گزارش می<span dir="LTR">‌</span>شود و خود زندانیان سیاسی در مورد وضعیت آنجا گله دارند. از طرفی دانشجویان زندانی مرد هم در زندان<span dir="LTR">‌</span>های دیگر پخش شده<span dir="LTR">‌</span>اند. بعضی از آن<span dir="LTR">‌</span>ها مثل مجید دری به شهرهای دیگر تبعید شده<span dir="LTR">‌</span>اند و تعدادی هم به زندان رجایی<span dir="LTR">‌</span>شهر و تعدادی هم در بند ۳۲۵ زندان اوین به سر می<span dir="LTR">‌</span>برند. طیف گسترده<span dir="LTR">‌</span>ای از اعضای انجمن<span dir="LTR">‌</span>های دانشجویی را این<span dir="LTR">‌</span>ها تشکیل می<span dir="LTR">‌</span>دهند که از زمان جنبش سبز به اینسو با آن<span dir="LTR">‌</span>ها برخورد شده است و در زندان<span dir="LTR">‌</span>های جمهوری اسلامی نگهداری می<span dir="LTR">‌</span>شوند و همواره وقتی که مسئله مرخصی و درمان مطرح است، می<span dir="LTR">‌</span>بینیم که دانشجویان در اولویت قرار ندارند؛ به خاطر اینکه همواره در صدر فعالیت<span dir="LTR">‌</span>های سیاسی قرار داشتند و بیشترین اعتراض<span dir="LTR">‌</span>ها را در جامعه و به<span dir="LTR">‌</span>خصوص در دانشگاه<span dir="LTR">‌</span>ها سازماندهی می<span dir="LTR">‌</span>کردند. حال نیز در زندان با سخت<span dir="LTR">‌</span>گیری<span dir="LTR">‌</span>های بسیار زیاد روبه<span dir="LTR">‌</span>رو هستند: کاوه رضایی، آرش صادقی، جواد علیخانی، بهاره هدایت، ابوالفضل طبرزدی، ضیا نبوی، مجید توکلی، شبنم مددزاده، مهدی خدایی، حسین رونقی ملکی، فرشته شیرازی، سعید جلالی<span dir="LTR">‌</span>فر ازجمله فعالان دانشجویی در حوزه<span dir="LTR">‌</span>های مختلف هستند که همواره تحت فشار قرار دارند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">آقای معین غمین، دانشجوی علوم و فنون دانشگاه بابل هم روز چهارم اردیبهشت دستگیر شده است. آقای علی سالم، فعال دانشجوی چپ از آخر فروردین ماه که به زندان اوین مراجعه کرد، حکم دوسال حبس تعزیری<span dir="LTR">‌</span>اش به اجرا درآمد و به بند ۳۵۰ منتقل شد. همچنین آقای میلاد کریمی عضو اتحادیه دموکراتیک دانشجویان کرد از ۱۴ فروردین خودش را به زندان سنندج برای اجرای حکم معرفی کرد.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">در بیرون از زندان دانشجویان فعال تلاش زیادی در دفاع از حقوق آن<span dir="LTR">‌</span>ها انجام می<span dir="LTR">‌</span>دهند و مرتب کمپین<span dir="LTR">‌</span>هایی را راه<span dir="LTR">‌</span>اندازی می<span dir="LTR">‌</span>کنند و همین کمپین اخیر با نام صدای دانشجویان در بند باشیم، یک حرکت بسیار موفق از سوی چندین تشکل دانشجویی و حقوق بشری است که توانست بار دیگر موضوع دانشجویان زندانی و زندانیان سیاسی را مطرح کند و تحرکی هم در دانشگاه<span dir="LTR">‌</span>ها و تشکل<span dir="LTR">‌</span>های دانشجویی در داخل و خارج از کشور به وجود آورد.»</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>وضعیت اسفبار زندان رجایی شهر</b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL">زندانی رجایی<span dir="LTR">‌</span>شهر در زمان پهلوی دوم ساخته و بهره<span dir="LTR">‌</span>برداری از آن در زمان جمهوری اسلامی آغاز شد.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"> این زندان در نزدیکی کرج واقع شده است. در دهه ۶۰ به نام زندان گوهردشت معروف بود و از آنجا که دارای شمار زیادی سلول انفرادی است، در ابتدا از آن به عنوان زندان تنبیهی استفاده می<span dir="LTR">‌</span>کردند؛ چون عدم ارتباط زندانی با دیگران و تنهایی ممتد و مدام باعث افسردگی، شکستن و اختلال<span dir="LTR">‌</span>های روانی در زندانی می<span dir="LTR">‌</span>شود.</div> <div dir="RTL"> </div> <blockquote> <div dir="RTL"><img width="200" height="98" align="middle" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/rajaieshahr.jpg" alt="" /></div> <div dir="RTL">حسن زارع‌زاده اردشیر: زندان رجایی شهر در دهه ۶۰ به نام زندان گوهردشت معروف بود و از آنجا که دارای شمار زیادی سلول انفرادی است، در ابتدا از آن به عنوان زندان تنبیهی استفاده می‌کردند.</div> </blockquote> <div dir="RTL">دو زندان گوهردشت و اوین در تابستان ۶۷ شاهد خونین<span dir="LTR">‌</span>ترین قتل عام سیاسی در صدسال اخیر ایران بودند. هنوز آمار دقیقی از اینکه چه شمار زندانی در تابستان ۶۷ در این زندان<span dir="LTR">‌</span>ها اعدام شده<span dir="LTR">‌</span>اند، در دست نیست. امروز از زندان رجایی<span dir="LTR">‌</span>شهر به عنوان تبعیدگاه نام می<span dir="LTR">‌</span>برند چون امکاناتی اندک برای زندانی دارد.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">حسن زارع<span dir="LTR">‌</span>زاده اردشیر می<span dir="LTR">‌</span>گوید: «ایقان شهیدی، دانشجوی زندانی در اوین و فعال حق تحصیل که بهایی هم هست، از زندان اوین به زندان رجایی شهر کرج تبعید شده و در کنار دیگر زندانیان سیاسی قرار گرفته است. می<span dir="LTR">‌</span>دانید اکثر کسانی که به زندان رجایی<span dir="LTR">‌</span>شهر تبعید می<span dir="LTR">‌</span>شوند، زندانیانی هستند که جمهوری اسلامی با آن<span dir="LTR">‌</span>ها برخورد تندتری انجام می<span dir="LTR">‌</span>دهد. کسانی که در زندان رجایی<span dir="LTR">‌</span>شهر کرج هستند، امکان تلفن به خانواده<span dir="LTR">‌</span>هایشان را ندارند و تلفن آن<span dir="LTR">‌</span>ها مدتی است که قطع شده. این<span dir="LTR">‌</span>ها در سالن ۱۲ در یک بند ویژه امنیتی در محاصره هستند و مقامات به هیچ عنوان اجازه نمی<span dir="LTR">‌</span>دهند که این<span dir="LTR">‌</span>ها بتوانند ملاقات و تلفن داشته باشند. ملاقات این<span dir="LTR">‌</span>ها هر دو هفته یکبار تحت تدابیر شدید امنیتی انجام می<span dir="LTR">‌</span>شود که البته ملاقات حضوری هم نیست، پشت شیشه است. ضمن اینکه هواخوری زندانیان رجایی<span dir="LTR">‌</span>شهر کمتر شده است و در روز دو سه ساعت بیشتر نیست. در حالی که قبلاً این<span dir="LTR">‌</span>ها در طول روز این اجازه را داشتند که به حیاط زندان بروند و برگردند. البته این فقط شامل زندان رجایی<span dir="LTR">‌</span>شهر نمی<span dir="LTR">‌</span>شود. در اکثر شهرستان<span dir="LTR">‌</span>ها ما این مشکلات را داریم. مجید دری دانشجوی زندانی که در زندان بهبهان است، نسبت به وضعیت این زندان بسیار انتقاد می<span dir="LTR">‌</span>کند و گزارش<span dir="LTR">‌</span>هایی را به بیرون داده که نشان می<span dir="LTR">‌</span>دهد تبعید زندانیان سیاسی به سایر زندان<span dir="LTR">‌</span>ها به این خاطر صورت می<span dir="LTR">‌</span>گیرد که آن<span dir="LTR">‌</span>ها را زیر فشارهای بیشتری قرار دهند. علی<span dir="LTR">‌</span>رغم این وضعیت اسفبار در زندان<span dir="LTR">‌</span>ها اما زندانیان سکولار دمکرات همواره از درون زندان بیانیه می<span dir="LTR">‌</span>دهند و به کوشش<span dir="LTR">‌</span>های خود ادامه می<span dir="LTR">‌</span>دهند.»</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>سایه</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>ای بر موضوع حقوق بشر در ایران</b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL">اردشیر زارع<span dir="LTR">‌</span>زاده براین باور است که سازش حکومت ایران و غرب نمی<span dir="LTR">‌</span>تواند بر مسئله حقوق بشر در ایران سایه بیافکند. گستره فعالیت برای زندانیان سیاسی و حقوق بشر آنچنان افزایش یافته که غیر قابل بازگشت است.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">وی ادامه می<span dir="LTR">‌</span>دهد: «اگرچه این مذاکرات به جایی رسیده که بعضاً گفته می<span dir="LTR">‌</span>شود ممکن است خیلی مسائل را تحت<span dir="LTR">‌</span>الشعاع قرار دهد، ولی با این حال من معتقد هستم که حجم گسترده فعالیت<span dir="LTR">‌</span>های حقوق بشری در برون<span dir="LTR">‌</span>مرز از سوی ایرانیان و غیر ایرانیان، نهادهای مدافع حقوق بشری ایرانی که در کشورهای مختلف در کانادا، آمریکا، اروپا و جاهای دیگر وجود دارند، این امکان را به دولت<span dir="LTR">‌</span>های خارجی نخواهند داد که نقض حقوق بشر را ندیده بگیرند و طبیعتاً در طول سال<span dir="LTR">‌</span>های گذشته هم این فعالیت<span dir="LTR">‌</span>ها بوده که بیشترین تأثیر را گذاشته است. ما بار<span dir="LTR">‌</span>ها دید<span dir="LTR">‌</span>ه<span dir="LTR">‌</span>ایم که در سطح بین<span dir="LTR">‌</span>المللی چقدر تمایل به مذاکره و سازش با جمهوری اسلامی زیاد بوده و همین کوشش<span dir="LTR">‌</span>های ایرانیان در خارج از کشور توانسته است مسیر این معاملات و این سازش<span dir="LTR">‌</span>ها را به سمت برخوردهای سختگیرانه با جمهوری اسلامی پیش ببرد.»</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><strong>ایمیل گزارشگر</strong>:</div> <div>pantea.bahrami@yahoo.com </div>
پانته‌آ بهرامی -زندانیان سیاسی در ایران، انعکاس گروه‌ها و گرایش‌های مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، قومی و مذهبی در جامعه‌اند و به همین دلیل هم به شدت رنگارنگ‌اند.
نظرها
نظری وجود ندارد.