حقیقت زندگی فلسطینی‌ها در اسرائیل: فقر و تبعیض
فرقی ندارد کدام حزب پیروز انتخابات باشد، فلسطینی‌ها در سرزمین‌های تحت تسلط اسرائیل به حاشیه رانده شده و تبعیض نظام‌مند را تجربه می‌کنند.
در نزدیکی انتخابات پارلمان اسرائیل باردیگر حزب‌های سیاسی از برنامه‌هایشان برای آنچه که «رفع نابرابری» و یا «زندگی مسالمت‌آمیز» در سرزمین‌های تحت تسلط اسرائیل می‌گویند و نتانیاهو هم وعده ضمیمه کردن کرانه‌های باختری به محدوده قلمرو حکمرانی دولتش. زندگی ساکنان جسر الزرقا، آخرین شهر فلسطینی‌نشین سواحل تحت تسلط اسرائیل امانشان می‌دهد که چگونه فلسطینانی که در محدوده حکمرانی دولت اسرائیل با ظلم و تبعیض نظام‌مند روبه‌رو هستند و دولت اسرائیل نسبت به حق آن‌ها در برخورداری از منابع مالی و حمایت دولت به عنوان شهروندان اسرائیل بی‌اعتنایی می‌کند. نژادپرستی موجود در قانون اساسی اسرائیل، فلسطینیان را به «اقلیتی» تبدیل کرده که به حال خود رها شده و به حاشیه رانده شده‌اند.شبکه خبری «الجزیره» در نزدیکی انتخابات از حال و روز ساکنان این شهر گزارش داده است؛ تصویری از رنج تبعیض و به حاشیه رانده شدن.
خانه‌های یک‌شکل با باغچه و زمین بازی عریض و استخر. شهر قیصریه در اراضی اشغالی اسرائیل، جایی که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر کنونی خانه‌ای دارد، مدت‌هاست با ویلاهای لوکس و ساکنان ثروتمندش شناخته می‌شود. برای شهروندان فلسطینی اسرائیل که در سمت دیگر این زمین‌ها زندگی می‌کنند واقعیت زندگی چیز دیگری ست.
جسر الزرقا، آخرین شهر باقی‌مانده فلسطین در سواحل اسرائیل است. این شهر یکی از فقیرترین و پرجمعیت‌ترین شهرهای تحت تسلط اسرائیل به‌شمار می‌رود. ساختمان‌های آکنده از جمعیت در هر نقطه‌ای از زمین که باقی‌مانده بود بنا شده‌اند و تقریبا هیچ درختی در این شهر وجود ندارد. جسر الزرقا خانه ۱۵۰۰۰ فلسطینی است و سال‌هاست که با یک بحران مسکن جدی رو به رو ست. زمین‌های آن غصب شده‌اند تا جایی برای ساختن زیرساخت‌های دولتی اسرائیل باز شود. یکی از این زیرساخت‌هاجمله بزرگراهی ست که تل‌آویو را به حیفا متصل می‌کند.
در ۲۰ سال گذشته مقامات اسرائیلی جسرالزرقا را به عنوان منطقه طبیعی حفاظت‌شده نیز ثبت کرده‌اند و در عمل باقی زمین‌ها برای ساکنان شهر غیرقابل استفاده شده است. در حالی که تا انتخابات اسرائیل در ۹ آوریل/۲۰ فروردین، زمان زیادی باقی نمانده، ساکنان این شهر به‌نظر بی‌تفاوت‌اند و عصبانی از سال‌ها نادیده‌گرفته شدن توسط دولت اسرائیل. آن‌ها به حال خود رها شده‌اند تا امورشان را خودشان اداره و به مشکلاتشان رسیدگی کنند و با نرخ بالای بیکاری مواجه شوند. شهروندان جسرالزرقا می‌گویند دولت به خاطر فلسطینی بودنشان علیه آن‌ها تبعیض قائل می‌شود.
جعفر فرح، مدیر مرکز «مساوات» (مرکز حمایت از شهروندان عرب اسرائیل) که در حیفا مستقر است می‌گوید:
«بحران مسکن جسرالزرقا به خاطر این نیست که زمینی برای ساختمان‌سازی وجود ندارد. به خاطر این است که کیبوتص‌های یهودیان (شهرک‌های اشتراکی برپایه اقتصاد کشاورزی)، زمین‌های اطراف را گرفته‌اند و از پس‌دادن این زمین‌ها به شهر خودداری می‌کنند و اجازه نمی‌دهند شهر توسعه پیدا کند. پس از ۷۰ سال (پس از ایجاد دولت اسرائیل) باید پیشرفت ببینید. چرا وضعیت به این شکل است؟ این به خاطر دیدگاه‌های اسرائیل به عنوان یک دولت یهودی ست. این دیدگاه جامعه فلسطینیان را منزوی کرده و حتی در منطقه زیبایی مانند اینجا باعث فقر و عصبانیت در فلسطینیان ساکن شده».
تبعیض آشکار
جسرالزرقا از تمام جهات در محاصره شهرک‌های اسرائیلی ست و قیصریه در جنوب، کیبوتص ماعاقان میخائیل در شمال و شهر یهودی‌نشین بیت حنانیه در شرق، جمعیت ۱۵۰۰۰ نفری روبه‌افزایش جسرالزرقا را در ۱۵۰ هکتار زمین تحت فشار قرار داده‌اند.
این در حالی ست که براساس اظهارات مراد عمش، رئیس شورای محلی جسرالزرقا، در بیت حنانیه ۹۰۰ نفر در ۳۰۰ هکتار زمین زندگی می‌کنند.
در دفتر او یک نقشه از منطقه به دیوار است که نشان می‌دهد استخرهای عظیم پرورش ماهی در کیبوتص معاقان میخائیل یک ناحیه ۲۴۰ هکتاری را گرفته‌اند. این کیبوتص همچنین دارای محصولات کشاورزی، باغات و گلخانه ای است و برخی از محصولات و میوه‌های تولیدی آن به اروپا صادر می شوند. شرکت پلاستیک‌سازی پلاسون بخش دیگری از این شهرک است که منبع اصلی درآمد این شهرک محسوب می‌شود.
دولت اسرائیل اما راه درآمدزایی را بر جسرالزرقا بسته است. طبق اظهارات عمش وقتی شورای محلی جسرالزرقا از دولت خواسته که اجازه بدهد یک مرکز پرورش ماهی برای ایجاد درآمدزایی شهر ایجاد شود، درخواستشان رد شده است: «ما معتقدیم این حق ماست که از دولت اسرائیل کمک دریافت کنیم. ما شهروندان این دولت هستیم. گفتگوها و مذاکرات زیادی کردیم اما در نهایت دولت درخواست ما را رد کرد».
به گفته عمش، سالانه به پانصد خانه جدید در جسرالزرقا احتیاج است اما پیدا کردن زمین برای ساختن این خانه‌ها بسیار مشکل است. در نتیجه بسیاری از خانواده‌ها مجبور شده‌اند به صورت مشترک در یک خانه زندگی کنند و این امر به آسیب‌دیدن روابط اجتماعی و طلاق زوج‌های زیادی منجر شده است.
دسترسی محدود به منابع مالی دولتی خدمات اجتماعی را قطع کرده و باعث شده تا ساکنان این شهر در غیاب یک سیستم جمع‌آوری زباله مجبور به سوختن زباله‌هایشان شوند. براساس گفته‌های عمش، این شهر در ۱۴ سال گذشته طرح‌های زیادی را برای توسعه شهر به دولت پیشنهاد کرده و به عنوان مثال خواسته از زمین‌های باقی‌مانده کنار دیوارهایی که قیصریه را جدا می‌کند استفاده کند اما درخواست‌ها بی‌فایده بوده‌اند و دولت اسرائیل حاضر نیست به مشکل تراکم جمعیت شهر اعتنا کند.
عمش می‌گوید ایجاد یک منطقه صنعتی نیز می‌تواند از نرخ بالای بیکاری در این شهر که تا ۳۰ درصد اعلام شده، بکاهد. نرخ ملی بیکاری در اسرائیل تنها ۴ درصد است: «فقط این نیست که ما رها شدیم و نادیده گرفته می‌شویم. دولت عمدا این کار را می‌کند. این تبعیض آشکار است».
کارزار انتخاباتی
در انتخابات ۹ آوریل برخی از نمایندگان کنست (پارلمان اسرائیل) و رهبران احزاب برای تبلیغات انتخاباتی به جسرالزرقا دیدن کرده‌اند. عمش می‌گوید هنوز نمی‌داند به کدام حزب رای خواهد داد چرا که هیچ‌کدام از آن‌ها به مشکلات جدی شهر رسیدگی نکرده‌اند. او می‌گوید همانطور که نمایندگان عرب کنست تمایل به گوش‌دادن به مشکلات را دارند و درگذشته سعی کرده‌اند این مشکلات را با وزیران مطرح کنند، هیچ پیشرفتی صورت نگرفته چرا که هیچ حزب عربی هرگز در پارلمان اسرائیل حضور نداشته است.
در نوامبر ۲۰۱۷ بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر کنونی اسرائیل به جسرالزرقا آمد تا در مراسم افتتاحیه یک پاسگاه پلیس جدید شرکت کند که برای رسیدگی به حوادث خشونت‌آمیز از جمله جنگ بین باندهای خلافکار ایجاد شده بود. عمش می‌گوید در آن زمان به نتانیاهو گفته ممکن است این پاسگاه بتواند خشونت خیابانی را کاهش دهد اما کمکی به رفع مشکلات اقتصادی و اجتماعی شهر نخواهد کرد. او همچنین گفته «اگر به جسرالزرقا کمک کنید، نه تنها در جسرالزرقا، بلکه در همه گروه‌های عرب مورد احترام خواهید بود»
نتانیاهو در سخنرانی‌اش در آن روز، پذیرفت که دولتش مدت‌ها به جسرالزرقا بی‌اعتنایی کرده و قول داد که بیشتر به این شهر بیاید تا بتواند برای بهترکردن شرایط زندگی مردم با مقامات محلی همکاری کند. اما او هرگز به این شهر بازنگشت.
او یکشنبه ۷ آوریل و در آستانه انتخابات اسرائیل وعده داد اگر در انتخابات پیروز شود شهرک‌های ساخته‌شده در کرانه باختری رود اردن را به اراضی اشغالی اسرائیل ضمیمه خواهد کرد. اسرائیل کنترل کرانه باختری را در دست دارد. در این منطقه صدها هزار نفر زندگی می‌کنند که بیش از ۲.۵ میلیون نفر فلسطینی را شامل می‌شود. اگر شهرک‌های کرانه باختری به صورت رسمی جزو زمین‌های اسرائیل اعلام شود امیدها برای تشکیل دولت فلسطینی کم‌رنگ‌تر از گذشته خواهد شد.
برگرداندن مالکیت
فرح می‌گوید شهروندان فلسطینی اسرائیل می‌توانند تاثیری بر تغییر در ائتلاف نتانیاهو داشته باشند، اما احتمالا تعداد رای‌دهندگان بسیار پایین خواهد بود: «شهروندان فلسطینی ۷۰ سال به‌حاشیه رانده شده‌اند و شهروند درجه دوم دولت نژادپرست اسرائیل محسوب می شوند. آن‌ها فکر نمی‌کنند بتوانند نژادپرستی و تبعیض نظام‌مند را که در «قانون اساسی اسرائیل به عنوان دولت ملی مردم یهود» و دیگر قوانین و سیاست‌گذاری‌ها نهادینه شده‌اند، تغییر دهد».
در ژوئیه کنست قانونی را تصویب کرد که به موجب آن اسرائیل به عنوان کشور ویژه مردم یهود تعریف شده و ۱.۸ میلیون شهروند فلسطینی که در اراضی اشغالی زندگی می‌کنند را در حاشیه قرار داده است.
به‌رغم واقعیت تلخ موجود، فلسطینیان تحت حکومت اسرائیل تلاش می‌کنند برای بهبود شرایط زندگیشان یک جامعه مدنی قوی بسازند.
مساوات که یکی از سازمان‌های مردمی ست تا به حال موفق شده دولت اسرائیل را مجبور کند تا منابع مالی مورد نیاز برای ایجاد یک مهدکودک در جسرالزرقا ( که حداقل به شش مهدکودک احتیاج دارد)، برنامه‌ای برای آموزش ۵۰ پرستار و یک پروژه ساختمانی برای ساختن ۴۰۰ واحد مسکونی را پرداخت کند. فرح می‌گوید دولت دو سال پیش حمل و نقل عمومی را در شهر ایجاد کرده است و «بالاخره پس از ۷۰ سال تبعیض، شورای شهر موفق شده مجوز لازم برای ساختن یک محله جدید را دریافت کند»
مساوات همچنین به زنان آموزش می‌دهد تا کسب و کارهای خانگی راه بیندازند و از این طریق ایجاد درآمد کنند. داوطلبان این مرکز در فعالیت‌هایی چون پاکسازی شهر و زیباسازی فضاهای عمومی با مسئولان محلی همکاری می‌کنند. فرح می‌گوید «حس غالب مردم این است که دیگر به اینجا تعلق ندارند و فکر نمی‌کنند که شهرشان یا روستایشان به آن‌ها تعلق دارد. مردم ترسیده‌اند. این بسیار مهم است که بتوانیم مردم را توانمند کنیم و مالکیت خیابان‌های شهر را به آن‌ها بازگردانیم».
در همین زمینه:
نظرها
نظری وجود ندارد.