سپیده قلیان و بهارانه‌ای از زندان: وقتی دانه خشکیده جوانه زد
سپیده قلیان: واژه‌ها نارسایند. نمی‌دانستم چه‌طور از زحماتتان قدردانی کنم. دانه لوبیایی از خوراک لوبیای پنج‌شنبه شب‌های انفرادی -بازداشتگاه اطلاعات- در جیب لباسم نگه داشته بودم. دانه پخته شده پس از مدتی خشک شد، به یاد هم طبقه‌ای‌هایم این یادگار را چند روزی در پارچه خیس نگهداری کردم، ناباورانه جوانه زد. دانه جوانه‌زده را در گلدان کوچکم کاشتم، سبز شد.
خورشید در سپیدار می‌درخشد ...
واژه‌ها نارسایند. نمی‌دانستم چه‌طور و چگونه از زحماتتان قدردانی کنم. دانه لوبیایی از خوراک لوبیای پنج‌شنبه شب‌های انفرادی -بازداشتگاه اطلاعات- در جیب لباسم نگه داشته بودم. دانه پخته شده پس از مدتی خشک شد، به یاد هم طبقه‌ای‌هایم این یادگار را چند روزی در پارچه خیس نگهداری کردم، ناباورانه جوانه زد. دانه جوانه‌زده را در گلدان کوچکم کاشتم، سبز شد. تقدیم به همه‌تان. تابنده باد سرنوشت‌تان ...
بهار ۹۸
سپیده/ گلی از سپیدار
لینک این مطلب در تریبون زمانه
- در همین زمینه
نظرها
جهان
سپیده جان دخترم ، شما همان دانه هستید که در سپیده دم و بامداد بهاری جوانه زده اید حتی از پشت دیوارهای سترگ بتونی و زیر سقف و اعماق سیاه چالها و شکنجه گاههای پیش از وسطایی و زنده بگور کردن دخترکان و شیر زنان در خاک سیاه گور یا حرمسرای وحشیان متجاوز حجاز ، شما همان جوانه های روییده در سپیده دمید که در گوشه و کنار این سرزمین اشغال شده بدست مزدوران داغ ننگ بر پیشانی و وطن فروشان جیره خوارشن در سیاه چالها زنده بگور شده اید ولی باز هم سبز شده و جوانه زده اید تا نمونه و آموزگار و رهبر ی برای خفتگان بیرون از سیه چالها باشید شما ژاندارک ها و جمله یوپاشاهای جوانه زده و زنده ما هستید ، تهمینه ها و رودابه و شیرزنان این سزمین اهورایی نه سرزمین اشغال شده بدست واپس گرایان دستار بسر ، شما سپیده دم سر سبز نجات ایران هستید