گفتوگوی بابک مینا با محمدرضا نیکفر درباره هایدگر
<div dir="RTL">بابک مینا − مارتین هایدگر شاید مسئله برانگیزترین فیلسوف قرن بیستم باشد. از سویی تأثیرگذارترین و احتمالا مهمترین چهره در فلسفه قاره‌ای است، و از سویی دیگر فلسفه او یکسره زیر سایه گرایش سیاسی‌اش قرار دارد.</div> <!--break--> <div dir="RTL"> <img width="200" height="314" align="left" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/heidegger_-_sein_und_zeit.jpg" /></div> <div dir="RTL">بحث درباره رابطه اندیشه فلسفی هایدگر و نازیسم ظاهراً تمامی ندارد. نخست در آلمان این بحث با رساله مشهور"<i>ژارگون اصالت"</i> آدورنو آغاز شد، و سپس در کشورهای دیگر و به خصوص در فرانسه ادامه یافت. آدورنو فلسفه هایدگر را تقریبا به فاشیسم فرومی کاهد. این موضع شاید بسیار رادیکال و ناموجه بنماید، اما اگر دیدگاه آدورنو را هم نپذیریم، بی گمان نمی توانیم از میل و رغبت هایدگر به جنبش فاشیستی، به سادگی بگذریم.</div> <div dir="RTL">بحث رابطه فلسفه هایدگر با سیاست او در ایران در دهه شصت خورشیدی آغاز شد و تا کنون کم وبیش ادامه دارد. اکنون که برخی از آثار اصلی هایدگر در ایران در حال ترجمه شدن است، مباحثه درباره سیاست او شاید روشن تر و امکان پذیرتر شده است.</div> <div dir="RTL"><strong>گفت‌وگو با محمدرضا نیکفر در مورد هایدگر</strong> بر این مبنا صورت گرفته است.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">این گفت‌وگو در پنج قسمت منتشر شده است:</div> <div dir="RTL"><strong><br /> </strong></div> <div dir="RTL"><strong>۱. </strong><a href="#http://radiozamaneh.com/reflections/2012/03/23/12354"><strong><span>دو چهره هایدگر</span></strong></a></div> <div dir="RTL"><strong>۲. </strong><a href="#http://radiozamaneh.com/reflections/2012/04/01/12559"><strong><span>نیچه و واگنر، هایدگر و هیتلر</span></strong></a></div> <div dir="RTL"><strong>۳. </strong><a href="#http://radiozamaneh.com/reflections/2012/04/06/12845"><strong><span>حال و هوای هایدگر</span></strong></a></div> <div dir="RTL"><strong>۴. </strong><a href="#http://radiozamaneh.com/reflections/2012/04/13/13096"><strong><span>هستی هایدگر و خدای اسلام</span></strong></a></div> <p><strong><span dir="RTL">۵. </span></strong><span dir="RTL"><a href="#http://radiozamaneh.com/reflections/2012/04/19/13392"><strong>هایدگر و کاریکاتور فردیدی‌اش</strong></a></span></p>
بابک مینا − مارتین هایدگر شاید مسئله برانگیزترین فیلسوف قرن بیستم باشد. از سویی تأثیرگذارترین و احتمالا مهمترین چهره در فلسفه قارهای است، و از سویی دیگر فلسفه او یکسره زیر سایه گرایش سیاسیاش قرار دارد.
بحث درباره رابطه اندیشه فلسفی هایدگر و نازیسم ظاهراً تمامی ندارد. نخست در آلمان این بحث با رساله مشهور”ژارگون اصالت” آدورنو آغاز شد، و سپس در کشورهای دیگر و به خصوص در فرانسه ادامه یافت. آدورنو فلسفه هایدگر را تقریبا به فاشیسم فرومی کاهد. این موضع شاید بسیار رادیکال و ناموجه بنماید، اما اگر دیدگاه آدورنو را هم نپذیریم، بی گمان نمی توانیم از میل و رغبت هایدگر به جنبش فاشیستی، به سادگی بگذریم. بحث رابطه فلسفه هایدگر با سیاست او در ایران در دهه شصت خورشیدی آغاز شد و تا کنون کم وبیش ادامه دارد. اکنون که برخی از آثار اصلی هایدگر در ایران در حال ترجمه شدن است، مباحثه درباره سیاست او شاید روشن تر و امکان پذیرتر شده است. گفتوگو با محمدرضا نیکفر در مورد هایدگر بر این مبنا صورت گرفته است. این گفتوگو در پنج قسمت منتشر شده است:
نظرها
نظری وجود ندارد.