نسرین ستوده: خواسته سحر خدایاری ورود به استادیوم بود و معلوم نیست چرا باید در دادگاه انقلاب محاکمه می‌شد؟

هم‌‌میهنان گرامی و فعالان حقوق بشر!

در زیر رگبار عجولانه‌ احکام قضایی که بر سر فعالان مدنی و سیاسی باریدن گرفته است، دادگاه انقلاب با هدف حفظ نظام، کشور و ارزش‌های انسانی را نادیده انگاشته است.

سحر خدایاری، دختر آبی که در اعتراض به روند ظالمانه‌ پرونده‌اش دست به خودسوزی زده بود، خواسته‌ای جز ورود به استادیوم نداشت و معلوم نیست چرا باید در دادگاه انقلاب محاکمه می‌شد. حال معلوم شده است ۶ نفر دیگر نیز به همین اتهام که مطابق قانون جرم نیست بازداشت و به زندان قرچک فرستاده شده‌اند.

روند تعقیب، احضار، بازخواست و تهدیدهای مداوم بازجویان و قضات، سحر خدایاری را که شهروندی عادی با خواسته‌ای به غایت معمولی بود به سمت خودسوزی سوق داد.

در میانه‌ صدور احکام دو رقمی و چند سده حبس برای جوانان کشورمان به جرم دفاع از حقوق کارگران، زنان و حق ورود به ورزشگاه، سخن گفتن از فشار روانی ماه‌ها تعقیب کیفری، احضار، صدور کیفرخواست و محاکمه که سحر با آنها دست به گریبان بوده است، طنز ظریفی به نظر می‌رسد. اما تحمل تعقیب کیفری برای شهروندان اساسا سخت است که در اعلامیه‌ جهانی حقوق بشر و قانون اساسی کشورهای مختلف، تعقیب کیفری افراد محدود به شرایطی شده است که در مورد سحر به هیچ وجه مصداق نداشت.

من ضمن عرض تسلیت صمیمانه به خانواده‌ سحر عزیز، جامعه‌ ورزشی و جامعه‌ حقوق بشر، توجه عمومی را به فشار فزاینده‌ دادگاه انقلاب که قریب ۴۰ سال است موضوعیت خود را از دست داده است، جلب می‌کنم.

در پایان ذکر این نکته را لازم می‌دانم که باید هرچه زودتر دست از پیگرد قضایی زنانی که به جرم ناکرده و با هدف تماشای فوتبال بازداشت می‌شوند، برداشته شود.

با آرزوی آزادی و برابری برای زنان و مردان کشورمان

شهریور ۹۸
اوین – بند زنان
نسرین ستوده

لینک این مطلب در تریبون زمانه