ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

حکومت ایران در جنبش غیرمتعهدها به دنبال چیست؟

<p>امین قضایی &minus; برگزاری شانزدهمین اجلاس سران کشورهای غیرمتعهد، طی روزهای ۲۶ تا ۳۱ اوت در تهران و آغاز ریاست سه ساله ایران در این سازمان، برخی از تحلیل&zwnj;گران سیاسی را بر آن داشته تا درباره بهره&zwnj;&zwnj;برداری&zwnj;های سیاسی محتمل ایران از این اجلاس گمانه زنی کنند.</p> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <!--break--> <div dir="RTL">&nbsp;میزبانی ایران حتی بیش از خود این اجلاس بحث&zwnj;برانگیز بوده است، زیرا از نگاه غرب، مشارکت سران عالی&zwnj;رتبه کشورهای غیرمتعهد در این اجلاس، در حکم شکستن انزوای سیاسی ایران تلقی می&zwnj;شود. در این میان، خبر حضور محمد مرسی، رییس جمهور مصر، بعد از سالها نبود روابط سیاسی بین دو کشور و حضور بان&zwnj;کی&zwnj;مون، دبیرکل سازمان ملل در تهران، مقامات آمریکایی را به واکنش برانگیخته است. به عنوان مثال، <span>ویکتوریا نولاند (Victoria Nuland</span><span>)</span>، <span>سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا گفته است: &quot;ایران قصد دارد از اجلاس سران غیرمتعهد و شرکت&zwnj;کنندگان آن برای پیشبرد اهداف خود استفاده کند تا بر این واقعیت پرده افکند که از تعهدات متقابل نسبت به شورای امنیت سازمان ملل، آژانس انرژی هسته&zwnj;ای و دیگر نهادهای بین المللی سرباز زده است....بنابراین صادقانه بگویم که فکر نمی&zwnj;کنم ایران شایستگی این میزبانی را داشته باشد.&quot; (<a href="http://news.yahoo.com/us-eyes-iran-summit-non-aligned-nations-warily-200447924.html">منبع</a>)</span></div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><span>از طرف مقابل، جمهوری اسلامی نیز این اجلاس را بسیار جدی گرفته است و حتی برای حفظ امنیت و احتمالاً عدم حضور تظاهرکنندگان، در مدت برگزاری اجلاس، در تهران تعطیلی رسمی اعلام کرده است. </span>ارسلان فتحی&zwnj;پور، رییس کمیسیون اقتصادی مجلس ایران، در چهاردهم ماه اوت، بهره&zwnj;برداری سیاسی از این اجلاس را کتمان نمی&zwnj;کند:</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">&quot;ما در جلسات خود با مقامات دولت&zwnj;های غیرمتعهد، باید آنها را به غیرقانونی بودن این تحریم&zwnj;ها آگاه ساخته و برای بی&zwnj;اثر کردن این تحریم با آنان به گفتگو بنشینیم.&quot; (<a href="http://theintelhub.com/2012/08/16/non-aligned-movement-summit/">منبع</a>)</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">اکنون این سئوال مطرح می&zwnj;شود که آیا ایران واقعاً می&zwnj;تواند از تصمیمات این اجلاس در سیاست خارجی خود و برای دور زدن تحریم&zwnj;ها موفقیتی حاصل کند یا آنکه این اجلاس برای جمهوری اسلامی تنها اهمیت نمادین دارد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">برای پاسخ به این سئوال ابتدا بعد از یک معرفی مختصر از جنبش غیرمتعهدها، عملکرد این جنبش را به خصوص بعد از پایان جنگ سرد، بررسی می&zwnj;کنیم.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>وضعیت جنبش غیرمتعدها</b></div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">جنبش کشورهای غیرمتعهد (<span dir="LTR">non-Aligned Movement</span> یا به&zwnj;طور خلاصه <span dir="LTR">NAM</span>) در سال ۱۹۶۱، به هدف تشکیل یک جبهه سوم شکل گرفت تا تعهدی نسبت به پیگیری هیچکدام از سیاست&zwnj;های اردوگاه کمونیستی در شرق و اردوگاه سرمایه داری در غرب نداشته باشد. در سال ۱۹۵۵، درکنفرانس باندونگدر اندونزی، جواهر لعل نهرو، جمال عبدالناصر و سوکارنو، به ترتیب رؤسای وقت کشورهای هند، مصر و اندونزی، برای نخستین بار اندیشه تشکیل چنین سازمانی را مطرح کرده و شش سال بعد این سازمان در بلگراد و با حضور مارشال تیتو، رهبر یوگسلاوی، اولین اجلاس خود را برگزار کرد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">این جنبش عمدتاً به انگیزه و نمایندگی کشورهایی تشکیل شد که به تازگی از کشورهای استعمارگر، استقلال یافته بودند و به همین دلیل گرایش&zwnj;های ضدامپریالیستی، ضداستعماری، ضدآپارتاید و ضدصهیونیستی در آنها مشهود بود. سازمان کشورهای غیرمتعهد در مقابل تقسیم&zwnj;بندی جهان به شرق کمونیستی و غرب سرمایه&zwnj;داری، نقشه دیگری از جهان را بین کشورهای شمال و جنوب ترسیم کرده و خواهان حفظ صلح، استقلال سیاسی-اقتصادی و حفظ تمامیت عرضی کشورهای جنوب شدند. همچنین این کشورها نسبت به مسابقه تسلیحاتی دو ابرقدرت جهان و افزایش زرادخانه&zwnj;های هسته&zwnj;ای، ابراز نگرانی کرده و سیاست خلع سلاح تدریجی و متوازن را تشویق کردند.</div> <div dir="RTL">در زمان جنگ سرد، سه رویکرد عمده جنبش عبارت بود از:</div> <div dir="RTL">&minus; حق قضاوت مستقل برای کشورهای عضو،</div> <div dir="RTL">&minus; مبارزه علیه امپریالیسم و</div> <div dir="RTL">&minus; میانه&zwnj;روی و بی طرفی در روابط با ابرقدرتهای جهان.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <blockquote> <div dir="RTL">برای کشورهای غیرمتعهد ایجاد توازن مهمتر از کاهش واقعی در تولید سلاح است و بدین ترتیب از آنجایی که مصوبات آنها عملاً تاثیری در کاهش سلاح کشورهای غیرعضو ندارد، تاکید بر توازن، در نهایت توجیهی برای تولید سلاح و افزایش قدرت نظامی این کشورها به بهانه ایجاد توازن نظامی بوده است. <br /> این جنبش در رابطه با پرونده هسته&zwnj;ای ایران نیز جز در دفاع از برنامه هسته&zwnj;ای ایران و تصریح بر صلح&zwnj;آمیز بودن آن نکوشیده است.</div> </blockquote> <div dir="RTL">یکی از شروط مهم عضویت در این سازمان آن بود که کشور متقاضی هیچ توافق نظامی (به خصوص در آن&zwnj; زمان پیمان سنتو- پیمانی که علیه نفوذ کمونیسم منعقد شده بود) با هیچ&zwnj;کدام از ابرقدرت&zwnj;ها نداشته باشد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">اما جنبش کشورهای غیرمتعهد، پس از فروپاشی شوروی، فلسفه وجودی خود را تاحدی از دست داد و بنابراین مجبور شد که در نخستین اجلاس بعد از پایان جنگ سرد در کوالالامپور، تعریف دوباره&zwnj;ای از اهداف خود بدست دهد. این جنبش بعد از جنگ سرد، بر مسائل اقتصادی و فقر در کشورهای جهان سوم بیشتر توجه کرده و از مسائل سیاسی &nbsp;<span>چندجانبه&zwnj;گرایی و مقابله با تک قطبی&zwnj;شدن جهان، اصلاح نظام سازمان ملل، خلع سلاح جهانی، مبارزه علیه تروریسم جهانی و پیشبرد حقوق بشر و صلح، در دستور کار آن قرار گرفت.</span></div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">اما به نظر منتقدین (که تعداد آنان کم نیست)، این جنبش با وجود اهداف عالی و آرمان&zwnj;های انسانی خود، به دلایل بسیار، از جمله اختلافات ایدئولوژیک و نیز عدم تعهد و صداقت اعضا در انجام مصوبات، موفقیت بسیار اندکی داشته است. حتی بسیاری معتقدند که این جنبش عملاُ به ورطه لفاظی و کلی&zwnj;گویی، نشست&zwnj;های فرمایشی و بوروکراسی در افتاده است. منتقدین می&zwnj;گویند که بین آنچه رهبران جنبش موعظه کرده و عمل می&zwnj;کنند، همواره دوگانگی وجود دارد و اغلب همان مصوبات سازمان ملل را دوباره در سازمان خود به تصویب می&zwnj;رسانند. بسیاری از اعضا، به خصوص در مورد حقوق بشر، از این جنبش برای حفظ ظاهر و توجیه اعمال خود استفاده می&zwnj;کنند. (<a href="http://www.zeepedia.com/read.php?non-alignment_movement_criticism_of_nam_nam_and_pakistan_international_relations_ir&amp;b=100&amp;c=19">منبع</a>)</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">بررسی صحت و سقم این انتقادات برای پاسخ به سئوال ما مفید خواهد بود، زیرا اگر تصمیمات و اعلامیه&zwnj;های این سازمان فرمایشی باشد، در این صورت جمهوری اسلامی نخواهد توانست از این سازمان بهره&zwnj;برداری سیاسی یا اقتصادی چندانی بکند. بنابراین ما در ادامه، عملکرد جنبش کشورهای غیرمتعهد را درباره برقراری صلح، خلع سلاح و تلاش برای ایجاد جهانی عاری از سلاح هسته&zwnj;ای و در نهایت حقوق بشر بررسی می&zwnj;کنیم.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">&nbsp;● برقراری صلح</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">ناتوانی این جنبش در برقراری صلح حتی بین اعضای خود، امری واضح است. در طول حیات این جنبش، بسیاری از اعضای آن با یکدیگر در جنگ بوده و یا حتی در یک جنگ داخلی گرفتار بوده&zwnj;اند. برای مثال، این سازمان در حل منازعات در جنگ داخلی کامبوج، جنگ هشت ساله ایران و عراق و حتی مسائل نسبتاً ساده&zwnj;تری مانند منازعه هند و پاکستان بر سر کشمیر، کوچکترین موفقیتی نداشته است. در برابر سالها قساوت یکی از اعضای این جنبش یعنی حکومت سودان در دارفور، هیچ تلاشی نمی&zwnj;شود و تنها به ستایش از فعالیت&zwnj;های اتحادیه آفریقا در تقویت صلح در این کشور بسنده می&zwnj;شود. بنابراین به نظر منتقدین، این جنبش در ناآرامی&zwnj;های اخیر سوریه نیز عملاً کار خاصی نخواهد کرد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">● خلع سلاح و تلاش برای ایجاد جهانی عاری از سلاح هسته ای</div> <div dir="RTL">&nbsp;<b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">در سال ۱۹۹۵ جنبش غیرمتعهدها اعلام کرد:</div> <div dir="RTL">&quot;خلع سلاح کامل و عمومی، تحت کنترل بین&zwnj;المللی، یک هدف نهایی باقی می&zwnj;ماند که برای نیل به آن، باید رویکردی متوازن، عاری از تبعیض و قابل درک برای امنیت ملی کشورها، اتخاذ گردد&quot; (<a href="http://www.mpil.de/shared/data/pdf/pdfmpunyb/01_strydom_11.pdf">منبع</a>)</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">این رویکرد یعنی حذف تمامی سلاح&zwnj;های کشتار جمعی و تحقق جهانی عاری از سلاح&zwnj;های هسته&zwnj;ای با کاهش تدریجی و متوازن، در تمامی اجلاس&zwnj;ها موضوعی تکراری بوده است. جدا از اینکه این اعلامیه بیشتر در حد حرف باقی ماند، سه سال بعد در اجلاس دوربان، همین گفته نیز با ایجاد شرط و تبصره ضعیف&zwnj;تر شد. در این اجلاس توافق شد که دولت&zwnj;های مناطق مختلف، در ایجاد توازن بیشتر در سلاح&zwnj;های معمولی و خلع سلاح می&zwnj;توانند مشخصات خاص هر منطقه و افزایش امنیت هر دولت را در نظر بگیرند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <blockquote> <div dir="RTL">موضع جنبش غیرمتعهدها در مورد نقض حقوق بشر در ایران نیز از پیش مشخص است. با وجود اینکه موضع رسمی اکثر سران غیرمتعهد، پذیرش اعلامیه جهانی حقوق بشر و جهانشمولی مفاد آن است، اما همزمان در این بلوک نظری پیش می&zwnj;رود که با دیدگاه جمهوری اسلامی در این مورد همپوشی دارد که در بحث بر سر حقوق بشر باید توجه ویژه&zwnj;ای به شرایط فرهنگی و مذهبی هرکشور داشت.</div> </blockquote> <div dir="RTL">آنها همچنین به این نتیجه رسیدند که توانایی در اکتساب قدرت نظامی منجر به توازن قوا می&zwnj;شود. یکی از منتقدین این جنبش به نام هنی استیردام (<span dir="LTR">Hennie Styrdom</span>)در نقد این تصمیم&zwnj;گیری می&zwnj;نویسد:</div> <div dir="RTL">&laquo;جلوگیری از عدم توازن در قدرت نظامی یک چیز است و اعتقاد به گسترش برابر در ساخت و اکتساب توانایی نظامی چیز دیگری. این تصور غلط است که ایجاد توازن در قدرت نظامی بوسیله توافق، تقاضا در بازارهای جدید را کاهش خواهد داد و ایجاد اتحاد جدید نظامی برای اهداف استراتژیک را مانع خواهد شد.&raquo; (<a href="http://www.mpil.de/shared/data/pdf/pdfmpunyb/01_strydom_11.pdf">منبع</a>)</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">برای کشورهای غیرمتعهد ایجاد توازن مهمتر از کاهش واقعی در تولید سلاح است و بدین ترتیب از آنجایی که مصوبات آنها عملاً تاثیری در کاهش سلاح کشورهای غیرعضو ندارد، تاکید بر توازن، در نهایت توجیهی برای تولید سلاح و افزایش قدرت نظامی این کشورها به بهانه ایجاد توازن نظامی بوده است.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">این جنبش در رابطه با پرونده هسته&zwnj;ای ایران نیز جز در دفاع از برنامه هسته&zwnj;ای ایران و تصریح بر صلح&zwnj;آمیز بودن آن نکوشیده است.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">این سازمان تاکنون از سال ۲۰۰۸ تا آخرین&zwnj; بار در آوریل ۲۰۱۲، شش بار خطاب به آژانس انرژی هسته&zwnj;ای، برنامه هسته&zwnj;ای ایران را صلح&zwnj;آمیز خوانده و از حق این دولت برای دستیابی به فن&zwnj;آوری هسته&zwnj;ای دفاع کرده است. همچنین در ۲۱ ژانویه ۲۰۱۱، یکی از روسای سازمان سران غیرمتعهد به دعوت ایران از تاسیسات هسته&zwnj;ای دیدن کرده و گزارشی در دفاع از آن صادر می&zwnj;کند. (<a href="http://www.nti.org/treaties-and-regimes/non-aligned-movement-nam/">منبع</a>) اعضای این جنبش، اهداف صلح آمیز ایران را مسلم فرض می&zwnj;گیرند. حتی وقتی ایران پیشنهاد تامین سوخت یا غنی&zwnj;سازی در خارج از کشور را نپذیرفت، این جنبش همچنان بر این فرض پایبند باقی ماند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">این بار نیز می&zwnj;توان حدس زد که جمهوری اسلامی در پی جلب حمایت کشورهای غیرمتعهد از پرونده هسته&zwnj;ای خود در سازمان ملل باشد. اما با توجه به اینکه جنبش غیرمتعهدها بارها حمایت خود را از ایران اعلام کرده و بارها نماینده ایران با نماینده غیرمتعهدها در شورای امنیت ملاقات داشته است، می&zwnj;توان نتیجه گرفت که اگر این حمایت&zwnj;ها تاثیرگذار بود، می&zwnj;بایست مدتها پیش تاثیر خود را بر شکستن تحریم&zwnj;ها می&zwnj;گذاشت.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">● حقوق بشر</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">دیدگاه و عملکرد این سازمان درباره حقوق بشر نیز جای انتقادات فراوان دارد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">در آوریل سال ۲۰۰۶، شورای حقوق بشر سازمان ملل جایگزین کمیسیون سازمان ملل در مسائل حقوق بشر شد. این تغییر نهادین به خاطر یافته&zwnj;های تاسف&zwnj;آور یک گزارش به شرح زیر بود :</div> <div dir="RTL">&quot;ما در سالهای اخیر نگران شده&zwnj;ایم که دولتها نه برای اینکه حقوق بشر را تقویت کنند بلکه برای اینکه از خود در مقابل نقد دیگران حمایت کنند، در پی عضویت در این کمیسیون هستند. این کمیسیون نمی&zwnj;تواند معتبر باشد اگر در باب مسائل حقوق بشر به عنوان جایگاهی برای رفتار دوگانه دیده شود.&quot;</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">رفتار غیرمتعهدها در این شورای جدید قابل تامل است. کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل، پیش&zwnj;نویس یک تصمیم با حمایت بلاروس و ازبکستان، دو کشوری که به نقض حقوق بشر شهرت دارند، را به تصویب رساند. در این پیش&zwnj;نویس نوشته شده بود :</div> <div dir="RTL">&laquo;تمامی مسائل حقوق بشر، جهانشمول، مستقل و مرتبط با یکدیگر هستند و باید با آن به روشی برابر، منصفانه و با موضع&zwnj;گیری و تاکید یکسان در مورد همه کشورها برخورد شود، درحالیکه اهمیت مختصات منطقه&zwnj;ای، ملی و پیشینه تاریخی، فرهنگی و مذهبی مختلف را باید در نظر داشت... به لحاظ سیاسی، تصمیمات مغرضانه درباره وضعیت حقوق بشر در یک کشور خاص، اصل عینیت و غیرگزینشی بودن در رابطه با مسائل حقوق بشر را به شدت تخریب می&zwnj;کند.&raquo; (<a href="http://www.mpil.de/shared/data/pdf/pdfmpunyb/01_strydom_11.pdf">منبع</a>)</div> <div dir="RTL"><br /> <blockquote> <div dir="RTL">وقتی مطابق آمار، از سی کشور اول در نقض حقوق بشر در سال ۲۰۰۷، تنها سه کشور (روسیه، چین و گینه استوایی) عضو غیرمتعهدها نیستند، مهر تایید این حکام بر نسخه اسلامی از حقوق بشر نمی&zwnj;تواند به ترمیم وجهه جمهوری اسلامی در این زمینه کمکی کند.</div> </blockquote></div> <div dir="RTL">در اینجا منظور از غیرگزینشی عمل کردن درباره مسائل حقوق بشر این است که سازمان ملل حق ندارد درباره وضعیت حقوق بشر در یک کشور خاص محکومیتی صادر کند، چرا که این به معنای گزینشی عمل کردن است. کانادا در همین جلسه و در مخالفت با این تصمیم، اعلام کرد که این تصمیم مبنی بر حذف انگیزه&zwnj;های سیاسی برای نقد یک کشور خاص، خود مغرضانه است و لازم است تا این توانایی را داشته باشیم که سوء&zwnj;استفاده&zwnj;ها و تخلفات جدی در یک کشور را مطرح کنیم.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">جالب است که در پیش&zwnj;نویس قبلی در نوامبر ۲۰۰۶، پاراگرافی وجود داشت که استثنایی برای این تصمیم قائل می&zwnj;شد:</div> <div dir="RTL">&quot;تصمیم&zwnj;گیری در مورد یک کشور خاص برای وضعیت حقوق بشر تنها باید در موارد تخلفات شدید از حقوق بشر مانند قتل&zwnj;عام، پاکسازی نژادی و جنایت برعلیه بشریت باشد.&quot;</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">اما این پاراگراف در مصوبه نهایی حذف شد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">همین تصمیم عیناً در سازمان کشورهای غیرمتعهد اتخاذ شد و بدین ترتیب عملاً سازمان ملل از انتقاد در برابر موارد نقض حقوق بشر، خلع سلاح شد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">موضع جنبش غیرمتعهدها در مورد نقض حقوق بشر در ایران نیز از پیش مشخص است. با وجود اینکه موضع رسمی اکثر سران غیرمتعهد، پذیرش اعلامیه جهانی حقوق بشر و جهانشمولی مفاد آن است، اما همزمان در این بلوک نظری پیش می&zwnj;رود که با دیدگاه جمهوری اسلامی در این مورد همپوشی دارد که در بحث بر سر حقوق بشر باید توجه ویژه&zwnj;ای به شرایط فرهنگی و مذهبی هرکشور داشت.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">برای مثال در کنفرانسی که جنبش غیرمتعهدها در سپتامبر ۲۰۰۷ در تهران و درباره حقوق بشر برگزار کرد، منوچهر متکی، وزیر امور خارجه ایران، از این فرصت استفاده کرده و نقد حقوق بشر را ابزاری برای اِعمال فشار به کشورهای مستقل دانست و خواستار تغییر منشور جهانی حقوق بشر شد، چرا که در زمان تدوین این منشور، کشورهای اسلامی حضور نداشتند. محمد مهدی آخوندزاده، معاون وزیر امور خارجه، نیز به نمایندگی از ایران در این اجلاس گفت: &laquo; ایران یکی از قربانیان سیاسی شدن حقوق بشر بوده است.&raquo; (<a target="_blank" href="http://www.eyeontheun.org/editor.asp?p=383&amp;b=1" rel="noopener"><span>منبع</span></a>)</div> <p>&nbsp;</p> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">&nbsp;مطابق آمار هرانا، خبرگزاری حقوق بشر ایران، تنها در سال ۱۳۹۱، بیش از پنجاه هزار مورد نقض حقوق مستقیم بشر، گزارش شده است. در سال ۱۳۹۰، ۵۲۳ نفر به اعدام محکوم شده و حکم اعدام ۴۵۶ نفر اجرا شد. سه نفر از این اعدام شدگان به دلیل دگراندیشی و به اتهام محاربه، اعدام شدند و 4 نفر به اتهام همجنسگرایی؛ ۱۰۵۵ مورد شکنجه و ضرب و شتم زندانیان گزارش شده است و ۱۶۷۱ نفر از فعالین سیاسی، اقلیت&zwnj;های قومی و مذهبی، دانشجویی و زنان طی این سال بازداشت شده&zwnj;اند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">با وجود موارد بی&zwnj;شمار از نقض آشکار حقوق بشر در ایران، قرار است سخن&zwnj;پراکنی&zwnj;های همیشگی درباره نسبی بودن حق بشر و تنوع فرهنگی امسال نیز تکرار شود. مرکز جنبش غیرمتعهد برای حقوق بشر و تنوع فرهنگی (<span dir="LTR">NAMCHRCD</span>)قرار است کنفرانس&zwnj;های متعددی درباره تنوع فرهنگی، جایگاه انسان در فقه اسلامی، با حضور نمایندگان جمهوری اسلامی، به خصوص کامران هاشمی، یکی از اساتید متخصص در نسبی گرایی فرهنگی، برگزار کند. (<a href="http://www.namchrcd.com/Home.aspx">منبع</a>)</div> <div dir="RTL">&nbsp;&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>جمع بندی</b></div> <div dir="RTL">&nbsp;<b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">اگر همچنانکه از نظر گذشت، جنبش غیرمتعهدها در مورد حفظ صلح تاکنون دستاورد خاصی نداشته&zwnj; و تنها به عبارت&zwnj;پردازی&zwnj;های کلی بسنده کرده است، به نظر نمی&zwnj;رسد که جمهوری اسلامی بتواند از این اجلاس در جهت تثبیت سیاسی حکومت بشار اسد، ثمری حاصل کند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">همچنین اگر سران غیرمتعهد از برنامه هسته&zwnj;ای ایران بارها حمایت کرده&zwnj; و آنرا صلح آمیز خوانده&zwnj;اند، پس دفاع مجدد از برنامه هسته&zwnj;ای جمهوری اسلامی همان نتیجه&zwnj;ای بهتر از بیانیه&zwnj;های قبلی نخواهد داشت.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">وقتی مطابق آمار، از سی کشور اول در نقض حقوق بشر در سال ۲۰۰۷، تنها سه کشور (روسیه، چین و گینه استوایی) عضو غیرمتعهدها نیستند، مهر تایید این حکام بر نسخه اسلامی از حقوق بشر نمی&zwnj;تواند به ترمیم وجهه جمهوری اسلامی در این زمینه کمکی کند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">اگر اجلاس غیرمتعهدها به خصوص بعد از پایان جنگ سرد از تاثیر اندکی در حوادث سیاسی جهان برخوردار است، پس بهره برداری&zwnj;های سیاسی احتمالی ایران نیز به همان میزان ناچیز خواهد بود.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>عکس</b>:</div> <div dir="RTL">عکس جمعی مقامات شرکت کننده در اجلاس پانزدهم غیرمتعهدها در شرم&zwnj;الشیخ (مصر) <em><br /> </em></div> <p>&nbsp;</p>

امین قضایی − برگزاری شانزدهمین اجلاس سران کشورهای غیرمتعهد، طی روزهای ۲۶ تا ۳۱ اوت در تهران و آغاز ریاست سه ساله ایران در این سازمان، برخی از تحلیل‌گران سیاسی را بر آن داشته تا درباره بهره‌‌برداری‌های سیاسی محتمل ایران از این اجلاس گمانه زنی کنند.

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

  • کاربر مهمان

    با سلام نکاتی جالب در خصوص این جنبش ارائه دادید.مهمترین دستاورد حکومت اسلامی ایران از این نشست تنها بزرگنمایی از حضور برخی سران که اغلب در برخی مسائل یا خود درگیر مشکلاتی چون حقوق بشرند و یا تمایلی برای همکاری در این خصوص با حکومت اسلامی ندارند.واقعیت اینست که با وجود پدران خوشنام این جنبش فرزندان آنها نه مشروعیت دارند و نه سنخیت!آنچه مسلم است حکومت اسلامی در ایران تنها استفاده ابزاری آن سر برآوردن از حجم عظیم تحریم ها،تهدیدها و آبروریزیهای تروریستی است.مطمئنا فضا و امکاناتی که در اختیار شرکت کنندگان قرار خواهد گرفت قابل قیاس با نشستهای دیگری چه غیر متعهد یا سازمان ملل متحد نیست!امری که فقر روزافزون مردم ایران در زیر حجم تبلیغات این نشست بی اثر پنهان خواهد ماند!

  • کاربر مهمان

    کنفرانس باندونگ در زمان خود پدیده ای در جهان بشمار میرفت ونه تنها شخصیتهای اصلی و شاخص کنفرانس بلکه حضور چوئن لای نخست وزیر چین که اماج تهدیدها بود نظر وتامل بسیاری رابه کنفرانس جلب کرد . ایران هم در این کنفرانس هیات ناظر داشت که سمت دولتی نداشتند ولی در کنار دولت بودند و یکی از اعضای این هیات دکتر مصباح زاده صاحب روزنامه کیهان و نماینده مجلس از حوزه انتخابیه بند رعباس بود. همانگونه که نویسنده مقاله متذکر شده اند غیر متعهد ها دفتر و دستک فراگیری نداشتند جون این نوع تشکیلات مخصوص پیمانهای نظامی و تا حدی اقتصادیست وغیر متعهدها ازهمان ابتدا واکنش ضد دسته بندی داشت وازان گذشته همگونی شاخصه اجلاس ونشان دهنده موضع گیریهای اعضارا نشان نمیداد ولی هر دو بلوک انرا شناخته بودند و سعی در جذب و همسوئی با انرا داشتند . کودتای اندونزی و مرگ نهرو و تیتو فرصتی را در اختیار ناصر نگذاشت که بتواند اعضای غیر متعهد ها را جمع و جور کند بخصوص که خو ددر دام گرفتاری ائتلاف با سوریه و عراق و یمن وبعد لیبی شد ومساله تغییر رهبری فلسطینیها ومخاصمات با اسرائیل مشکل تازه ای را پیش روی او گذاشت. مسلما پاکستان نمیتوانست عضو این کنفرانس باشد زیرا بهمراه ایران و ترکیه در پیمان نظامی سیتو فعال بود. غیر متعدها بدلیل گوناگونی نمیتوانند سیاست مشترکی را دنبال کنند ینابرین در دعوای بین اعضا هم کاری از پیش نمیبرند ولی اینکه برگزاری این کنفرانس در تهران برای ایران سودمند خواهد بود تا همینجا جواب مثبت است زیرا در حالی که جمهوری اسلامی در انزوای سیاسی است توانسته است روسای دوکشور مهم مثل هند و مصر را بایران بیاورد و با تمام تلاش امریکا و اسرائیل که از دبیر کل سازمان ملل خواستند که به تهران سفر نکند اقای مون در این کنفرانس حضور خواهد یافت برای ایران موفقیتی است. عدم رعایت حقوق بشر در ایران و در بیشتر از کشورهای شرکت کننده در تهران مساله دیگریست که با مقاله نویسنده محترم همحوانی ندارد زیرا این کنفرانس برای رعایت حقوق بشر نیست و تهران هم وابستگی زیادی باین مقوله ندارد همینکه در قطعنامه پایانی مسلما حقوق هسته ای ایرا ن شناخته میشود ودرست جند روز بعد گزارش سازمان انرژی هسته ای منتشر میشود که در مخالفت با جمهوری اسلامیست خود پیروزی برای حکومت ایران است. مسلما در حاشیه این کنفرانس جمهوری اسلامی شانس انرا خواهد داشت که با هیات کثیر العدد هندی توافقهای بازرگانی بیشتر داشته باشد وحتی با مصر هم اگر به بازگشائی سفارت توافقی صورت نگیرد در گسترش بازرگانی که مصر نیازمند و ایران اماده امتیاز دادن است موفق خواهد بود وتعداد همراهان اقای مرسی خود نشاندهنده انست.

  • کاربر مهمان

    اگر شما نویسنده هیچ اتفاق و شیطان و... هستید..باید بگویم من شیفته شما هستم....

  • کاربر مهمان

    ميماند رفتن ميليونها دلار ديگر از جيب مردم ايران به جيب سرداران و دلالان بنز و متلها و نيروهاي امنيتي و دلالان موتورو چماق بسيجي ها و خفقان بيشتر براي مردم در حال فشار ايران و فرعي و فراموش کردن مردم زلزله زده و خشکی درياچه اروميه و گرانی و هزاران زندانی سياسی و.... ؟!.....

  • کاربر مهمان

    در حاليکه پیش از این تصاویر ماهواره‌ای ارسالی از "پارچین" نشان داده بود که جمهوری اسلامی ایران برخی ساختمان‌های پارچین را تخریب و برخی دستگاه‌ها را خاموش یا جابجا کرده‌است. آژانس گفته بود این تصاویر می‌تواند حاکی از آن باشد که در این تاسیسات آزمایش‌های تحقیقاتی برای تولید سلاح هسته‌ای صورت می‌گیرد، صالحي عراقي دست بوس گفته :(..... این مسائل با پاک‌سازی زدوده نمی‌شود.» !