صدای بلند اعتراض معلمان و گوش ناشنوای مسئولان ــ گفت‌و‌گو با ستار رحمانی

در لایحه بودجه سال ۹۹ دولت، ۵۷ میلیارد هزار تومان به آموزش و پرورش اختصاص داده شده که نسبت به هزینه‌های این وزارتخانه ۲۰ هزار میلیارد تومان کسری دارد. محمدتقی فلاحی، دبیرکل کانون صنفی معلمان تهران می‌گوید: «شاهد تداوم روند ناصحیح سال‌های گذشته در اعتبارات حوزه آموزش و پرورش هستیم». شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان هم در بیانیه‌ «بودجه سال ۹۹ آموزش وپرورش و آثار زیانبار آن» نوشته است: «این بودجه ناعادلانه است و متناسب با نیازهای واقعی جامعه به خصوص در حوزه آموزش عمومی نیست پس طبیعی است که به آن اعتراض کنیم و برای تغییر آن تلاش نماییم.» معلمان دوم دی اولین حرکت اعتراضی خود در این رابطه را سازماندهی و در مدارس تحصن کردند.

در لایحه بودجه چه سهمی برای آموزش و پرورش در نظر گرفته شده است؟ وضعیت معلمان ایران در مقایسه با معلمان سایر کشورها چگونه است؟ به گفته‌ فعالان صنفی معلمان، در یک سال گذشته حدود ۵۰ معلم احضار شده و یا حکم زندان دریافت کرده‌اند. از وضعیت معلمان زندانی چه اطلاعی در دست است؟ از جمله انتقادات تشکل‌های مستقل معلمان گسترش نابرابری در امر دسترسی به آموزش برای کودکان است. به جز میزان بودجه وزارت آموزش و پرورش چه عوامل دیگری در این زمینه تاثیر دارند؟ و یک نظام آموزشی کارآمد چه مختصاتی باید داشته باشد؟ «زمانه» این پرسش‌ها را با ستار رحمانی، فعال حقوق معلمان و کارشناس آموزش و پرورش در میان گذاشت.

به گفته ستار رحمانی، مروری بر سهم نهادهای مذهبی و ایدئولوژیک در بودجه نشان می‌دهد که اولویت حاکمیت، آموزش و پرورش نیست. سال‌هاست معلمان به بودجه اعتراض می‌کنند اما تاثیری بر تصمیم‌گیری مسئولان نگذاشته است. رحمانی دراشاره به تلفیق دین و آموزش درایران می‌گوید سیستم آموزش و پروش باید کودکان را با تفکر نقادانه پرورش دهد نه با پیشداروی‌های مذهبی، برابری زن و مرد و حق آزادی بیان و تشکل را برای معلمان و دانش‌آموزان به رسمیت بشناسد، و به نیازهای اکثریت ۹۹ درصدی جامعه پاسخ دهد و نه اقلیت یک درصدی.

گفت‌و‌گو با ستار رحمانی را بشنوید:

بیشتر بخوانید: