ایران بیش از ۳۰ هزار واحد مسکونی در سوریه می‌سازد
پس از واگذاری بازسازی شبکه برق به ایران حالا تهران به دنبال سهم بیشتر در بازسازی سوریه است و در همین راستا بازسازی سی هزار واحد مسکونی را عهده‌دار شده است.
شریکان جنگ حالا سهمشان از بازسازی ویرانه‌های به جای مانده از جنگ را می‌خواهند. دوما، غوطه شرقی، سوریه
ایران در سوریه به دنبال بازار پس از جنگ است. پس از تفاهمنامه بازسازی شبکه برق و نیروگاه‌های سوریه، تهران و دمشق برای ساخت ۳۰ هزار واحد مسکونی به توافق رسیده‌اند.
محمود محمودزاده، معاون وزیر راه و شهرسازی ایران یکشنبه ۱۳ بهمن گفت که تفاهم اولیه برای ساخت حدود ۳۰ هزار واحد مسکونی در سوریه انجام شده است.
او از بیان جزئیات بیشتر در باره این تفاهمنامه که به گفته او به امضاء وزیران راه و شهرسازی ایران و مسکن سوریه رسیده است، خودداری کرد اما مدعی شد؛ هیچ سرمایه‌گذاری از سوی دولت ایران در این طرح انجام نشده و فقط بازار کاری برای بخش خصوصی خواهد بود.
به گفته محمودزاده وزیر راه و شهرسازی ایران و همتای سوری‌اش به تفاهم رسیده‌اند که سه شرکت دولتی بین دو کشور برای بسترسازی حضور انبوه سازان و افراد واجد شرایط در حوزه‌های ساختمان، زیربنایی و حمل و نقل، جاده، راه و غیره، همچنین حوزه مهندسان مشاور و مطالعات اقدام کنند. او اما نامی از شرکت‌های دولتی تعیین شده برای پیشبرد این تفاهمنامه نبرد.
نزدیک به ۱۰ روز پیش، دوم بهمن، هم محسن حاجی میرزایی، وزیر آموزش و پرورش ایران در دمشق گفته بود که جمهوری اسلامی آماده بازسازی مدارس سوریه است. او و همتای سوری‌اش در جریان این دیدار برای بازسازی مدارس و همکاری‌های آموزشی تفاهمنامه امضاء کردند. جزئیات این تفاهمنامه تا به حال فاش نشده است.
۱۱ آبان امسال هم خبرگزاری رسمی دولت ایران،(ایرنا)، از واگذاری قرارداد بازسازی شبکه برق سوریه به ایران خبر داد. رضا اردکانیان، وزیر نیرو ایران و حمد زهیر خربوطلی، وزیر برق سوریه این تفاهمنامه که ارزش آن تا به حال فاش نشده است را امضاء کردند.
ایران از زمان آغاز اعتراضات در سوریه از بشار اسد حمایت کرد و در جریان جنگ این کشور نیز نیروی نظامی به این کشور گسیل داشت.
یحیی رحیم صفوی، مشاور نظامی رهبر جمهوری اسلامی ایران بهمن ۱۳۹۶ گفته بود که ایران هزینه مداخله در سوریه را با قراردادهای طولانی‌مدت بر سر بهره‌برداری از منابع این کشور تأمین خواهد کرد.
در همین زمینه:
نظرها
کارو
قبلاً هم در حال ساخت و یاز بودند، شاید کمی مختصرتر و محدودتر. به شخصه شاهد بودم که مهندسان و کارگران را در قالب قراردادهای پیمانکاری به جنوب سوریه می فرستادند. مسئلۀ اصلی این است که بحث هایی که دوستان چپ ضد امپریالیسم تاکنون مطرح ی کردند چه نتیجه ای در بر خواهد داشت و این فاکت های جدید از مطامع اقتصادی جمهوری اسلامی دربارۀ شرکتش در جنگ سوریه، چه تغییری در تحلیل این نیروها می تواند داشته باشد؟ آیا خواهند پذیرفت که سوای اینکه رژیم ایران امپریالیست خوانده بشود یا نه، رفتاری مشابه امپریالیست ها داشته است؟ ای کاش در خبرنویسی تان به مسئلۀ راه آهن ایران-عراق-سوریه-لبنان و طرح های دیگری مانند خط لولۀ گاز از اهمین مسیر هم اشاره می کردید. معادن بوکسیت و فسفات سوریه هم قرار است صنعت ورشکستۀ آلومینیوم ایران را نجات دهد. آیا آنان که جان خود را --چه با اعتقاد و چه صرفاً برای مقرری ماهانه بیشتر از حقوق مصوب وزارت کار- فدا کردند، واقعاً «مدافعان حرم» بودند؟ آیا «حرم» خودش در عصر سرمایه داری مفهومی سرمایه دارانه نیست و نباید آن را با توریسم مذهبی درک کرد؟ آیا بهجز آن، نفت و گاز و آلومینیوم و ترانزیت و خودروسازی و ... نباید مهم باشد؟ چرا این همه در تحلیل چپ های ضدامپریالیست نمودی ندارد؟