یک نگاه: لحظه‌ای از زندگی کارگران ایران
نسیم کائیدی - عکاس این مجموعه - معتقد است که با عکس کارگری نمی‌شود برخورد کالایی داشت؛ بلکه این عکس‌ها باید به نوعی در مورد وضعیت کارگران ایران آگاهی‌رسانی کنند.
عکس: نسیم کائیدی
نسیم کائیدی این عکس‌ها را در سال ۱۳۹۵ در محل جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان به نمایش گذاشته است. او معتقد است که "جای عکس کارگری گالری نیست." این را به رسانه میدان گفته و توضیح داده با عکس کارگری نمی‌شود برخورد کالایی داشت؛ بلکه این عکس‌ها باید به نوعی در مورد وضعیت کارگران ایران آگاهی‌رسانی کنند. این تصاویر بازنشر برخی از عکس‌های نسیم کائیدی‌ست که در شهرهای مختلف ایران گرفته شده‌اند و سوژه همه آنها نگاه کارگران به دوربین در یک لحظه از کار روزانه است.
نظرها
وعده بسته های حمایتی هم دروغ بود
وعده بسته های حمایتی هم دروغ بود ▪️اردوی کار: درحالی‌که چیزی به پایان سال نمانده خبری از توزیع بسته‌های حمایتی مانند بسته‌های اقلام غذایی نیست. این در حالی است که به دلیل تورم بالا معیشت کم‌درآمد‌ها ازجمله کارگران حداقلی‌بگیر بسیار سخت شده است. ▪️میانگین نرخ تورم ماههای اخیر حداقل 40 درصد وبرای کارگران که سبد کالاهای اساسی آنان متفاوت است بیش از این میزان بوده است اما از بسته های حمایتی که وعده آن داده شده بود خبری نیست. شورش بنزین را هم چون پایان یافته می بینند به بهانه ادغام آن با یارانه نقدی قصد دارند از 100 هزار تومان فعلی به حدود 72 هزار تومان برسانند. ▪️به گفته هادی سعادتی عضو هیات مدیره کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران نه تنها امسال توزیع بسته‌های حمایتی کمتر از قبل بوده، که بسته های قبلی هم که توزیع شده «محدود به چند کلانشهر بوده و ساکنان بسیاری از شهر‌ها و روستا‌ها بسته‌ای دریافت نکرده‌اند.» همچنین «این بسته‌ها در موارد زیادی به دست کارگران نرسیده، یعنی وعده داده‌اند و کارگر را به فلان مرکز و بهمان جا فرستاده‌اند، اما نهایتا او نتوانسته بسته را دریافت کند.» ▪️سرنوشت وعده های داده شده و وضعیت فلاکت بار مزد و حقوق بگیران که با دستمزدی چند برابر زیر خط فقر مجبور به تحمل تورمی حدود 60 درصدی بدون بسته های حمایتی هستند،نشان می دهد که تا وقتی همین بساط حاکم است، هر باند و دسته ای چه پیر باشند چه جوان، با هر عده ای که بر سر کار بیایند، کمترین بهبود واقعی در زندگی و معیشت مزد و حقوق بگیران پدید نمی آید و همه وعده ها غیرواقعی و هدفش صرفا فریب مردم و وارد شدن در ارکان قدرت است.
سایه روشن
کارگاهها و کارخانه ها ی ایران هنوز در عصر قرون وسطی.
رنج نامه‌ی کارگران معدن کوهبنان
رنج نامه‌ی کارگران معدن کوهبنان ایوب مارندگانی، کارگر معدنچی شاغل در معدن 12.14 شهرستان کوهبنان روز جمعه ۱۱بهمن بر اثر کشیده شدن دستگاه بونکر بر بدنش جان سپرد. همکاران وی با انتشار پیام زیر خبر درگذشت وی را اعلام کردند: حوادث کار سلسله‌وار چراغ خانه‌های زیادی را خاموش و خانواده‌ای را بی‌سرپرست می‌کند. این بار نوبت به ایوب مارندگانی رسید تا در روز جمعه برای اندک مزدی که در روز استراحت نصیبش می‌شد، جان خود را جهت چرخاندن چرخ زندگیش از دست بدهد، به کجا رسیده‌ایم که باید از استراحت و تفریح در کنار خانواده بگذریم تا بتوانیم زندگی‌مان را بچرخانیم مشکلی که به ست دولت‌ها به فراموشی سپرده شده است. گویا این قصه غم‌بار و مرگ تلخ معدنکاران از زمستان یورت گرفته تا معادن اشکلی زرند کرمان و مرگ‌های تک نفره در سایر معادن زغال‌سنگ این استان و سایر معادن و مدفون شدن کارگران در زیر خروارها خاک همچنان ادامه دارد؛ نه کسی درد این کارگران را فهمید و نه هیچ ارگان و یا نهادی پاسخگوی مرگ تلخ و حوادث ناگوار و سخت این کارگران نیست و نخواهد بود. آیا باید همه کارگران در معادن چنین سرنوشتی داشته باشند؟ آیا ما کارگران نباید طعم روزهای خوش و زندگی در کنار خانواده را بچشیم؟ علاوه بر سختی کارمان سختی مرگ‌مان و مشکلات دردناک بیماری شغلی‌مان است اما نه گوشی برای شنیدن و نه قانونی برای اجرا شدن است؛ متاسفانه قانون در معادن روی کاغذ اجرا می‌شود. سخترین کار کمترین مزد. کوتاهترین عمر. دنیای تاریک یک معدن کار بدرود روزهای روشن التماس تفکر #طبقه_کارگر #معدنچی #معدنکاران
کارگر
حتی افزایش ۱۰۰ درصدی حداقل دستمزد هم پاسخگوی سفره خالی کارگران نیست ▪️اردوی کار:«شکاف مزد از تورم به شدت عمیق شده و هر چقدر هم میزان افزایش حداقل دستمزد سال آینده نمی‌تواند، جبران‌کننده این خلاء باشد.» ▪️علیرضا فتحی، عضو هیات مدیره کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان تهران، امروز چهارشنبه با اعلام این مطلب به ایلنا گفته: «هرقدر که نمایندگان کارگران در مذاکرات مزدی با نمایندگان دولت و کارفرمایان چانه‌زنی کنند، یقینا حتی افزایش ۱۰۰ درصدی حداقل دستمزد هم پاسخگوی سفره‌های خالی کارگران نیست. بنابراین صحبت از افزایش ۲۰، ۳۰ و ۴۰ درصدی حداقل دستمزد حتی یک گوشه از سفره‌های کارگران را هم پرنخواهد کرد و پاسخگوی تورم نجومی کالاهای اساسی و غیراساسی نیست.»
غ.
درود و هزاران درود به نسیم گرامی که می گوید: جای عکس کارگران در دخمه‌های نمایشگاه‌های خرید منزلت نیست. جای آن در خیابان ها و کوچه ها، و در بینِ خود کارگران است. من حداقل یک مورد از منزلت‌خری با عکس کارگران را در نمایشگاه‌ی "های کلاس" دیده ام. بیشتر شرکت کنندگان، از فرزندان صاحب‌کاران و روسای شرکت‌هایی که همان کارگران را با حداقل دستمزد متعارف یا حتی زیر آن به کار می‌گیرند. "خلق بازی" هم نانی می شود در سفره ی اعتبار و حیثیتِ کسانی. دست‌تان مریزاد