«مرز پرگهر» روایتی از شرایط کنونی ایران

نظرها

• هومان

  ۲۸ بهمن ۱۳۹۸

  باز هم بنازم به غیرت آقای عظیمی و خانم فراهانی. بعضی وقتها آدم نمیدونه بخنده یا گریه کنه؟! دو ماه و چندی از بزرگترین و خونین ترین خیزش چند سال اخیر (آبان ۹۸) می گذرد و فقط چهار هنرمند سرشناس عرضه و غیرت اینرا داشته اند که در این مورد آهنگ اعتراضی خلق کنند (هیچکس, نامجو, و حالا عظیمی و فراهانی). این همه خواننده های لس آنجسلی غیر از "پیام همبستگی" (انهم از طرف فقط یکی دو نفرشان; ابی و مرتضی,...) هیچ کاری نکرده اند. که این چیزی نیست غیر از نشانه ای دیگری از اینکه, اگر نه تمامی اشان, اکثریت قریب به اتفاق اشان, بیش از هر چیز درگیر مبتذلات "من و تو" ی و "حساسیت" های بشکن و بالا بنداز هستند. در یکی از کانال های تلگرامی صحبت شده بود که تمام این هنربندان لوس آنجسلی را باید تحریم و بایکوت کرد. که امری کاملا درست است. این آهنگ "مرز پرگهر" اثر زیبا و گیرایی است, اما به پای "دستاشو مشت کرده" از "هیچکس" نمیرسه. البته فروغ فرخزاد هم یک شعر طنز آلود, کوبنده با همین نام دارد, که با اجازهء دوستان سوا در اینجا درج می شود. واقعا آبروریزی نیست که خوانندگان و هنرمندان خارج از کشور ما که از امکانات و آزادی های بسیاری برخوردار هستند, اینقدر دست خالی اند؟ ای "مرزپرگهر"!