بلاتکلیفی محض؛ زندگی پناهجویی در ترکیه - گفت‌وگو با عباس زندی
عباس زندی، مربی کونگ‌فو و پناهجوی کُرد ایرانی، همراه همسر و دو فرزندش حدود شش سال است در ترکیه زندگی می‌کند. او در گفت‌وگو با زمانه از مشکلات زندگی پناهجویی می‌گوید.
فرزاد صیفی‌کاران
از سوی دیگر زندگی پناهجویان در ترکیه با مشقت‌های فراوانی روبه‌روست، از فقدان حمایت‌های لازم گرفته تا انتظارهای چندین ساله برای رسیدگی بر پرونده پناهندگی‌شان.
اخیرا اداره مهاجرت ترکیه که در حال حاضر مسئولیت رسیدگی به پرونده پناهجویان را به عهده دارد، در اقدامی که بیش از پیش بر شدت مشکلات پناهجویان افزوده، «بیمه خدمات درمانی» پناهجویان را قطع کرده که این محدودیت شامل حال پناهجویان ایرانی هم می‌شود.
در یک کلام، وضعیت پناهجویان در ترکیه را می‌توان «بلاتکلیفی محض» توصیف کرد. نه راه پس دارند و نه راه پیش. ماندن در ترکیه مساوی است با بلاتکلیفی، فرار از ترکیه هم باز مساوی است با بلاتکلیفی و به خطر افتادن جان؛ همان چیزی که پناهجو به خاطر آن از کشور خود آواره شده است.
عباس زندی، مربی کونگ‌فو و پناهجوی کُرد ایرانی همراه همسر و دو فرزندش نزدیک به شش سال است در ترکیه زندگی می‌کند.
او در گفت‌وگو با زمانه از مشکلات زندگی پناهجویی در ترکیه می‌گوید و وضعیت حال حاضر پناهجویانی که در مرز یونان گیر افتاده‌اند.
- گفت‌وگوی زمانه با عباس زندی را بشنوید:
عباس زندی می‌گوید با وجود اینکه پرونده پناهندگی خانواده‌اش توسط کمیساریای عالی پناهندگان در ترکیه بررسی و در همان سال اول ورود آنها به ترکیه پذیرفته شده است، اما همچنان در وضعیت بلاتکلیف به سر می‌برند و بعد از آن هیچ اقدامی در رابطه با پرونده پناهندگی آنها صورت نگرفته است.
عباس زندی بیش از ۲۷ سال است در رشته کونگ‌فو توآ فعالیت حرفه‌ای می‌کند و مربی این رشته رزمی است. او در ترکیه به عنوان مسئول سبک کونگ‌فو توآ و جوکای‌آترود انتخاب شد.
زندی برای مدتی نیز توانست در ترکیه باشگاه آموزش ورزش‌های رزمی دائر کند.
دختر کوچک او که «کردستان» نام دارد نیز همانند پدرش به ورزش‌های رزمی علاقه‌مند است و به صورت حرفه‌ای کونگ‌فو توآ را دنبال می‌کند. او تاکنون توانسته در چندین مسابقه ورزشی در کشور ترکیه شرکت کند و موفق به کسب چندین مقام قهرمانی شده است، از جمله مقام اول در مسابقات جهانی کونگ‌فو که سال ۲۰۱۷ در استانبول برگزار شد.
اگرچه عباس زندی و دخترش سعی می‌کنند خودشان را با شرایط پناهندگی در ترکیه تطبیق بدهند و همچنان در زمینه فعالیت‌های ورزشی موفق باشند، اما مشکلات پناهجویی هر بار به نحوی دامن‌گیر آنها می‌شود.
علاوه بر بلاتکلیفی، نبود کار و قطع بیمه خدمات درمانی، دختر او صرفا به دلیل این که نامش «کردستان» است، از برخی حقوق در ترکیه محروم شده است.
عباس زندی در این باره می‌گوید:
«نام دخترم حساسیت‌هایی را در اینجا ایجاد کرد. این حساسیت‌ها مانع دستیابی او به موقعیت‌هایی شد که امکان داشت کسب کند. این امر باعث شد دخترم از لحاظ روحی دچار مشکلات و استرس‌های خاص شود.»
به گفته عباس زندی، بسیاری از پناهجویان ساکن ترکیه با دقت وقایع و اتفاقاتی را دنبال می‌کنند که هم‌اکنون در مرز یونان جریان دارد و موجی از نگرانی و امید آنها را در بر گرفته است:
«از وقتی حرف باز شدن مرزها به گوش پناهنده‌ها رسید، شروع به برنامه‌ریزی کردند تا بتوانند از فرصت استفاده کنند و از ترکیه فرار کنند. متاسفانه تنها آن هزاران نفر نیستند که در حال حاضر در نقظه صفر مرزی گرفتار شده‌اند. هزاران پناهنده دیگر هم در انتظار این هستند که ببینند چه اتفاقی می‌افند. حتی خیلی‌ها در شهرهای نزدیک مرز مستقر شده‌اند و در انتظار این هستند که اگر اتفاق خاصی افتد، سریعا بتوانند ترکیه را ترک کنند. در حال حاضر این وضعیت برای پناهنده‌ها بسیار گیج‌کننده و مبهم شده، چون کشور یونان مرز را نه تنها باز نکرده، بلکه برخورد بسیار شدیدی دارد و پناهنده را به چشم افرادی که مجرم هستند نگاه می‌کند.»
عباس زندی که خود را یک مهمان در خاک ترکیه می‌داند، امید چندانی به بهبود وضعیت پناهجویان در ترکیه ندارد. او و خانواده‌اش مانند میلیون‌ها پناهجو، چشم به آینده‌ای نامعلوم دوخته‌اند. آینده‌ای که هر روز در پیش چشمشان تیره‌تر و تارتر می‌شود.
نظرها
نظری وجود ندارد.