چراغ‌های رابطه تاریک‌اند

نظرها

• مرثیه

  ۲ مرداد ۱۳۹۹

  مرثیه [در خاموشیِ فروغ فرخ‌زاد] به جُستجوی تو بر درگاهِ کوه می‌گریم، در آستانه‌ی دریا و علف. به جُستجوی تو در معبرِ بادها می‌گریم در چارراهِ فصول، در چارچوبِ شکسته‌ی پنجره‌یی که آسمانِ ابرآلوده را قابی کهنه می‌گیرد. . . . . . . . . . . به انتظارِ تصویرِ تو این دفترِ خالی تا چند تا چند ورق خواهد خورد؟ □ جریانِ باد را پذیرفتن و عشق را که خواهرِ مرگ است. ــ و جاودانگی رازش را با تو در میان نهاد. پس به هیأتِ گنجی درآمدی: بایسته و آزانگیز گنجی از آن‌دست که تملکِ خاک را و دیاران را از اینسان دلپذیر کرده است! □ نامت سپیده‌دمی‌ست که بر پیشانی‌ِ آسمان می‌گذرد ــ متبرک باد نامِ تو! ــ و ما همچنان دوره می‌کنیم شب را و روز را هنوز را… ۲۹ بهمنِ ۱۳۴۵

• روی خاک

  ۲ مرداد ۱۳۹۹

  هرگز آرزو نکرده‌ام یک ستاره درسراب آسمان شوم یا چو روح برگزیدگان همنشین خامش فرشتگان شوم هرگز از زمین جدا نبوده‌ام با ستاره آشنا نبوده‌ام روی خاک ایستاده‌ام با تنم که مثل ساقهٔ گیاه باد و آفتاب و آب را میمکد که زندگی کند بارور ز میل بارور ز درد روی خاک ایستاده‌ام تا ستاره‌ها ستایشم کنند تا نسیم‌ها نوازشم کنند از دریچه‌ام نگاه میکنم جز طنین یک ترانه نیستم جاودانه نیستم جز طنین یک ترانه جستجو نمیکنم در فغان لذتی که پاکتر از سکوت سادهٔ غمیست. آشیانه جستجو نمیکنم در تنی که شبنمیست روی زنبق تنم بر جدار کلبه‌ام که زندگیست با خط سیاه عشق یادگارها کشیده‌اند مردمان رهگذر قلب تیر خورده شمع واژگون نقطه‌های ساکت پریده‌رنگ، بر حروف درهم جنون. هر لبی که بر لبم رسید یک ستاره نطفه بست در شبم که مینشست روی رود یادگارها پس چرا ستاره آرزو کنم؟ این ترانهٔ منست دلپذیر دلنشین پیش از این نبوده بیش از این

• "پرواز را به‌خاطر بسپار"

  ۲ مرداد ۱۳۹۹

  دلم گرفته‌است دلم گرفته‌است به ایوان می‌روم و انگشتانم را بر پوست کشیده‌ی شب می‌کشم چراغ‌های رابطه تاریک‌اند چراغ‌های رابطه تاریک‌اند کسی مرا به آفتاب معرّفی نخواهدکرد کسی مرا به میهمانیِ گنجشک‌ها نخواهدبرد پرواز را به‌خاطر بسپار پرنده مُردنی‌ست