تجربه زنان از دوچرخه‌های اشتراکی بایدو: از نشاط تا ممنوعیت

تیرماه سال جاری بنا به درخواست نهاد امر به معروف و نهی از منکر مشهد، جلساتی در دادستانی این شهر به ریاست معاونت دادستان تشکیل شدند که حاصل آن صورت‌جلسه‌ای بود که یکی از مصوبات آن «ممنوعیت استفاده زنان از دوچرخه‌های بایدو» در سطح کلان شهر مشهد بود. این صورت‌جلسه سپس توسط معاون دادستانی به شهرداری ابلاغ شد تا مفاد آن از ابتدای مرداد ماه به اجرا گذاشته شود که بر اساس آن استفاده زنان از دوچرخه‌های اشتراکی بایدو تنها در بوستان‌های بانوان ممکن می‌شود. این در حالی است که بر اساس آمار به‌دست آمده، تا پیش از اعمال این محدودیت، بالغ بر ۷۰ درصد کاربران بایدو در مشهد را زنان تشکیل می‌دادند.

 بازتاب منفی این ممنوعیت به صورت گسترده ابتدا در فضای مجازی شکل گرفت و اعتراض گسترده شهروندان مشهدی تاکنون به انصراف حدود ۲۰۰۰ کاربر زن و مرد انجامیده است.

 کاربری در یک توییت انتقادی خطاب به محسنی اژهای، رییس قوه قضاییه، نوشت: «شهرداری مشهد می‌گوید منع استفاده از دوچرخه برای زنان در این شهر به دستور دادستان مشهد انجام شده، آیا قوانین در مشهد در جایی غیر از مجلس تصویب می‌شود؟ دادستان با استناد به چه قانونی دستور منع استفاده از دوچرخه برای زنان را داده؟ »

کاربر دیگری حرکت فراقانونی دادستانی را نقد کرد:

 شورای شهر مشهد درپیامی محروم شدن زنان از حق استفاده از شبکه دوچرخه اشتراکی بایدو را نقض حقوق شهروندی آنها دانست.

 ماده ۱-۴ فصل ۴ منشور حقوق شهرنشینی مشهد در شرح «حق دسترسی به امکانات و خدمات»، دسترسی مناسب بدون وجود هرگونه مانعی که مخل حرکت آزادانه برای اقشار گوناگون جامعه به تمام نقاط شهر خصوصا کاربری‌ها و فعالیت‌های آموزشی، فرهنگی و تفریحی باشد، را از حقوق کلیه شهرنشینان می‌داند. به‌علاوه عدالت فضایی در بحث توزیع کاربری‌ها با توجه به مقیاس آنها باید در برنامه ریزی شهری مد نظر قرار گیرد. همچنین ماده ۲۶ این منشور به وضوح هرگونه تبعیض جنسیتی علیه زنان را محکوم می‌کند:

 به طور کلی هیچگونه ممنوعیت قانونی برای دوچرخه سواری زنان در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران وجود ندارد، ولی فتوای رهبر جمهوری اسلامی بیش از قانون مبنای کار مسوولان ستاد امر به معروف و نهی از منکر در برخورد با استفاده زنان از دوچرخه بوده است. سال گذشته ستاد امر به معروف و نهی از منکر شهرهای مختلف خراسان از جمله سبزوارو فریمان دوچرخه سواری زنان را ممنوع کردند. پیرو این دست ممنوعیت‌ها، دادستان طرقبه شاندیز، ورود زنان دوچرخه سوار به طرقبه را ممنوع کرد که با واکنش زیادی به در رسانه‌ها و فضای مجازی مواجه شد که خوشبختانه منجربه لغو ممنوعیت شد.

 تاریخچه دوچرخه‌های عمومی و اشتراکی در مشهد

 اولین اقدام‌ها برای ایجاد دوچرخه‌های عمومی در مشهد در دهه ۸۰ صورت گرفتند. تعداد کمی ایستگاه دوچرخه در مناطقی چون کوهسنگی، فلکه پارک و تقی آباد تعبیه شده بودند که شهروندان (فقط مردان) می‌توانستند از اپراتور (گرداننده) دوچرخه امانت گرفته و بعد از استفاده، دوچرخه را بازگردانند. رفته رفته با مطرح شدن و گسترش روز بروز دوچرخه‌های اشتراکی در سطح دنیا، اواخر سال ۹۰، شورای شهر مشهد هم تصمیم به ایجاد دوچرخه اشتراکی در این شهر گرفت. ولی از آنجا که شهرداری مشهد بودجه‌ای را برای این کاراختصاص نمی‌داد، از بخش خصوصی کمک گرفته شد. ایستگاه‌هایی در سطح شهر تعبیه شد که بالای آنها بیلبوردهای تبلیغاتی نصب می‌شدند تا سرمایه دار از درآمد تبلیغاتی آنها، هزینه‌های این سیستم دوچرخه را تامین کند.

این دوچرخه‌ها از کیفیت پایینی برخوردار بودند و بسیار کم توسط شهروندان (فقط مردان) مورد استفاده قرار گرفتند. در اوایل کار شورای شهر دوره چهارم در سال ۹۲، نسبت به «ظاهر زنانه» دوچرخه‌ها که ناشی از نداشتن میله در قسمت فوقانی جلوی آنها بود، انتقاد کرد و طی مذاکره با شرکت مربوطه، سرمایه گذار را مجبور به تغییر شکل دوچرخه‌ها کرد. این در حالی بود که زنان حتی اجازه استفاده از این دوچرخه‌ها را نداشتند و تنها مردها می‌توانستند از این خدمات بهره مند شوند. 

از همان اوایل به دلیل جهش ارزش ارز و تورم بالا، سرعت فعالیت سرمایه گذار پایین آمد و با تغییر مدیریت در سالهای بعد، مشکلات متعددی ظهور کردند. کیفیت پایین دوچرخه ها، هزینه بالا و شرایط سخت ثبت نام (مثلا نیاز به سفته بانکی)، هوشمند نبودن ایستگاه‌ها، قیافه «مردانه» دوچرخه ها، سرویس نکردن دوچرخه‌ها توسط شرکت، محدودیت زمانی استفاده و البته محرومیت زنان و کلا مدیریت ضعیف پروژه، همگی باعث شد که این ایستگاه‌ها عملا بلااستفاده بمانند.

 به رغم کیفیت پایین این سیستم، مشهد جزو اولین شهرهای ایران بود که سرویس دوچرخه اشتراکی را راه انداخت. اما از آنجا که شرکت خصوصی علاقه زیادی به تسهیل و بهبود کیفیت این سیستم نشان نمی‌داد، بعد از کشیده شدن اختلافات شهرداری سرمایه گذار به محکمه قضایی، نهایتا در سال ۹۹ این سیستم به کلی از سطح شهرمشهد حذف گردید.

 اهداف اصلی سرویس دوچرخه‌های اشتراکی و اهمیت دسترسی آزاد برای همه شهروندان

 نبود نگاه درست به محیط زیست و اهمیت ندادن به سبک زندگی سالم و فعال در ایران، کیفیت زندگی شهروندان را از بسیاری جهات مورد آسیب قرار داده است. در حالیکه در اغلب کشورها، دولت و جامعه مدنی توجه و منابع فزاینده‌ای را به سمت حفظ محیط زیست و تضمین سلامت شهروندان‌شان اختصاص می‌دهند. ایران اما، روزبه روز با بحران‌های بیشتری در این عرصه‌ها مواجه است. بسیاری از کشورهای پیشرفته صنعتی، با تکیه بر الگوهای توسعه پاک شهری، تلاش دارند میزان استفاده از خودرو و انرژی‌های فسیلی را با سیاست، تدبیر، و وضع قوانین جدید، هر روز کاهش دهند. در حالیکه در ایران بودجه عمومی صرف ساخت بزرگراه، پارکینگ و امثال آن‌ها میشود، یعنی تقویت یک نگاه «خودرو محور». رواج سبک زندگی غلط خودرو محور در میان شهروندان نیز تشدید آلودگی هوا، بدتر شدن شرایط سلامت جسمی افراد، و کاهش ارتباط اجتماعی را به‌دنبال داشته است. 

هدف اصلی پروژه‌هایی چون دوچرخه اشتراکی بایدو در درجه اول تغییر سبک زندگی مردم در جهت سالم سازی و فعال بودن است. اگر مردم سبک زندگی‌شان را عوض کنند، استفاده از خودرو را تا حد امکان با پیاده روی و دوچرخه جابه‌جا کنند، کاهش خشونت در جامعه، بهبود سلامت، بهبود کیفیت هوا، افزایش سلامت مردم و بسیاری تاثیرات پایدار دیگر را در بر خواهد داشت. دوچرخه یکی از این ابزار‌هایی هست که می‌تواند ما را به سمت جامعه‌ای سالم تر ببرد.

بایدو: ققنوس سیستم دوچرخه اشتراکی مشهد

از سال ۹۶ و بالا آمدن شورای ششم اصلاح طلب، این شورا به فکر ایجاد جای‌گزینی برای سیستم قبلی (دوچرخه‌های اجاره‌ای) بود. از همین رو اواخر سال ۹۸ ماموریت انجام این پروژه به شرکت الیت، متولی ساماندهی پارکینگ‌های شهر مشهد، سپرده شد. تیم الیت مجهز به متخصصين آی تی بود و قرار شد سیستمی هوشمند جایگزین سیستم قدیمی شود. شرکت الیت کار- گروهی از متخصصین شهرداری و سمن‌ها را تشکیل داد که ماموریت داشت تا تجربیات دوچرخه اشتراکی در سطح کشور و بین‌الملل را بررسی کرده، مدل مناسب هوشمند برای مشهد را پیدا کند.

 در همین سال‌ها فعالان حوزه محیط زیست، دوچرخه سواران و شهروندان دیگر مشاهدات و تجربیات خود از دوچرخه‌های اشتراکی در خارج کشور، به‌خصوص اروپا، را با مسئولان مربوط در میان می‌گذاشتند. مدیران شهری نیز به سهم خود در سفرهای خارجی شان و ارتباط‌هایی که با پروژه‌های شهری این کشورها داشتند، به دنبال ارتقای سیستم دوچرخه‌های اشتراکی در مشهد بودند. حجم خوبی از داده‌ها از این گروه‌ها جمع آوری و در اختیار کار- گروه قرار داده شد.

 برای انتخاب عنوان این سرویس شهری، از تعدادی از دوچرخه سواران اهل هنر و خوش ذوق خواسته شد تا اسمی ساده، جذاب و گویا را انتخاب کنند که به خاطر ماندنی هم باشد. عناوین مختلفی پیشنهاد شد، از جمله بایدو، آگورو، دوکسی، پاکسی، پاکرو، پاکدو، دوپاک، پاکیدو و مرکب. بعضی از این اسامی، مورد مشابه در ایران و دنیا داشت، مثل پاکرو که روی خودروهای هیبرید تاکسی هیوندای تهران گذاشته شده است. از آنجایی که در مشهد، هشتگ #با_دوچرخه برای ارتقای فرهنگ دوچرخه سواری بسیار استفاده می‌شود، بالاخره «بایدو» انتخاب شد. 

 طی بررسی نمونه‌های دوچرخه اشتراکی موجود در ایران و انتقادات کاربران آنها، تصمیم گرفته شد که دوچرخه دنده‌ای 26 unisex (بدون جنسیت) مجهز به سیستم هوشمند از چین خریدار شود. برنامه اعزام تیم مجربی از متخصصان به چین برای بازدید و بستن قرارداد در اواخر سال ۹۸ با شیوع همه گیری کرونا و در نتیجه محدودیت‌های سفر و لغو واردات کالا از چین کنسل شد.

 طراحی، ساخت وراه اندازی سیستم دوچرخه اشتراکی بایدو مدیون ماه‌ها تلاش و همت فعالان مردمی در دوران کرونا 

 بعد از مواجهه با مشکل کرونا، یک تیم کارشناسی متشکل از مهندسین و متخصصین بومی (اعضای سمن ها) داوطلب شد تا طراحی سیستم هوشمند و دوچرخه‌های بایدو را با تکیه بر پتانسیل داخل ایران در‌آن شرایط بحرانی انجام دهد. بر همین اساس ساعات زیادی برای طراحی و مهندسی بایدو با تمام استانداردها و ویژگی‌های در نظر گرفته شده برای مشهد صرف شد. تنها کارخانه‌ای که در ایران کار دوچرخه می‌کرد، آساک دوچرخ قوچان بود که در آن زمان تعطیل بود. پس از انجام مذاکرات، ساخت مدل‌های اولیه بایدو در سه چهار ماه اولیه سال ۹۹، با کار دقیق چهار مهندس زبده مشهدی در کارخانه آساک انجام شد.

سرانجام اولین مدل‌های بایدو اواخر اردیبهشت ۹۹ آماده شد و پس از تایید شهرداری، با امضای قرارداد با شرکت آساک، کار تولید و تحویل دوچرخه‌ها در اواخر شهریور استارت خورد. حتی اپلیکیشن بایدو هم در این مدت توسط یک شرکت در مشهد بنام دانش بنیان فراهم شد.

خرید و وارد کردن قفل‌های هوشمند برای بایدو از چین اما به دلیل محدودیت‌های کرونا و تحریم‌ها با مشقات زیادی همراه بود، ولی با تلاش‌های پیگیرانه شرکت الیت، به سرانجام رسید. خوشبختانه شهرداری هم بودجه‌هایی را برای ساخت دوچرخه، خرید قفل هوشمند، بنای ایستگاه‌ها و طراحی اپلیکیشن در نظر گرفته بود.

 اواخر بهمن ۱۳۹۹، ایستگاه‌های ابتدایی مجهز شدند و استفاده آزمایشی از بایدو آغاز شد. فراخوانی مردمی داده شد تا شهروندان دوچرخه‌ها را تست کنند. حدود دو ماه این سیستم به صورت آزمایشی توسط شهروندان، این بار با مشارکت زنان، تست شد، خطاها و باگ‌های سیستم شناسایی و رفع ایراد شدند و از اوایل سال ۱۴۰۰ امکان استفاده عموم از دوچرخه‌های اشتراکی بایدو فراهم شد.

 استقبال پرشور زنان از سیستم دوچرخه اشتراکی مشهد

کاربران زن از همان ابتدا استقبال بسیارخوبی از بایدو نشان دادند. در میان کاربران زن، از تمامی اقشار زنان و طیف‌های مختلف اجتماعی، مذهبی و اقتصادی به چشم می‌خوردند. اینها بدون هیچ مساله‌ای کنار یکدیگر از بایدو استفاده می‌کردند و حضور بسیار پر رنگی را داشتند. زنان شاغل و خانه‌دار بسیاری روزانه از بایدو برای جابه‌جایی شهری استفاده می‌کردند. مادران در کنار کودکان‌شان از بایدو استفاده می‌کردند که بسیار برای سلامت و شادابی خانواده مهم بود. حتی فرهنگ استفاده از بایدو برای انجام خرید رفته رفته میان زن‌ها در حال شکل‌گیری بود. این همان استفاده از دوچرخه به عنوان وسیله حمل و نقل شهری بود که داشت در میان زن‌ها نیز پا می‌گرفت. 

 کلیپ‌های شاد زیادی از این زنان و استفاده‌شان از بایدو در فضای مجازی در این چند ماه وجود داشت که احساس خرسندی از تسهیلات شهروندی کاملا در چهره کاربران مشهود بود. زنان همچنین در کمپین‌ها و فعالیت‌های دوچرخه‌سواری مشهد پا به پای مردان فعالانه حضور داشته و دارند. هر هفته علاوه بر استفاده از دوچرخه‌های شخصی، با بایدو در پویش «سه شنبه‌های بدون خودرو» شرکت می‌کنند.

 استقبال خوب مردم از سیستم بایدو

 با آنکه سیستم بایدوی مشهد در مقایسه با پروژه‌های کلان خودرو-محور، بودجه بسیار محدودی را به خود اختصاص داده بود، بازخورد و استقبال مردمی از آن به گونه‌ای بود که پروژه‌های دیگر را تحت شعاع قرار داد. روحیه نشاط و شادابی در مردم کاملا مشهود بود و به شدت معترض بودند که چرا این سیستم به صورت گسترده‌تری نیست و تعداد دوچرخه‌ها محدود است. بایدو وسیله‌ای بود که عموم مردم در اوقات خوش‌شان از آن استفاده می‌کردند. عکس‌های یادگاری، لحظات خوشی که با خانواده در کنار هم داشتند، همه در ذهن مردم ماندگار شد. بازخورد خوب مردم مشهد انعکاس وسیعی در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی هم داشت.

رویکرد مثبت مردم به دوچرخه سواری در کنار توسعه مسیر‌های دوچرخه و بهبود زیرساخت‌های دوچرخه سواری در سال‌های اخیر در افزایش و ارتقای فرهنگ استفاده از دوچرخه تاثیر به‌سزایی داشته است. در شرایط کرونا، گرایش مردم جهان هم به دوچرخه افزایش یافت و مشهد مستثنا نبود. از سوی دیگر، با توجه به مشکلات اقتصادی، قیمت بالای ارز و وارداتی بودن دوچرخه در ایران، بسیاری از خانواده‌ها توانایی خرید دوچرخه به تعداد کافی برای تمام اعضای خانواده را ندارند. بایدو به نوعی این کاستی را جبران می‌کرد. مثلا اگر خانواده‌ای یکی دوتا دوچرخه داشتند، یکی دوتا بایدو برمی‌داشتند و به‌صورت خانوادگی دوچرخه‌سواری می‌کردند. عملا یک حجم دوچرخه سوارکه ترکیبی از دوچرخه‌های شخصی و بایدو بود، در سطح شهر دیده شد که خود پیشرفت بسیار خوبی را به نمایش می‌گذاشت. اما حالا بسیاری از زوج‌ها و خانواده‌ها به دلیل ممنوعیت استفاده بایدو برای زنان، دوباره از هم جدا افتاده‌اند.

این درحالی است که دوچرخه‌های بایدو، مانند دوچرخه‌های اشتراکی دیگر در سراسر جهان، هدف اولیه‌شان، حمل و نقل هست و نه ورزش و تفریح. جانمایی ایستگاه‌ها هم به گونه‌ای انجام شده که اینها مکمل سیستم حمل و نقل عمومی و انبوه بر مثل مترو و بی آر تی باشد و بایدو برای انجام پاره سفرهای شهروندان است. بنابراین کاربران از بایدو هم برای حمل ونقل در طول ساعات کاری استفاده می‌کردند و هم در ساعت‌های عصر برای تفریح فردی و خانوادگی. تقاضای بسیار زیاد برای افزایش تعداد بایدوها در سطح شهر در همین ماه‌های اخیر، به‌خصوص در ساعات پیک ترافیک، حاکی از استقبال روزافزون مردمی از این سرویس سالم سازی شهری بود. 

 تعداد مشترکان ثبت نام شده تا قبل از ابلاغ ممنوعیت خانم ها، بالغ بر ۱۶ هزار نفر بود که روز به روز هم بیشتر می‌شد. اما در هفته‌های اخیربه دنبال اعمال محدودیت بایدو برای زنان، بیش از دو هزار کاربر زن و مرد تا تاریخ امروز انصراف داده‌اند. متاسفانه تعداد سفر در روز هم از ۲۵۰۰ مورد به حدود ۷۰۰ رسیده است.

 امکان استفاده از بایدو در پارک زنان انتظاری غیر واقع بینانه

 تعدادی پارک بانوان در مشهد موجود است، اما همگی به «مسیر دوچرخه» مجهز نیستند. اکثر این مسیر‌ها قدیمی و غیراستاندارد بوده، عملا مسیر دوچرخه نیستند. یعنی بیشتر آن‌ها راه‌های پیچ در پیچی هستند که اصلا استانداردها و ایمنی لازم را ندارند که متاسفانه منجر به حوادثی هم شده است. اینکه زن‌ها از حالا باید به بوستان‌های بانوان بروند تا بتوانند از بایدو استفاده کنند، معقول نیست. دوچرخه اشتراکی، یک مدل حمل و نقل است، وسیله صرفا ورزشی نیست. هدف اصلی بایدو هم ورزش نیست، بلکه جابجایی و حمل و نقل هست. مقصد ممکن است کاری، تفریحی، خرید یا هر مساله دیگری باشد. 

 به‌علاوه استفاده از بایدو در بوستان بانوان معنایی ندارد. به دلیل اینکه دوچرخه‌های اشتراکی با اپلیکیشن کار می‌کنند و سفرهای شهری بین نقطه الف و ب را پایش می‌کنند. بنابراین وقتی کاربر زن در یک نقطه دور خودش می‌چرخد، عملا استفاده از یک نرم افزار یا قفل هوشمند معنایی ندارد. هدف بایدو حمل و نقل شهری است نه تفرج در پارک. آز آن گذشته، تمام بوستان‌ها مجهز به بایدو نشده‌اند و کلا این ادعا که زن‌ها می‌توانند در بوستان‌ها با بایدو تردد کنند، مردود است. پراکنده بودن این پارک‌ها در سطح شهر، عملا استفاده حمل و نقل شهری بایدو برای زنان را از بین برده و کاربرد دوچرخه برای آنها را به وسیله‌ای ورزشی-تفریحی تقلیل می‌دهد.

اهمیت حق شهروندی زنان بر استفاده از سرویس دوچرخه‌های اشتراکی

 هر حق شهروندان باید از آن تمام افراد جامعه باشد. بایدو یک پروژه‌ای است که از محل بودجه عمومی مشهد فراهم شده است. شهرداری یک نهاد خدماتی برای همه مردم شهر هست، فرقی نمی‌کند با چه عقیده، جنسیت یا زمینه تحصیلی و اقتصادی. برای تمامی اقشار جامعه در سراسر شهر، خانه دار، دانشجو، کارگر، کاسب، مهاجر، کارمند یا هر فرد دیگری حق استفاده از خدمات شهری را دارد. وقتی شهرداری خدمتی را ارائه می‌دهد برای همه این افراد است و این اصلی است که هم در قانون اساسی و هم در منشور حقوق شهرنشینی شهرداری آمده است. 

امید به آینده

 پس از اعمال ممنوعیت دادستانی و حذف زنان، بسیاری از کاربران مرد نیز معترض این ممنوعیت شده و بایدو را تحریم کردند. چون معتقدند که اگر زنان نمی‌توانند از این سرویس عمومی استفاده کنند، مردها هم نباید استفاده کنند. با وجود این تحریم‌ها، عده‌ای معتقدند که علی‌رغم اینکه شروع این ممنوعیت برای زنان از راه غیر قانونی بوده، بایستی راه قانونی را برای بازگرداندن حق زنان پیش گرفت. سیستم قضایی در حال حاضر زیر سوال است چون یک کار فراقانونی انجام داده است و امید به مداخله قانونی در این مساله و ایجاد قانون حمایتی از زنان همچنان وجود دارد. فشار رسانه ای، اعتراض مردمی در فضا‌های مختلف مجازی و غیر مجازی، و تماس‌های اعتراضی مردمی با شهرداری می‌تواند به پیشبرد این هدف، یعنی رفع تبعیض علیه زنان در استفاده از همه مزایای بایدو (سرویس دوچرخه‌های اشتراکی) کمک کند.

 اهمیت استفاده از بایدو در دوران کرونا

آمارهای تکان دهنده ابتلا و تلفات کرونای روزهای اخیر در مشهد، دغدغه استفاده زنان از سیستم اشتراکی بایدو رو بیش از پیش به نظر می‌آورد. با ظهور همه گیری کرونا، بسیاری از شهرهای پیشرفته دنیا، برای ارتقای سیستم اشتراکی دوچرخه تلاش‌های قابل توجهی را انجام دادند که منجر به استفاده بیش از پیش از دوچرخه به عنوان مد نقلیه در میان شهروندان شد.

به گفته محققان، دوچرخه سواری در بسیاری جهات از افراد در برابر کووید ۱۹ محافظت می‌کند. به گفته مایلکل بارکزوک، ویروس‌شناس آلمانی در مجله اشپیگل (Der Spiegel)، در طول دوچرخه‌سواری، مجاری تنفسی افراد به خوبی تهویه شده و فرد تنفس عمیق‌تری می‌کند و این به خون رسانی بهتر کمک می‌کند. علاوه بر این، امکان استنشاق اکسیژن بیشتری در فضای باز وجود دارد و بدن انسان تولید ویتامین D بیشتری می‌کند که به سیستم ایمنی بدن کمک می‌رساند. دوچرخه‌سواری همچنین خلق و خو و خواب را بهبود بخشیده، باعث کاهش فشار خون شده و برای بیماران دیابتی مفید است.

علاوه بر بهبود سیستم ایمنی بدن، دوچرخه‌های اشتراکی به عنوان وسیله حمل و نقل، به بهترین نحو به رعایت فاصله اجتماعی کمک می‌کند. به گفته گرد آنتس، دوچرخه «بهترین شکل محافظت از خود» است. شما به سرعت روی دوچرخه خود از دیگران فاصله می‌گیرید. شانس تنفس در قطرات ریز که ویروس کرونا را در حین دوچرخه سواری منتقل می‌کنند، تقریبا صفر است.

در نهایت، دوچرخه سواری شما را شادتر می‌کند. در شرایطی بسیاری از مردم با بحران کرونا درگیر هستند، آرامش و شادی بسیار مهم است. استفاده از دوچرخه در فضای باز، به بدن و ذهن افراد این اجازه را می‌دهد تا آرام شود. هورمون‌های شادی، اندروفین، در طول دوچرخه سواری ترشح می‌شوند.

بنابراین امکان استفاده از سرویس بایدو در مشهد برای تمامی شهروندان، کمک شایانی است و بهبود سلامت جسمی و روانی افراد را به ارمغان خواهد آورد.