مهوش شهریاری (ثابت)، شاعر و آموزگار بهائی، برای دومین بار با حکم ۱۰ ساله‌ی حبس مواجه است

مهوش شهریاری (ثابت)، شهروند بهائی و از مدیران اسبق جامعه‌ی بهائی موسوم به «یاران» که در حال حاضر در زندان اوین به سر می‌برد، بار دیگر توسط دادگاه انقلاب به ۱۰ ساله‌ زندان محکوم شده است.

مهوش شهریاری (ثابت) و فریبا کمال‌آبادی روز یک‌شنبه ۹ مردادماه سال جاری، همزمان با تعدادی دیگر از شهروندان بهائی در شهرهای مختلف کشور توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند. او پس از بازداشت به زندان اوین منتقل شد.

مهوش شهریاری بعد از بازداشت تا تاریخ ۱۳ دی ماه در سلول انفرادی نگهداری شد.

دفتر «جامعه‌ی جهانی بهائی» در سازمان ملل متحد، یک‌شنبه ۲۰ آذرماه ۱۴۰۱ با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد که مهوش شهریاری (ثابت) و فریبا کمال‌آبادی «برای دومین بار به حکم بی‌رحمانه‌ی ۱۰ سال حبس محکوم شده‌اند». این حکم توسط شعبه‌ی ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری صادر شد. براساس کیفرخواستی که پیشتر توسط دادسرای عمومی و انقلاب ناحیه‌ی ۳۳ تهران صادر شد، خانم شهریاری به «اداره‌ی‌ جمعیت تحت عنوان فرقه‌ی انحرافی ضاله با هدف برهم زدن امنیت کشور» متهم شده است.

ملاقات با شهروندان بهائی در شهرهای مختلف ایران، شرکت در مراسمات مذهبی بهائیان و ارتباط با بهائیان خارج از کشور با استفاده از برنامه واتساپ از مصادیق اتهامات وارده علیه این شهروند عنوان شده است.

دادگاه رسیدگی به اتهامات مهوش شهریاری (ثابت) و فریبا کمال‌آبادی دوشنبه ۳۰ آبان ۱۴۰۱ برگزار شد.

سابقه بازداشت و زندان

مهوش شهریاری (ثابت) سابقه بازداشت و زندان دارد و پیش‌تر در اواخر اسفند ۱۳۸۶ در منزل خود در مشهد بازداشت شد. سپس در اردیبهشت ماه ۱۳۸۷، ۶ عضو دیگر گروه «یاران» از جمله فریبا کمال‌آبادی نیز بازداشت شدند و در ۲۲ خرداد ۱۳۸۹ طی جلسه‌ای بسیار کوتاه همگی به اتهام «جاسوسی برای اسرائیل»، «توهین به مقدسات» و «تبلیغ علیه نظام» به ۲۰ سال حبس محکوم شدند. این محکومیت بعدتر با حذف برخی اتهامات از جمله جاسوسی به ۱۰ سال زندان کاهش یافت.

مهوش شهریاری (ثابت) و ۶ نفر دیگر از اعضای پیشین گروه «یاران» در حالی تحمل ۱۰ سال حبس کردند که به گفته‌ی شیرین عبادی، یکی از وکیلان آنها، دادگاه «سر سوزن شاهد و مدرکی» در تایید اتهامات آنها ارائه نداده بود. 

مهوش شهریاری بعد از پایان یافتن دوران محکومیت ۱۰ ساله‌ی خود روز دوشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۶ از زندان آزاد شد. این آزادی البته آن‌چنان دوامی نداشت.

مهوش شهریاری (ثابت) متولد سال ۱۳۳۱ در شهر اردستان استان فارس است. او در رشته‌ی روانشناسی دانشگاه تهران لیسانس گرفت و در سنین جوانی به کار آموزشی و معلمی مشغول شد. بعد از انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷ همچون دیگر بهائیان ایران با محدودیت‌های بسیار مواجه شده و از کار اخراج شد.

مهوش شهریاری (ثابت) از جمله بهائیان سرشناسی است که متحمل طولانی‌ترین حبس‌ها شده است. به‌علاوه، وجه‌ی شاعرانه‌ی او موجب شده است تا در طی سالیان اخیر نامش در محافل بین‌المللی ادبی نیز شنیده شود. از او مجموعه شعری تحت عنوان «مرا تو در نظر آور» در سال ۲۰۱۴ توسط انتشارات نحل در اسپانیا منتشر شد. مهوش شهریاری (ثابت) درباره شعرهایش گفته بود «نوشتن وسیله‌ی او برای زنده ماندن در زندان» بود.

انجمن جهانی قلم (پِن) در سال ۲۰۱۷ میلادی مهوش شهریاری (ثابت) را برای مجموعه اشعاری که در زندان سروده بود به عنوان برنده‌ی جایزه‌ی سالیانه‌ی «نویسنده‌ی دلیر» اعلام کرد. در مراسم اهدای جایزه، مایکل لانگلی، شاعر ایرلندی، گفت که مهوش شهریاری «قلبا شاعری غنایی است که زیبایی جهان را می‌سراید». او همچنین زندانی شدن مهوش شهریاری را «معصیت علیه نور» توصیف کرد.

مهوش شهریاری (ثابت) ۷۰ ساله امروز در شرایطی در حال تحمل یک دوره‌‌ی دیگر حبس ۱۰ ساله‌ است که نامه‌ی عدم تحمل کیفر دارد. او به دلیل ابتلا به بیماری سل استخوانی، آرتروز و مشکلات ریوی دچار درد دائمی است و به مراقبت‌های جدی و دائمی پزشکی نیازمند است. با این‌حال، او مجبور به تحمل سرمای پاییز و زمستان با همان لباس تابستانه‌ای شده است که در زمان آخرین بازداشت‌اش در ماه مرداد بر تن داشت.

اخیرا به دلیل شرایط نامساعد و سرمای شدید اوین بیماری او رو به وخامت گذاشته و دچار حمله‌های شدید تنفسی شده که تحمل حبس را بیش از پیش برای او سخت کرده است. بر طبق اطلاعات رسیده، به دلیل شمار زیاد زنان دستگیر شده در ماه‌های اخیر حتی جای خواب کافی برای زنان زندانی وجود نداشته و او و دیگر زندانیان بارها مجبور شدند به حالت نشسته بخوابند.