اعلام حمایت ده‌ها تن از چهره‌های دانشگاهی ایرانی از «منشور مطالبات حداقلی تشکل‌های صنفی و مدنی»
امضاءکنندگان تأکید کردند که تنها کارزارها و مبارزات سامان‌یافته توسط سازمان‌های مردمی در ایران می‌تواند به تغییرات بنیادی لازم از جمله جدایی دین از دولت، تأمین برابری جنسیتی و لغو تبعیض و ستم ملی و مذهبی در کشور منجر شود.
حکومت از درک و پذیرش خواسته معترضان ناتوان است، لاجرم خیزش سراسری مردم ایران را به بیگانگان نسبت می‌دهد. (عکس: صحنه‌ای از اعتراضات سراسری)
ده‌ها تن از چهره‌های شناخته شده دانشگاهی ایرانی و ایرانشناس با انتشار بیانیه‌ای از «منشور مطالبات حداقلی تشکل‌های مستقل صنفی و مدنی ایران» حمایت کردند. در این بیانیه که به امضای نام‌هایی چون یروان آبراهامیان، ژانت آفاری، آصف بیات، هما هودفر، آزاده کیان، کاظم علمداری، آرنگ کشاورزیان، محمد‌علی کدیور، کاوه احسانی، اعظم خاتم، پیمان جعفری، کامران متین، افشین متین عسگری، هایده مغیثی، فرهاد نعمانی، سعید پیوندی، نیره توحیدی و محمد توکلی طرقی رسیده، آمده است:
«تدوین منشور "مطالبات حداقلی" توسط ۲۰ اتحادیه مستقل نیروی‌کار و انجمن‌های مدنیِ ایران، که دیری است در خط مقدم کارزارها و مبارزاتِ پیشرو کشور قرارداشته‌اند اتفاق مبارکی است! این منشور که با الهام از جنبش «زن، زندگی، آزادی» تدوین شده، جنبشی که در ماههای گذشته در خیابان‌ها، مراکزِ کار، مدارس و دانشگاه‌های ایران جاری بوده، مبانی لازم را برای ساماندهی مبارزه‌ای گسترده‌تر برای ساختن ایرانی آزاد و عدالت‌محور برای همه ایرانیان به‌دست می‌دهد.»
امضاءکنندگان این بیانیه ضمن تأکید بر اینکه منشور مطالبات حداقلی «ایرانیان را به همراهی در مبارزه برای آزادی همه زندانیان سیاسی، لغو مجازات اعدام، جدایی دین از دولت، تامین برابری جنسیتی، لغو تبعیض و ستم ملی و مذهبی، برقراری دموکراسی رادیکال، عادی سازی روابط با کشورهای دیگر، تامین عدالت اجتماعی و حفاظت از محیط زیست کشور فرامی‌خواند»، اعلام کردند:
«ما از منشور «مطالبات حداقلی» اتحادیه‌ها و انجمن‌های مدنی ایران استقبال می‌کنیم زیرا عمیقاً باور داریم که تنها کارزارها و مبارزات سامان یافته توسط سازمان‌های مردمی درایران می‌تواند تغییرات بنیادی لازم را برای کشور به ارمغان آورد.»
۲۰ تشکل و نهاد مستقل صنفی و مدنی معلمان، کارگران، زنان، دانشجویان، و بازنشستگان در چهل و چهارمین سالروز انقلاب ۵۷ یک منشور مشترک حاوی ۱۲ مطالبه اعلام کرده‌اند. این منشور با یادآوری نسبت به اینکه «در چهارچوب روبنای سیاسی موجود هیچ چشم‌انداز روشن و قابل حصولی برای خروج از گرداب بحران و از هم گسیختگی شیرازه اقتصادی و سیاسی و اجتماعی کشور وجود ندارد و جنبش زن، زندگی، آزادی جنبش اعتراضی بنیادین به شرایط کنونی کشور است» منتشر شد.
تشکل‌ها و نهادهای مستقل صنفی و مدنی تحقق این مطالبات را «پاسخی حداقلی به اعتراضات بنیادین زنان، دانشجویان، دانش آموزان، معلمان، کارگران و دادخواهان و هنرمندان، کوئیرها، نویسندگان و عموم مردمی» دانستند که در جای جای کشور از کردستان تا سیستان و بلوچستان جریان دارد.
پیش از این ۱۸ تشکل و نهاد در ایران ضمن اعلام پیوستن به منشور مطالبات حداقلی، خواهان پیوستن تمام جامعه به مطالبات مطرح شده در این منشور شدند و از مردم و نمایندگان صنفی و مدنی آن‌ها دعوت کردند با هشتگ منشور مطالبات حداقلی به حمایت سراسری از این منشور بپردازند.
این تشکل‌ها و نهادها شامل تشکل اتحاد پزشکان، اتحاد جوانان محلات ایران (اجما)، کمیته سراسری دانشجویان کردستان، تشکل دانش‌آموزان انقلابی تهران، جمعی از فعالان دانشجویی دانشگاه تربیت مدرس، نهاد اتحاد دانشگاه صنعتی اصفهان، نهاد دانشجویان آزادی‌خواه دانشگاه خوارزمی، جمعی از فعالین و دانشجویان دانشگاه فنی دخترانه سنندج، جمعی از فعالین و دانشجویان دانشگاه یزدان‌پناه کردستان، جمعی از فعالین و دانشجویان دانشگاه کردستان، جمعی از فعالین دانشگاه جندی شاپور، گروه دختران آفتاب ارومیه، گروه زنان و جوانان انقلابی تهرانسر، دانشجویان دانشگاه نوشیروانی بابل، جمعی از فعالین و دانشجویان دانشگاه بهشتی، نهاد اتحاد دانشجویان استان تهران، نهاد جنبش دانشجویی دانشگاه شهرقدس و نهاد آزادی‌خواهان دانشگاه تهران شمال می‌شود.
نظرها
نظری وجود ندارد.