کارگران بومی معدن تیتانیوم کهنوج اعتصاب کردند

شماری از کارگران بیکارشده معدن تیتانیوم کهنوج، واقع در استان کرمان شنبه ۶ اردیبهشت مقابل درب ورودی این مجتمع تجمع اعتراضی برگزار کردند. آن‌ها به اخراج گسترده کارگران بومی اعتراض داشتند.

معترضان می‌گویند طی ماه‌های اخیر بیش از ۷۰ کارگر بومی بدون ارائه هیچ دلیل شفافی اخراج شده‌اند و به‌رغم وعده‌های مکرر مسئولان، هیچ اقدامی برای بازگشت به کار آن‌ها صورت نگرفته است.

یکی از کارگران این معدن به خبرگزاری کار ایران (ایلنا) گفت:

او با بیان این‌که کارگران اخراج‌شده خواهان بازگشت به کار هستند، افزود:

بحران در معدن تیتانیوم کهنوج، از ماه‌ها پیش کلید خورد و در ۷ فروردین ۱۴۰۴ با اخراج ۱۰ کارگر، خشم کارگران برافروخته شد و دست به اعتصاب زدند. طی شش ماه گذشته نیز، نزدیک به ۶۰ نیروی بومی تنها با بهانه اتمام قرارداد، بی‌سروصدا از کار بیکار شده‌اند.

معدن تیتانیوم کهنوج، یکی از بزرگترین ذخایر تیتانیوم ایران و جهان، سالانه ظرفیت استخراج چندین هزار تن ماده معدنی را دارد. ارزش بالای این معدن به دلیل کمیابی تیتانیوم و نقش کلیدی آن در صنایع استراتژیک همچون هوافضا، صنایع دفاعی و خودروسازی، بر اهمیت حفظ نیروی کار بومی و صیانت از این ثروت ملی تاکید می‌کند.

اخراج کارگران بومی معدن تیتانیوم کهنوج در حالی صورت می‌گیرد که در برنامه هفتم توسعه دولت مکلف شده است که «در راستای توسعه متوازن و اشتغال پایدار و بهره‌مندی مردم منطقه و جلوگیری از مهاجرت در محدوده معادن، اقدامات لازم برای اولویت‌دهی استفاده از نیروهای انسانی بومی و شرکت‌های بومی انجام دهد».

معادن ایران پیش از این هم شاهد اعتراضات کارگران بومی بوده‌اند. کارگران معدن «طلای آق‌دره» در استان آذربایجان غربی در آذرماه ۱۴۰۰ در اعتراض به تصمیم کارفرما برای تعدیل نیروی کار فصلی و اخراج دست‌کم ۱۰۰ کارگر بومی تجمع کردند.

نیروی انتظامی هشتم مردادماه ۱۴۰۲ به تجمع اعتراضی کارگران معادن روستای آق‌دره یورش برده و با تیراندازی و زخمی کردن دو نفر از اهالی، ۳۲ کارگر را بازداشت و روانه زندان کردند. این تجمع با مطالبه «اشتغال افراد بومیِ» این منطقه در مقابل معدن سنگ تراورتن برگزار شده بود.

معدنچیان ایران همچنین با کمترین شرایط ایمنی در معادن کار می‌کنند و بسیاری از آن‌ها در سال‌های گذشته بر اثر حوادث کار جان خود را از دست داده‌اند. مرگ بر اثر حادثه ناشی از کار، بعد از تصادف‌های جاده‌ای، دومین عامل مرگ‌ومیر در ایران است.

براساس آمار مرکز پژوهش‌های مجلس، از سال ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰، هشت هزار و ۴۹۱ حادثه در معادن ایران اتفاق افتاده؛ یعنی به‌طور متوسط حدود پنج حادثه در هر معدن. سال ۱۴۰۰ بیشترین حوادث معادن مربوط به معادن سنگ آهن با ۳۹۰ مورد و زغال سنگ با ۳۶۸ مورد بوده است.